“ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ” (Χωρίς μοντάζ και ρετουσάρισμα)
1. ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ , ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ.
2. “ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ” ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
3.ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΣ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ!
4. ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΚΡΕΟΝΤΑ ΕΚΕΙ ΣΤ Ο ΙΣΡΑΗΛ.
______________________________________________________________________________
1. Αποφυλακίζεται η Βίκυ Σταμάτη
Στο παιδί της θα επιστρέψει η Βίκυ Σταμάτη μετά από 3,5 σχεδόν χρόνια, αφού ο εισαγγελέας έκανε δεκτό το αίτημά της για αποφυλάκιση.
Το αίτημα έκανε δεκτό ο εισαγγελέας της έδρας στη δευτεροβάθμια δίκη για τα εξοπλιστικά με κατηγορούμενο τον πρώην υπουργό Ακη Τσοχατζόπουλο.
Η Βίκυ Σταμάτη που εκτίει ποινή πολυετούς κάθειρξης έχει ζητήσει πολλές φορές ως σήμερα την αντικατάσταση της προσωρινής της κράτησης αλλά τα αιτήματά της δεν είχαν γίνει δεκτά.
Για το αίτημά της που υποβλήθηκε σήμερα θα αποφανθεί εντός της ημέρας το δικαστήριο.
Αυτό έπρεπε να είχε γίνει από την πρώτη στιγμή. Η Β.Σταμάτη είναι άρρωστη με γνωματεύσεις αναμφισβήτητες . Παρ΄όλα αυτά, κρατήθηκε τόσο διάστημα στις φυλακές με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κατάστασή της.
Πέρα απ΄αυτό, είναι απίστευτος ο τρόπος που λειτουργεί και αποφασίζει η δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Μπορεί εύκολα, για παράδειγμα, να βρεθεί κανείς κατηγορούμενος και στη φυλακή, αν ένας της οικογένειας, διεπραξε οικονομικό, κυρίως, έγκλημα. Η Ιστορία Τσοχατζόπουλου αυτό μας δίδαξε.
Οπότε, από δω και πέρα, σύζυγοι, σύντροφοι, παιδιά, συγγενείς θα πρέπει προκαταβολικά και προληπτικά να αποκηρύσσουν του υπόλοιπους συγγενείς τους , γιατί αν παρανομήσουν, δεν αποκλείεται να τους πάρει κι αυτούς η μπάλα.
Αστεία, πέρα από επικίνδυνη η ελληνική δικαοσύνη.
2. ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
Εκθεση: Μέσα σε οκτώ χρόνια κατέρρευσε η μεσαία τάξη στην Ελλάδα
Η μεσαία τάξη, που για δεκαετίες ήταν η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας (…και κοινωνίας), έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.
Η αποκαλυπτική έκθεση της Credit Suisse δείχνει με ανάγλυφο τρόπο την αλλαγή, επί τα χείρω, που υπέστησαν τα μεσαία στρώματα της Ελλάδας που μέχρι το 2007 θεωρούνταν από τα πλουσιότερα του κόσμου. Συγκεκριμένα, από το 2008 έως σήμερα περίπου 1,2 εκατομμύρια Έλληνες υποβαθμίστηκαν σε χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, ενώ η αξία των περιουσιακών τους στοιχείων μειώθηκε κοντά στα 500 δισεκατομμύρια ευρώ.
Πρόκειται για μείωση της τάξης του 43% και άνω, αν αναλογιστεί κανείς ότι η σημερινή αξία των περιουσιακών στοιχείων της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα αγγίζει τα 678 δισ. δολάρια, από σχεδόν 1,2 τρισ. δολάρια που άγγιζε στην κορυφή του 2007.
Οι αιτίες του αφανισμού της μεσαίας τάξης
Η κατάρρευση της αξίας των ακινήτων, η βουτιά του χρηματιστηρίου και της κεφαλαιοποίησης των μετοχών, αλλά και το σημαντικό έδαφος που έχασε το ευρώ είναι οι βασικοί «υπεύθυνοι» για τον αφανισμό του πλούτου του Έλληνα της μεσαίας τάξης.
Η μεσαία τάξη το 2008 αριθμούσε 5,8 εκατομμύρια πολίτες και σήμερα έχουν «εξαφανιστεί» 1,2 εκατ. από αυτούς, αφού ο αριθμός του αγγίζει τα 4,6 εκατομμύρια. Το 2000, τη μεταβατική χρονιά ένταξης της Ελλάδας στο ευρώ, τη μεσαία τάξη διαμόρφωναν 4,7 εκατομμύρια Ελληνες.
Ο πλούτος των Ελλήνων υπέστη τεράστια μείωση μεταξύ του 2007 και του 2008 κατά 216 δισ. δολάρια και μεταξύ του 2008 έως και τα μέσα του 2015 βυθίστηκε κατά 272 δισ. δολάρια περαιτέρω.
Πόσο υποχώρησε ο μέσος πλούτος του κάθε Ελληνα
Εν τω μεταξύ, ο μέσος πλούτος κάθε Έλληνα υποχώρησε στα 81.300 δολάρια φέτος, όταν πριν αρχίσει ο… κατήφορος, το 2007, διαμορφωνόταν στα 136.800 δολάρια.
Αξίζει να σημειώσουμε πως στα τέλη του 2007 η αποτίμηση του ελληνικού χρηματιστηρίου ήταν στα 196,390 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με το χθεσινό κλείσιμο της αγοράς, η κεφαλαιοποίηση διαμορφώνεται στα 39,6 δισ. ευρώ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, έχουν χαθεί 157 δισεκατομμύρια ευρώ.
Την ίδια στιγμή, η αξία των ακινήτων σε κάποιες κατηγορίες έχει μειωθεί ακόμη και κατά 60-65% από το 2008 έως σήμερα, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Ομοσπονδίας Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Ελλάδος.
Η ευμάρεια τόσα χρόνια των Ελλήνων ήταν εικονική, “πέτσινη”. Η οικονομία στηριζόταν σε πήλινα πόδια. Με δανεικά, δεν έχεις πλούτο. Μόνο με δική σου παραγωγή ,που θα εδράζεται στις δυνατότητες της χώρας, υπάρχει ανάπτυξη και πρόοδος.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε πλουτοπαραγωγικές πηγές κυρίως τον τουρισμό, τη γεωργία και την κτηνοτροφία.(΄Ασε τα άλλα που λένε για υπόγειο πλούτο και… χρυσά ορυκτά. Αν υπάρχουν και τέτοια ,ακόμα καλύτερα).
Αν επικεντρωθούμε στη δίκαιη κατανομή του τουριστικού πλούτου, την εμπορική αξιοποίηση της σταφίδας, της ελιάς, των εσπεριδοειδών, της φέτας, των αλιευμάτων, των βοτάνων και άλλων τέτοιων προϊόντων που ευδοκιμούν στην Ελλάδα, θα είμαστε ,αν όχι πλούσοι, τουλάχιστον ικανοποιημένοι. Και το σημαντικότερο : Θα καταναλώνουμε, όσα παράγουμε.
Αλλιώς, με δάνεια και … χέρι ζήτουλα τεντωμένο , η οικονομική ευημερία είναι ψεύτικη. ΄Ετσι ακριβώς, όπως την έκτισε τόσα χρόνα ο Ανδρέας Παπανδρέου και την τίναξε στον αέρα ο Κώστας Καραμανλής.
Θυμάμαι μια χρονιά ,μετά το 1981. Είχε πάρει τότε ο Ανδρέας της εκλογές και ξεκίνησε τις δωρεές στο πόπολο με τα “Τσοβόλα δώσ΄τα όλα”. Πρωτοδιόρστος στη Β/θμια εκπαίδευση τότε, ήμουν σε κάποια μετεκπαίδευση στο εξωτερικό. Το μισθό μου εδώ , όσο έλειπα, τον έπαιρνε ο λυκειάρχης μου και τον κατέθετε σε ένα λογαριασμό μου. Για κάμποσους μήνες δεν είχα ενημέρωση για τις καταθέσεις μου.
Μόλις γυρνάω, κοιτάζω, είχα στο βιβλιάριο σχεδόν τα διπλά λεφτά απ΄όσα υπολόγιζα. “Λάθος”, λέω, “έκανε ο Λυκειάρχης μου”. Και τρέχω, τον βρίσκω, “μου έβαλες παραπάνω λεφτά στην τράπεζα” του λέω. Γέλασε. “Πού ζεις,αγόρι μου”, μου κάνει. Μας διπλασίασε τους μισθούς ο Αντρέας. Δεν πήρες εσύ τίποτα είδηση;
Με τον ίδιο τρόπο, εν μια νυκτί, διπλασιάστηκαν και 10πλασιάστηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις όλων στην Ελλάδα. Και οι επιδοτήσεις, οι αποζημιώσεις τα δάνεια, όλα αφειδώς προς όλους.
Κι από πού βρέθηκαν τόσα τα λεφτά για τέτοιες θεαματικές αυξήσεις και παροχές; Από την εργασία των Ελλήνων, τον κόπο και το μόχθο τους; ΄Οχι, βέβαια.Από τα δανεικά. Μέχρι σήμερα με ξένο χρήμα στέκεται η χώρα. Και ο Λαφαζάνης,η Ζωή, ο Γλέζος και το λοιπό αληταριό, εισηγούνται να τα κλέψουμε. Ως κοινοί απατεώνες. Να μην τους γυρίσουμε δεκάρα τσακιστή πίσω,λένε. Να διαπράξουμε κανονική απάτη, δηλαδή. Τόσο ηθικοί οι άνθρωποι!
Επομένως δίκαιη ,λογική και αναμενόμενη ήταν η κατάρρευση .Ο χάρτινος πύργος διαλύθηκε. Επιτέλους! Να μάθουν οι ΄Ελληνες να δουλεύουν. Αρκετά τεμπέλιασαν και κορόιδευαν τους Ευρωπαίους τόσα χρόνια. Τέλος το κομματικό, πελατειακό, το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο κράτος και οι οπαδοί του.
Σκληρή δουλειά και …ό,τι παράγουμε καταναλώνουμε. Το μυστικό του πλούτου και της καλής οικονομίας. ΄Ολος ο κόσμος γνωρίζει το μυστικό, πλην ων Ελλήνων. Θα τους το μάθει, όμως, η ανάγκη. Είναι μαρξιστικός κανόνας από εκείνους που δεν ανατρέπονται.
3. Γιατί αποφάσισε ο Πούτιν να επέμβει τώρα στη Συρία
Πέραν από τα γεωστρατηγικά οφέλη και τη συμμαχία με τον Άσαντ, ο Πούτιν έχει κι άλλους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να επέμβει τώρα στη Συρία.
Σύμφωνα με τον Guardian, η απόφαση του σχετίζεται άμεσα με το πετρέλαιο, και αποσκοπεί στην άνοδο των τιμών του. Ο Alexander Temerko, επιχειρηματίας στον πετρελαϊκό τομέα, εξηγεί:
“Τίποτα δεν σταματά τον Πούτιν από το να επιτύχει τους στόχους του. Οι ρωσικοί βομβαρδισμοί είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το διεθνές κύρος της Ρωσίας, αλλά υπάρχει επίσης ένα μακροπρόθεσμο παιχνίδι για την επίτευξη υψηλότερων τιμών πετρελαίου. Ζήτημα είναι τα “πετροδολάρια” να πάνε προς τη Ρωσία, κάτι που θα ενισχύσει και τη δημοτικότητα του Πούτιν, ακόμα περισσότερο, στο εσωτερικό της χώρας του.
Όσο περισσότερο εξαπλώνεται η σύγκρουση, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες να ανέβουν και οι τιμές του πετρελαίου, κάτι που θα βοηθήσει στην οικονομική ανάκαμψη της Ρωσίας
Από την άλλη, το ISIS έχει καταλάβει εδάφη που περιέχει σημαντικούς πετρελαϊκούς πόρους και ο Πούτιν επιδιώκει να τους φέρει υπό τον έλεγχό του. Στη συνέχεια, μπορεί να αναλάβει τη διανομή του πετρελαίου προς τους συμμάχους της Ρωσίας, πουλώντας σε πιο προνομιακή τιμή.
Όσο περισσότερο εδραιωθεί ο Πούτιν στη Μέση Ανατολή, τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο έλεγχος που θα ασκεί στις ενεργειακές αγορές. Αυτό θα γίνει με τον έλεγχο των εδαφών που έχει χάσει ο Άσαντ. Αν καταφέρει να επηρεάσει Ιράν και Ιράκ, τότε θα αναγκάσει και την Ευρώπη να τον εμπιστευτεί για τις προμήθειες της σε πετρέλαιο.
Σύμφωνα με τον Guardian, η παρατεταμένη σύγκρουση συμφέρει τη Ρωσία. Όσο βαθύτερη και πιο διαδεδομένη θα είναι η σύγκρουση, τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι παγκόσμιες τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου βοηθώντας τον Πούτιν να οργανώσει μια οικονομική ανάκαμψη στο εσωτερικό και να καταστήσει άχρηστες τις κυρώσεις της Δύσης
“Το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Πούτιν είναι να ανακτήσει τα ζωτικής σημασίας έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, ώστε να μπορεί να εξαγοράσει την αφοσίωση των 140 εκατομμυρίων κατοίκων της Ρωσίας”, καταλήγει ο Temerko.
Την ίδια ώρα, ο διεθνής δείκτης αναφοράς για το πετρέλαιο, το αργό Brent, οδεύει προς τη μεγαλύτερη εβδομαδιαία άνοδό του εδώ και έξι χρόνια, καθώς οι αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις και οι ενδείξεις για επιβράδυνση της παραγωγής έφεραν τους αγοραστές πίσω στην αγορά.
Το Brent έχει σημειώσει άνοδο της τάξης του 11,7% από το κλείσιμο της περασμένης Παρασκευής, αγγίζοντας τα 54 δολάρια το βαρέλι, το υψηλότερο από τα τέλη του Αυγούστου. Ο αμερικανικός δείκτης αναφοράς, West Texas Intermediate (WTI), επίσης έχει εμφανίσει άνοδο, με αύξηση 11,3% αυτή την εβδομάδα και οδεύοντας προς τα 50 δολάρια το βαρέλι για πρώτη φορά από τον Ιούλιο.
Οι αυξήσεις ήρθαν καθώς η στρατιωτική παρέμβαση της Ρωσίας στη συριακή σύρραξη πρόσθεσε μία νέα και αβέβαιη διάσταση στις εντάσεις στη Μέση Ανατολή. Αμερικανοί αξιωματούχοι τόνισαν την περασμένη Πέμπτη πως τέσσερις ρωσικοί πύραυλοι έπεσαν στο Ιράν, μέλος του ΟΠΕΚ – έναν σύμμαχο της Ρωσίας στη διαμάχη στη Συρία.
Το γεγονός ότι έβαλε στο στόχαστρο τους αντάρτες που μάχονται κατά του Άσαντ, τοποθετεί επίσης τη Μόσχα απέναντι από τα κράτη του Κόλπου που είναι πλούσια σε πετρέλαιο, όπως η Σαουδική Αραβία που έχει στηρίξει πολλές από τις ομάδες που αντιστέκονται στον Άσαντ.
Οι τιμές έπεσαν ιδιαίτερα απότομα μετά την απόφαση του ΟΠΕΚ με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία τον περασμένο Νοέμβριο, να μη μειώσει την παραγωγή σε απάντηση ενός κορεσμού της προσφοράς σ
Ο Ρώσος πρόεδρος αποκάλυψε επίσης ότι η Μόσχα είχε ενημερώσει για τα σχέδιά της τους Δυτικούς εταίρους της, τις ΗΠΑ και πολλούς άλλους, καθώς και χώρες της Μέσης Ανατολής. “Κάποιοι λένε ότι το κάναμε πολύ αργά όμως θέλω να σας επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι κανείς ποτέ δεν προειδοποιεί εμάς ότι σχεδιάζει επιχειρήσεις τέτοιου είδους”, επισήμανε.
Ο Πούτιν πρόσθεσε ότι η Ρωσία ενημέρωσε τους εταίρους της γιατί ήθελε να δείξει ότι είναι ανοιχτή σε συνεργασίες.
Όπως σημείωσε, η χώρα του δεν έχει πρόθεση να ανασυστήσει την αυτοκρατορία και μοναδικός σκοπός της είναι να προστατεύσει την ανεξαρτησία και την εθνική της κυριαρχία. “Δεν έχουμε απολύτως καμία επιθυμία να αναδημιουργήσουμε την αυτοκρατορία, να αναβιώσουμε τη Σοβιετική Ένωση αλλά πρέπει να προστατεύσουμε την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία μας”, κατέληξε.
“Βουλωμένο γράμμα διαβάζουν” και η εφημερίδα και ο σχολιαστής της!
Δηλαδή ,για να καταλάβουμε. Το ΝΑΤΟ για ποιο λόγο έκανε ό,τι έκανε στη Μ. Ανατολή; Γιατί στήριξε την περίφημη “Αραβική άνοιξη” και αιματοκύλησε την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη Συρία; Για να… στεριώσει στις χώρες αυτές τη δημοκρατία;
Σιγά, που δεν είχαν τα δικά τους σχέδια, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Κι αν είχαν αυτοί, γιατί όχι και οι Ρώσοι; Το ζητούμενο δεν είναι αυτό. ΄Ολα τα κράτη έχουν συμφέροντα, όταν προχωρούν σε τέτοιες ενέργειες.
Για μας μετράει πως αυτή τη στιγμή οι Ρώσοι εξοντώνουν εγκληματίες, βοηθούν να απαλλαγεί ο κόσμος από φανατικούς εξτρεμιστές. “Καθαρίζουν την κόπρο του Αυγεία”.
Αν το επιτύχουν αυτό, χάρισμά τους τα πετρέλαια και τα άλλα στρατηγικά οφέλη. Αυτό, άλλωστε, κάναν (και κάνουν) οι Αμερικανοί τόσα χρόνια .Για τα δικά τους ποικίλα συμφέροντα προχωρούν σε επεμβάσεις σε χώρες, γρεμίζουν ή εγκαθιστούν καθεστώτα της αρεσκείας τους, “φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν”.
Ας μην κατηγορούν τώρα τους Ρώσους που κάνουν τα ίδια στη Συρία. Στο χέρι τους ήταν να κάνουν κάτι όλο αυτό τον καιρό και να χτυπήσουν τους Ισλαμιστές. Δεν το έκαναν. Προτίμησαν να παίζουν στην περιοχή τα δικά τους παιχνίδια, που οδήγησαν την τραγική Συρία στην απόλυτη εξαθλίωση. Ζητάνε και τα ρέστα τώρα;
4. Ισραήλ: Δεν θα παραδίδονται στις οικογένειες τους τα πτώματα των νεκρών Παλαιστινίων
Τα πτώματα των δραστών επιθέσεων εναντίον Ισραηλινών δεν θα παραδίδονται στο εξής στις οικογένειές τους, στο πλαίσιο των νέων μέτρων που λαμβάνει η ισραηλινή κυβέρνηση για να καταστείλει τη βία, ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Γκιλάντ Ερντάν.
“Η οικογένεια του τρομοκράτη μετατρέπει την κηδεία του σε διαδήλωση υποστήριξης προς την τρομοκρατία και υποκίνησης σε δολοφονίες και δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό”, τόνισε. “Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε ο τρομοκράτης να μην δοξάζεται αφού έχει διαπράξει μια επίθεση”, πρόσθεσε ο υπουργός.
Σύμφωνα με μια ανακοίνωση, τα πτώματα ενδέχεται να ενταφιάζονται σε ειδικά κοιμητήρια για δράστες επιθέσεων “όπως συνέβαινε και στο παρελθόν”.
Η απόφαση αυτή ελήφθη, μαζί με άλλα μέτρα, κατά το έκτακτο υπουργικό συμβούλιο που συνεδρίασε στη διάρκεια της χθεσινής νύχτας. Η Τρίτη ήταν η φονικότερη ημέρα για τους Ισραηλινούς –με τρεις νεκρούς– από την 1η Οκτωβρίου, οπότε κλιμακώθηκε η βία.
Η κυβέρνηση αποφάσισε επίσης να κινητοποιήσει τον στρατό που θα περιπολεί μαζί με τους αστυνομικούς στις μεγάλες πόλεις και τους αυτοκινητοδρόμους ενώ η αστυνομία θα μπορεί να στήνει οδοφράγματα γύρω από τις συνοικίες της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, οι κάτοικοι της οποίας στη συντριπτική πλειονότητά τους είναι Παλαιστίνιοι.
Η τελετή της ταφής είναι ιδιαίτερα σημαντική τόσο για τους Εβραίους όσο και για τους μουσουλμάνους. Παλαιότερα γίνονταν συχνά “ανταλλαγές” νεκρών μεταξύ του Ισραήλ από τη μία και της Παλαιστινιακής Αρχής, της Χαμάς ή της λιβανικής Χεζμπολάχ από την άλλη.
Τί παθαίνουν ώρες-ώρες εκεί στο Ισραήλ; Γιατί υποκύπτουν στους λογής φανατικούς και παίρνει η κυβέρνηση αποφάσεις που τρομάζουν τον πολιτισμένο κόσμο; Τί είναι αυτό πάλι να μην παραδίδουν, λέει, τα πτώματα των νεκρών Παλιστινίων για να τα θάπτουν οι δικοί τους;
Είναι ο απόλυτος βαρβαρισμός τέτοια απόφαση . Ασεβέστατη παράβαση των άγραφων νόμων. Οι αιώνες σεβάστηκαν αυτή τη ” θεία” συνήθεια. Η Αντιγόνη θυσιάστηκε για να επιτελέσει το καθήκον της ταφής του αδελφού της:
ΚΡEΩN Καὶ δῆτ’ ἐτόλμας τούσδ’ ὑπερβαίνειν νόμους;
ΑΝΤΙΓΟΝΗ (450) Οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε,
οὐδ’ ἡ ξύνοικος τῶν κάτω θεῶν Δίκη
τοιούσδ’ ἐν ἀνθρώποισιν ὥρισαν νόμους·,
οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ
κηρύγμαθ’ ὥστ’ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν
(455) νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ’ ὑπερδραμεῖν.
Οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθές, ἀλλ’ ἀεί ποτε
ζῇ ταῦτα, κοὐδεὶς οἶδεν ἐξ ὅτου ’φάνη.
Θα παραβούν τώρα οι Εβραίοι τα “άγραπτα κασφαλή θεών”; Θα καταντήσουν Κρέοντες; Ντροπή!
Ας διαβάσουν το παρακάτω συγκινητικό απόσπασμα από την Ιλιάδα του Ομήρου,πριν πραγματοποιήσουν την απειλή τους:
Ο Πρίαμος στη σκηνή του Αχιλλέα
468 Είπεν ο Ερμής κι επέταξε στες κορυφές του Ολύμπου
και ξεπεζεύει ο Πρίαμος και αφήνει στον Ιδαίον
470 αυτού στον τόπον να φυλά τα δυο ζεμέν’ αμάξια.
Και ίσια επήγε στην σκηνήν που έμενε ο Πηλείδης·
τον ήβρε αυτού και ανάμερα οι σύντροφοι εκαθίζαν·
μόνοι να τον υπηρετούν στεκόνταν ο Αυτομέδων
με τον γενναίον Άλκιμον, ότ’ είχε αποδειπνήσει 1
475 κι ήταν ακόμη ασήκωτον εμπρός του το τραπεζι.
Εμπήκε ο μέγας Πρίαμος χωρίς να τον νοήσει
αυτού κανείς, και άμ’ έφθασε σιμά στον Αχιλλέα,
τα γόνατά του αγκάλιασε και τ’ ανδροφόνα χέρια
εφίλησε, που του ‘σφαξαν τόσα λαμπρά παιδιά του. 2
480 Και ως όταν ένας πάνερμος, που φόνον έχει κάμει
εις ξένον τόπον έρχεται, στο σπίτι ανδρός πλουσίου
θαυμάζουν όσοι τον ιδούν, ομοίως όταν είδε
εκείνον τον θείον Πρίαμον εθαύμαζε ο Πηλείδης,
θαύμαζαν και εκοιτάζονταν κι οι άλλοι ολόγυρά του.
485 Άρχισε τότε ο Πρίαμος να τον παρακαλέσει:
«Θυμήσου τον πατέρα σου, ισόθεε Πηλείδη,
οπού και αυτόν, ωσάν εμέ το έρμο γήρας ήβρε.
Ίσως και τον στεναχωρούν οι γείτονες τριγύρω
και από τον όλεθρον κανείς δεν είναι να τον σώσει.
490 Αλλά εκείνος χαίρεται και από μακριά ν’ ακούει
οπού του ζεις και ολοκαιρίς ελπίζει να ‘λθ’ η μέρα
να ιδεί τον ποθητόν του υιόν να φθάσει από τα ξένα·
αλλ’ ο βαριόμοιρος εγώ, δεν μόμεινε κανένα
απ’ όσα τέκνα εγέννησα κι εδόξασαν την Τροίαν.
495 Είχα πενήντα ότ’ έφθασαν των Αχαιών τα πλήθη.
Τα δεκαννιά γεννήθηκαν όλ’ από μια γαστέρα
τα επίλοιπ’ από σπιτικές γυναίκες, και από τόσα
μόσφαξ’ ο Άρης πάμπολλα και αυτόν που ακόμα μόνος
την πόλιν φύλαγε κι εμάς, τον φόνευσες προτώρα,
500 τον Έκτορα, μαχόμενον να σώσει την πατρίδα.
Γι’ αυτόν τώρα κατέβηκα στων Αχαιών τα πλοία
με πλήθια λύτρα πόφερα, για να τον αποδώσεις.
Σέβου, ω γενναίε, τους θεούς, λυπήσου με, θυμήσου
τον γέροντά σου· κι είμ’ εγώ ελεεινότερός του,
505 πόπαθ’ αυτό που άλλος θνητός δεν έχει πάθει ακόμη,
του ανδρός οπού μ’ ορφάνεψε το χέρι να φιλήσω».
Ο Αχιλλέας αποδέχεται την ικεσία και παρηγορεί τον Πρίαμο
Τα λόγια τούτα ως άκουσε, λαχτάρισε ο Αχιλλέας
να κλάψει τον πατέρα του και πιάνοντας το χέρι
του γέροντος, τον άμπωσεν αγάλι από σιμά του.
510 Κι οι δύο, με τον πόνον του καθένας τους, εκλαίαν.
Εκείνος για τον Έκτορα στα πόδια του Αχιλλέως,
τούτος για τον πατέρα του και ακόμη για τον φίλον
Πάτροκλον, και απ’ τα κλάυματα τα δώματ’ αντηχούσαν.
Και αφού στο κλάμα ευφράνθηκεν ο ισόθεος Πηλείδης,
515 ορθώθη απ’ όπου εκάθονταν και σήκωσε απ’ το χέρι
τον γέροντα λυπούμενος την άσπρην κεφαλήν του,
και προς αυτόν ομίλησε: «Ω δύστυχε, τωόντι 3
πίκρες πολλές και βάσανα υπέφερε η καρδιά σου.
Πώς μπόρεσες στων Αχαιών τες πρύμνες να ‘λθεις μόνος
520 τον άνδρα οπού σου εφόνευσε τόσα παιδιά γενναία
να ιδείς στα μάτια; Σίδερον έχ’ η καρδιά σου, ω γέρε.
Αλλ’ έλα τώρα κάθισε, και, αν και λυπημένοι,
τους πόνους τώρ’ ας κλείσομεν στα βάθη της ψυχής μας·
και τίποτε δεν ωφελούν τα μαύρα κλάυματά μας·
525 ότι στους άμοιρους θνητούς οι αθάνατοι δωρήσαν
να ζουν στον πόνον και άλυποι μόνον εκείνοι μένουν.
Ότι απ’ όσα δίδει ο Ζευς πιθάρια δυο σιμά του
έχει, το ένα των κακών, των αγαθών το άλλο.
Και σ’ όποιον δώσει ανάμικτα ο βροντητής Κρονίδης,
530 εκείνος πότ’ έχει κακές, πότε αγαθές ημέρες,
και σ’ όποιον τα πικρά, τον κάμνει μαύρον κι έρμον
και στ’ άγιο πρόσωπο της γης φρικτή τον σέρνει ανάγκη
και ατίμητος από θεούς και ανθρώπους παραδέρνει.
Και του Πηλέως οι θεοί λαμπρά χαρίσαν δώρα,
535 πανευτυχής και υπέρπλουτος να γίνει στους ανθρώπους,
των Μυρμιδόνων βασιλιάς και τον καταξιώσαν
θεάν να λάβει ομόκλινην, αν και θνητός εκείνος.
Αλλά του εδώσαν και κακόν στο σπίτι του δεν έχει
παιδιά να γίνουν βασιλείς, παρ’ εν’ αγόρι μόνον
540 ολιγοήμερον, κι εγώ να τον γηροκομήσω
δεν δύναμ’ επειδή μακράν απ’ την γλυκιάν πατρίδα
μένω στην Τροίαν, συμφορά σ’ εσέ και στα παιδιά σου.
Και συ, ω γέρε, ακούομεν πανευτυχής πως ήσουν·
λέγουν που απ’ όσους κατοικούν στου Μάκαρος την χώραν
545 στην Λέσβον, στον Ελλήσποντον κι επάνω στην Φρυγίαν
για πλούτη και λαμπρά παιδιά συ είχες τα πρωτεία.
Αλλ’ αφού τούτο το κακόν οι αθάνατοι σου εφέραν,
ολόγυρα στην πόλιν σου μάχες και φόνους έχεις.
Υπόφερε, ας μην τήκεται στην λύπην η καρδιά σου·
550 το πεθαμένο σου παιδί με δάκρυα ν’ αναστήσεις
δεν ημπορείς, και απ’ τον καημόν και άλλο κακό μην πάθεις».
Η λύτρωση του Έκτορα
Και τότε ο θείος Πρίαμος απάντησε του κι είπε:
«Πώς να καθίσω διόθρεπτε, ενόσω εις τες σκηνές σου
ο Έκτωρ κείτεται άταφος· α! τώρα λύσε μου τον,
555 να τον ιδούν τα μάτια μου, και συ τα λύτρα λάβε
οπού σου εφέραμε πολλά· να τα χαρείς να φθάσεις
εις την πατρίδα σου, ω καλέ, που τόσο μ’ ελυπήθης
και την ζωήν μου εχάρισες, του ηλιού το φως να βλέπω».
Με άγριο βλέμμ’ απάντησε σ’ εκείνον ο Πηλείδης:
560 «Μη μ’ ερεθίζεις, γέροντα, και αφ’ εαυτού μου θέλω
να λύσω εγώ τον Έκτορα· μου εμήνυσε και ο Δίας
με την θεάν μητέρα μου, την κόρην του Νηρέως.
Και ακόμη σε, ω Πρίαμε, το εννόησα, το είδα,
κάποιος θεός σε οδήγησε στων Αχαιών τα πλοία.
565 Πώς θα ερχόνταν στον στρατόν θνητός, κι αν νέος ήταν,
από τους φύλακες κρυφά, πώς θα ημπορούσε μόνος
της θύρας μου το μάνταλο το μέγα να σηκώσει;
Μη, ω γέρε, την κατάπικρην ψυχήν μου εξαγριώνεις
μήπως και σένα, ικέτης μου, ως είσαι στην σκηνήν μου,
570 δεν λυπηθώ και παραβώ την προσταγήν του Δία».
Είπε, φοβήθη ο γέροντας και υπάκουσε τον λόγον
και ωσάν λεοντάρι απ’ την σκηνήν πετάχθηκε ο Πηλείδης,
ο Άλκιμος κατόπιν του και ο ήρως Αυτομέδων
ακολουθούσαν, σύντροφοι που επροτιμούσε απ’ όλους
575 ύστερ’ από τον θάνατον του ποθητού Πατρόκλου.
Και τα μουλάρια ξέζεψαν εκείνοι και τους ίππους
κι έμπασαν μέσα στην σκηνήν τον κήρυκα του γέρου
και τον εκάθισαν εκεί· και απ’ το λαμπρόν αμάξι
τ’ άπειρα λύτρα εσήκωσαν του Έκτορος και δύο
580 χλαμύδες άφησαν εκεί κι έναν κάλο χιτώνα
να πάρει σπίτι τον νεκρόν μ’ εκείνα σκεπασμένον.
Κι είπε στες δούλες τον νεκρόν να λούσουν και να χρίσουν
ανάμερα, μη ο Πρίαμος θωρώντας το παιδί του
μες στην καρδιά του την οργήν του πόνου δεν κρατήσει
585 και του Αχιλλέως η ψυχή ξαγριωθεί και αμέσως
τον σφάξει παραβαίνοντας την προσταγήν του Δία.
Και αφού τον λούσαν κι έχρισαν οι δούλες με τα μύρα
και τον ενεκροστόλισαν, τον σήκωσε ο Πηλείδης 4
ο ίδιος και τον άπλωσε στο νεκρικό κρεβάτι
590 και οι σύντροφοι τον έβαλαν εις το λαμπρόν αμάξι.
Τότ’ είπε αναστενάζοντας: «Άκου, γλυκέ μου φίλε,
μην, Πάτροκλε, μου χολωθείς, αυτού στον Άδη αν μάθεις
πως έλυσα τον Έκτορα του γέροντος πατρός του,
επειδή λύτρα όχι κακά μου έδωσε και απ’ όλα
595 ό,τι σου πρέπει, αγαπητέ, θα σου χαρίσω μέρος». 4α
Το μυθολογικό παράδειγμα της Νιόβης – Το κοινό δείπνο Αχιλλέα και Πρίαμου
Και στην σκηνήν εγύρισε ο ισόθεος Πηλείδης
και στο θρονί του εκάθισε προς τον αντίκρυ τοίχον
κι έλεγε προς τον Πρίαμον: «Ω γέρε, ως εποθούσες
ο υιός σου τώρα ελύθηκε και κείτεται στην κλίνην·
600 και το πρωί θα τον ιδείς, μαζί σου να τον πάρεις.
Και τώρα να δειπνήσομεν, ω γέρε, ας στοχασθούμε· 5
ότι δεν ελησμόνησε μήτε η λαμπρή Νιόβη
τροφήν να πάρ’ η δύστυχη σ’ εκείνην την ημέραν
που είδε δώδεκα παιδιά στο σπίτι πεθαμένα,
605 έξι ανδρειωμέν’ αγόρια της και έξι θυγατερες·
τ’ αγόρια ο Φοίβος εφόνευσε με τ’ αργυρό του τόξο,
τες κόρες πάλ’ η Άρτεμις από χολήν που επήραν,
ότι με την καλήν Λητώ ισώνετο η Νιόβη,
πως αυτή γέννησε πολλά κι εκείνη δύο μόνον.
610 Και όμως οι δύο τους πολλούς αφάνισαν, κι εννέα
στο αίμα ημέρες έμειναν, και άνθρωπος να τους θάψει
δεν ήταν, ότι τους λαούς ελίθωσεν ο Δίας.
Κι οι επουράνιοι θεοί τους δέκα τους εθάψαν
αλλά στο δάκρ’ απόκαμε κι εκείνη κι ενθυμήθη
615 τροφήν να πάρ’ η δύστυχη· και τώρα στου Σιπύλου
τα έρμα όρη τ’ άγρια, κει που ησυχάζουν νύμφες
από χορούς που έστησαν στες άκρες του Αχελώου,
τον πόνον πόχει απ’ τους θεούς και πετρά ως είναι τρέφει.
Και, ω θείε γέρε, την τροφήν κι εμείς ας θυμηθούμε.
620 Θα κλαίγεις εις την Ίλιον το αγαπητό παιδί σου
κατόπιν· ότι δάκρυα πολλά θα σου γεννήσει».
Είπε, σηκώθη κι έσφαξεν αρνί λευκό σαν χιόνι,
το γδάραν το συγύρισαν οι σύντροφοί του ως πρέπει,
με τέχνην το ελιάνισαν, το πέρασαν στες σούβλες
625 και όμορφα αφού το ‘ψησαν απ’ την φωτιάν το σύραν·
και στο τραπέζι εμοίραζεν τον άρτον ο Αυτομέδων,
μέσα στα ωραία κάνιστρα, τα κρέατα ο Πηλείδης·
και άπλωσαν όλοι στα καλά φαγιά που εμπρός τους είχαν.
Και αφού εφάγαν κι έπιαν όσο ήθελε η ψυχή τους,
630 ο Πρίαμος εθαύμαζεν εκεί του Αχιλλέα 6
την πλάση και τ’ ανάστημα που ωσάν θεού φαντάζαν
Και του Πριάμου την ειδή την αγαθήν κοιτώντας
και την λαλιά του ακούοντας εθαύμαζε ο Πηλείδης.
Ετοιμασίες για ύπνο – Ο Αχιλλέας υπόσχεται ανακωχή
Και αφού ν’ αντικοιτάζονται ευφράνθησαν και οι δύο
635 πρώτος ο θείος Πρίαμος προς τον Πηλείδην είπε:
«Βάλε με, ω θρέμμα του Διός, αμέσως να πλαγιάσω
και την γλυκιάν ανάπαυσιν είν’ ώρα να χαρούμε·
και μάτι εγώ δεν έκλεισα, Πηλείδη, από την ώρα
που απέθανε απ’ τα χέρια σου το αγαπητό παιδί μου,
640 αλλά στενάζω πάντοτε, την λύπην δεν χορταίνω
ημέρα νύκτα στης αυλής την λάσπην κυλισμένος·
χαψιά ψωμί, ρουφιά κρασί δεν είχα βάλ’ εις τούτο
το στόμα, ώσπου μ’ έκαμες μαζί σου να δειπνήσω».
Και στους συντρόφους ο Αχιλλεύς τότ’ είπε και στους δούλους
645 κάτωθε από την αίθουσαν κρεβάτια να τους στρώσουν
με πορφυρά παπλώματα και τάπητες επάνω,
και με χλαμύδες χνουδωτές να σκεπασθούν μ’ εκείνες.
Και οι δούλες απ’ το μέγαρον εβγήκαν με λαμπάδες
και γρήγορα και όμορφα τους έστρωναν δυο κλίνες·
650 και ακρογελώντας ο Αχιλλεύς τότ’ είπε του Πριάμου:
«Έξω θα πας να κοιμηθείς, αγαπητέ μου γέρε,
των βουληφόρων Αχαιών μην κάποιος ξάφνου φθάσει,
ως συνηθούν να έρχονται για να συμβουλευθούμε·
και αν κάποιος απ’ αυτούς σε ιδεί, μέσα στην μαύρην νύκτα
655 μη δώσει ευθύς την είδησιν στον αρχηγόν Ατρείδην
και του νεκρού την λύτρωσιν μην τύχει ν’ αντισκόψει·
ειπέ μου τώρα φανερά, πόσες ήμερες θέλεις
να θάψεις τον λαμπρόν σου υιόν, και τόσες θα ησυχάζω
από τον πόλεμον εγώ και θα κρατώ τα πλήθη».
660 Και απάντησεν ο Πρίαμος: «Πηλείδη, αφού το στέργεις
να κάμ’ ως πρέπει την ταφήν εις τον λαμπρόν υιόν μου,
αυτήν την χάριν κάμε μου· γνωρίζεις οπού οι Τρώες
κλειστοί ‘ναι και περίφοβοι στην πόλιν, και θα φέρνουν
πέρ’ από δάσος μακρινό του ενταφιασμού τα ξύλα·
665 εννέα ημέρες θέλομε στο σπίτι να τον κλαίμε,
στες δέκα θα γινεί η ταφή και νεκρικό τραπέζι·
στες ένδεκα θα υψώσομεν επάνω του τον τάφον,
στες δώδεκα ο πόλεμος θ’ αρχίσει αν είναι ανάγκη».
Και προς αυτόν ο Αχιλλεύς αντείπε ο φτεροπόδης:
670 «Θα γίνουν, γέρε Πρίαμε, και τούτα όπως τα λέγεις·
τον πόλεμο, όσον καιρόν ηθέλησες θα παύσω».
Αυτά ‘πε και του έπιασε την δεξιάν παλάμην
απ’ τον αρμόν, ότ’ ήθελε να μη φοβείται ο γέρος.
Και έξω αυτού στον πρόδρομον επλάγιασαν εκείνοι
675 ο κήρυξ και ο Πρίαμος, άνδρες κι οι δυο με γνώση.
Και μες στα βάθη της σκηνής κοιμήθηκε ο Πηλείδης 7
677 κι είχε καλήν του ομόκλινην την κόρη του Βρισέως.