Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΔΕΙΞΑΜΕ.

 

“Τη γιαγιά από τη Συκαμνιά, τον ψαρά και την Σ. Σάραντον προτείνει η Ελλάδα για το Νόμπελ Ειρήνης

 

(SOOC/ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΤΣΑΛΗΣ)

Την 85χρονη Αιμιλία Καμβύση, τον 40χρονο ψαρά Στρατή Βαλαμιός και τη γνωστή ηθοποιό Σούζαν Σάραντον ως εκπρόσωπο όλων των ξένων εθελοντών προτείνει η Ελλάδα για το Νόμπελ Ειρήνης, όπως ανακοίνωσε σήμερα το μεσημέρι ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Θανάσης Βαλτινός.
Η υποβολή της πρότασης στη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ, για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης έγινε στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, από τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών και συγγραφέα Θανάση Βαλτινό, τον κοσμήτορα του Παντείου Πανεπιστημίου και πρόεδρο του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Χρ. Γιαλουρίδη, τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπ. Καπράλο και τον καθηγητή, πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πρόεδρο του Συμβουλίου Πρυτάνεων, Γ. Πετράκο”.

Η γιαγιά και ο ψαράς στην Ελλάδα, που έδειξαν ανθρωπιά και συμπόνοια στο δράμα των προσφύγων ,είναι η δακτυλοδεικτούμενη εξαίρεση. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ΄Ελληνες συμπεριφέρθηκαν απάνθρωπα, ανελέητα και εχθρικά απέναντι και στους μετανάστες τα τελευταία χρόνια και στους πρόσφυγες πρόσφατα.

Μάλιστα, στη Λέσβο και την Εδομένη ,δεν είναι πολύ καιρός τώρα, που απειλούσαν οι “νοικοκυραίοι” πως “θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους”, αν δεν ξεκουμπιστούν από τα μέρη τους οι εισβολείς ,που τάραξαν την ησυχία του τόπου.

“Το προφίλ των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα: Τι ηλικία έχουν, τι δουλειά έκαναν

Το προφίλ των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα: Τι ηλικία έχουν, τι δουλειά έκαναν Το προφίλ των προσφύγων που εγκαταλείπουν τη Συρία και φτάνουν στην Ελλάδα επιχειρεί να σκιαγραφήσει σε έρευνά της η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, που δημοσίευσε σήμερα στη Γενεύη.

Η έρευνα βασίζεται σε συνεντεύξεις που έκαναν ομάδες του τομέα προστασίας των συνόρων του διεθνούς οργανισμού σε διάφορες τοποθεσίες στην Ελλάδα. Συνολικά 1.245 Σύροι απάντησαν σε ερωτήσεις στο διάστημα από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2015.

Το 86% των νεοαφιχθέντων αναφέρει ότι έχει τελειώσει τη δευτεροβάθμια ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Οι μισοί από αυτούς έχουν φοιτήσει σε πανεπιστήμιο. Η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων (78%) ήταν κάτω των 35 ετών.

Είσαι  συ κι εγώ.  Το δικό μας προφίλ περιγράφει παραπάνω η έρευνα, συμπατριώτη από τη Λέσβο και την Ειδομένη. ΄Ισως, πέντε χρόνια πριν, αν πήγαινες για δουλειές ή διακοπές στη Δαμασκό, πολλοί απ΄αυτούς που σήμερα τους «παίρνεις με τις πέτρες» και τους χαρακτηρίζεις αλήτες και βρωμιάρηδες πρόσφυγες,  να ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας του διαμερίσματος ή του ξενοδοχείου που θα έμενες.

Στοχάσου.  Κάνε την υπέρβασή σου. Ο καθένας θα μπορούσε να είναι στη θέση αυτού του πατέρα που κλαίει στις φωτογραφίες  με το μωρό στην αγκαλιά. Δείξε σωφροσύνη και σεβασμό στους νόμους της Φύσης. Είναι ΄Υβρις να απειλείς στην Ειδομένη τον εξαθλιωμένο συνάνθρωπό σου πως “θα πάρεις το νόμο στα χέρια σου”. Ποιο νόμο και ποιους προφήτες, αδερφέ; Τον υπέρτατο και πραγματικό  Νόμο, τον κρατά στα χέρια της η Φύση.  Σήμερα αυτοί, αύριο εμείς.

Σύνελθε, πατριώτη , εκεί πάνω!”

΄Οχι,  λοιπόν, για χίλιους άλλους λόγους (δείτε για παράδειγμα πόσο βαριά  συστημικά ονόματα πρότειναν τη χώρα μας για αυτό το Νόμπελ, σύσσωμο το “κουκουβαγείο” ,που έλεγε και ο τζαναμπέτης  Γιάννης Σκαρίμπας), πέρα από τον σημαντικότερο και αληθινό, που εκθέσαμε, να μη δοθεί  αυτό το βραβείο ειρήνης στη χώρα μας. Θα ήταν και υποκριτικό και ανήθικο να τιμήσουν  ένα λαό, για την ανθρωπιστική στάση που όχι μόνο δεν επέδειξε απέναντι στους πρόσφυγες, αλλά αντίθετα από τη πρώτη στιγμή μέχρι αυτή την ώρα, ο επιλήσμονας ΄Ελληνας ,που έχει διαγράψει από τη “συλλογική”, εθνική του μνήμη, τους μετανάστες παππούδες του της Αμερικής στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τους πρόσφυγες της Μ.Ασίας, τους μετανάστες “στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου της στοές” στη δεκαετία του 60, συμπεριφέρεται με  ρατσισμό και ψυχρότητα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Και δε μιλάμε για τους ακροδεξιούς και τους Ναζί.Οπαδοί κομμάτων του… συνταγματικού τόξου, “νοικοκυραίοι”, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δεν έχουν ούτε μια καλή κουβέντα, μια λέξη συμπόνοιας για τα παιδιά που πνίγονται στα παγωμένα νερά του Αιγαίου ή πέφτουν θύματα trafficking  στην Ιταλία (κάπου 10.000 παιδιά προσφυγόπουλα είναι χαμένα,έχουν εξαφανιστεί  αυτή την ώρα!).

Θα ήταν ΄Υβρις να τιμηθει η Ελλάδα μ΄αυτή τη διάκριση. Μάλλον όφειλαν οι περισσότεροι συμπατριώτες μας να ντρέπονται, γιατί έχασαν την ευκαιρία να επιδείξουν συμπόνοια και έλεος σε πάσχοντες συνανθρώπους. Αν μη τι άλλο, είναι στοιχειώδης  αυτοσεβασμός ο ανθρωπισμός. Είναι υπόμνηση στη συνείδηση πως είμαστε κρίκοι μια απέραντης αλυσίδας, που όταν σπάει, χάνει όλη η αλυσίδα σε όλο της το μήκος την αξία και τη χρησιμότητά της. Απερίσκεπτος, εγωιστής και…παμφάγος.  Και όχι μόνο ο ΄Ελληνας για να είμαστε δίκαιοι και ακριβείς.

Γράφαμε στις 12 Οκτώβρη 2014 :

“Δεν ξέρω τί σε «παίρνει» να κάνεις και τί δεν κάνεις από εκείνο που πρέπει. Ο καθένας είναι υπεύθυνος και υπόλογος για τις επιλογές του.΄Ενα, όμως, είναι σίγουρο. ΄Οταν το «κακό» φτάσει στη δική σου γειτονιά, στο δικό σου σπίτι, «θα τρέχεις και δε θα φτάνεις» .Και δε θα σε λυπηθεί κανείς από εκείνους που ακόμα δεν τους βρήκε η ίδια «συμφορά». ΄Οπως καλή ώρα εσύ.

Σε επίπεδο προβληματισμού τώρα. Τέτοιες συμπεριφορές είναι, άραγε,   Νόμος της Φύσης, ιστορικός ντετερμινισμός, κοινωνική -ατομική αναλγησία; “ Ο Μαρξ, ο Φρόυντ, ο Ένγκελς ,ο Μπουρντιέ και άλλοι εξέχοντες στοχαστές και διανοούμενοι έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες του φαινομένου, άλλοτε πειστικές άλλοτε όχι. 

Από τη διανόηση, ο Μαρξ, ως οπαδός του αναγκαίου και του αναπόφευκτου, αλλά και «κρυφοϋποστηρικτής»  του ιστορικού ντετερμινισμού, φαίνεται να είναι  κοντά στην ερμηνεία του φαινομένου. Ο  Φρόυντ από την άλλη, ως ψυχαναλητής, έφτασε πιο κοντά στη ερμηνεία της εγωιστικής και αδιάφορης αντιμετώπισης του «πλησίον»  με τη θεωρία των ενστίκτων.  Υποστήριζε πως ένα μωρό είναι “ένα καζάνι που βράζει” -έχει κληρονομήσει τον εγωισμό γι αυτό και  “καθοδηγείται” από δύο ειδών ένστικτα, τον Έρωτα  και το  Θάνατο. Ο Έρωτας, ή το ένστικτο της ζωής εξυπηρετεί την επιβίωση με το να κατευθύνει τις δραστηριότητες για τη διατήρηση της ζωής (π.χ. η αναπνοή,  η τροφή, το σεξ και η πραγματοποίηση όλων των σωματικών αναγκών). Ο Θάνατος, το ένστικτο του θανάτου, είναι οι δυνάμεις της καταστροφής που εμφανίζονται σε όλα τα άτομα και   μπορούν να γίνουν αντιληπτές από συμπεριφορές, όπως   των καυγάδων, της σαδιστικής επιθετικότητας, των δολοφονιών και ακόμα του μαζοχισμού.

Η αρχαία ελληνική σοφία με τη συνιστώσα της Τέχνης  και ειδικά της ποίησης τούτη τη φορά «δια γραφίδος»  του Λυρικού ποιητή Αρχίλοχου  το ίδιο θέμα το αντιμετωπίζει έτσι:

ήδεα μέν στονόεντα Περίκλεες οὔτέ τις ἀστῶν μεμφόμενος θαλίηις τέρψεται οὐδὲ πόλις· τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης ἔκλυσεν͵ οἰδαλέους δ΄ ἀμφ’ ὀδύνηις ἔχομεν πνεύμονας. ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κακοῖσιν ὦ φίλ’ ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἔθεσαν
φάρμακον. ἄλλοτε ἄλλος ἔχει τόδε· νῦν μὲν ἐς ἡμέας
ἐτράπεθ’͵ αἱματόεν δ΄ ἕλκος ἀναστένομεν͵
ἐξαῦτις δ’ ἑτέρους ἐπαμείψεται. ἀλλὰ τάχιστα
τλῆτε͵ γυναικεῖον πένθος ἀπωσάμενοι.  

(ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

Ούτε κάποιος απ’ τους πολίτες με την έγνοια στις συμφορές, Περικλή, γογγύζοντας στο γλέντι θα χαρεί ούτε η πόλη·γιατί σκέπασε τόσους το κύμα της πολυτάραχης θάλασσας κι έχουμε απ’ τους πόνους φουσκωμένους πνεύμονες. Αλλά στις αγιάτρευτες συμφορές οι θεοί,φίλε, μας έδωσαν ισχυρή υπομονή,φάρμακο. Κάθε φορά αυτές τις συμφορές τις έχει άλλος·

τώρα βέβαια στράφηκαν σ’ εμάς και θρηνούμε

για το ματωμένο τραύμα,

πάλι όμως άλλους θα επισκεφτεί διαδοχικά. Αλλά πολύ γρήγορα

να κάνετε κουράγιο, διώχνοντας το πένθος που ταιριάζει σε γυναίκες.

Από την πλευρά του θυμόσοφου και εμπειρικού σύγχρονου ελληνικού λαού τώρα , έχουμε δυο παρακαταθήκες  που εμπερικλείουν  σοφία εφάμιλλη των στοχαστών και των σοφών   : «Ρόδα είναι και γυρίζει», λέει ο κόσμος. Κι ακόμα «Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια».

΄Οπως και να έχει το πράγμα,  μόνο στην «πράξη» παίρνουν όλα τα θέματα την πραγματική τους διάσταση και σοβαρότητα. Εκεί δοκιμάζεται η ζωή και η συμπεριφορά του ανθρώπου. Αλλιώς, για τους μη  «παθόντες»,  παραμένουν θεωρίες.Και ό,τι θέλει ανέξοδα μπορεί να λέει κανείς. Κι εμείς εδώ φυσικά”.

Θα  κλείσουμε τούτο το  τόπικ ανθρωπιάς και αγάπης, που ΔΕ δείξαμε στους πρόσφυγες και μετανάστες, με  τις απίστευτες ατάκες της συμπυκνωμένης σοφίας και της κομμουνιστικής ευπρέπειας   του   Χρόνη Μίσσιου:

(hewholecow.net/2742-2)

” Η κορυφαία πολιτική μάχη.

Όταν συνειδητοποίησα ότι δε μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μη με αλλάξει αυτό.

Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα.

Η ζωή είναι ένα δώρο που μας δίνεται μία φορά. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ξημερώνει λένε “άντε να τελειώσει κι αυτή η κωλομέρα”. Και δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν άλλο ένα βήμα προς το θάνατο.

“Τολμάτε ρε!”

Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Απορρίψτε τις σκοπιμότητες.

Εγώ έγραφα, κι έγραφα με την ψυχή, κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα ‘χασα! Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας; Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση απλά στις παρέες, στον κήπο, τους έλεγα ιστορίες και μου έλεγαν, ρε Χρόνη, γιατί δεν τα γράφεις αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε.

Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος.

Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, “είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε”.

Ο μόνος δρόμος

Εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω το υποστηρίζω: ότι ο μόνος δρόμος, ο οποίος δεν μας οδηγεί σε κανένα λάκκο, σε καμιά λακκούβα, σε κανένα κακό συναπάντημα, είναι ο δρόμος της αγάπης, είναι ο δρόμος της τρυφερότητας, είναι ο δρόμος της κατανόησης, είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της διαφορετικότητας του άλλου! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Αν τον ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο δεν κινδυνεύουμε. Ούτε εμείς ούτε οι συνάνθρωποί μας.

Να ‘σαι άνθρωπος δημιουργικός και ευαίσθητος. Και να αγαπάς. Να αγαπάς! Να μπορείς να μετατρέπεις κάθε μέρα την αγάπη σε αγαπημένο. Η φρέζα μου που είναι εκεί φυτεμένη την αγαπάω, την βλέπω κάθε πρωί, καταλαβαίνεις; Ή έναν συγκεκριμένο άνθρωπο…  Όλα τα άλλα… Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη”.

Αθάνατε , Χρόνη!