ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ
Μέχρι να εκλείψουν οι λόγοι που μας ανάγκασαν να αναστείλουμε τη λειτουργία του Homo-Naturalis ή να υπάρξει κάποια άλλη, θετική εξέλιξη στην όλη υπόθεση, θα περιοριστούμε ή στην παράθεση ασχολίαστων ειδήσεων ή στο σχολιασμό επίκαιρων θεμάτων από επαναδημοσιεύσεις. Κειμένων, δηλαδή, που είχαμε ανεβάσει εδώ παλιότερα.
_______________________________________________________________________
Η Θεότητα του μέλλοντος θα είναι ρομπότ -Με σύστημα τεχνητής νοημοσύνης
Ήταν θέμα χρόνου κάποιος να το σκεφθεί. Αφού οι άνθρωποι και οι θεοί τους δεν τα έχουν καταφέρει έως τώρα να δημιουργήσουν έναν παράδεισο επί της Γης, μήπως θα ήταν πιο έξυπνο να «ποντάρουν» σε έναν από μηχανής θεό;
Αυτό ακριβώς σκέφθηκε ο πρώην μηχανικός της Google ‘Αντονι Λεβαντόφσκι, ο οποίος ίδρυσε τη θρησκευτική ομάδα -αίρεση θα την έλεγαν παλαιότερα – «Η Οδός του Μέλλοντος» (Way of the Future), που θέλει να δημιουργήσει μια θεότητα τεχνητής νοημοσύνης, με στόχο να αναλάβει αυτή τη βελτίωση της κοινωνίας.
Έτσι, μπορεί κάποιοι, όπως ο εκατομμυριούχος επιχειρηματίας Έλον Μασκ της Tesla και της Space X, να φοβούνται την τεχνητή νοημοσύνη όπως ο διάολος το λιβάνι, κάποιοι άλλοι όμως όπως ο Λεβαντόφσκι τη θεοποιούν.
Η αποστολή της νέας τεχνο-αίρεσης όπως αναγράφεται στο ιδρυτικό καταστατικό της, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», είναι «να αναπτύξει και να προωθήσει μια θεότητα βασισμένη στην τεχνητή νοημοσύνη και, μέσω της κατανόησης και της λατρείας αυτής της θεότητας, να συμβάλει στη βελτίωση της κοινωνίας».
Ο Λεβαντόφσκι βρίσκεται στο επίκεντρο μιας νομικής διαμάχης ανάμεσα στην Uber και στη θυγατρική Waymo της Google.
Ο ίδιος υπήρξε συνιδρυτής της εταιρείας αυτόνομης οδήγησης Otto, που εξαγοράσθηκε από την Uber το 2016.
Στη συνέχεια απολύθηκε από την τελευταία, εν μέσω κατηγοριών ότι είχε κλέψει εμπορικά μυστικά από τη Google για να αναπτύξει την τεχνολογία αυτόνομης οδήγησης της Otto.
Παρόλες αυτές τις περιπέτειές του – ή ίσως ακριβώς εξαιτίας αυτών- βρήκε χρόνο και τη δέουσα αφοσίωση για να ιδρύσει την ομάδα «Η Οδός του Μέλλοντος».
Πάντως, η μελέτη της ιστορίας δείχνει ότι η ανάδυση νέων τεχνολογιών και επιστημονικών ανακαλύψεων στην ιστορία της ανθρωπότητας όντως είχε «παρενέργειες» στις κατά τόπους θρησκείες, συχνά εξαφανίζοντας τους παλαιούς θεούς προς όφελος κάποιων πιο σύγχρονων.
Γι’ αυτό, άλλωστε, ο ισραηλινός ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι -συγγραφέας του μεταφρασμένου και στα ελληνικά παγκόσμιου μπεστ-σέλερ Homo sapiens- θεωρεί πολύ πιθανό ότι στον 21ο αιώνα οι επαναστατικές τεχνολογίες θα «γεννήσουν» νέα θρησκευτικά κινήματα.
Ήδη, διάφορα «μυαλά» της Σίλικον Βάλεϊ στην Καλιφόρνια, της κοιτίδας των νέων καινοτομιών, θεωρούν θέμα χρόνου την εμφάνιση μιας οριακής στιγμής στην ιστορία, της λεγόμενης «μοναδικότητας» (singularity), όταν οι μηχανές με τεχνητή νοημοσύνη θα ξεπεράσουν πια τους ανθρώπους σε νοητικές ικανότητες.
Μπορεί ο Μασκ να προειδοποιεί ότι «με την τεχνητή νοημοσύνη ουσιαστικά επικαλούμαστε τον δαίμονα», όμως οι τεχνο-ουτοπιστές οραματίζονται ότι οι άνθρωποι θα κατακτήσουν επιτέλους την (ψηφιακή) αθανασία, «φορτώνοντας» ένα αντίγραφο του εγκεφάλου και του νου τους σε μια μηχανή.
Ορισμένοι -συνήθως προτεστάντες- χριστιανοί θεολόγοι προτιμούν να βλέπουν την τεχνητή νοημοσύνη με θετικό μάτι, απλώς ως μια ακόμη τεχνολογία που οι άνθρωποι εφηύραν υπό την αιώνια καθοδήγηση του Θεού.
Μερικοί άλλοι όμως, όπως ο Λεβαντόφσκι, οι οποίοι δεν έχουν μείνει ικανοποιημένοι από τις «επιδόσεις» ούτε του Θεού ούτε της ανθρωπότητας (με τόσους κακούς και αμαρτωλούς τριγύρω μας), θεωρούν πιο ελκυστική ιδέα την πίστη σε μια νέα θεότητα πιο ορθολογική και ικανή να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Κάπως έτσι, με ένα μικρό νοητικό και ψυχολογικό άλμα, μπορεί κανείς να προσδώσει θεϊκές ιδιότητες στην υπερανθρώπινη μηχανική νοημοσύνη – και να προσεύχεται στην πανταχού παρουσία της και στην άπειρη σοφία της…
__________________________________________________________
1. Ερευνα: Το 47% των μαθητών στη Γερμανία δεν γνωρίζει ότι υπήρξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης
Μια μελέτη που έγινε από το γερμανικό Körber Institute αποκάλυψε ότι το 47% των μαθητών ηλικίας 14-16 ετών στη Γερμανία δεν γνωρίζουν ότι υπήρξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης και ότι εκεί πάνω από 1 εκατομμύρια άνθρωποι, οι περισσότεροι Εβραίοι, δολοφονήθηκαν μεταξύ 1941-1945.
Οι μαθητές ηλικίας 17 ετών και άνω έχουν ακουστά για το Αουσβιτς, αλλά οι 3 στους 10 δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται.
Ωστόσο, σε σύνολο πληθυσμού, το 86% των Γερμανών γνωρίζουν ποιός ήταν ο σκοπός των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
«Είμαστε ανήσυχοι για το επίπεδο σπουδών στα σχολεία όσον αφορά τα μαθήματα Ιστορίας» δήλωσε ο Sven Tetzlaff, επικεφαλής της εκπαιδευτικής έρευνας του Körber Institute.
«Για μένα είναι ένας από τους λόγους γιατί ένας τόσο σοκαριστικά μεγάλος αριθμός μαθητών δεν γνωρίζουν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Αουσβιτς», πρόσθεσε.
Περίπου 1.009 Γερμανοί ηλικίας 14 ετών και άνω ερωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 96% των Γερμανών εκτιμούν πως τα μαθήματα Ιστορίας είναι σημαντικά ως πολύ σημαντικά. Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες θέλουν το σχολείο να μαθαίνει στα παιδιά να σκέπτονται με κριτική ματιά και για τους μαθητές να είναι ικανοί να μαθαίνουν πράγματα που βρίσκονται κοντά στη σύγχρονη εποχή.
«Τα νεαρά παιδιά μπορούν να παθιαστούν με την Ιστορία μόνο αν έχει κάποια σχέση με τα ίδια και με τις ζωές τους», δήλωσε ο Tetzlaff.
2. Σκέψεις και προβληματισμοί γύρω από την υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή
Σκέψεις και προβληματισμοί γύρω από την υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή
Έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από τη στιγμή που το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναστολής της Ηριάννας Β. Λ. Στο διάστημα αυτό, αλλά και σε εκείνο που προηγήθηκε της απόφασης, υπάρχουν αρκετά συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από την όλη υπόθεση, την απόφαση καθ’ ευατή, τον τρόπο διαχείρισης της δίωξης από πολιτικούς φορείς και ΜΜΕ, αλλά και τον τρόπο που εκδηλώθηκε η αλληλεγγύη στο πρόσωπο των δύο κατηγορούμενων. Πρέπει, ωστόσο, να διασαφηνιστούν δύο βασικές παράμετροι στην υπόθεση: πρώτον, οι διώξεις τόσο της Ηριάννας όσο και του Περικλή είναι πολιτικές και μόνο ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται· δεύτερον, παρόλο που αμφότερες οι διώξεις είναι πολιτικές, τα διωκόμενα υποκείμενα δεν είναι πολιτικοί κρατούμενοι. Δεν βρίσκονται στη φυλακή εξαιτίας της πολιτικής τους ταυτότητας ή δράσης, αλλά λόγω των κοινωνικών τους συναναστροφών. Από εκεί και πέρα:
1.
Η υπόθεση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και η συλλογή στοιχείων από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς δεν πρέπει να θεωρούνται ήσσονος σημασίας. Η ρητή ή υπόρρητη παρουσίαση του γενετικού υλικού ως αυτοτελούς τεκμηρίου για καταδίκη επιβάλλει την κατάδειξη της αναξιοπιστίας του και τον αγώνα ενάντια στην εδραίωσή του ως τέτοιου. Η τεχνική της ταυτοποίησης δειγμάτων DNA αποτελεί μια λεπτή διαδικασία πολλών βημάτων, κάθε ένα από τα οποία υπόκειται σε απαραβίαστα πρότυπα και αυστηρούς κανόνες αποστείρωσης. Ακόμα κι αν από μια τέτοια διαδικασία προέκυπταν διασφαλισμένα αλάνθαστα αποτελέσματα, η ερμηνεία αυτών δεν είναι αποκλειστικά μία και μοναδική. Το DNA αποδεικνύει πού δεν ήταν κάποιος, όχι αναγκαία πού ήταν.Είναι δεδομένο άλλωστε ότι, ανάλογα με την πολιτική και κοινωνική συγκυρία, η αντιτρομοκρατική μεταφέρει και φυτεύει γενετικό υλικό προκειμένου να επαληθεύσει δικής της έμπνευσης σενάρια που κατασκευάζουν ενόχους. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ηριάννας, περίπτωση η οποία χαρακτηρίζεται από την αδυναμία επανεξέτασης του δείγματος άρα και επαλήθευσης της όλης διαδικασίας, εάν ληφθεί υπόψιν (και) η ομολογούμενη χαμηλή ποιότητα των αρχικών δειγμάτων προκύπτει ξεκάθαρα ο εκδικητικός-παραδειγματικός χειρισμός των διωκτικών μηχανισμών. Ο αγώνας ενάντια στην εδραίωση του DNA ως επαρκούς τεκμηρίου ενοχής είναι επιτακτικός· ειδικά όταν αυτή τη στιγμή πλειάδα ανθρώπων διώκεται με κατασκευασμένα στοιχεία ή εκκρεμούν κατηγορίες για την άρνησή τους να δώσουν οικειοθελώς DNA.
Αποτελεί αδιαμφισβήτητα δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου να διεκδικήσει με κάθε μέσο την ελευθερία του και να ακολουθήσει όποια υπερασπιστική γραμμή θεωρεί καταλληλότερη για τον εαυτό του. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, υπήρξε μάλλον ατυχής η απόφαση να μη συνδεθεί με το κίνημα αλληλεγγύης άμεσα και έγκαιρα και ο δεύτερος κατηγορούμενος. Χωρίς να ξεχνάμε πως δεν πρόκειται για πολιτικούς κρατούμενους, είναι σαφές πως αν νωρίτερα και με κοινή υπερασπιστική γραμμή είχαν συνδεθεί με το κύμα αλληλεγγύης και οι δύο κατηγορούμενοι, τα πράγματα ίσως να είχαν θετικότερη έκβαση.Το πολιτικό-κοινωνικό κόστος κάθε δικαστικής απόφασης είναι ανάλογο της έντασης της αλληλεγγύης. Ένταση η οποία συναρτάται από το πόσο βαθιά είναι διατεθειμένο το κίνημα να χτυπήσει ώστε να υπερασπιστεί τους αποδέκτες αυτής της αλληλεγγύης. Σε κάθε περίπτωση, η λογική του “είμαι αθώος, άρα δεν έχω τίποτα να κρύψω, άρα δίνω στοιχεία”(1) αποδεικνύεται λανθασμένη. Αντίστοιχα, δηλώσεις επίκλησης της αστικής νομιμότητας από τον συγγενικό (2) περίγυρο έχουν ως αποτέλεσμα να προσελκύσουν κόσμο αποφασισμένο περισσότερο για αυτοπροβολή και συμπαράσταση με υπολογισμένα οφέλη, παρά για αλληλεγγύη.
Λόγω της χρονικής σύμπτωσής τους, μπορούν να γίνουν ορισμένοι παραλληλισμοί της υπόθεσης της Ηριάννας και του Περικλή με αυτή του Τάσου Θεοφίλου. Στην υπόθεση του τελευταίου υπήρξε χαρακτηριστική καθυστέρηση στην (ευρύτερη) εκδήλωση της αλληλεγγύης προς το πρόσωπό του. Το γεγονός ότι ο Θεοφίλου ήταν δηλωμένα αναρχικός-κομμουνιστής έδρασε ως αποτρεπτικός παράγοντας για πολλούς που τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν βρωντερά απόντες και εμφανίστηκαν όψιμα ως αλληλέγγυοι. Για αυτούς ο Θεοφίλου δεν ήταν “το αθώο παιδί” που άδικα το λένε αναρχικό, δεν είχε την πολλά υποσχόμενη καριέρα με την κοινωνική καταξίωση, δεν πληρούσε το προφίλ ενός φιλήσυχου, συνειδητά “αχρωμάτιστου” πολιτικά και αφοσιωμένου στο αντικείμενό του νεολαίου. Δεν υπήρξε, δηλαδή, το πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο, αφού πρώτα στρωνόταν το χαλί τού “δημοκρατικού δικαιώματος στη μόρφωση”, θα κερδίζονταν ψήφοι, θα πωλούνταν άρθρα, θα προσαρμόζονταν πολιτικές ατζέντες. Γράφει η Α. Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών (12/6/17):Για μια κοπέλα που δεν είχε καμία σχέση με οποιονδήποτε «ακραίο» πολιτικό χώρο, που απλά έχει δεσμό με έναν νέο άνθρωπο τον οποίο επίμονα προσπάθησαν να μπλέξουν οι διωκτικές αρχές και που αργότερα αμετάκλητα αθωώθηκε από Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, η ποινή 13 χρόνων κάθειρξη χωρίς αναστολή, χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς μαρτυρικές καταθέσεις σε βάρος της και με μόνο στοιχείο ένα μερικό αμφιλεγόμενο δείγμα DNA ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. (3)Επανεισάγεται λοιπόν από την “προοδευτική” δημοσιογραφία η (σαθρή) θεωρία των άκρων. Γιατί, ακόμα και μέσα σε εισαγωγικά, είναι επαρκώς επιλήψημο να έχει κανείς σχέση με την αναρχία και τον κομμουνισμό ή έστω με κόσμο που ασπάζεται αυτόν τον “ακραίο” τρόπο σκέψης. Είναι εκ των προτέρων βεβαρημένος με το αδίκημα της πολιτικής ταυτότητας. Αυτή η συνθήκη για το χώρο της αναρχίας δεν είναι πρωτοφανής ούτε προκαλεί εντύπωση. Είναι δεκάδες οι περιπτώσεις ανθρώπων που διώχθηκαν ή διώκονται ακόμα με μοναδικό τεκμήριο ενοχής την πολιτική ταυτότητα και τις προσωπικές/πολιτικές σχέσεις τους. Δυστυχώς, η Ηριάννα χρειάστηκε να βρεθεί η ίδια στη μέγγενη της αυθαιρεσίας των διωκτικών και δικαστικών αρχών για να καταλάβει πως το κράτος δικαίου είναι μία φτηνή βιτρίνα και τίποτε άλλο.
Πάνω στο σώμα της Ηριάννας παίχτηκε ένα παιχνίδι θεάματος, πολιτικής ορθότητας και πολιτικού καθωσπρεπισμού από ανθρώπους που χρειάζονται να υποτιμήσουν πρώτα για να συμπαθήσουν αργότερα, από ανθρώπους που μιλάνε τη γλώσσα της θεωρίας των δύο άκρων, της ταξικής ειρήνης, της δημοκρατικής ομαλότητας, των προταγμάτων τύπου “μορφώστε τους ναζί”. Θυμήθηκαν οι καλλιτέχνες που δεν άφηναν τους εκπαιδευτικούς να σηκώσουν πανό σε συναυλία να μιλήσουν για την εκπαιδευτικό Ηριάννα. Και οι οπαδοί θυμήθηκαν την Ηριάννα, αυτοί που ευθύνονται για επιθέσεις σε αγωνιστές και την καταστολή κατάληψης. Και από τον χώρο του αθλητισμού θυμήθηκαν την Ηριάννα.(4) Και οι υπουργοί και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι θυμήθηκαν την Ηριάννα. Πολλοί θυμήθηκαν την Ηριάννα, γιατί θυμήθηκαν την πίστη στην αστική δικαιοσύνη, ένα ακόμα μέσο εξασφάλισης της ταξικής ειρήνης είτε μέσω της καταστολής είτε μέσω της “απονομής δικαίου”.
Όμως όταν ακόμα κι αυτή αποτυγχάνει να καταστείλει ή να εκτονώσει την κοινωνική οργή, εμφανίζονται με κάθε πρόσφορο μέσο οι τροβαδούροι της ομόνοιας, οι υπερασπιστές του πασιφισμού και των “εσωτερικών αλλαγών και επαναστάσεων”, όσοι χρησιμοποιούν την αλληλεγγύη για προσωπικό όφελος, ώστε να πετύχουν τους σκοπούς τους και να αλλοιώσουν τα νοήματα και τα περιεχόμενα. Γιατί, αδιαμφισβήτητα, είναι σημαντικές οι κοινωνικές συμμαχίες και η οικονομική ενίσχυση των κρατουμένων. Αλλά η τελευταία συναυλία —με την οποία για ακόμα μία φορά για λόγους που αγνοούμε δεν συνδέθηκε ο Περικλής- ήταν ο ορισμός της μετατροπής της αλληλεγγύης από θέση μάχης και υπεράσπισης σε φτηνή πρόσβαση σε συναυλιακούς χώρους και σε εύκολη διασκέδαση.
Το σύνθημα το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά που αναφέρεται σε αγωνιστές απονοηματοδοτείται όταν ακούγεται για ανθρώπους που απλά μπήκαν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και όχι για τον αγώνα που δίνουν, όχι για το πάθος τους που διοχετεύεται στον αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση. Αυτά τα νοήματα, της αλληλεγγύης, του αγώνα, της ισότητας, της ελευθερίας είναι που έρχεται το θέαμα να αλλοιώσει. Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους, τότε και τα νοήματα δεν συναντιούνται με πράξεις των οποίων τα μέσα θα συμφωνούν με το ίδιο το περιεχόμενο του εκάστοτε αγώνα. Το πρωτογενώς υγιές κοινωνικό αντανακλαστικό της συμπαράστασης, λοιπόν, όταν έρχεται να συμπληρώσει μια αόριστη στρατηγική, μια στάση που βασίζεται σε ασαφή και αντιφατικά μέσα διεξαγωγής του αγώνα, είναι επιρρεπές στην αφομοίωση. Αφομοίωση από τους μηχανισμούς του κράτους, της κυριαρχίας, του θεάματος, μέρος των οποίων είναι και το ίδιο το νομικό σύστημα που διέταξε τη φυλάκισή της.
5.
Το κράτος έχει συνέχεια. Και η συνέχειά του κρατάει δεκαετίες. Το νομικό σύστημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα συμφέροντα και συγκεκριμένο δίκαιο: το δίκαιο του μονοπωλίου της βίας του κράτους, το δίκαιο του κεφαλαίου, το δίκαιο των αγορών και του καπιταλισμού. Σε αυτό το νομικό σύστημα όσοι δεν βρίσκονται στη μεριά του ισχυρού είναι αδιάφορες απώλειες. Από το προπολεμικό κράτος που οι συγγενείς των κομμουνιστών δεν έβρισκαν δουλειά μέχρι σήμερα λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στην ουσία τους. Η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή είναι πρωτίστως υπόθεση όλων όσοι αγωνίζονται. Αυτών που διοργανώνουν εκδηλώσεις, συμμετέχουν σε πορείες, συλλογικοποιούνται με όραμα την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση, αγωνίζονται με τις όποιες δυνάμεις τους για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτοί βρίσκονται πραγματικά στο στόχαστρο, ο δικός τους συγγενικός και κοινωνικός περίγυρος είναι ουσιαστικά αποδέκτης της παρακαταθήκης που αφήνει αυτή η απαράδεκτη υπόθεση.
Κλείνοντας, στις 16 Οκτωβρίου (ημέρα εκδίκασης του νέου αιτήματος αποφυλάκισης) η θέση μας θα είναι στο πλευρό της Ηριάννας. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη και ξεκάθαρη. Όμως, ταυτόχρονα, είναι ειλικρινής και έχει και κριτική διάσταση επιδιώκοντας να γίνει αμφίδρομη σχέση. Καμία ποινικοποίηση των συγγενικών-κοινωνικών σχέσεων δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή. Λευτεριά στην Ηριάννα και τον Περικλή.
—(1): http://tvxs.gr/news/ellada/synenteyksi-tis-iriannas-moy-zitane-na-apodeikso-pos-den-eimai-elefantas(2): http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/i-irianna-diafonei-me-ta-epeisodia-tin-endiefere-mono-i-epistimi-tis-thelei-na(3): http://www.efsyn.gr/arthro/i-anastoli-den-einai-gia-tin-irianna(4): http://www.avgi.gr/article/10813/8297745/trianta-okto-ypographes-gia-ten-erianna-apo-paiktes-kai-proponetes
3. Μοντέλο κινδυνεύει με τύφλωση μετά από τατουάζ στο μάτι
Μια 24χρονη έκανε τατουάζ στο μάτι και τώρα υποφέρει από τα φρικτά του αποτελέσματα.
Είναι 24 ετών, ζει στον Καναδά και εργάζεται ως μοντέλο. Εκτός από αυτά, η Catt Galiinger έχει τρέλα με τα τατουάζ, όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες της. Εδώ και λίγες ημέρες, ζει έναν εφιάλτη μετά από την απόφασή της να κάνει τατουάζ και στο μάτι, αφού κινδευνεύει να μείνει μερικώς τυφλή.
To 24χρονο μοντέλο ζήτησε ένα τατουάζ που θα τόνιζε το λευκό των ματιών της, έτσι όπως είχε ενημερωθεί ότι κάνουν τα τατουάζ στο μάτι, δηλαδή.
4. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
8 πράγματα που οι γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας ακόμα απαγορεύεται να κάνουν
Μπορεί, πλέον, να μπορούν να οδηγούν νόμιμα, αλλά για να αποκτήσουν ελευθερίες που εμείς θεωρούμε δεδομένες, μάλλον, έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Σαουδικής Αραβίας, με απόφαση και διάταγμα του βασιλιά Σαλμάν, δόθηκε άδεια στις γυναίκες να οδηγούν.
Το νέο μέτρο που δικαιώνει και τις ακτιβιστικές δράσεις χρόνων (όπως αυτής της 25χρονης που μάχεται για να καταφέρει οι γυναίκες να μπορούν να κάνουν ποδήλατο ελεύθερα), θα μπει σε εφαρμογή από τον Ιούνιο του 2018 και ικανοποιεί ένα επιτακτικο αίτημα πολλών γυναικών, αρκετές από τις οποίες είχαν φυλακιστεί αψηφώντας την απαγόρευση.
Αν και η νομιμοποίηση ελευθεριών που σε εμάς φαίνονται αυτονόητες, γίνεται με αργούς και βασανιστικούς ρυθμούς και τα πράγματα φαίνεται να εξελίσσονται αισιόδοξα (για παράδειγμα το 2015 απέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι), δυστυχώς, η δημόσια συμπεριφορά τους ακόμα τίθεται υπό τον έλεγχο των ανδρών, ενώ τα δικαιώματα τους παραμένουν ακόμα αιώνες πίσω.
Είναι θλιβερό πόσα δικαιώματα στερούνται οι γυναίκες ή δεν επιτρέπεται να κάνουν-ακόμα τουλάχιστον- παρά μόνο με αντρική συγκατάθεση.
Να πάρουν κοινωνικές αποφάσεις χωρίς αντρική συγκατάθεση
Δεν μπορούν να παντρευτούν, να πάρουν διαζύγιο, να ταξιδέψουν, να ανοίξουν τραπεζικό λογαριασμό, να επιλέξουν θέση εργασίας χωρίς εγκεκριμένη αντρική συγκατάθεση, είτε του πατέρα, είτε του συζύγου, είτε του αδερφού, είτε ενός άντρα συγγενή αν οι προηγούμενοι εκλείπουν.
Να κοινωνικοποιηθούν με άντρες
Η πλεινότητα των δημόσιων κτιρίων, συμπεριλαμβανομένου των δημόσιων υπηρεσιών, των τραπεζών και των πανεπιστημίων, έχουν ξεχωριστές εισόδους για τα δύο φύλα. Επιπλέον, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα πάρκα, τα εστιατόρια, οι παραλίες, οι πισίνες και οι χώροι διασκέδασης είναι επίσης χωρισμένα σε διαφορετικούς χώρους για τα δύο φύλα. Η παράνομη «μίξη» οδηγεί σε ποινικές διώξεις, με τις νομικές συνέπειες να είναι σαφώς πιο δριμείς για τις γυναίκες φυσικά.
Να εμφανιστούν δημοσίως χωρίς αμπάγια
Η αμπάγια είναι το χαρακτηριστικό μακρύ, μαύρο ένδυμα τους, το οποίο -υποτίθεται ότι- προωθεί και προστατεύει τη γυναικεία σεμνότητα.
Να αγωνιστούν σε αθλήματα
Η Σαουδική Αραβία έστειλε για πρώτη φορά γυναίκες αθλήτριες σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012, στο Λονδίνο (ο κλήρος τις χαρακτήρισε ως «πόρνες»). Οι γυναίκες βέβαια, συνοδεύοντας από άντρες και είχαν το κεφάλι τους καλυμμένο.
Να ανοίξουν δική τους επιχείρηση με εκείνες ως βασικό ιδιοκτήτη
Χρειάζονται τουλάχιστον δύο μάρτυρες άντρες που να μπορούν να πιστοποιήσουν το ήθος της (!) προκειμένου να μπορέσει να πάρει δάνειο ή άδεια.
Να πάρουν την κηδεμονία των παιδιών τους μετά το διαζύγιο
Για την ακρίβεια, άπαξ και το αγόρι συμπληρώσει το 7ο έτος της ηλικίας του και το κορίτσι, τα 9ο, δεν έχει δικαίωμα να τα μεγαλώνει άλλο.
Να δικαστούν ισότιμα με έναν άντρα
Στο σαουδαραβικό νομοθετικό σύστημα, οι καταθέσεις των γυναικών δεν έχουν την ίδια δύναμη και αξιοπιστία με τις αντρικές.
Να έχουν ίσο δικαίωμα στην κληρονομία
Σύμφωνα με το νόμο της Σαρία, οι κόρες δικαιούνται τα μισά από αυτά που δικαιούνται οι γιοι μετά το θάνατο ενός γονιού.
Σύμφωνα με στοιχεία από το cnn.com
5. Συνεχίζονται οι συλλήψεις στην Τουρκία -117 νέα εντάλματα σε βάρος στρατιωτικών
6. 68χρονος μαθηματικός πετούσε φέιγ βολάν έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ
Ο 68χρονος συνταξιούχος καθηγητής που είχε προσαχθεί από τις αρχές επειδή κατά τη διάρκεια της κηδείας στις 31 Μαΐου του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πετούσε φέιγ βολάν με εικόνες πολιτικών πίσω από τα κάγκελα φυλακής, είναι το πρόσωπο που βλέπει η ΕΛ.ΑΣ. πίσω από αντίστοιχη ενέργεια έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μαθηματικός μετά την προσαγωγή του στις 31 Μαΐου αφέθηκε ελεύθερος. Λίγους μήνες αργότερα όμως ένα αντίστοιχο περιστατικό με φέιγ βολάν σημειώθηκε έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ειδικότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου, αστυνομικοί που περιπολούσαν στην Κουμουνδούρου εντόπισαν ένα ασημί SMART ο οδηγός του οποίου πετούσε φέιγ βολάν με τα πρόσωπα του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα και του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου πίσω από κάγκελα. Το όχημα ακολούθησε διαδρομή προς το Μοναστηράκι, ωστόσο οι αστυνομικοί δεν κατάφεραν να το εντοπίσουν.
Αμέσως επικράτησε ανησυχία σχετικά με τα μέτρα στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Από την έρευνα πάντως που έγινε προέκυψε ότι οι πινακίδες του SMART παρέπεμπαν σε μία γυναίκα που ζει στο Ναύπλιο και δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση.
Παράλληλα, το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις, δηλαδή στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού και τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, τα φέιγ βολάν είχαν αντιστοιχίες μεταξύ τους (εικόνες πολιτικών πίσω από κάγκελα φυλακής) οδήγησε τους αξιωματικούς να αναζητήσουν και πάλι τον 68χρονο μαθηματικό.
Ωστόσο, όπως εξηγούν, όχι για τη σύλληψή του καθότι δεν πρόκειται για ποινικό αδίκημα, αλλά για να πιστοποιηθεί η εμπλοκή του στην υπόθεση των φέιγ βολάν στην Κουμουνδούρου και να εκτιμηθεί το επίπεδο κινδύνου για τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.
7. ΝΕΑ ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
INDYMEDAI (Πολύτροπος)