“ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ”…ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΑ!

 Ηταν ο Ιησούς πρόσφυγας; Μια τρομερή κόντρα ξέσπασε μεταξύ Αδωνι και Παπαδημούλη

Και συνέχισε με δεύτερο σχόλιο ο κ. Παπαδημούλης:

Μετά τη γέννηση του Ιησού στην φάτνη της Βηθλεέμ, οι Εβραίοι γονείς του τον πήραν κ πήγαν, ως πρόσφυγες στην Αίγυπτο για 12 χρόνια, για να γλυτώσει το λεπίδι του, διορισμένου από τους Ρωμαίους κατακτητές, Ηρώδη. Αυτά, για όσους  ρατσιστές βρίζουν κ αμφισβητούν τα περί προσφυγιάς.

Στο σχόλιό του απάντησε ο Αδωνις Γεωργιάδης, με αιχμηρό τρόπο:

Η  εκδίκηση της Ιστορίας πρώτα για τους “ιστορίζοντες”, όπως  εδώ ο  Παπαδημούλης και μετά για τους “αδιάβαστους” και στρατευμένους ιστορικούς, όπως ο ΄Αδωνις Γεωργιάδης.

Για τον Παπαδημούλη.  Ο Ιησούς Χριστός, όπως  διεξοδικά έχουμε αναλύσει, δεν είναι ιστορικό πρόσωπο*. Το μέγα σφάλμα, επομένως, του Παπαδημούλη είναι πως, ως μη ώφειλε… εισήλθε σε ξένα οικόπεδα. Εξ ου και, ως ιστορικά ανυποψίαστος,   το ολίσθημα να εκλαμβάνει ως ιστορικές πηγές τα ευαγγέλια και τα άλλα χριστιανικά κείμενα . ΄

΄Ισως, όμως, αυτό είναι να μην είναι και το χειρότερο έγκλημα εναντίον της Ιστορίας,που διέπραξε ο ευρωβουλευτής.  “΄Εγκλημα καθοσίωσης” διαπράττει ο Γεωργιάδης, ο οποίος, όπως στο  βιογραφικό του αναφέρει, έχει διδακτορικό στην Ιστορία. Αυθαίρετα, ανιστόρητα, (επι)στρατευμένα, εν ολίγοις,  ασεβώς προς την Ιστορία,  “χρίει” ιστορικό πρόσωπο τον…Χριστό Ιησού  των ευαγγελίων.

ΚΑΛΑ…ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

(*)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΝΟΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Μια απάτη όλο το πακέτο διδασκαλίας της θρησκείας του Ιησού! Και οφείλουμε εδώ να επισημάνουμε πως  στη συγκεκριμένη θρησκεία ,η δόμηση των  αρχών και των κανόνων της  μπορεί μεν να στηρίχτηκαν, στην  ακατέργαστη μορφή τους, στα διδάγματα του Ιησού Χριστού (στα κείμενα, δηλαδή, των τεσσάρων ευαγγελίων),αλλά εκείνος που τη συστηματοποίησε-οργάνωσε και την ανέδειξε σε ολοκληρωμένο θρησκευτικό σύστημα , ήταν ο Παύλος η Σαύλος. Ο Φαρισαίος αυτός, όμως, ούτε μαθητής του Χριστού υπήρξε, αλλά ούτε και τον συνάντησε ή συνομίλησε ποτέ μαζί του, αν και ήταν σύγχρονός του. Κι όλα αυτά, με την απαραίτητη διευκρίνιση  πως τα στοιχεία από τα «βιογραφικά» των μαθητών και των αποστόλων του Χριστού δεν έχουν καμιά φερεγγυότητα ούτε αντέχουν σε σοβαρή, ιστορική έρευνα.΄Οπως ακριβώς και τα «ιερά» κείμενα της ίδιας θρησκείας.

Κι αυτό, ακριβώς,  η απουσία, δηλαδή, συνάντησης των δύο κορυφαίων ανδρών της ίδρυσης του Χριστιανισμού, μας κάνει  να πιστεύουμε πως αφού, ούτε ο σύγχρονος του Χριστού και μετέπειτα απόστολος,  Παύλος είδε ή άκουσε κάτι για το Ιησού, ως «χριστό» (χριστός=κεχρισμένος, προσδοκώμενος Μεσσίας), πολύ πιθανόν  να μη υπήρξε καν ως πρόσωπο αυτός ο Ιησούς.΄Η, το πιθανοτερο, να μην υπήρξε ποτέ με τη μορφή και τις ιδιότητες που μας τον παραδίδουν τα εκκλησιαστικά συγγράμματα.

Ο ίδιος ο Παύλος ήταν  Φαρισαίος, που σημαίνει πως περίμενε και αυτός  το Μεσσία των Εβραίων να εμφανιστεί ,για να εκπληρωθούν οι Γραφές και να σώσει το γένος του. Δεν άκουσε τίποτα, όσο ζούσε στα Ιεροσύλυμα για τον, έστω και αυτοαποκαλούμενο,  Μεσσία και από περιέργεια, αλλά και χρέος, ως εξέχων  Εβραίος θεολόγος  ,  να πάει να το συναντήσει; Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια επαφή.

Μάλιστα, με τον ντόρο που υποτίθεται πως  θα έγινε με το  συγκεριμένο Χριστό- Μεσσία, αφού… ανάσταινε νεκρούς, έδινε φως σε τυφλούς,σήκωνε παράλυτους, θα έπρεπε η φήμη του να είχε ξεπεράσει τα όρια της Ιουδαίας ή όπου αλλού ανάπτυσσε τη δραστηριότητά του . Κι όμως! Πουθενά ο Σαύλος-Παύλος δεν τον αντάμωσε. Και ζούσαν δίπλα, τα ίδια χώματα πατούσαν.

 Στην πιο βολική εκδοχή για τους θεολόγους, βέβαια, ο Παύλος να ήταν στην Ταρσό της Κιλικίας εκείνη  την εποχή ,όπου γεννήθηκε και πήρε και ελληνική παιδεία.΄Ομως, η ίδια η χριστιανική παράδοση λέει πως τα χρόνια εκείνα εγκατέλειψε την Ταρσό και ήρθε στα Ιεροσόλυμα, για να σπουδάει την εβραϊκή θεολογία .΄Αρα, δεν ισχύει ο ισχυρισμός πως, έλειπε από τη χώρα στην οποία ανάπτυξε τη μεσσιανική του δραστηριότητα ο Ιησούς.

Κι αν δεν τον συνάντησε ποτέ, μια τέοια διασιμότητα, που ανάσταινε ακόμα και πεθαμένους , δεν μπορούσε να περάσει άγνωστη και αδιάφορη. ΄Ολοι ,τουλάχιστον στα Ιεροσόλυμα γνώριζαν γι΄αυτό το μεγάλο μύστη που έλεγε πως ήταν Υιός  Θεού-Μεσίας και έκανε θαυμαστά και πρωτάκουστα έργα. Κι όμως. Στις «Πράξεις των Αποστόλων» ο Σαούλ-Παύλος στην πρώτη μεταφυσική γνωριμία τους στο δρόμο προς τη Δαμασκό, δε φαίνεται να γνωρίζει τίποτα γι αυτό το ξακουστό όνομα κι ας τον είχαν χρίσει «κεφαλοκυνηγό» οπαδών του Χριστού. Πολύ περίεργο.

Αλλά και στις επιστολές του ο Παύλος, μένει περισσότερο ή και αποκλειστικά θα λέγαμε στη χριστιανική θεωρία, που θεμελιώνεται μεν στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού, αλλά εμπλουτίζεται αποφασιστικά και εξαιρετικά ιδόμορφα από τον ίδιο. Για τον Ιησού Χριστό «επί τω έργω» και μάλιστα  για τα περίφημα θαύματα και τις θεραπείες, σχεδόν σιωπά ο Παύλος.  Μάλιστα, τις θαυματουργικές  και τις προφητικές αρετές ενός χριστιανού στον «ύμνο της αγάπης»   δείχνει να τις σνομπάρει, να μην τις εμπιστεύεται σε σχέση με άλλες.

΄Οπως και να έχει, όμως,  το πράγμα, η παντελής έλλειψη προσωπικής επικοινωνίας εν ζωή Παύλου-Ιησού που διαπιστώνεται από τις  επιστολές του  και τις «Πράξεις των Αποστόλων», θέτει σε σοβαρή αμφιβολία  τη χριστιανική βεβαιότητα πως ο Ιησούς Χριστός υπήρξε  ως φυσικό πρόσωπο. Αν προστεθεί σ΄αυτό το αποδεδειγμένο γεγονός πως ΟΥΔΕΙΣ ιστορικός ή άλλη εξωχριστιανική πηγή μνημονεύουν τη φυσική υπόσταση του Ιησού Χριστού, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε με την ιστορική μας ιδιότητα πιο κοντά στην εκδοχή να μην υπήρξε καν Ιησούς Χριστός,  ως ιστορικό πρόσωπο.

΄Η, αν αυτό ακούγεται αυθαίρετο για κάποιους, να δεχτούμε  πως και αν υπήρξε ως φυσικό πρόσωπο, σε καμιά περίπτωση δεν ήταν ο θαυμαστός και περίλαμπρος Ιησούς Χριστός των Ευαγγελίων. Τέτοιος   Χριστός δεν έζησε σ΄αυτή τη γη.

Να μη διαφύγει την προσοχή μας επίσης  η εξής βασική αλήθεια.  Ο κατάλογος («Κανών») των  βιβλίων  της Καινής Διαθήκης συντάχθηκε μέσα σε διάστημα 50-400 ετών και τα βιβλία αυτά επιλέχτηκαν από μια μεγάλη γκάμα χριστιανικών συγγραμμάτων γραμμένα μέσα σε 3 αιώνες . Για παράδειγμα. Τα 4 ευαγγέλια ήταν τα μόνα που  συμπεριελήφθησαν στο σώμα της Κ.Δ .Υπήρχαν δεκάδες τέτοια ευαγγέλια, παλιότερα και σύγχρονα της διαλογής των Συνόδων, τα οποία όμως απορρίφθηκαν, γιατί οι τερατολογίες των συγγραφέων για το πρόσωπο του Χριστού και τις πράξεις του,  ξεπερνούσαν τη φαντασία ακόμα και του Ματαθίου, του Μάρκου,του Λουκά και του Ιωάννη. Οι διαφωνίες και οι αντιφάσεις των συγγραφέων μεταξύ τους ήταν, επίσης, χαώδεις και αγυφύρωτες.

Πολύ πιθανόν λοιπόν και τα 4 αυτά ευαγγέλια της Κ.Δ να έχουν χρόνο συγγραφής ή  συμπλήρωσης κατοπινότερο από εκείνον που η χριστιανική παράδοση θέλει. Δεν αποκλείεται άλλα ευαγγέλια,πλησιέστερα σε εποχή ή και σύγχρονα του Χριστού, να απορρίφτηκαν, διότι αντίθετα από τις τεραατολογίες κααι τις υπερβολές των 4 ευαγγελιστών ή τις ανυπόστατες διηγήσεις κάποιων όμοιων   κειμένων, εκείνα παρουσίαζαν και περιέγραφαν  έναν Ιησού Χριστό «ανθρώπινο». ΄Εναν καλό, αλλά αιρετικό, Εβραίο θεολόγο. Ερμήνευε με το δικο του τρόπο την Παλαιά Διαθήκη, διαφωνούσε με το θρησκευτικό κατεστημένο, ιδιαίτερα των Γραμματέων και Φαρισαίων,τους οποίους κατηγορούσε, διότι απεμπόλησαν την ορθή πίστη των πατέρων τους. Ούτε θαύματα και μάλιστα αναστάσεις νεκρών, ούτε άλλες θαυμαστές ιδιότητες προσέδιδαν εκείνα τα κείμενα στον Ιησού.

Εμείς θα λέγαμε πως αν υπήρξε  Ιησούς, αυτός δεν ήταν παρά  ένας οιηματίας, ένας ζηλωτής, που   ξαφνικά ανακάλυψε ότι ο θεός τον έχρισε   εκλεκτό,υιό  και Μεσσία. Και τέτοιοι δεν ήταν λίγοι συμπατριώτες του,πριν και μετά απ΄αυτόν, που βρέθηκαν υπό τέτοια υστερική κατοχή προσωπικότητας. Ο Τάκιτος αναφέρει ξεκάθαρα για τις θορυβώδεις και επικίνδυνες διαφωνίες των Εβραίων μεταξύ τους για το «χριστό»-Μεσσία και ποιες ιδιότητες θα έπρεπε να τον διακρίνουν.

Αυτά, όμως,τα κείμενα που υποδείξαμε ως σύγρονα της εποχή του Χριστού και απομυθοποιούσαν το πρόσωπο του  ή καλύτερα το τοποθετούσαν στις σωστές του διαστάσεις, δεν ικανοποιούσαν τις υπερβολικές απαιτήσεις  του ιερατείου μετά 3 αιώνες, όταν αυξάνονταν και πληθύνονταν οι οπαδοί του Χριστού   .΄Ηθελαν έναν Ιησού «υπέρλμπρο αστέρα», Υιό Θεού και Θεός ό ίδιος. ΄Οπως, δηλαδή, τον συναντάμε στους 4 ευαγγελιστές. Κι αυτόν τελικά υιοθέτησαν και τον  παράδωσαν ως τις ημέρες μας. Τέτοιον Ιησού κατασκεύασαν και τα υπόλοιπα βιβλία της Κ.Δ και όχι μόνο τα 4 ευαγγέλια. Κι αυτό φαίνεται καθαρά από  τη (σχετικά) κοινή γραμμή που ακολουθούν οι συγγραφείς των βιβλίων της Κ.Δ, όσον αφορά τη διδασκαλία και τα έργα του Ιησού Χριστού.

Εν κατακλείδι, τα σύγχρονα του Ιησού Χριστού κείμενα πρέπει να τον περιέγραφαν ανθρώπινο. «Ντοπαρισμένο» μεν  Εβραίο, ζηλωτή,αλλά όχι θαυματοποιό. Και έναν τέτοιο Ιησού,  μπορούμε να τον δεχτούμε ως φυσικό πρόσωπο. Ιησούς Χριστός με θαύματα, με αναστάσεις νεκρών, θεραπείες και τέλος με ανάσταση εκ νεκρών και του ίδου, αποκλείεται να υπήρξε. ΄Ενα τέτοιο ενδεχόμενο, δε μας επιτρέπουν να το δεχτούμε   η Φύση και ο Νους, με τον οποίο προίκισε η ίδια το εκλεκτότερο από τα όντα της γης, τον άνθρωπο.

Κι αν,επομένως, με όσα αναλύσαμε, όλο αυτό το χριστιανικό εποικοδόμημα είναι δομημένο  στην ψευδολογία και την απάτη των ιδρυτών του, πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί οι κληρονόμοι της «περιουσίας» ανά τους αιώνες, οι οποίοι, ως διάδοχο ιερατείο, μέχρι σήμερα,  συνεχίζουν να διατηρούν και να διδάσκουν τα ίδια ψεύδη, τους παραλογισμούς, αλλά  και τους  ιστορικούς αναχρονισμούς της θρησκείας που αποκαλείται χριστιανική ; «Κατά μάνα κατα κύρη κατά γιος και θυγατέρα» , δε λέμε εδώ;