Για να εξηγήσουμε εύκολα και κατανοητά ποια κοινωνία θεωρείται καπιταλιστική , πρέπει να ορίσουμε τί είναι ο καπιταλισμός. Θα το πούμε… λαϊκά και επιγραμματικά.  Καπιταλισμό έχουμε,  όταν ένας  με  “λεφτά”,    κάθεται αναπαυτικά στην  πολυθρόνα του  και  καλοπερνά.  Αλλά, δε  θα θα μπορούσε να  ευημερεί , αν δεν υπήρχαν δούλοι  να  δουλεύουν στις επιχειρήσεις του, για να ζει   ο ιδιοκτήτης τους   με πλούσια τα ελέη.

Με άλλα λόγια ,έχουμε  κυρίους και σκλάβους. Αφεντικά και εργάτες-υπαλλήλους.  Και οι δεύτεροι προσφέρουν ΚΕΡΔΗ στους πρώτους, ενοικιάζοντας τα χέρια ή το μυαλό τους,  έναντι μισθού, που είναι αντιστρόφως ανάλογος των κερδών του καπιταλιστή (υπεραξία).

΄Οσες άλλες θεωρίες οικονομικο-φιλοσοφικές  και μη, αν επικαλεστούμε , για να προσδώσουμε  στον καπιταλισμό  φυσική ηθική, θα ήταν σαν να προσπαθούσε  κανείς να πλύνει  ένα ρούχο με βρώμικο νερό.  Επομένως  εξ ορισμού (a priori) , μόνο αν είσαι ανήθικος και βρώμικος,  αποδέχεσαι, είτε ως αφεντικό, είτε ως υπάλληλος-εργάτης του, την αναγκαιότητα τέτοιας εξάρτησης και  πως υπάρχει, έστω και ίχνος φυσικής ηθικής και  λογικής στην ύπαρξη του καπιταλισμού.

Και  είναι αυτός ο λόγος που απόψεις σαν αυτές  της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς είναι και αφύσικες και παντελώς παράλογες,πέρα από ανήθικες και άδικες.  Φληναφήματα ,όπως  παρακάτω  οι διαστροφικές θεωρίες  του ΄Ανταμ Σμιθ πως μέσα από την επινόηση του κέρδους  υπάρχει στην αγορά  ισορροπία  (!)  μεταξύ προσφοράς και ζήτησης  υπό τις   προϋποθέσεις να μην υπάρχει δύναμη, επιχείρηση ή  καταναλωτής που να επηρεάζει την αγορά, οι αγοραστές  να γνωρίζουν τί αγοράζουν και   ποιο προϊόν τους συμφέρει να προμηθευτούν και ποιο όχι,  να μην υπάρχουν  μονοπώλια και  κλειστά επαγγέλματα ή  νόμοι, που περιορίζουν την αγορά κ.α ,  όλα τούτα, αν δεν είναι ανόητα είναι σίγουρα εκ του πονηρού. Και οπωσδήποτε αφύσικα.

Αυτός είναι  ο καπιταλισμός  που  συσσωρεύει πλούτο , υπέρ  των κεφαλαιοκρατών , ως  ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής (κεφάλαιο, εργασία, γη).  Και είναι λογικό ,λένε, οι καπιταλιστές , οι επιχειρήσεις που  προσφέρουν  οικονομικά   και τους προτιμά  το καταναλωτικό κοινό,  να ανταμείβονται με υπερκέρδος! Κι αυτό με τη σειρά του ,  εξυπηρετεί   την επιχείρηση να αναπτυχθεί, αλλά και την κοινωνία να ευημερήσει! Φαύλος και αφύσικος κύκλος, αφού  είναι παντελώς άχρηστα   τα περισσότερα απο τα προϊόντας τους και κατασκευασμένες οι ανάγκες του καταναλωτικού κοινού, μέσω της προπαγάνδας ,που τη λένε διαφήμιση.

΄Όπως,  για παράδειγμα,  σήμερα …ευημερεί η κοινωνία στην καπιταλιστική  μας οικονομία και όχι  μόνο στην Ελλάδα  με την  εγκληματική εκμετάλλευση των λαϊκών μαζών στον τομέα της ενέργειας από μια ομάδα αισχρών καπιταλιστών. Είναι αυτοί με γνωστά ονόματα που, αντί να είναι φυλακή, συνεχίζουν  να επενδύουν στην απάτη του υπερκέρδους. Το αποτέλεσμα, μέσα σε λίγους μήνες οι  «Βαρδινογιάννηδες» παγκοσμίως από πάμπλουτοι, να έχουν φτάσει σε επίπεδο πλούτου που δεν υπάρχει, ούτε καν στην  πλούσια  ελληνική γλώσσα λέξη,  όρος να το αποδώσει και να το ερμηνεύσει κυριολεκτικά.

Στον αντίποδα της αστικής αντίληψης της οικονομίας, έχουμε τη μαρξιστική διαπίστωση  πως ο καπιταλισμός είναι παράλογος και άδικος. Κι αυτό γιατί τα μέσα παραγωγής  βρίσκονται  στα χέρι ελάχιστων,  την άρχουσα τάξη. Αντίθετα, η πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας,  επειδή  δεν κατέχει μέσα παραγωγής έχει αποκλειστεί και από την ευημερία, αλλά  και από τις θέσεις εξουσίας και  τη διαχείριση της οικονομίας.

Ο λεγόμενος «υπαρκτός σοσιαλισμός» που  υιοθέτησε τη μαρξιστική θεωρία, τελικά απέτυχε στην εφαρμογή της, γιατί στη θέση του καπιταλιστή, που ήλεγχε τα μέσα παραγωγής και την οικονομία, τοποθέτησε  την κομματική «νομενκλατούρα»  (προνομιούχες τάξεις), που ήλεγχε το κράτος. ΄Ετσι, όχι μόνο δεν πέτυχε το μαρξιστικό μοντέλο οικονομίας  που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αλλά και  κατασυκοφαντήθηκε από τους καιροφυλακτούντες καπιταλιστές  σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι τελικά και το κατήργησαν.

 

 

Αν ψάξεις να βρεις καπιταλιστή ,που να έχει σοβαρά, λογικά επιχειρήματα για   το οικονομικό σύστημα της ελεύθερης αγοράς , δεν πρόκειται να συναντήσεις.  Μόνο  ανόητες  και παράλογες φανφάρες θα σου αραδιάσει, για να καλύψει την αναξιοπιστία και την ανηθικότητά του, αφού κατεβάζει την ηθική στα μέτρα του και ως Προκρούστης,  της δίνει και καταλαβαίνει. Μαζί και της λογικής. Κυρίαρχο πάντως….  επιχείρημα, κάθε φορά πασπαλισμένο με χρυσόσκονη για να μην φαίνεται η ασκήμια  της σκουριάς, είναι οι  γνωστές  φράσεις  «πώς να το κάνουμε, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσια» ή  “στη φύση το μεγάλο  ψάρι τρώει το μικρό». Μάλιστα!

‘Τοσο…επικερδώς ανόητος και εγκληματίας. Υποβιβάζει τον άνθρωπο σε επίπεδο… ψαριού!  Και ούτε τον συμφέρει ,αλλά ούτε  ηθική πλέον διαθέτει, για να δεχτεί πως ο άνθρωπος δεν είναι ζώο σαν τα άλλα. Η  η Φύση δώρισε στο μοναδικό  αυτό και ξεχωριστό, είδος ζώου  την ιδιότητα του ανθρώπου με ΚΥΡΙΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟ ΝΟΥ.

Ο Νους, είναι πέρα από τη λογική και η συνείδηση του ανθρώπινου όντος. Και ποτέ δε θα δεχτεί ένας μη σκοτισμένος και μη παράλογος Νους,  πως ο  «μεγάλος»  άνθρωπος   πρέπει να τρώει τον «μικρό», ο δυνατός τον αδύνατο κ.ο. κ, γιατί έτσι όρισε η Φύση! Αν κάτι όρισε η Φύση είναι  άλλο. ΄Οταν ο καπιταλιστής  σε βλέπει σαν πρόβατο επί σφαγήν,  έχεις υποχρέωση να του «σπάσεις το κεφάλι” με κάθε τρόπο.

Αλλά υπό μια προϋπόθεση. Αν δουλεύεις και συ για το σύστημα και τον καπιταλιστή, ως δούλος-υπάλληλος και το δέχεσαι, αν καταναλώνεις τα προϊόντα του, δεν έχεις καμιά εξουσιοδότηση ,κανένα δικαίωμα να ανατρέψεις το Σύστημα.   Είσαι κι εσύ αναίσχυντος  και το ίδιο ανήθικος, όπως το αφεντικό που σε εκμεταλλεύεται.

Και μη  φέρνεις  το «ψωμί» του παιδιού σου για επιχείρημα, γιατί και το αφεντικό σου  φέρνει το «παντεσπάνι» του δικού του παιδιού, ως όμοιο επιχείρημα. Με την εξαρτημένη  εργασία σου, είσαι το βασικό  γρανάζι του καπιταλισμού, είτε το έχεις,  είτε όχι,  συνειδητοποιήσει.  Δε θα ζούσε λεπτό η Αγορά χωρίς εσένα, ως εργατη και καταναλωτή. ΄Οπως δε θα υπήρχαν ναρκωτικά,αν δεν είχαμε  ναρκομανείς ή    θρησκείες αν δεν τις ακολουθούσαν πιστοί.

Η ηθική της Φύσης, ορίζει πως ουδείς μπορεί να σου στερήσει ως ΑΤΟΜΟ τα βασικά σου αγαθά, τα  δικαιώματά σου και τις φυσικές αξίες. Η Φύση βεβαιώνει με κάθε τρόπο πως  δεν υπάρχουν δυνατοί  και αδύνατοι, «δάχτυλα και ψάρια μικρά και μεγάλα», χρώματα επιδερμίδας, φυλές, ράτσες, ιδοκτησία.  Εν τέλει, όλα αυτά στα οποία ομνύει ο  καπιταλισμός.  Κι αν  υπηρετείς με την εργασία και την αποδοχή της εκμετάλλευσή σου τον καπιταλισμό, είσαι κι εσύ το ίδιο ένοχος με τον  «Κύριό» σου.

 

 

Από τα πρώτα βαρίδια  που θα καταργήσουν οι μελλοντικές κοινωνίες  θα είναι αυτό της  ΑΓΟΡΑΣ.  Του καπιταλισμού του καταναλωτισμού  και της υποκρισίας τους.

Η κορυφαία αντίληψη που θα επικρατεί τότε, θα είναι τούτη: ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ Ο, ΤΙ ΠΑΡΑΓΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ. Κανόνας και «ευαγγέλιο». Τα βασικά αγαθά που χρειάζεσαι είναι εύκολα στην απόκτηση για τη συντήρησή σου . Δύσκολα μόνο και ακριβά, αποκτάς   εκείνα που δε σου  είναι από καθόλου ή απολύτως απαραίτητα . Τα  Καταναλωτικά. Ο καταναλωτιμσός των μαζών είνα το ίδο ανήθικος με τον καπιταλισμό.

Να σκεφτεί μόνο κανείς πως κάθε 5 λεπτά ,πεθαίνει ένας άνθρωπος από πείνα! Την ίδια  ώρα που ο  κλαρινογαμπρός αγοράζει πανάκριβο σπορ αμάξι για να  το «παίζει  μούρη» στην γκόμενα.  Κι αυτή με τη σειρά της,  ξοδεύει  ένα κάρο λεφτά,    για να μεταμορφωθεί  με τη μόδα, τα στολίδια και τις κρέμες  σε επιθυμητό,  σεξουαλικό αντικείμενα. Το ανόητο, πλην των άλλων,  αυτό ζευγάρι, αδυνατεί με το   “γανωμένο”  από τη διαφήμιση μυαλό του, να αντιληφθεί  με πόσα αίμα  έχει βάψει τα χέρια του. Αίμα των πεινασμένων   και κατατρεγμένων  της γης.

 

 

Τώρα, από την άλλη,  όσα  σε εκείνες  τις κοινωνίες δεν μπορεί να τα παράγει μόνος ο άνθρωπος, θα τα παράγουν συλλογικά τα Ρομπότ. Η τεχνητή Νοημοσύνη!   Είναι πέρα για πέρα ηθικό και φυσικό , η “εκμετάλλευση”… ανθρωποειδούς από άνθρωπο. Το αντίθετο θα ήταν τραγωδία.  Τα «βιομηχανικά» προϊόντα που θα είναι απαραίτητα ,έχει και τη δύναμη και την ευφυία και μάλιστα υπέρτερα του ανθρώπου, να τα παράγει  το Ρομπότ και να τα πρσφέρει στον ΄Ανθρωπο, που είναι «κυρίαρχος»  σε αυτή  τη γη.

΄Ετσι , όχι  μόνο  “άνθρωπος δε θα εκμεταλλεύεται  άνθρωπο”, ούτε  θα είναι ο ίδιος αντικείμενο προς εκμετάλλευση, όχι μόνο δε θα υπάρχουν  κοινωνικές τάξεις και συναφείς διαφοροποιήσεις, αλλά  θα γίνονται  επίσης απολύτως σεβαστοί οι νόμοι της φύσης  και  οι ανάγκες της.  Το κλίμα, η ατμόσφαιρα,  ο άλλος πλούτος της γης, θα είναι απολύτως σεβαστά από άνθρωπο και Ρομπότ.

Τότε  θα είναι η εποχή που δε θα αναζητούν οι δυστυχείς και άφρονες  άνθρωποι τον παράδεισο στα «ουράνια», αλλά στη γη. Εδώ, άλλωστε   είναι  η φυσική και η  λογική θέση του.  ΄Οσο  θα είσαι άνθρωπος  τον  χρειάζεσαι. Μετά,  μόνο η θρησκεία με το δογματισμό και την αφροσύνη που τη διακρίνουν, κατασκευάζει παραδείσους και κολάσεις. Και τα δύο είναι εδώ.  Και είναι στο χέρι μας μας σε ποια  από  τα δύο,   θέλουμε να ζούμε.