1. Σαν σήμερα, 16 Σεπτεμβρίου 2006, βρέθηκε δολοφονημένος σε μια στοά στο κέντρο της Τασκένδης o αποσπασμένος εκεί καθηγηγής Γιώργος Τριάρχης .
ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
To Σεπτέμβριο του 2006 συνέβη στο Ουζμπεκιστάν μια τραγική δολοφονία ΄Ελληνα. Ο αποσπασμένος από το ελληνικό υπουργείο παιδείας καθηγητής Γιώργος Τριάρχης, που δίδασκε στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης ελληνική ιστορία και γλώσσα, βρέθηκε δολοφονημένος οικτρά , με ανοιγμένο το κρανίο και σκορπισμένα μυαλά στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Το μοιραίο λάθος του τραγικού καθηγητή ήταν πως είχε προχωρήσει σε αποκαλύψεις στις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες, αλλά και τις ελληνικές εφημερίδες για τη διαφθορά και τη διαπλοκή που επικρατούσαν μεταξύ εκείνων που χειρίζονταν τεράστια κονδύλια για τη λεγόμενη ελληνόγλωσση εκπαίδευση στις πρώην σοβιετικές -ανατολικές χώρες. Αδίστακτοι μαφιόζοι “ομογενείς” (τάχα), κρατικοί υπάλληλοι στην Ελλάδα και στις παραπάνω χώρες υπό την προστασία υψηλά ιστάμενων, προϊσταμένων και υπουργών της τότε κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή, κάλυπταν το τεράστιο αυτό σκάνδαλο της κατασπατάλησης εκατομμυρίων και κανείς δε γνωρίζει ακόμα πόσα χρόνια κράτησε η μεγάλη αυτή κομπίνα και ποια ποσά καταχράστηκαν οι εμπλεκόμενοι σ΄αυτή.
Το 2004 είχε αποσπαστεί και ο γράφων από το υπουργείο παιδείας στην Ουκρανία. Δίδασκα σε 2 πανεπιστήμια του Κιέβου, σε 1 σχολείο και τις περισσευούμενες ώρες πρόσφερα εργασία στο γραφείο εκπαίδευσης της πρεσβείας μας στο Κίεβο. Το συγκεκριμένο γραφείο επόπτευε όλες τις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης στις οποίες υπήρχαν προγράμματα ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης και τα χρηματοδοτούσε η Ελλάδα. Είχε ,επομένως, απόλυτη ενημέρωση, αλλά και κύρια ευθύνη για όλα τα δρώμενα στην ελληνόγλωσση εκπαίδευσης σε κάθε χώρα που υπήρχαν σχολεία ή προγράμματα ελληνικής εκπαίδευσης.
Μόλις τοποθετήθηκα στο πόστο εκείνο, γρήγορα ανακάλυψα κι εγώ τη μεγάλη κομπίνα που είχε στηθεί σε όλα αυτά τα προγράμματα και τα απίστευτα μεγάλα κονδύλια που έκλεβαν οι δράστες. Την ίδια στιγμή που είδα τί γινόταν μπροστά στα μάτια μου στο χώρο εργασίας μου, ενημέρωσα τους προϊσταμένους μου στην πρεσβεία ,το υπουργείο παιδείας και εξωτερικών στην Ελλάδα εγγράφως, αλλά και με προσωπική επίσκεψη με άλλους συναδέλφους στις αρμόδιες υπηρεσίες. Τους ενημερώσαμε αναλυτικά και επί ώρες για το μεγάλο σκάνδαλο , τη διαφθορά και την εμπλοκή προσώπων και μάλιστα “υπεράνω υποψίας” και τους καλέσαμε να κινήσουν πάραυτα το θέμα με απευθείας αποστολή των στοιχείων σε εισαγγελέα.
Μπροστά σ΄αυτό το τείχος της σιωπής που βρίσκαμε μπροστά μας, ο Γ. Τριάρχης τολμά και καταθέτει μήνυση ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ εναντίον όλων εκείνων, που ο ίδιος γνώριζε ότι εμπλέκονταν στη διαφθορά και παράλληλα ενημέρωσε τις ελληνικές εφημερίδες.΄Ομως, μόνο ΤΟ ΕΘΝΟΣ δημοσίευσε την επιστολή του και έγραψε για τις απειλές και τις απόπειρες κατά της ζωή του, όπως κατήγγειλε ο άτυχος καθηγητής. (Τον είχαν κρεμάσει 2 φορές από ταράτσα στην Τασκένδη!). Κατονόμαζε, μάλιστα τους δράστες και όσους τον απειλούσαν πως θα τον σκοτώσουν, αν δε σταματούσε τις καταγγελίες. Δημόσια, δε, ζητούσε από την τότε υπουργός παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου να παρέμβη ενεργά και να προστατέψει τη ζωή του, όπως όφειλε από την ιδιότητά της.
Λίγες ημέρες, πριν την εκδίκαση της υπόθεσης το Σεπτέμβρη του 2006, οι δολοφόνοι πραγματοποίησαν τις απειλές τους και ο τραγικός καθηγητής, όπως είπαμε, βρέθηκε οικτρά δολοφονημένος στη μέση της πόλης . Η υπόθεση της δολοφονίας, αλλά και οι καταγγελίες μας μπήκαν φυσικά στο αρχείο και κανείς δε νοιάστηκε εδώ ή εκεί να διερευνήσει την υπόθεση.
2. Υπόθεση Novartis: Φυλάκιση 25 μηνών σε Δεστεμπασίδη και 33 μηνών σε Μαραγγέλη, με τριετή αναστολή
Aνακοινώθηκε από το δικαστήριο η ποινή για τους πρώην προστατευόμενους μάρτυρες «Μάξιμο Σαράφη» και «Αικατερίνη Κελέση» της υπόθεσης Novartis.
Αναλυτικότερα, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας επέβαλε ποινή φυλάκισης 25 μηνών κατά συγχώνευση με τριετή αναστολή στον Φιλίστορα Δεστεμπασίδη και 33 μηνών κατά συγχώνευση με τριετή αναστολή στη Μαρία Μαραγγέλη.
Οι δύο πρώην προστατευόμενοι μάρτυρες, μετά από μια μακρά ακροαματική διαδικασία, καταδικάστηκαν για τα αδικήματα της ψευδούς κατάθεσης και της ψευδούς καταμήνυσης.
3.Ασλανίδης για εισαγγελική πρόταση-πρόκληση: «Ξεφτιλισμένη Δικαιοσύνη»
«Δολοφονήθηκαν 57 άνθρωποι και κλείνουν τη δικογραφία έτσι, για να πάνε όλοι για πλημμέλημα».
«Πώς είναι δυνατόν 60.000 σελίδες σε μια εβδομάδα να τις έχει δει ο Τσόγκας και να έχει βγάλει εισαγγελική πρόταση; Δεν έχουν βάλει ως όφειλαν και μας το είχαν πει και ο ανακριτής, ο Σωτήρης Μπακαΐμης, ότι θα συμπεριλάβε τους γραμματείς του υπουργείου Μεταφορών. Έμειναν εκτός κάδρου, όπως και το πόρισμα του Γενικού Χημείου του Κράτους. Τι να πρωτοπώ… είναι ξεφτιλισμένη η Δικαιοσύνη στη χώρα μας. Είναι ξεφτιλισμένοι όλοι τους. Δεν μιλάμε για ένα σκάνδαλο σαν τη Novartis, τις υποκλοπές ή σαν άλλα σκάνδαλα, αλλά μιλάμε για 57 ανθρώπους συν τον Γεράσιμο που είναι ακόμα σε κώμα και πόσους τραυματίες. Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και είναι δυνατόν να λειτουργεί έτσι αυτό το ξεφτιλισμένο σύστημα Δικαιοσύνης που έχουμε στη χώρα μας. Δολοφονήθηκαν 57 άνθρωποι και κλείνουν τη δικογραφία έτσι, για να πάνε όλοι για πλημμέλημα. Θα μας βρούνε μπροστά τους ό,τι και να κάνουν. Και για να φτάσει σε σημείο ένας πατέρας για να κάνει απεργία πείνας και δίψας στο Σύνταγμα καταλαβαίνετε πού έχει φτάσει η κατάσταση».
Μάλιστα ο Π. Ασλανίδης έστρεψε τα βέλη του και προς την αντιπολίτευση θεωρώντας τη στάση της υποκριτική απέναντι στον αγώνα των οικογενειών για δικαίωση: «Επίσης ας παραιτηθεί επιτέλους όλη η αντιπολίτευση να πάρει τον μπ@@ο –όπως το λέω– από εκεί μέσα και να προκηρυχθούν εκλογές. Να φύγουν όλοι από εκεί μέσα. Φτάνει αυτό το θέατρο».
Διοτίμα: ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;
Η Δικαιοσύνη που Θάβει την Αλήθεια
Στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη δε στέκει απέναντι στο έγκλημα∙ συχνά γίνεται ο μηχανισμός που το καλύπτει. Ό,τι κι αν συμβεί — από τη δολοφονία ενός καθηγητή, μέχρι τα σκάνδαλα των πολυεθνικών και τις εθνικές τραγωδίες — η κατάληξη είναι συνήθως η ίδια: ατιμωρησία, συγκάλυψη, αρχειοθέτηση.
1. Η δολοφονία του καθηγητή.
Λίγες ημέρες πριν την εκδίκαση της υπόθεσης το Σεπτέμβρη του 2006, οι δολοφόνοι πραγματοποίησαν τις απειλές τους και ο τραγικός καθηγητής βρέθηκε οικτρά δολοφονημένος στη μέση της πόλης.
Η υπόθεση της δολοφονίας, όπως και οι καταγγελίες που την συνόδευαν, μπήκαν φυσικά στο αρχείο. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τη διερευνήσει.
2. Η υπόθεση Novartis
Από την ατομική τραγωδία, περνάμε στα μεγάλα οικονομικά εγκλήματα.
Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών επέβαλε ποινές φυλάκισης — με τριετή αναστολή — στους πρώην προστατευόμενους μάρτυρες «Μάξιμο Σαράφη» (Φιλίστορα Δεστεμπασίδη) και «Αικατερίνη Κελέση» (Μαρία Μαραγγέλη).
Αντί να αποδοθεί δικαιοσύνη για ένα σκάνδαλο διεθνούς εμβέλειας, οι ίδιοι οι μάρτυρες καταδικάστηκαν για ψευδείς καταθέσεις και ψευδείς καταμηνύσεις. Το σκάνδαλο σβήστηκε με τον πιο βολικό τρόπο.
3. Τα Τέμπη: Εθνική τραγωδία χωρίς Δικαιοσύνη
Και φτάνουμε στο πιο ντροπιαστικό παράδειγμα όλων: την τραγωδία των Τεμπών.
Ο Παναγιώτης Ασλανίδης, πατέρας θύματος, μίλησε με λόγια που συγκλονίζουν: «Δολοφονήθηκαν 57 άνθρωποι και κλείνουν τη δικογραφία έτσι, για να πάνε όλοι για πλημμέλημα… Είναι ξεφτιλισμένη η Δικαιοσύνη στη χώρα μας. Είναι ξεφτιλισμένοι όλοι τους… Μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και είναι δυνατόν να λειτουργεί έτσι αυτό το ξεφτιλισμένο σύστημα Δικαιοσύνης;»
Επίλογος
Τρεις διαφορετικές υποθέσεις, ένα κοινό νήμα: η ελληνική Δικαιοσύνη δεν προστατεύει τον αδύναμο, δεν ελέγχει τον ισχυρό, δεν υπηρετεί την αλήθεια.
Γίνεται συνένοχος στην ατιμωρησία, σβήνει τα εγκλήματα, παραγράφει τα σκάνδαλα, μετατρέπει τη δολοφονία σε πλημμέλημα.
Κι έτσι, από το 2006 ως σήμερα, παραμένει το ίδιο αναπάντητο ερώτημα:
Ποιος θα δικάσει τη Δικαιοσύνη;