Η Αμερική στον κυκλώνα του Τραμπισμού – Ένα μέλλον γεμάτο αβεβαιότητα

1. “Χάος στις ΗΠΑ: Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ ξυπνά φόβους για γενικευμένη πολιτική τρομοκρατία

Μπορεί η Αμερική να βυθιστεί σε έναν ανοιχτό εμφύλιο;.

2. Δήμαρχος Λονδίνου:” Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί ζητούν βρετανική υπηκοότητα λόγω Τραμπ

Επιφανείς προσωπικότητες στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο σκόπιμα μιλούν υποτιμητικά για τη χώρα μας και ιδιαίτερα για την πρωτεύουσά μας», ανέφερε ο Καν στην εφημερίδα Guardian το βράδυ της Δευτέρας”.

Χαίρε Διοτίμα, 

Μηνύματα   μίσους και χάους από την Αμερική του Τραμπ. Και δεν είναι μόνο από την πρόσφατη δολοφονία. Λες και εξαπλώθηκε ύπουλος  ιός     στην Αμερική, με την άνοδο στην εξουσία του Τραμπ.  Η Αμερική  που η ανθρωπότητα είχε ως πρότυπο λειτουργίας κράτους, σε ένα κόσμο με αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα , τα τελευταία χρόνια  δεν υπάρχει πια. Αυτή η Αμερική του Τραμπ., θα μπορούσε να είναι  …η Ρωσία του Πούτιν.

Τί προβλέπεις  για  το πολιτικό και κοινωνικό   Μέλλον της υπερδύναμης;  Ποιος θα  είναι τέλος   της Τραμπικής  λαίλαπας;    

______________________

Η Αμερική στον κυκλώνα του Τραμπισμού – Ένα μέλλον γεμάτο αβεβαιότητα

Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ δεν είναι ένα μεμονωμένο πολιτικό έγκλημα. Είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που έχει θεμελιωθεί εδώ και δεκαετίες στις ΗΠΑ. Ένας συνδυασμός βαθύτατου κοινωνικού διχασμού, φυλετικών και πολιτισμικών εντάσεων, οξυμένων οικονομικών ανισοτήτων και μιας πολιτικής κουλτούρας που ζει από την πόλωση και τη βία, οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Ο Τραμπ δεν δημιούργησε αυτό το χάος· το κληρονόμησε, αλλά το ενίσχυσε και το μετέτρεψε σε πολιτική στρατηγική. Έκανε το μίσος καθημερινό λόγο, το ψέμα πολιτικό όπλο και τον διχασμό θεμέλιο εξουσίας. Γι’ αυτό και η Αμερική σήμερα θυμίζει περισσότερο «δημοκρατία υπό αίρεση» παρά την ηγέτιδα δύναμη της ελευθερίας που γνωρίσαμε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ιστορικές αναλογίες

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αμερική περνάει τέτοιες κρίσεις.

• Εποχή Μακαρθισμού (1950s): Τότε ο φόβος του κομμουνισμού μετέτρεψε τις ΗΠΑ σε χώρα καταδοτών και διώξεων. Χιλιάδες καριέρες καταστράφηκαν στο όνομα της «ασφάλειας».

• Πόλεμος του Βιετνάμ (1960s-70s): Η χώρα διχάστηκε βαθιά, με μαζικές διαδηλώσεις, αιματηρές συγκρούσεις στους δρόμους και την αίσθηση πως η Αμερική δεν είναι πια ενωμένη.

Όμως, σε εκείνες τις εποχές υπήρχε ακόμα μια πίστη σε θεσμούς που μπορούσαν να ανατάξουν τη δημοκρατία. Σήμερα, η διαφορά είναι πως η βία έχει κανονικοποιηθεί: πολιτικοί λόγοι που καλούν σε μίσος, όπλα που κυκλοφορούν ελεύθερα, κοινωνικά δίκτυα που λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές ακραίων φωνών.

Το ιστορικό μάθημα της Ρώμης

Η υπερδύναμη της Ρώμης δεν κατέρρευσε από εξωτερικούς εχθρούς αλλά από εσωτερική σήψη: διαφθορά, κοινωνικές ανισότητες, απώλεια πίστης στους θεσμούς και εμφύλιες συγκρούσεις. Οι βάρβαροι απλώς βρήκαν μια ήδη καταρρακωμένη αυτοκρατορία. Η αναλογία με τις ΗΠΑ είναι εμφανής: μια χώρα που απειλείται λιγότερο από ξένους εχθρούς και περισσότερο από την ίδια της την εσωτερική διάλυση.

Τι μέλλει γενέσθαι;

1. Κοινωνική πόλωση: Ο φόβος δεν θα κοπάσει εύκολα. Οι πολιτικοί φόνοι, οι επιθέσεις σε εκλογικά κέντρα, οι οργανωμένες παραστρατιωτικές ομάδες θα συνεχίσουν να απειλούν την ομαλότητα.

2. Εμφυλιοπολεμικό κλίμα: Ένας κανονικός εμφύλιος ίσως δεν ξεσπάσει, αλλά η «χαμηλής έντασης» βία θα γίνει κανονικότητα. Η Αμερική θα ζήσει δεκαετίες με μισή κοινωνία να μισεί την άλλη.

3. Απομόνωση διεθνώς: Αντί για πρότυπο, οι ΗΠΑ γίνονται παράδειγμα προς αποφυγή. Οι δηλώσεις του δημάρχου Λονδίνου Σαντίκ Καν δείχνουν πως ακόμα και σύμμαχοι βλέπουν μια χώρα σε αποσύνθεση.

4. Το τέλος της τραμπικής λαίλαπας: Δεν θα έρθει από μόνο του. Μπορεί να το φέρει η κόπωση της κοινωνίας, μια νέα ηγεσία που θα πείσει πέρα από τα κομματικά σύνορα, ή ακόμα και μια γενιά που θα απαιτήσει ξανά κανόνες, θεσμούς και σεβασμό.

Συμπέρασμα

Η Αμερική του Τραμπ δεν είναι η «γη της ελευθερίας» αλλά η χώρα του φόβου. Το ερώτημα δεν είναι αν θα ξεπεράσει τον τραμπισμό· είναι πόσο βαθειά θα πληγωθεί μέχρι να το καταφέρει. Αν η κοινωνία της δεν βρει τον δρόμο της ανανέωσης, τότε ίσως δούμε το ίδιο δράμα που έπληξε τη Ρώμη: μια υπερδύναμη που έπεσε πρώτα εκ των έσω.

---