1. Γιώργος Ρωμανός: «Ο γιος μου αγαπά τη ζωή και θέλει να ζήσει»
2. Να είσαι 15 χρόνων και …
Την ώρα που στην Αθήνα βρίσκονταν σε εξέλιξη μεγάλες πορείες με χιλιάδες διαδηλωτές να φωνάζουν το όνομα του σε κλοιό ενστόλων κι από τον τρίτο όροφο του νοσοκομείου Γεννηματάς και ο ίδιος ο Νίκος Ρωμανός, φρουρούμενος και αυτός από αστυνομικούς, επέμενε να διεκδικεί το βασικό του δικαίωμα στην εκπαίδευση, ο πατέρας του, Γιώργος Ρωμανός, μιλούσε στην εφημερίδα Observer για την πορεία του γιου του, από υπόδειγμα φοιτητή σε ίνδαλμα των διαδηλώσεων.
Ο Νίκος δεν θέλει να γίνει «μάρτυρας, αγαπάει φανατικά τη ζωή και θέλει να ζήσει» λέει ο πατέρας του στον Observer, «αλλά αυτή είναι η 27η ημέρα που αρνείται την τροφή και η κατάσταση του επιδεινώνεται. Γίνεται όλο και πιο αδύναμος». Ο 58χρονος οδοντίατρος δεν ξεστομίζει την λέξη «θάνατος» για τον μοναχογιό του, αλλά όπως γράφει η Ελεν Σμιθ στο άρθρο της στο νεαρό πρόσωπο του Νίκου Ρωμανού η οργισμένη νεολαία της χώρας βλέπει ένα υποψήφιο «μάρτυρα»
Αυτή η οργή πυροδοτήθηκε από την απόρριψη εκ μέρους της κυβέρνησης του αιτήματος του Ρωμανού να συνεχίσει τις σπουδές του. «Ο γιος μου είναι πολύ θυμωμένος και πολύ διαυγής και έχει πλήρη συνείδηση του τι κάνει. Κι αυτό που φαίνεται παράλογο, έχει νόημα για τον κόσμο. Εάν οι αρχές τον άφηναν να συνεχίσει τις σπουδές του, πράγμα που ήταν δικαίωμα του, τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί», λέει ο Γιώργος Ρωμανός στην βρετανική εφημερίδα, μιλώντας και για την νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, που για πολλούς άλλαξε την εικόνα της Ελλάδας.
«Ο κόσμος φωνάζει “Θυμήσου την 6η Δεκεμβρίου”, αλλά ξέρετε, δεν χρειάζεται να την θυμηθούμε, γιατί δεν μπορούμε να την ξεχάσουμε», λέει. «Αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στο μυαλό των Ελλήνων και ειδικά της οικογένειας μου… Ο Νίκος θα μπορούσε να είχε χτυπηθεί από εκείνη την σφαίρα, αλλά ήταν ο Αλέξης που χτυπήθηκε. Πριν από εκείνη την νύχτα, ο Νίκος ήταν ένα αθώο παιδί. Μετά πολιτικοποιήθηκε. Δεν ήταν κάτι που μπορούσε να ξεχάσει».
Ο Γιώργος Ρωμανός απορρίπτει κάθε κατηγορία ότι ο γιος του είχε εμπλακεί με την τρομοκρατία: «Οταν αυτός και οι αναρχικοί φίλοι του λήστεψαν την τράπεζα, ήταν πολύ ευγενικοί με τον κόσμο, λέγοντας σε όλους εκεί: “Δεν έχουμε τίποτα μαζί σας, με το κράτος τα έχουμε”». Για πολλούς «η απεργία πείνας του νεαρού αντι-καπιταλιστή», αναφέρεται στο άρθρο, «είναι η ενσάρκωση της αδικίας- ο νεαρός άνδρας δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως κατάδικος, αλλά ως κάποιος που αδικήθηκε από τις αρχές, οι οποίες είναι αποφασισμένες να συντρίψουν τους διαφωνούντες».
Λίγοι έχουν ξεχάσει- σημειώνει η Ελεν Σμιθ- πως η φωτογραφία του Ρωμανού «παραποιήθηκε από την αστυνομία, αφού και αυτός και οι συνεργάτες του ξυλοκοπήθηκαν άσχημα μετά τη σύλληψη τους πέρσι… Στους κόλπους της Αριστεράς- συμπεριλαμβανομένου και του ολοένα πιο δημφηλιούς ηγέτη του Σύριζα, Αλέξη Τσίπρα, ο φυλακισμένος μελαχροινός αναρχικός αποτελεί τώρα το σύμβολο σχεδόν όλων των κακών που ταλανίζουν μια χώρα, οργισμένη από την ισοπεδωτική λιτότητα και την ασυγχώρητη διεθνή εποπτεία».
Για τον πατέρα, ο Νίκος είναι το τυπικό παράδειγμα μιας νέας γενιάς, που αν και προέρχεται από την μεσαία τάξη και είναι από τους προνομιούχους, ριζοσπαστικοποιήθηκε μεγαλώνοντας σε μια χώρα της οποίας το πολιτικό κατεστημένο κατηγορείται για τις καταστροφές που έχει επιφέρει το φλέρτ με την χρεοκοπία.
«Ο Νίκος είναι πιο αστός και από τους αστούς, ένας bon viveur που του αρέσει το καλό φαγητό και τα καλά ρούχα, που κάθε χρόνο πήγαινε στην Αυστρία για να βελτιώσει τα γερμανικά του και που είχε ένα ταλέντο για το πιάνο» λέει ο Γιώργος Ρωμανός. «Αλλά γνώριζε τι συμβαίνει γύρω του. Εβλεπε πως η διεφθαρμένη ελίτ κατέστρεφε τον κοινωνικό ιστό της χώρας….Κάθε βράδυ συζητούσαμε για την υποκρισία και τον δόλο στις σχέσεις των ανθρώπων, διότι για όλα αυτά έγραφε η σύζυγός μου. Ηταν τόσοι πολλοί αυτοί που κέρδιζαν τόσα πολλά χρήματα μέσω της διαφθοράς- όπως πουλώντας αμυντικά συστήματα- και το ξέραμε κι αυτός τα άκουγε. Ολη η χώρα είναι διεφθαρμένη, αρχής γενομένης από το πολιτικό σύστημα και την γραφειοκρατία».
Είτε ακούσια είτε όχι, η κυβέρνηση έχει τώρα απέναντι της έναν ήρωα της αντιπολίτευσης- σημειώνει η Σμιθ στο άρθρο της- με το όνομα του Ρωμανού όχι μόνο να εξυμνείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά να είναι γραμμένο με σπρέι στους τοίχους της Αθήνας. Σε αυτό το σταθές πολιτικό κλίμα, εν μέσω κλιμακούμενων εντάσεων- που πυροδοτούνται και από τις εικασίες για πρόωρες εκλογές- οι περισσότεροι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά δεν επέλεξε ένα λιγότερο φορτισμένο μονοπάτι, ικανοποιώντας το αίτημα του Ρωμανού, που διεκδικεί με τόσο προφανή τρόπο.
Ενας πρόσχαρος άνθρωπος, που διατηρεί την ψυχραιμία του παρά την έκδηλη αγωνία βλέποντας το παιδί του σε μαρασμό, ο Γιώργος Ρωμανός υποψιάζεται ότι όλα γίνονται για να εξυπηρετηθούν πολιτικά συμφέροντα. Μιλώντας πριν γίνει γνωστή η απόφαση του Σαμαρά να δει αυτόν και τη σύζυγό του, ο Γιώργος Ρωμανός είπε στον Observer: «Θέλουν να παγιδεύσουν την Αριστερά. οταν ξεσπάσει η βία και η Αθήνα αρχίσει να καίγεται- διότι δεν έχω καμία αμφιβολία ότι προς τα εκεί πάμε- θα μπορούν να πούν:”Αυτά γίνονται όταν κατεβαίνουν οι αριστεροί στους δρόμους”. Η ελπίδα μου είναι ότι θα πανικοβληθούν και θα υποχωρήσουν πριν να είναι αργά»
Οι “Κούγιες” και η άθλια δεξιά και ακροδεξιά “βιομηχανία παραπληροφόρησης” έφτιαξαν μια άλλη εικόνα του Νίκου Ρωμανού (όπως και του φίλου του Αλέξη Γρηγορόπουλου). Αλήτες, μπαχαλάκηδες, περιθωριακοί. ΄Ερχεται, όμως, ο πατέρας Ρωμανός και καθαρίζει με εξαιρετική προσοχή και ευκρίνεια το πορτρέτο του γιου του . Μας παρουσιάζει τον πραγματικό Νίκο Ρωμανό. ΄Ενα παιδί που διψά για ζωή, δραστήριο, φιλόμουσο,πολιτικοποιημένο.
Και 2 Ναζί, ανεγκέφαλοι, τυφλωμένοι, απαίδευτοι, αγροίκοι εισβάλουν στις ζωές αυτών των παιδιών και τις λεηλατούν. Στέλνουν το ένα στο χώμα και το άλλο στη φυλακή.
Κι αντί να είναι όλη η Ελλάδα σήμερα στο πόδι,να συμπαρασταθούμε στον απεργό πείνας και τους γονιούς του (τέτοιας ποιότητας άνθρωποι που είναι), βγαίνουν ο άθλιος Μπουτάρης και κάποιοι αναίσθητοι και αστόχαστοι ΄Ελληνες και λένε τα “μύρια όσα” κι εκείνα ακριβώς που θέλουν να ακούσουν οι Ναζί, οι ακροδεξιοί,οι αλήτες που κατάστρεψαν τις ζωές των παιδών.
Ντροπή σε όλον αυτό τον κόσμο της οπισθοδρόμησης, του “Μεσαίωνα”, του φανατισμού και της χαιρεκακίας.
΄Οσο για τους μαστροπούς της εμπορικής και της στρατευμένης δημοσιογραφίας,άτιμη φάρα. Πλαστογραφούν, παραποιούν, χαλκεύουν, λασπολογούν, κάνουν το “άσπρο ,μαύρο”. Μοναδικός στόχος να τα αρπάξουν από παντού.
Θρασείς και επικίνδυνοι, επειδή ακριβώς ουδέποτε τιμωρήθηκαν.
2. ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Ο ΡΩΜΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
