Μια δολοφονία, ως “΄Υψιστη Αποστολή” εκτέλεσης των αρνητών του Δεξιού ιδεολογήματος “πατρίς ,θρησκεία ,οικογένεια”

 

Ζακ Κωστόπουλος-

Αυτόπτης Μάρτυρας   στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας για τη δολοφονία  Ζακ Κωστόπουλου : “ΤονΧτυπούσαν με μανία και ασυγκράτητο μίσος”  Και ο δολοφόνος  Μεσίτης στο λογαριασμό  του σε ιστότοπο  λίγο μετά την εκτέλεση του ακτιβιστή, έγραφε:

“Το γεγονός πως ο Θεός με έβαλε απέναντι σε Εθνομηδενιστές, αντίχριστους και οργανωμένους παραβατικούς που έχουν ως ταξικό εχθρό .τον βιοπαλαιστή επαγγελματία και τους οικογενειάρχες είναι Υψιστη αποστολή που θα την πάω και εγώ μέχρι τέρμα».

****

Ανατριχιαστική η διαπίστωση, αλλά καθόλου περίεργη.  Είναι κατ΄ εντολή του Θεού δολοφόνοι!  Χριστιανοί ή  Ισλαμιστές, αλλά εκτελεστές και βομβιστές.

Αμφότεροι επιτελούν “θείο έργο”, έχουν αποσταλεί με άνωθεν εντολή να το διεκπεραιώσουν. Και η ανυπακοή δε σημαίνει  μόνο  έλλειψη σεβασμού στο Γιαχβέ ή τον Αλλάχ, αλλά απώλεια  του ίδιου του παραδείσου, που είναι η αμοιβή του πιστού. Και πολύ περισσότερο, εκείνου που δολοφονεί στο όνομα του  θεού  και του Μεσσία -προφήτη του.

Μπορεί για τους νουν έχοντας να ακούγονται όλα αυτά παρανοϊκά στην εποχή μας, αλλά η αλήθεια είναι πως επί  πολλούς αιώνες έρρεε  άφθονο τέτοιο  αίμα, που έχυναν αφειδώς οι   πιστοί και  το ιερατείο. Και μάλιστα ,ήταν τα κύρια γνωρίσματα εκείνων των εποχών τα θρησκευτικά εγκλήματα, ως αποστολή και εκτέλεση “άνωθεν εντολών”.

Ο  δικός μας  αιώνα δεν υπολείπεται επίσης  σε όμοια εγκλήματα  από θρησκευτικό μένος  και ιερή αγανάκτηση. Μπορεί, μεν, το παμπόνηρο ιερατείο για να υπερκεράσει τις  δυσκολίες και τα εμπόδια που  συναντά στους αιώνες από τις κατακτήσεις του πολιτισμού και της προόδου, να μηχανεύεται τακτικές και εργαλεία σωτηρίας, αλλά  ακολουθεί πάντα  πιστά  τη σωτήρια   συνταγή  του Αθηναίου τραγικού ποιητή Σοφοκλή . Τα δέντρα που δεν πάνε κόντρα στι δυνατό άνεμο, σώζουν τα κλαριά τους.

΄Ετσι ελίσσονται   και προχωρούν οι θρησκείες ,αιώνες. Ρίχνουν ,ανάλογα, πολύ ή λίγο νερό στο κρασί τους και πορεύονται. Κάποτε εντελώς κολοβωμένες και μεταμορφωμένες από το αρχικό τους μοντέλο, που το χρησιμοποιούν πια κατ΄ όνομα.

Αν και  ο Χριστιανισμός του Κωνσταντίνου και του Θεοδόσιου να θυμίσουμε, τρεφόταν αποκλειστικά ,  μόνο με αίμα «Εθνικών» (Ελλήνων) .Κι αυτό επί σειρά αιώνων μετά .   Αλλά  και το Ισλάμ που αντέγραψε και  μάλιστα σε πολλά «κατά λέξη»   τους ιδεασμούς και τις αλλόκοτες φαντασιώσεις του Xριστιανισμού,  δεν υστέρησε σε όμοιο αίμα. Κυρίως χριστιανικό  τούτο,  αλλά και μπόλικο ομόθρησκο.

Με το χρόνο, όμως…ηρέμησαν και οι δύο θρησκείες.   Τους «έκοψαν τα πόδια» οι κατακτήσεις  των κοινωνικών επαναστάσεων, των κινημάτων,   της επιστήμης και  της τέχνης. Δεν είχαν πια άλλα περιθώρια, τουλάχιστον απροκάλυπτα, να εκτονώνουν το ιερό τους μένος.

΄Αλλαξαν τακτική. Συμμορφώθηκαν στα νέα δεδομένα του πολιτισμού . Κυρίως του πολιτικού και του δικαιικού.   Δεν το  έπαιρνε πια το  «από άμβωνος»  ιερατείο  να  τρέφει τους πιστούς με    διαπρύσια κηρύγματα  μίσους και εξόντωσης των απίστων της απέναντι θρησκείας.

Δεν κατάργησαν, βέβαια,  το πραγματικό πρόσωπο του φανατισμού και της βίας. Υποβόσκουν  ακόμα .   Φόρεσαν, πάντως  και μάλιστα επιτυχώς εφαρμοσμένη  πάνω  στην απαίσια  όψη του εγκλήματος,  τη μουτσούνα  της μετριοπάθειας, της ανοχής, της συγκατάβασης και της συμμόρφωσης  στο πνεύμα  και τα ήθη των εποχών. Κι αυτό, κυρίως οι Χριστιανοί,   το εξαγγέλλουν ως  την  αρετή της   ΑΓΑΠΗΣ,  που τη θεωρούν το υπόβαθρο της θρησκεία και της πίστης  τους. Μια πίστη, όμως ψεύτικη και υποκριτική. Και είναι η ίδια η Ιστορία που τους διαψεύδει. Στις πολλές  μαύρες σελίδες της , περιγράφει και κρίνει με τα πιο μελανά χρώματα  τα ποτάμια αίματος  που έχυσαν. Και σφραγίζει με την εγκυρότητά της  μια αναντίρρητη  αλήθεια. Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ,ΟΥΤΕ ΔΙΔΑΣΚΕΙ.

Τους ξέφυγαν, πάντως, πολλοί παράφρονες πιστοί  και στις ημέρες μας. Μπορεί  η μετριοπάθεια  που παρουσιάζουν  τα  «ποίμνια» να  φαίνεται ως παγιωμένη πια  κατάκτηση όλων των θρησκειών, αλλά η αλήθεια είναι  πως το μίσος σιγοκαίει για τον «άπιστο» , το μη ομόδοξο και τον άθρησκο.  Σαν τη   φωτιά κάτω από τη στάχτη της.

Καυχώνται (διάβαζε υποκρίνονται )   πως δεν  κρατούν πια στα χέρια “κομποσκοίνια”  ή δεν φορούν “μαντίλες”, δεν   είναι …ριζοσπάστες, φανατικοί,  ακραίοι, «μάρτυρες».   Και κάποτε , δε διστάζουν τα ίδια  τα ιερατεία τους ,να επιτίθενται και μάλιστα με σφοδρότητα  στο “ριζοσπαστικό ” όχλο,     γιατί  «χαλάνε τη δουλειά» . Με  τις παρανοϊκές  τους για τους καιρούς μας,  ενέργειες,  όπως οι πρόσφατες του ακραίων ισλαμιστών,  τραβούν τη μάσκα και μένει θεόγυμνο το απαίσιο  πρόσωπο της θρησκείας, που δεν άλλαξε. ΄Ηταν  πάντα τέτοιο και θα είναι όσο υφίστανται.

Οι Χριστιανοί, πάντως, οφείλουμε  να παραδεχτούμε πως  σταμάτησαν να έχουν, ως κύριο και χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ,όπως στο παρελθόν,  «αίμα ιερού μίσους», σαν τούτη την ώρα το ακραίο Ισλάμ.  Στην πραγματικότητα, όμως,   απλώς…λουφάζουν. Μετέφεραν σε άλλα πεδία δράσης την ιερή τους αγανάκτηση.  Στο βάθος, παραμένουν πάντα οι ίδιοι:  «’Εν τούτω νίκα» και «ες έδαφος φέρειν»!

Δεν υπάρχει πιο αποκαλυπτικό γώρισμα  του χαρακτήρα ενός σημερινού Χριστιανού, όλων των δογμάτων και των κλάδων  τους,  από τις αράδες που δημοσίευσε παραπάνω ο φονιάς του Ζακ , ο περίφημος «μεσίτης».   Σε λίγες λέξεις τα είπε όλα, όσα , οι ομόδοξοι,  το Ορθόδοξο ποίμνιο και οι ποιμένες τους ( ελληνικό, σέρβικο, ρώσικο, να συμπληρώσουμε),   έχουν την άνεση και την αφοβία να ασπάζονται σήμερα.  Και  είναι μόνο  η σύμπτωση, η συγκυρία ή  η ώρα,  όλο αυτό το φιλήσυχο Ορθόδοξο πλήθος, οι «άνθρωποι» της διπλανής σου πόρτας, πες,  που μπορεί να μην αποτελούν καν  «εκκλησίασμα»,  όταν  δοθεί η αφορμή , να μεταμορφωθούν σε   «μεσίτες». Ακόμα χεοιρότερα. Σε ISIS.

Το γεγονός πως ο Θεός με έβαλε απέναντι σε Εθνομηδενιστές, αντίχριστους και οργανωμένους παραβατικούς που έχουν ως ταξικό εχθρό .τον βιοπαλαιστή επαγγελματία και τους οικογενειάρχες είναι Υψιστη αποστολή που θα την πάω και εγώ μέχρι τέρμα».

Τα είπε όλα ο δολοφόνος ,μέσα σε  λίγες  γραμμές. ΄Οπως   θα μπορούσε να τα  διατυπώσει και μάλιστα με υπερηφάνεια και ο εν δυνάμει  όμοιός του ομόδοξος , φιλήσυχος αυτή την ώρα “κυρ Παντελής», ψηφοφόρος, ασφαλώς  της Δεξιάς. Της εκτεινόμενης  από τη Μητσοτακικό “κέρας” ,ως το άλλο άκρο,  της Μιχαλολιακικής και  Κασιδιάρικης ακροδεξιάς.  Είναι αυτοί  που ομνύουν στο  θέσφατο της Παράταξης  και του παγκόσμιου  Φιλελευθερισμού  «Πατρίς, Θρησκεία ,Οικογένεια».

Και συνυπογράφουν  τη δολοφονία του Ζακ από τον πατριώτη και οικογενειάρχη “μεσίτη”. Αλλά, όχι μόνο. Ακόμα πιο φαρδιά υπογραφή βάζουν κάτω από εκείνες  των  μελών του σημερινού καθεστώτος που κυβερνά εν τω ονόματι και τη εξουσιοδοτήσει των ίδιων ψηφοφόρων , τη χώρα στα    πρόσφατα εγκλήματα  στην Πύλο και τα Τέμπη.

Θα υπογράψουν και άλλα. Δεν τελειώνουν ποτέ τέτοια εγκλήματα, όσο  υπάρχουν εξουσίες που στηρίζονται σε πλήθη οπαδών με το ιερό μίσος και το φανατισμό  του «μεσίτη», που δηλώνει  περήφανος φονιάς!   Για την πατρίδα, τη θρησκεία και τη φαμελιά,  ρε γαμώτο!

Και μόνο  η  ελληνική δικαιοσύνη , ούτε  να διαβάζει ξέρει, ούτε  να ακούει μπορεί. Και είναι αυτός ο λόγος, που οι δολοφόνοι αυτού του είδους, αφού δικάζονται από  «ομόδοξους» και “ομόθυμους”,  αντί να βρίσκονται στη φυλακή,  θα κάνουν διακοπές σκληρής  και δίκαιης  ποινής στα… εξοχικά τους.

Ζακ, “ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»! Θα αλλάξουν οι καιροί, όμως,  “θα δεις”! Και ας μην είμαστε κι εμείς εδώ να το ζήσουμε,  όπως δεν ευτυχήσαμε  στις ημέρες μας.