Για σχεδόν 20 ολόκληρα χρόνια που διήρκησε ο πόλεμος ΗΠΑ-Σοβιετικής ΄Ενωσης στο Βιετνάμ (1955/60-1975) οι μαζικές διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες σε ολόκληρο τον κόσμο ,ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια της διεξαγωγής του, δε σταμάτησαν ποτέ για τον παρανοϊκό εκείνο πόλεμο . ΄Ανθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου ,χωρίς διάκριση κοινωνικού επιπέδου, μόρφωσης και καταγωγής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ξεχύνονταν στους δρόμους, συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής, έδιναν δυναμικό παρόν στον αγώνα να σταματήσει η μακάβρια εκείνη κρεατομηχανή στην οποία πετούσαν νεανική κυρίως σάρκα και αμάχων οι δύο άφρονες υπερδυνάμεις.
Στην Αμερική , υπήρξαν μεγαλειώδεις και μνημειώδεις οι καθημερινές σχεδόν και πολλές φορές βίαιες και αιματηρές διαδηλώσεις, πορείες και συγκρούσεις ,για να σταματήσει ο ανθρωποκτόνος εκείνος πόλεμος και να γυρίσουν πίσω τα «παιδιά της Αμερικής» ,που δε γνώριζαν καν ,γιατί σακατεύονταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους . Δεν υπήρχε, τουλάχιστον στην Αμερική και τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, περίπτωση, νέος άνθρωπος την εποχή εκείνη να μείνει απαθής και αμέτοχος στο πανηγύρι των διαμαρτυριών κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Ο έντονος και πολύχρονος αντιαμερικανισμός (κρατάει μέχρι σήμερα) ήταν κυρίως συνέπεια εκείνων των μαζικών εκδηλώσεων αγώνων κατά του πολέμου και υπέρ της παγίωσης μια εξακολουθητικής παγκόσμιας ειρήνης.
Προσέξτε τώρα. Στον πόλεμο στο Βιετνάμ οι νεκροί έφτασαν κάπου 60.000 σε περίπου 20 χρόνια . Από την ημέρα που ο “Χίτλερ της Ρωσίας” Πούτιν ξεκίνησε να τρέφει το Μολώχ του πολέμου με νέο αίμα στην Τσετσενία, τη Γεωργία, την Ουκρανία, τη Συρία, οι νεκροί σε λίγα μόνο χρόνια μέσα , πλησιάζουν το 1.000.000! Μόνο στον τελευταίο πόλεμο πρόσφατα στη Συρία που τον διεξήγαγε κι αυτόν ο παρανοϊκός ιμπεριαλιστής Τσάρος ,οι νεκροί ξεπέρασαν τις 700.000 .Και εκατομμύρια τα θύματα των σακατεμένων και των ξεριζωμένων προσφύγων από τις εστίες τους.
Τα μεγέθη είναι ασύγκριτα στους υπολογισμούς της Ιστορίας. Ακόμα κι αν πάμε χρόνια πίσω και προσθέσουμε τους νεκρούς από τις αμερικανικές , ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία στο 2ο Παγκόσμιο πόλεμο ή και την άλλη παρανοϊκή εισβολή των εγκληματία πολέμου Τζορτζ Μπους στο Ιράκ το 2003, οι αριθμοί δεν ανατρέπονται. Μιλάμε για πραγματική ρώσικη θηριωδία σε λίγα χρόνια μέσα. Και όχι μόνο στα πεδία των μαχών, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας στην οποία ο δικτάτορας συλλαμβάνει, φυλακίζει, βασανίζει και φυσικά εξοντώνει με κάθε μέσο, όσους θεωρεί εχθρούς του καθεστώτος του. Μόνο στην τελευταία, πριν 8 μήνες εισβολή του στην Ουκρανία, θυσιάστηκαν ως σήμερα στα διάφορα μέτωπα του πολέμου, εξαιτίας της παράνοιας ενός άρρωστου κτήνους, που κυβερνά με κανόνες Μαφίας μια μεγάλη χώρα, 10Ο.000 Ρώσοι, κυρίως νεολαίοι!
Και όμως! Ακόμα κι αυτή την ώρα που ο πρώην πράκτορας της ΚΑ ΓΚΕ ΜΠΕ συμπεριφέρεται σαν λυσσασμένη ύαινα από τις αποτυχίες του και απειλεί με πυρηνικό αφανισμό την ανθρωπότητα, ο κόσμος δε βγήκε μαζικά στους δρόμους, όπως την εποχή του Βιετνάμ να διαδηλώσει, να συγκρουστεί, να καταλάβει πρεσβείες, να φέρει τα πάνω κάτω. Μια τρομακτική παγκόσμια υπνηλία έχει καταλάβει τους πληθυσμούς, σαν η καταστροφή να αφορά άλλο πλανήτη. Σαν να μην είναι αυτοί που θα μείνουν “στήλη άλατος”, αν (και είναι ικανός να το κάνει) ο τρελαμένος Νέος Χίτλερ “απασφαλίσει” τα πυρηνικά.
Στην Ελάδα, ας πούμε, κάποιες ισχνές μειοψηφίες διαδηλωτών, όταν βγήκαν στο δρόμο μετά την εισβολή στην Ουκρανία ή κρατούσαν ίσες αποστάσεις από θύμα και θύτη ή διαδήλωναν προκλητικά έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Στη Ρώσικη ,δεν πάτησαν ποτέ!! Και ο περίφημος Ρουβίκωνας, καθαρόαιμο παιδί του Πούτιν, πετάει τρικάκια σε… σχολεία για ανίκανους δασκάλους, αλλά ποτέ δε συγκινήθηκε για τα εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες και ξεριζωμένους του αφεντικού τους Ρώσου Αρχινονού.
Κι αν πεις και για τους Γκέμπελς της χώρας
α. οι μεν εξαγορασμένοι από τη Δεξιά , που τόσα χρόνια λάτρευαν τον Τσάρο, ομοϊδεάτη τους στον πατριωτισμό και ομοδοξο, χρηματοδότη τους, αλλά και βασικό υποκινητή της Σκοπιανοϋστερίας τους ,ως Μακεδονομάχοι, σήμερα το παίζουν αντιπουτινιστές. Τέτοια εντολή πήραν από το αφεντικό , γιατί αυτό εξυπηρετούν οι μίζες της φαμίλας σε αυτή την συγκυρία.
β, η επίσης κατάπτυστη βιομηχανία παραπλάνησης με πελάτες της εδώ που ψωνίζουν από μαγαζιά αριστεροφροσύνης, αν δε στηρίζει με φανατισμό τον πουτινισμό ή κρατάει ίσες αποστάσεις από θύμα και θύτη ή παίζει σε πολλά ταμπλό, ανάλογα με το τί ζητάει η πελατεία. Τόσο αισχροί και ανήθικοι κι αυτοί που κουκουλώνονται με αριστερές μουτσούνες.
Μέσα στα υπάρχοντα ιδεολογικά, ιδεοληπτικά και φυσικά κομματικά σχήματα, δεν μπορεί να υπάρξει ενταγμένος ένα συνειδητοποιημένος πολίτης και να δηλώνει οπαδός στα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της Δεξιο-ΑκροΔεξιο-Ναζιστικής παράταξης και της Αριστεράς – Σταλινικής και ΑκροΑριστεράς. Φυσικά και στον εντελώς πλέον αποϊδεολογικοποιημένο αντικρατισμό και τα λοιπά μορφώματα της “Αναρχίας”, που μόνο μπαχαλάκηδες ,φίλαθλοι και πεζεβέγκηδες έχουν πλέον θέση.
Ζούμε, εν ολίγοις, σε μια πρωτοφανή ιδεολογικοπενία με τις κλασικές, διαχρονικές και αρχέγονες αξίες να έχουν καταργηθεί. Τη θέση τους κατέχουν πια μια αποκρουστική τερατογέννηση ατομικισμού , μια ισοπεδωτική οχλοποίηση -μαζοποίηση σε συγεκριμένα κατευθυνόμενα μοντέλα ζωής, με κυρίαρχα το σεξισμό και την καταναλωτική αποχαύνωση. Φαίνεται πως στις ημέρες μας το αμερικάνικο όνειρο παίρνει τη ρεβάνς για το χρόνο που έχασε στη διάρκεια που η Αμερική και Ευρώπη “έβραζαν” στο ιδεολογικό καζάνι του Βιετνάμ, του Μάη του ΄68 , του Πολυτεχνείου του ’73 και όχι μόνο.
Είναι ώρα να γεννηθεί η Νέα Εποχή. Αυτή που δε θα αντιγράφει το παρελθόν, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές του ,αλλά θα το χρησιμοποιεί ως μπούσουλα, μελετώντας κυρίως τα λάθη της παλιάς πορείας της επαναστατικής δράσης. ΄Ετσι κι αλλιώς, “νέο κρασί, δεν μπαίνει σε παλιό ασκί”.
Οι ΄Ενοπλες λαϊκές Οργανώσεις της παλιάς μορφής, όπως οι Μαύροι Πάνθηρες στην Αμερική, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας, η Γερμανική Ραφ και οι ελληνικές επαναστατικές Οργανώσεις με τα πολλά ονόματα , αλλά σε κοινές διαδρομές (συγκοινωνούντα δοχεία), αποδείχτηκε πως λειτουργούσαν περισσότερο ως βαλβίδα εκτόνωσης της καταπιεσμένης επαναστατικότητας των μελών τους ,παρά ως στιβαρός πυλώνας παγκόσμιας αλλαγής του Συστήματος.
Βεβαίως , εκείνες οι οργανώσεις διαμόρφωσαν συνειδήσεις, κράτησαν σε επαναστατική εγρήγορση μεγάλες λαϊκές μάζες και υπήρξαν λίκνα και ορμητήρια οραμάτων περισσότερο. Στην πράξη ,όμως, αποδείχτηκαν ατελέσφορες οι τακτικές τους, για να αλλάξουν τον κόσμο και να δημιουργήσουν έναν καινούριο.
Απόδειξη πως μετά από 77 ολόκληρα χρόνια από την πυρηνική καταστροφή των δύο πόλεων της Ιαπωνίας, ένας παρανοϊκός δικτάτορας του οποίου η θέση από χρόνια ήταν στο ψυχιατρείο και …υπό φρούρηση, απειλεί, τούτη τη φορά με σκηνές Αποκάλυψης, να εξολοθρεύσει ολόκληρο τον κόσμο. Γυρίσαμε, εν ολίγοις, έστω και μετά την επαναστατική παρουσία του 20 αιώνα, πίσω στις ίδιες γραμμές , στη χαραυγή της προϊστορίας του Ανθρώπου. Τότε που εξόντωνε ο ένας τον άλλο με ρόπαλα. Αύριο, αν ο ΝεοΝαζί Χίτλερ ,κάνει πράξη την απειλή του, θα ξαναγυρίσει ο κόσμος του 21ο αιώνα μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα στα ρόπαλα και τα ακόντια!
Αυτή την ώρα, πάντως, αν κάτι θετικό αναδεικνύεται μέσα σε αυτή τη θλίψη της αποχαύνωσης των μαζών και τη μαυρίλα των ημερών ,παραμονές ενός επαπειλούμενου 3ου παγκοσμίου πολέμου, είναι η διαπίστωση πως , εκτός από την αιώνια μάζα που χρειάζεται πάντα Μεσσίες, Σαμάνους και αρχηγούς, για να επιβιώνει και να τους έχει κολαούζους, οι μη ενταγμένοι , οι συνειδητοποιημένοι πολίτες, οι ανυπάκουοι στο Σύστημα, ως ελεύθερα πνεύματα , πάνω στους οποίους δεν έχουν εξουσία λοβοτομής οι αρχηγοί με τους νέους «Γυμνασιάρχες» και τους «Συνταγματάρχες» του, που δεν είναι άλλοι από τη σπορά του Γκέμπελς, ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΛΛΟΙ! Το σημαντικότερο, δεν παίρνουν εντολές από πουθενά. Ούτε ακόμα από τα παλιά ιερά τέρατα, όπως ο Μαρξ, ο ΄Ενγκελς και οι άλλοι σπουδαίοι τους πνεύματος και της επαναστατημένης συνείδησης. Μόνο τους συμβουλεύονται (και τους σέβονται), αλλά χωρίς να τους θεωρούν πια «ευαγγέλια». Μοναδικό δάσκαλο, αναγνωρίζουν τη Φύση και τους κανόνες της.
Είναι αυτοί που οφείλουν σήμερα ,όντες (δια)σκορπισμένοι στα πέρατα της γης, να συσπειρωθούν. Να μελετήσουν νέους τρόπους επαναστατικής δράσης, να χτίσουν πάνω σε καινούρια ιδεώδη και οράματα. Με κυρίαρχο και αμετάκλητο στόχο την έλευση των νέων κοινωνιών με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Κοινωνίες που θα είναι Αντιεξουσιαστικές,αταξικές, αντικαπιταλιστικές, αντικαταναλωτικές, άθρησκες και άφυλες.
Υ.Γ. Πολλές από τις δικές μας προτάσεις για νέα δράση , τις έχουμε καταθέσει και αναλύσει εδώ. Υπάρχουν,πάντως και άλλες που ο “καιρός” θα δείξει πότε είμαστε έτοιμοι να τις ακούσουμε και να τις βάλουμε στις αναλύσεις μας, για να έχουν αναγνωρισιμότητα και δυνατότητα εφαρμογής.