Αλέξης Τσίπρας στο ΒΗΜΑ:
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ασκεί δριμεία κριτική στον Πρωθυπουργό για τα μέτρα κατά της ακρίβειας, την εξωτερική πολιτική και την πανδημία, τονίζοντας ότι δεν «υπάρχει πεδίο συναίνεσης» – Επισημαίνει ότι «ίσες αποστάσεις δεν χωρούν όταν μια χώρα εισβάλλει σε μια άλλη», αλλά χαρακτηρίζει «απερισκεψία, στα όρια της εθνικής επιπολαιότητας» την αποστολή όπλων στην Ουκρανία
Χωρούν ίσες αποστάσεις και δικαιολογίες, όπως π.χ. για παλαιότερες επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, στην πολεμική επέμβαση της Ρωσίας;
«Ισες αποστάσεις δεν χωρούν όταν μια χώρα εισβάλλει σε μια άλλη. Αλλά θα ήταν λάθος να μη μιλάμε για το πώς φτάσαμε ως εδώ και να μπαίνουμε σε φοβικές λογικές. Να μη μιλάμε π.χ. για το γεγονός ότι ο πρόεδρος Πούτιν εκμεταλλεύεται το «προηγούμενο» των επεμβάσεων της Δύσης, που παραβίαζαν το διεθνές δίκαιο, για να δικαιολογήσει τη δική του εισβολή. Πολλοί λένε ότι αυτή η στιγμή είναι η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης. Ας θυμηθούμε πώς αντέδρασε η Δύση μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Οχι μόνο σε σχέση με το Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά και σε σχέση με τη Ρωσία. Η κυβέρνηση Μπους, αντί να προωθήσει μια αδιαίρετη αρχιτεκτονική ασφαλείας, όπως συμφωνήθηκε με τη Ρωσία το 1999, προέβη σε εξαιρετικά προκλητικές και κοντόθωρες κινήσεις».
Η Ελλάδα τελικά πού ανήκει; Η Ρωσία είναι σύμμαχός μας; Ρωτώ διότι βλέπουμε πάλι, όπως παλαιότερα, ένα έντονο αντιδυτικό κλίμα.
«Θα επαναλάβω εδώ τη γνωστή φράση του Ανδρέα Παπανδρέου: Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες. Με σύγχρονους όρους, αυτό σημαίνει ότι κάνουμε το παν για να προασπίσουμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, τόσο μέσω της συμμετοχής μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά και πολύ πέρα από αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς, διατηρώντας τους απαραίτητους ανοιχτούς διαύλους στο πλαίσιο μιας ενεργητικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Η Ρωσία δεν είναι σύμμαχος, αλλά είναι μια ισχυρή χώρα με επιρροή στην περιοχή μας και με τον λαό της οποίας έχουμε ιστορικούς δεσμούς. Οφείλουμε σήμερα να σταθούμε απέναντί της, χωρίς ωστόσο να υιοθετούμε λογικές αντιρωσικής υστερίας, νεομακαρθισμού ή ακόμη και πρακτικές που θα βοηθήσουν αντί να απομονώσουν τη ρωσική κυβέρνηση και τις επιλογές της μέσα στον ρωσικό λαό, όπως π.χ. η απαγόρευση πολιτιστικών και αθλητικών εκδηλώσεων. Ο πολιτισμός άλλωστε και ιδιαίτερα τα έργα μεγάλων δημιουργών είναι οικουμενικά και είναι αδιανόητο να επιδέχονται απαγορεύσεις. Δεν απαγορεύτηκε ο Μπετόβεν όταν ο ναζισμός προκαλούσε τη μεγαλύτερη σφαγή της Ιστορίας».
1.«’Ισες αποστάσεις δεν χωρούν όταν μια χώρα εισβάλλει σε μια άλλη”
2. “Κάνουμε το παν για να προασπίσουμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, μέσω της συμμετοχής μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ”,
3. “ό,τι κι αν επικαλείται ο πρόεδρος Πούτιν.”
4.«Θα επαναλάβω εδώ τη γνωστή φράση του Ανδρέα Παπανδρέου: Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες”
Ανεδαφικό τσιτάτο που εκ των πραγμάτων πια δεν έχει λόγω ύπαρξης. Και οι Ουκρανία ανήκε στους Ουκρανούς, αλλά ο “Τσάρος” είχε άλλη γνώμη. Και ο “Σουλτάνος” απέναντι μπορεί και τούτος να έχει ίδιες φιλοδοξίες με τον ομόλογό του. Οι εξοπλισμοί με τις φρεγάτες και τα Ραφάλ είναι μόνο για τις μίζες. Μοναδική λύση ,όπως έχουμε εδώ αναπτύξει, είναι η οχύρωση της χώρας με Νατοϊκό εξοπλισμό από τη μια ως την άλλη άκρη. Ο Αμερικανός ποτέ δε θα επιτρέψει σε οποιοδήποτε Ερντογάν να πειράξει ούτε μια σφαίρα δικιά του σε ελληνικό έδαφος. Και ας μην ξεχνάμε πως αν ήταν στο ΝΑΤΟ η Ουκρανία πριν το 2014, σήμερα η Ιστορία θα είχε διαφορετική πορεία καταγράψει για την ταλαίπωρη αυτή χώρα.
5.Να μη μιλάμε π.χ. για το γεγονός ότι ο πρόεδρος Πούτιν εκμεταλλεύεται το «προηγούμενο» των επεμβάσεων της Δύσης, που παραβίαζαν το διεθνές δίκαιο, για να δικαιολογήσει τη δική του εισβολή.
1. «Η παροχή όπλων στην ουκρανική αντίσταση σημαίνει συμμετοχή μας στον πόλεμο»
«Ουδέν αναληθέστερο διότι, σύμφωνα με τη Χάρτα του ΟΗΕ μια χώρα που υφίσταται εισβολή, σε ευθεία παράβαση του διεθνούς δικαίου, μπορεί να δεχτεί νόμιμα εξοπλισμό, χωρίς να συνεπάγεται εμπόλεμη συμμετοχή του μέρους που συνδράμει.
2. «Όλα πηγάζουν από την διάθεση Νατοϊκής επέκτασης στην Ουκρανία»
«Λάθος. Από το 2008, το ΝΑΤΟ είναι που αρνείται να δρομολογήσει την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας, που του χτυπούν την πόρτα εις μάτην. Και το ΝΑΤΟ αρνείται, ακριβώς ”για να μην προκληθεί η Ρωσία”»,
3. Το επιχείρημα για την ουκρανική ακροδεξιά- «αποναζιστικοποίηση»
Σύμφωνα με το παραπάνω επιχείρημα, που «κυριαρχεί, ύστερα από την επανάσταση του 2014», ο Πούτιν δικαιολογεί την επέμβαση, ως ενέργεια απέναντι στους «Ναζί της Ουκρανίας». Ο Γάλλος ευρωβουλευτής σημειώνει ότι «η ακροδεξιά σημειώνει 3 με 5% στις εκλογές στην Ουκρανία, δηλαδή 10 φορές λιγότερο σε σχέση με Γαλλία ή Ιταλία. Αν ψάχνετε τον φασιστικό κίνδυνο, βρίσκεται στο Κρεμλίνο», προσθέτει.
4. Ρωσόφωνοι υπό διωγμό στην Αν. Ουκρανία
Ως βασικό πυλώνα της ρωσικής προπαγάνδας, ο Γκλούκσμαν ξεχωρίζει τον ισχυρισμό ότι ο ρωσόφωνος πληθυσμός, «που δεν αισθάνονται Ουκρανοί» βρίσκεται υπό καθεστώς διωγμού στην Ουκρανία.
Η εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων απαντά από μόνη της, σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή: «Κοιτάξτε την αντίσταση στο Χάρκοβο, στην Μαριούπολη, τις διαδηλώσεις στην κατεχόμενη Χερσώνα (ρωσόφωνες πόλεις) και θα καταλάβετε πόσο λάθος είναι αυτό. Οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί αντιστέκονται και πεθαίνουν για την Ουκρανία».
«Στόχος της προπαγάνδας να προωθηθεί η απραξία και η αδιαφορία»
Με την τελευταία του ανάρτηση, ο επικεφαλής ευρωβουλευτής της ειδικής επιτροπής για τις παρεμβάσεις και την παραπληροφόρηση, επεσήμανε ότι «όλα αυτά τα ψεύδη αποσκοπούν στο να σπείρουν την αμφιβολία, να ”γκριζάρουν” τεχνηέντως τα πράγματα, για να δικαιολογηθεί η αδιαφορία και η απραξία. Όσοι τα διαδίδουν ας αναλάβουν την ευθύνη άρνησης βοήθειας προς ένα έθνος που το μόνο του “έγκλημα” είναι ότι θέλει να ζει ελεύθερο», καταλήγει ο Γκλούκσμαν.
” Κανείς ευτυχώς δεν φαίνεται να αμφισβητεί ότι η ρωσική στρατιωτική επίθεση στην Ουκρανία ήταν μια συνειδητή επιλογή του Πούτιν: εξ ου και η καταδίκη της, έστω και με πολύ διαφορετικές μορφές. Πίσω από αυτή τη φαινομενική ομοφωνία υπάρχει ωστόσο μια βαθιά διαίρεση, η οποία εκδηλώνεται με την πεποίθηση πολλών δημοσιογράφων, πολιτικών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης ότι ο δικτάτορας του Κρεμλίνου είχε κάποια δικαιολογία. Στέκονται έτσι στα σφάλματα και στις ευθύνες της Δύσης. Εγώ προσωπικά, μετά την αναστάτωση για τη στρατιωτική επίθεση και την ανησυχία για τα θύματά της, μετά την οργή για την αυτοκρατορική θρασύτητα του Πούτιν, που φαίνεται να ενσαρκώνει την επεκτατική βούληση του τσαρισμού και του σταλινισμού, βρίσκω απαράδεκτη την έμφαση στα «σφάλματα» την ώρα που διεξάγεται ο πόλεμος, την οποία πολλοί –στη Δεξιά και στην Αριστερά– συνεχίζουν να εκφράζουν, αφού πρώτα φυσικά καταδικάσουν τυπικά την εισβολή”.
Και αφήνουμε μια υπόμνηση για το τέλος, Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα κι από τα εσωτερικά προβλήματα που όντως είναι τεράστια, όπως επεσήμανες και με μια ανίκανη και διεφθαρμένη κυβέρνηση να μην είναι σε θέση να τα διαχειριστεί, όμως, ως τις εκλογές, θα μετρήσει αποφασιστικά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο δράμα της Ουκρανίας. Η παραμικρή εκτροπή από τον κανόνα της άνευ όρων συμπαράστασης στους πληγέντες και προπαντός η εκμετάλλευση από τη Δεξιά κάποιων ανόητων απόψεων αργυρώνητων Γκεμπελίσκων , που σε στηρίζουν για “ίσες αποστάσεις” , θα έχουν ισχυρό αντίκτυπο στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Τα αρπακτικά της εμπορικής δημοσιογραφίας , αν νοιάζονται για κάτι, είναι μόνο τα όβολα που περιμένουν να εισπράττουν. Και ανάλογα με ποιους σκουπιδοχαχόλους ταϊζουν, συντονίζουν και την πένα τους. Το νου σου!