Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Μέχρι να φτάσουμε σε άλλες μορφές διακυβέρνησης των κοινωνιών, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε-ανεχτούμε τις υφιστάμενες. Αυτές που εκφράζονται μέσα από το λεγόμενο πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Για μια απάτη, βέβαια, πρόκειται , που μπορεί, μεν, να μην είναι ,όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες αυτής της αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης των μελών της κοινωνίας, όμοια και τόσο κραυγαλέα, με εκείνη των άλλων πολιτευμάτων, αλλά αποτελεί “αναγκαίο κακό”. ΄Οπως ,από την άλλη, “αναγκαίο κακό” ή όπως συνηθίζεται να λέγεται αλλιώς , «ως το μη χείρον” ,είναι και η επιλογή ανάμεσα στα κόμματα και τους εκπροσώπους τους που, ως υποψήφιοι άσκησης εξουσίας, διαχωρίζονται στις δύο μεγάλες κατηγορίες παρατάξεων , της Δεξιάς και της Αριστεράς. Τα Κεντρώα αλλά και τα Ακρο- κομματικά άλλα σχήματα , πάλι κι αυτά , ανάλογα με τα επί μέρους χαρακτηριστικά τους, εντάσσονται στις δύο παραπάνω μεγάλες κατηγορίες.
Κι από τη μέχρι σήμερα ιστορική πορεία τους, οι κοινωνίες με αριστερή διακυβέρνηση, φαίνεται να έχουν καλύτερες προοπτικές για ανθρωποκεντρικότερη συμπεριφορά των εξουσιών και των θεσμών απέναντι στους “πολίτες”. Να διευκρινίσουμε, βέβαια, εδώ πως δεν πρόκειται για πραγματικούς πολίτες ή λαό με τα κύρια αναγνωριστικά χαρακτηριστικά των όρων και σπουδαιότερο εκείνο της ενσυνείδητης πολιτικής συμπεριφοράς, αλλά για λαϊκές μάζες, που αποφασίζουν, συνήθως κάθε τέσσερα χρόνια, ποιος θα τους εκπροσωπήσει κυβερνητικά. Κι αυτή η επιλογή-εκλογή έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο που οι εκπρόσωποι των κομμάτων προσεγγίζουν τα πλήθη των ψηφοφόρων και τους διαβεβαιώνουν…επί λόγω τιμής πως είναι οι καλύτεροι, για να στηρίξουν τα ευρύτερα λαϊκά, αλλά τα προσωπικά τους συμφέροντα .
Για να μείνουμε στην ελληνική πραγματικότητα, μέσα από τη σύγχρονη ,πιο πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας, τα λαϊκά στρώματα είδαν καλύτερες ημέρες με αντιδεξιά διακυβέρνηση ,όπως η βραχύβια εκείνη της ΄Ενωσης Κέντρου κι αργότερα του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ,παρά με εκείνες της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας. Ουδείς αστράτευτος ιστορικός θα είχε να αντιτάξει διαφορετική κριτική.
Ηλίου φαεινότερο πως το ΠΑΣΟΚ ,για παράδειγμα, έστω και με τα τεράστια λάθη του, έφερε στη φωτισμένη πλευρά της Σελήνης εκείνα τα λαϊκά στρώματα και πληθυσμιακά μεγαλύτερα, που επι δεκαετίες ολόκληρες πριν, βρίσκονταν μόνιμα πίσω από το ήλιο, τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Οι ζώντες και…περιλειπόμενοι, αν δεν έχουν υποστεί τη ντενεϊκή , δεξιά λοβοτομή ή δεν πάσχουν από το σύνδρομο του σκορπιού και του βάτραχου, έχουν εμπειρία προσωπική εκείνης της περιόδου. Και οι νεότεροι μπορούν επίσης να πληροφορηθούν από τους γονιούς και τους παππούδες τους , του λόγου το αληθές.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου με αδέσμευτη ιστορική κριτική προσέγγιση, δεν υπήρξε σε καμιά περίπτωση Κων. Καραμανλής ή Κων. Μητσοτάκης. Με τα …χίλα λάθη του και πολλές ανάρμοστες, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ συμπεριφορές για ένα σοσιαλιστή, ήταν όμως ο…Ανδρέας Παπανδρέου για τον απλό κόσμο, για τις ευρύτερες λαϊκές μάζες.
Το ίδιο και ο Αλέξης Τσίπρας. Μπορεί να μην έχει το πολιτικό ανάστημα του Ανδρέα, και λόγω ηλικίας-απειρίας , παρ΄ όλα τα δικά του λάθη, με κυρίαρχα δυο, τη δημαγωγική συμπεριφορά πριν το 2015 και την “ομερτά” με τον Κώστα Καραμανλή για τη χρεοκοπία της χώρας, όμως ως πρωθυπουργός και ο Αλέξης Τσίπρας δεν συγκρίνεται με τον Κώστα Καραμανλή, το Σαμαρά ή τον χείριστο όλων των Δεξιών , Κυριάκο Μητσοτάκη. Και το να επιχειρεί κανείς να επιχειρηματολογεί για τα αυτονόητα , είναι σαν να παραβιάζει ορθάνοιχτες πόρτες. Κι εμείς δεν θα το κάνουμε εδώ. Να επαναλάβουμε, όμως , το ζητούμενο στο θέμα μας.
Οι σημερινές κοινωνίες, ούτως εχόντων των πραγμάτων, δεν μπορούν και δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις, παρά να επιλέγουν το μη χείρον. Τον Αλέξη Τσίπρα, αντί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι, όπως λέγανε παλιά , σαν να φέρνουν δυο γαμπρούς στην κόρη να διαλέξει .Κανείς, όμως να μην έχει τις προδιαγραφές που εκείνη θα ήθελε για να πάρει έναν σύζυγο.΄Ετσι,κι αφού δυο μόνο είναι υποψήφιοι, που τη ζήτησαν σε γάμο, αναγκάζεται να επιλέξει τον… “κουβαλητή” , το δουλευταρά, εκείνον, που να μη τι άλλο, δεν θα αφήσει τα παιδιά τους, να πεινάσουν. Αλλιώς, αν δε διαλέξει εκείνη την κατάλληλη στιγμή, θα μείνει στο ράφι.
Κι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί, μεν , να μην είναι ο…”Νυμφίος εν τω μέσω της νυκτός», αλλά δεν είναι, όμως, και ο λιμοκοντόρος , ο φρου -φρου και αρώματα, Κυριάκος Μητσοτάκης. Τούτος, αν έχει δυο… προσόντα , το ένα είναι το όνομα της φαμίλιας-δυναστείας που διέπρεψε και συνεχίζει στη λαμογιά και τη διαφθορά και το έτερο , το κατάμαυρο χρήμα των Μαρινάκηδων που εξαγοράζει τους Φαναράδες, τους Παναγόπουλους και λοιπό γκεμπελικό αληταριό με το θυμιατό στο χέρι.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΝ, με άλλα λόγια, θα ήταν για τη χώρα, να ξαναβγεί στις επόμενες εκλογές ο απόφοιτος με δωρεές και χορηγίες του Χάρβαρντ , πρωθυπουργός στην Ψωροκώσταινα. Θα βογγήξουν πάλι ψυχούλες και θα στήσουν ευφρόσυνες τράπεζες οι… Τραπεζίτες . Και πανηγύρια ευφορίας , τα γνωστά λόμπι, όπως κάθε φορά που η επάρατη Δεξιά ξεγελάει τον κόσμο και παίρνει την εξουσία.
Κι αν η λύση «του μη χείρονος» που δίνουμε στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι για τις σημερινές γενιές κατανοητή, «αύριο», όμως, σε 30-40 χρόνια που τα μυαλά των ανθρώπων θα είναι περισσότερο προχωρημένα, θα φαντάζει αδύνατον να δεχτούν τέτοια ,σαν τη σημερινή παλιομοδίτικη λύση , «το μη χείρον ,βέλτιστον.» Ως ανοιχτά μυαλά, σε κείνες τις εποχές, θα έχουν άλλες, περισσότερες και καλύτερες επιλογές.
Είναι τότε που, μάλλον για αστείο, παρά για έγκλημα θα ακούγεται να επιλέξουν οι πολίτες εκείνων των κοινωνιών να τους κυβερνήσει ο γιος ή ο εγγονός ενός Κυριάκου Μητσοτάκη . Εμείς το επιτρέψαμε σήμερα να συμβεί, αφού στις κοινωνίες μας φαίνεται πως οι άμυαλοι, οι αστόχαστοι, οι θερμοκέφαλοι και οι “ιδιώτες”, υπερτερούν των σωφρόνων.
Πώς θα είναι τα συστήματα διακυβέρνησης σε αυτές τις μελλοντικές κοινωνίες, πολλές δεκαετίες μετά από σήμερα, είναι αδύνατον να τα φανταστούμε και να τα περιγράψουμε επακριβώς . Αν η Τεχνητή Νοημοσύνη, ο “Νέος Θεός”, το … Ρομπότ επεκταθεί και στην άσκηση πολιτικής εξουσίας, τότε θα έχουμε να κάνουμε με επανάσταση, μοναδική, ανεπανάληπτη, συγκλονιστική . Αρκεί να γίνει σωστά και με βάση τις φυσικές, αρχέγονες και διαχρονικές ανθρωποκεντρικές αρχές. Τότε, θα μιλούν πια οι άνθρωποι για Π.Ρ και Μ.Ρ εποχή (πριν και μετά ρομπότ).Και θα εννοούν Π.Φ και Μ.Φ (πριν και μετά από το «φως»)
Πάντως κι αν δεν μπορούμε από τώρα να δούμε, παρά μόνο μέσα από αραιό σύννεφο, το πολτικό Μέλλον των κοινωνιών, ένα είναι σίγουρο:
Αν και μετά 50 και 100 χρόνια οι άνθρωποι εκείνων των εποχών, καλούνται πάλι να επιλέξουν να κυβερνηθούν ανάμεσα στο «χείρον» και το «μη χείρον», μάλλον τότε θα έχουν φτάσει στο…1984! Θα έχουν επικρατήσει και εξαπλωθεί στην υφήλιο Οργουελικά συστήματα διακυβέρνησης.
Κι αλλοίμονο σε εκείνους, που θα ζουν τότε. “Οι ζωντανοί θα εύχονται να βγουν οι πεθαμένοι, να μπούν τούτοι στους τάφους τους”!