Ο ακτιβιστής Αμερικανός Ιστορικός Χάουαρντ Ζιν συνήθιζε να λέει στις διαλέξεις του πως “αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποιος κάθεται στην προεδρική καρέκλα του Λευκού Οίκου. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος κάνει καθιστική διαμαρτυρία έξω από αυτόν».
Μπορούμε και έχουμε θεσμική υποχρέωση οι Ιστορικοί να (ξανα)γράψουμε την παλιά Ιστορία και να (κατα)γράψουμε τη νέα με εργαλεία που δε διαθέτουν οι συστημικοί και στρατευμένοι-εξαγορασμένοι κοντυλοφόροι. Αυτό, ακριβώς, που επί 15 ολόκληρα χρόνια κάνουμε εμείς εδώ στο ιστορικό μας σάιτ. Ανασκάπτουμε το Παρελθόν, ανατρέπουμε το Παρόν και οικοδομούμε το Μέλλον . Αλλά κι αυτό δεν αρκεί.
Πάλι ο Χάουραντ Ζιν θα πει πως «την Ιστορία δε φτάνει να τη γράφουμε, αλλά και να τη δημιουργούμε». Και σίγουρα δε δημιουργείς Ιστορία από την “καρέκλα”, αν δε την κουβαλάς και έξω από τα ασύδοτα κέντρα εξουσίας για καθιστική διαμαρτυρία. Διαμαρτυρία για αρχή. Δε μένουμε εκεί. Τελικός στόχος είναι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΝΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ.
Μια “καρέκλα” και μια φωνή, έξω από τα γραφεία, όμως, δεν τρομάζουν την ανήθικη εξουσία, ούτε την γκρεμίζουν. Η δύναμη της Ανατροπής και της Οικοδόμησης περνάει απαραίτητα μέσα από τους αριθμούς. ΄Αρκεί η υπεροχή τους να είναι συνειδητή. Αλλιώς, το αριθμητικά υπέρτερο πλήθος, είναι εύκολο να καταντήσει όχλος. Και μια μη συνειδητοποιημένη “μάζα”, είναι ακόμα χειρότερη κι από την πλέον άδικη και παράνομη εξουσία.
Συνειδητή επιλογή και ένταξη σε όποιον αγώνα , σημαίνει ΑΤΟΜΙΚΗ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ γνώση του περιεχομένου και των επιδιώξεών του και ελεύθερη απόφαση συμμετοχής για τη διεξαγωγή του. Τότε μόνο κερδίζεις. Αλλά, πρωτίστως, ξέρεις τους λόγους που πρέπει να αγωνιστείς για να κερδίσεις.
Η πρώτη και η βασικότερη ανατροπή σε ένα τέτοιο κίνημα , πριν τη ΜΕΓΑΛΗ, είναι η κατάργηση της αρχηγίας. Οι εξουσίες χρειάζονται αρχηγούς ,για να διατάσσουν υπηκόους και στρατιώτες. Σε ένα ελεύθερο Κίνημα, είσαι ο ίδιος αρχηγός του εαυτού σου. Κι όσο (ανα) γνωρίζεις τις αρχές τις οποίες υπηρετείς σε μια τέτοια συλλογική κινητοποίηση, έχεις πυξίδα. Και πάντα σου δείχνει την κατεύθυνση που οφείλεις να πορευτείς. Δε χρειάζεται να σου την υποδεικνύουν άλλοι.
Αν γνωρίζεις το τέλος, την κατάληξη του αγώνα που κάνεις, ευκολότερα και ασφαλέστερα ξεκινάς, αφού έχεις δυνατό μπούσουλα, ισχυρό προβολέα που σε οδηγεί στην πορεία για να το “φθάσιμο”. Στον “πηγαιμό”, που όμως δεν είναι ο Καβαφικός, μόνο το ταξίδι (είναι κι αυτό). Η ανακατάληψη της Ιθάκης ,η εκδίωξη των Μνηστήρων και η αποκατάσταση της “φυσικής τάξης πραγμάτων” είναι ο κυρίαχος και τελικός στόχος.
Οι κοινωνίες που ανατρέπουμε και οικοδομούμε έχουν τις ακόλουθες αναγνωστικές- σημειολογικές ετικέτες:
Αντιεξουσιαστικές, Αταξικές, Αντικαπιταλιστικές, Αντικαταναλωτικές, ΄Αθρησκες, ΄Αφυλες.
ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Η ένταξη των ανθρώπων σε κοινωνικές ομάδες ,στις αρχαίες κοινωνίες με βάση κάποια κοινά χαρακτηριστικά (φυλή, καταγωγή, έθνος, κυρίως), επειδή ακριβώς δεν υπήρχαν αρκετά ισχυροί κρίκοι συνοχής ανόμοιων στην ουσία τέτοιων στοιχείων ( γλώσσα, ήθη -έθιμα, παραδόσεις, θρησκεία) και με τεχνητό τρόπο η συγκόλληση-συνύπαρξη, ανέδειξαν τις εξουσίες. Η εξουσία όποιας μορφής, έχει στόχο την επιβολή της θέλησης του αρχηγού. Τα μέσα πάντα τα ίδια και μόνο δύο α. Η προπαγάνδα. β. Η βία.
΄Ολες οι εξουσίες στήριξαν σε αυτούς τους πυλώνες την ύπαρξή τους μέχρι σήμερα. Ο παππάς, ο δάσκαλος, ο Γκέμπελς τα βασικά κανάλια διοχέτευσης της προπαγάνδας περί της δικής μας φυλής, πατρίδας, του ξεχωριστού έθνους και λαού ,υπήρξαν τα ισχυρότερα όπλα στους αιώνες στα χέρια των αρχηγών. Αρκούσαν κάποτε μόνο τούτα ,για να αποσβέσουν διαφορές και να καταστείλουν εξεγέρσεις.
Σε όσες περιπτώσεις, όμως, και όταν πάθαινε αφλογιστία το όπλο της προπαγάνδας, η ωμή βία των πραιτοριανών του αρχηγού και του Συστήματος, αναλάμβαναν να επιβάλουν το νόμο και την τάξη με το δικό τους γνωστό τρόπο. Γι αυτό η βία της εξουσίας είναι και η δίδυμη αδερφή της προπαγάνδας. Και οι δύο, όμως, το ίδιο ανελέητες και καταλυτικές στην επιβολή της θέλησης του ενός ή των λίγων.
Η κοινότητα της ράτσας , η πατρίδα , το ΄Εθνος, δεν μπορούν να σταθούν χωρίς εξουσία και αρχηγό. Αν θέλουμε να έχουμε κοινωνίες αντιεξουσιαστικές, οφείλουμε πρώτα να καταργήσουμε κάθε μορφή διαφοράς και όλα τα σύνορα . Στις νέες κοινωνίες δεν υπάρχουν έθνη, πατρίδες, φυλές, περιούσιοι ή κατώτεροι λαοί. Δε χρειάζονται αρχηγοί και κανείς να διατάσσει κανέναν.
Αλλά αν ο “κανείς” και η εντολή του δεν είναι απαραίτητα ,είναι όμως απολύτως αναγκαίο ο “κανένας” να είναι εξουσιαστής και αρχηγός του εαυτού του. Υποχρεωμένος να υπακούει στους Φυσικούς νόμους ,που είναι απλοί, κατανοητοί και εύκολη η συμμόρφωση σε αυτούς. Κανένας άλλος νόμος δεν υποκαθιστά και ούτε μπορεί να είναι ανώτερος από το Φυσικό Νόμο.
Και ό,τι είναι φυσικό, είναι και ηθικό. Κι αντίστροφα. Με αυτή την αποδοχή και τη συμμόρφωση ,έχουμε παράλληλα στις κοινωνίες μας και τους κανόνες της ηθικής που θα επικρατούν. Δε χρειάζονται ούτε Μεσσίες, ούτε Σαμάνοι και Διδάσκαλοι να παράγουν και να επιβάλου ηθικές συμπεριφορές και συμμορφώσεις ,που, ως αφύσικοι, είναι και ανήθικοι.