Ανενημέρωτος για το τί θα συναντήσω, είπα, μια και κατέβηκα από το πρωί Αθήνα, να ανηφορίσω στην Πλατεία. Οπως , κάνω, άλλωστε, εδώ και κάτι δεκαετίες , χειμώνα καλοκαίρι, όταν πατάω το πόδι μου στην Αττική. Είναι ένα προσκύνημα, πρώτα στη μνήμη των παλιών παιδιών που δεν υπάρχουν πια και στη συνέχεια μια τζούρα ανάπαυλας στο καφέ του Αλβανού κι ας μη θυμίζει τίποτα από τα παλιά Floral και Μαρονίτα.
Ήρθα (από δω γράφω) κι έφριξα! Η πλατεία ,όπως την ξέραμε, δεν υπάρχει πια. Η αλαζονεία, η κακότητα και πρωτίστως η πλεονεξία Μητσοτάκη την έκαναν εργοτάξιο. Και την ίδια ώρα, την ανάδειξε σε φρούριο σιδηρόφρακτων λεγεώνων, ακροβολισμένων με ασπίδες και … γυμνά ξίφη στα 4 σημεία του ορίζοντα.
Φτιάχνουν, λέει, τη στάση του Μετρό . Ακριβώς, πάνω στην ιστορική “Ακαδημία”, που φοίτησαν και δίδαξαν ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο Νίκος ΄Ασιμος ,ο Παύλος Σιδηρόπουλος και δεκάδες άλλα πυρπολημένα ή και καμένα μυαλά.
Μια φρίκη! Μια ΄Υβρις!
Δε λέω, χρήσιμο το Μετρό. Πολιτισμός και εξέλιξη. ΄Αργησε κιόλας να έρθει στην Αθήνα, όταν σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ,το είχαν στήσει ήδη προπολεμικά. Εδώ δεν έχει ζωή ,ούτε 20 χρόνων.
Αυτό, όμως, δε δίνει άλλοθι, ούτε δικαίωμα σε κανένα, προπαντός στη συστημική εξουσία , να κατεδαφίζει την Ιστορία και στη θέση της να τοποθετείς τη αμετροέπεια και τη χρησιμοθηρία . Θέσεις να γίνει η στάση του Μετρό της περιοχής, υπήρχαν γύρω από την πλατεία, πάνω και κάτω ,δεκάδες μεριές. Δεν έγιναν όλες οι στάσεις στην Αττική μόνο σε πλατείες. Κάποιες μάλιστα χωμένες, ούτε καν τις παίρνεις είδηση, αν δεν πέσεις πάνω στην ταμπέλα -σήμα του Μετρό.
Μπορεί να μην είναι η Πλατεία Εξαρχείων η Ακρόπολη, ούτε το σπίτι του… Κολοκοτρώνη, για να μην τολμήσεις ατιμωρητί να βάλεις τις μπουλντόζες να τα ισοπεδώσουν. Αλλά, είναι ένας τόπος της σύγχρονης Ιστορίας και αξίζει σεβασμού και προστασίας. Σε δύσκολες εποχές εδώ σε τούτη την πλατεία, ξεφύτρωσε και ρίζωσε μια διαφορετική κουλτούρα, ένας άλλος τρόπος και αντίληψη ζωής, που σημάδεψαν γενιές Νέο Ελλήνων. Δεν μπορεί να γίνονται όλα θυσία στο Μαμωνά , την χαιρεκακία και την εκδικητικότητα της γνωστής μαφιόζικης φαμίλιας.
Γιατί περί αυτού πρόκειται. Η εμμονή να κάνουν λίμπα τα Εξάρχεια έχει να κάνει με συμβολισμό και σημειολογία. Η αντίδραση, ο σκοταδισμός, ο φανατισμός, η παλιανθρωπιά, όλα τούτα …αρετές των νοικοκυραίων που τους εκπροσωπεί και τους εκφράζει επάξια η γνωστή, επάρατη παράταξη των δωσίλογων, των κουκουλοφόρων και των Χιτών, παίρνουν ρεβάνς με τον τσαμπουκά του ημιμαθή από το Χάρβαρντ. Είναι παράλληλα και η υποσυνείδητη αντίδραση ενός…φλούφλη, που δεν ευτύχησε ποτέ να τον ειπούν ψαγμένο, “ένα παιδί από τα Εξάρχεια”.
Μνημείο αυθαιρεσίας, μικρότητας, υποκρισίας, κερδοσκοπίας και καιροσκοπισμού η Νέα Στάση του Μετρό ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ. ΄Εργο κρετίνων, κομπλεξικών και αθλίων!