Αφροδίτη Σταμπουλή -Σάλος με σχόλιο της πρώην βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο δεξιός φτωχός είναι ηλίθιος»
Μην επιχειρήσουμε σε αυτό το θέμα σήμερα μαρξιστική ανάλυση, ούτε να επιστρατεύσουμε τις απόψεις των πατριαρχών του φιλελευθερισμού. Να μιλήσουμε απλά, κατανοητά απ΄όλους. Να δούμε μέσα από την καθημερινότητα του καθενός που συνθέτει το σύνολο της ζωής του και από τον τρόπο που διαχειρίζεται ο ίδιος αυτή τη ζωή, αν θα τον χαρακτηρίζαμε καλό ή κακό.
Βεβαίως, έχουμε από την αρχή πρόβλημα με τους δύο όρους, “καλός” και κακός”. Είναι και οι δύο ηθικοί όροι, που πολλές φορές η χρήση τους γίνεται με σκοπιμότητα, εκεί που ή δεν έχουν τη σωστή θέση, δεν αποδίδουν ως λέξεις το νοηματικό ζητούμενο ή σημαίνουν το εντελώς αντίθετο από εκείνο που είναι στην πραγματικότητα.
Λένε για παράδειγμα, οι δάσκαλοι: “είναι καλός ο μαθητής” και εννοούν επιμελής. Κι αντίθετα o “κακός ο μαθητής” είναι ο αδιάφορος, ο τεμπέλης. Κι ακόμα μια σύζυγος που δεν έχει… ακουστεί για ξεπορτίσματα, την αποκαλούν “καλή γυναίκα”, ο άντρας της ,ο μπερμπάντης , αντίθετα, είναι κακός σύζυγος.
Στη δική μας ιδεολογική και λογική θεώρηση “καλό” και “ηθικό” είναι το φυσικό. “Κακό” και “ανήθικο” το αφύσικο. Φυσικό είναι εκείνο που η ίδια η Φύση με τους νόμους της ζητάει από τον άνθρωπο (και επιβάλλει) . Οι νόμοι τούτοι είναι διαχρονικοί, απαράγραπτοι και απαρασάλευτοι. Και λειτουργούν ερήμην του “πολιτισμού” και της εξέλιξης.
Εν προκειμένω, για να ξεφύγουμε εύκολα από αυτό τον εγκλωβισμό και τις πολλές κουβέντες στο συγκεκριμένο δίλημμα , θα πούμε και θα κλείσουμε εδώ το ζήτημα πως, αντίθετα με τις κοινωνικές απαιτήσεις και τους καθιερωμένους (από ποιόν;) ηθικούς κανόνες και τους χαρακτηρισμούς, η..πιστή παραπάνω σύζυγος είναι η αφύσικη, άρα η.. κακή , σε αντίθεση με τον άντρα της που λειτουργεί φυσικά και επομένως ηθικά στις “απιστίες” του μέσα. Κι αυτό, επειδή ουδείς έχει εξουσιοδοτηθεί (και από ποιον άλλωστε;) να παράγει, να καθιερώνει και να επιβάλει “ηθική” και “ηθικούς” κανόνες. Πως η μονογαμία, ως παράδειγμα, όπως ισχυρίζεται ο Παύλος, είναι αρετή.
Επί του θέματος τώρα.
Ηλίθιος στα λεξικά :
1. που χαρακτηρίζεται από έλλειψη εξυπνάδας
2. που ενεργεί επιπόλαια, απερίσκεπτα· ανόητος
3. που είναι εύπιστος, αφελής
4. που ταιριάζει σε ηλίθιο ή που τον χαρακτηρίζει
5. για κτ. που προέρχεται από άνθρωπο χαμηλού διανοητικού ή πνευματικού επιπέδου ή που απευθύνεται σε ανθρώπους με ανάλογο επίπεδο
6. για κτ. που θεωρείται κακόγουστο, ευτελές, ασήμαντο κτλ.:
7. . (ψυχιατρ., ως ουσ.) άτομο που έχει κάποια μορφή διανοητικής καθυστέρησης
Προσπαθήστε τώρα να προσδώσετε έστω και μια από τις παραπάνω ερμηνείες του όρου “Ηλίθιος” στον Δεξιό. Και όχι μόνο στο φτωχό Δεξιό. Μάλλον ,αν κάποιον θα χαρακτήριζαν όλες τούτες οι αναλύσεις της λέξης, κατά την άποψη του Δεξιού, θα έπρεπε να είναι ο…Αριστερός! Και θα τολμούσε να το λέει αυτό, επειδή ακριβώς ένας Δεξιός είναι οτιδήποτε άλλο, εκτός από βλαξ, ηλίθιος. Απλώς είναι αφύσικος . ΄Αρα, ανήθικος ,άρα, κακός.
Το να μην είναι κάποιος ηλίθιος, ασφαλώς αυτό δεν τον κάνει και έξυπνο. Μπορεί, όμως, να είναι πονηρός. Κι αν κάτι είναι ένας Δεξιός, πλούσιος ή φτωχός, είναι αυτό ακριβώς. ΠΟΝΗΡΟΣ! ΑΤΟΜΙΣΤΗΣ! ΣΥΜΦΕΡΝΤΟΛΟΓΟΣ!
-Είδατε ποτέ έναν να δηλώνει Δεξιός και να είναι ακτιβιστής; Να είναι για παράδειγμα αλληλέγγυος στον “κολασμένο της γης”;
-Μάθατε ποτέ πως ένας Δεξιός κάνει αγώνα για το κλίμα, το περιβάλλον, την παγκόσμια ειρήνη;
-Συναντήσατε ποτέ Δεξιό να σου λέει πως πατρίδα μας είναι ο κόσμος όλος; Πως ο άσπρος, μαύρος, κίτρινος δεν είναι ράτσες , αλλά μόνο άνθρωποι;
Από την άλλη, ποιος είδε, ποιος αντάμωσε Δεξιό να μην έχει έστω και υποσυνείδητα ως “αρχές” και “αξίες” στη ζωή του, “σήμα κατατεθέν”, το τρίπτυχο
ΠΑΤΡΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
και
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.
Και για τούτες και μόνο τις “αρχές” είναι, “εκ προοιμίου”, καταδικαστέος και ανήθικος . Κα ο λόγος ένας: ΟΛΕΣ αντιμάχονται τους φυσικούς Νόμους, ό,τι ο ΝΟΥΣ ,το “θείο” δώρο της Φύσης στον άνθρωπο, χαρακτηρίζει καλό, κακό, ηθικό, ανήθικο.
-Η Φύση δεν έχει ΠΑΤΡΙΔΑ, δε βάζει Σύνορα. .Γη, ουρανός και θάλασσα ανήκουν σε όλους.
-Η Φύση δεν έχει θρησκεία. Προπαντός δεν υποβιβάζει την έννοια ΘΕΟΣ, ως ασύλληπτη οντότητα σε ανθρωπομορφικές καρικατούρες , τύπου Γιαχβέ και Αλλάχ. Και ούτε την αγάπη, τη βοήθεια, τη αλληλεγγύη τη διαπραγματεύεται ως αλισβερίσι με αντάλλαγμα τον “παράδεισο στη γη και τον ουρανό”.
-Η Φύση επιβάλει τη διαιώνιση του είδους, Αλλά ,πουθενά δε μίλησε για διγονεϊκή οικογένεια. Εκείνη ορίζει ως νόμο: Το δικό σου παιδί, είναι το παιδί σου. ΄Εχεις χρέος να το μεγαλώσεις. Τα διπλανά, ειδικά τα ορφανά και νηστικά , είναι τα παιδιά ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Γονιός είναι εκείνος που μεγαλώνει με αγάπη και στοργή ένα παιδί, όχι εκείνος που το γέννησε.
-Πουθενά η Φύση δεν όρισε για τον ΄Ανθρωπο το “μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό” (το “ευαγγέλιο” του Δεξιού, μαζί με το “όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσια”). Αλλά η Φύση, αν όρισε τούτη την αρχή, την (προ)όρισε για τα ΑΛΟΓΑ ζώα. Την τίγρη και τον καρχαρία. Ο άνθρωπος είναι ζώο, αλλά ΕΛΛΟΓΟ. Ο Νους είναι η συνείδησή του, η ηθική του. Είμαστε, όπως και ό,τι σκεφτόμαστε. Ποτέ ο Νους, αν δεν είναι σκοτισμένος και ακάθαρτος δε θα επέτρεπε την εξόντωση, το θάνατο, του πιο αδύνατου. Ούτε την αρπαγή του δικού του μερτικού της ζωής. Αλλιώς, όποιος το κάνει είναι και ανόητος και αφύσικος και ανήθικος. Παλιάνθρωπος. Με ό,τι σημαίνει η λέξη.
Ο Δεξιός ,φτωχός-ή πλούσιος, όντως δεν είναι ηλίθιος. ΄Ετσι, τουλάχιστον, όπως το εννοεί παραπάνω η βουλευτίνα. Είναι του “εγώ”, του “πάρε”, του “άρπαξε”, του “πάτα επί πτωμάτων”.
Κι αν ποτέ κάνει το καλό, το φυσικό, είναι ΜΟΝΟ για το θεαθήναι ή για αντάλλαγμα από ένα θεό που έφτιαξε στα μέτρα του, ακριβώς για να μπορεί να τον εκμεταλλεύεται κι αυτόν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Αν ο Δεξιός είναι και ΗΛΙΘΙΟΣ ,να το δεχτούμε για ένα και μόνο λόγο. Επειδή, ως αφύσικος, παράλογος, ανήθικος, εξωπραγματικός, χάνει τις πραγματικές χαρές της ζωής. Και αυτές δεν τις προσφέρει το χρήμα, η συσσώρευση, η αρπαγή, η πονηριά, η διαφθορά, το αλισβερίσι, το κλείσιμο στο μικρόκοσμο του (“εγώ να είμαι καλά με το σπίτι μου κι ας πάνε όλοι άλλοι να πνιγούνε”).
Υ.Γ. Με όσα είπαμε για το Δεξιό, δεν πάει να πει πως ο Αριστερός είναι ο ..άγγελος στη ζωή. Δεν ισχύει ο παραλογισμός , ό τι δεν είναι “μαύρο” είναι απαραίτητα “άσπρο”. Υπάρχουν δεκάδες χρώματα και συνδυασμοί τους .΄Ενα πάντως είναι το σίγουρο. Η διαφορά Δεξιού και Αριστερού είναι τούτη. Η φιλοσοφία του πρώτου, του συνειδητοποιημένο Δεξιού, είναι ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ. Του δεύτερου ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ. Με την προϋπόθεση πάντα πως ο Αριστερός είναι τέτοιος από πεποίθηση , ιδεολογία, επιλογή. Αλλιώς, αν άλλοι είναι οι λόγοι που δηλώνει τέτοιος , γίνεται πιο παλιάνθρωπος και από τον… παλιάνθρωπο Δεξιό.