ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ
1. O Μεντβέντεφ προειδοποιεί τη Δύση: «Οι ιππείς της Αποκάλυψης είναι καθ’ οδόν»
****
Είναι αρμοδιότητα της ψυχιατρικής η συμπεριφορά τόσο του ίδιου του δικτάτορα της Ρωσίας, όσο και των αχυρανθρώπων του σαν του Μεντβέντεφ . Παρανοϊκοί, βαριά ψυχοπαθείς και χαμένοι σε δικούς τους , άγριους και αλλόκοτους κόσμους . Μόνο τέτοιοι άρρωστα μυαλά θα μιλούσαν για Αρμαγεδώνες και Ιππείς της Αποκάλυψης.
Σε ποιους παραδώσαμε την τύχη της ανθρωπότητας; Διαπράξαμε όλοι μαζί ΥΒΡΙΝ, αφού επιτρέψαμε σε ένα διεστραμμένο Πούτιν να έχει πρόσβαση σε οπλοστάσιο πυρηνικών.
Βεβαίως, η Ιστορία διαβεβαιώνει πως πάντα αυτόν τον κόσμο τον κυβερνούσαν οι χειρότεροι. Οι άφρονες και οι ψυχοπαθείς. Σπάνια βλέπουμε ηγέτες να διαφέρουν. Η πλειοψηφία έχει τέτοια χαρακτηριστικά. Αλέξανδρος, Ναπολέοντας, Πούτιν. ΄Αρρωστες και διεστραμμένες προσωπικότητες,
Αλήθεια, σε μια ολόκληρη Ρωσία δεν μπορεί να μη βρέθηκαν ακόμα δύο νοήμονες άνθρωποι να τους πάρουν τα νοσηρά κεφάλια από χαμηλά ως πάνω. Πώς επτρέπουν σε ένα κτήνος Μεντβέντεφ να ζει και να αναπνέει; Είναι η θέση τέτοιων ξεγραμμένων , ανάμεσα στους ζωντανούς ακόμα;
2. Ο Ερτογάν, Κάνει λόγο για κυριαρχία της Τουρκίας σε ελληνικά νησιά, όπως η Ρόδος, η Χίος και η Λέσβος!
΄Αλλος ένας, εντελώς και τούτος τρελαμένος ,χαμένος στον Οθωμανικό του κόσμο, δικάτορας. Και πέρα από την τύφλα του , είναι και ανιστόρητος. Περιμένουν οι… ομογενείς του στη Ρόδο ,Χίο και Λέσβο να τους σώσει. Να υψώσει την ημισέληνο στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στο κάστρο των Ιπποτών της Ρόδου. Κούνια που σε κούναγε,κανάγια!
Πάλι κι εδώ είναι το περίεργο. Σε ολόκληρη Τουρκία δυο άνθρωποι με μυαλό και καθαρή συνείδηση δε βρέθηκαν … “του λαβείν την κεφαλή απ΄ αυτού” , τέτοια άφρων και κούφια που κατάντησε;
3. Οριακά μπροστά ο Μακρόν, απειλείται από την αριστερή συμμαχία.
*****
Το ρεκόρ της Αποχής που μπορεί να έφτασε και στο 50% είναι το πιο ισχυρό μήνυμα αυτών των γαλλικών εκλογών . Αλλά και η άνοδος της Αριστεράς, βέβαια, είναι από τα πλέον ευήκοα αποτελέσματα με έναν αμετροεπή και ανώριμο Μακρόν να δέχεται απανωτές σφαλιάρες. Καλοδεχούμενη ,αν υπάρξει τελική νίκη Μελανσόν.
Για κάθε συνετό και συνειδητοποιημένο πολίτη οι νίκες της Αριστεράς παγκόσμια ,είναι ένα βήμα μπροστά στην κατάκτηση των μελλοντικών , ανθρωποκεντρικών κοινωνιών.
Αλλά και για τις τωρινές γενιές τα δυνατά χαστούκια σε Τραμπ, Μπόρις Τζόνσον, Μακρόν, ΄Ορμπαν, Μητσοτάκη, πολλώ μάλλον σε Πούτιν, Ερντογάν, Μπολσονάρου και τούτα είναι χαράς ευαγγέλια για όσους δε θα πήγαινε ποτέ το χέρι τους να δώσουν ψήφο σε δικτάτορες, ενδεδυμένους με κοινοβουλευτικό επενδύτη.
Να επαναλάβουμε εκείνο που λέμε συχνά εδώ. Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο από τα πολιτεύματα, όχι επειδή υπάρχουν τα άλλα, αλλά επειδή δε διαθέτει ίχνος αυτογνωσίας. Ο δικάτορας το ξέρει πως είναι τέτοιος. Ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης, όντες δικτάτορες με πανωφόρι κοινοβουλευτισμού, ασκούν την εξουσία από μειοψηφίες που τους εκλέγουν και με τον τρόπο που το κάνουν. Και ένα σύστημα που οι μισοί δεν ψηφιζουν με θράσος και προκητικότητα το αποκαλούν της…πλειοψηφίας! (Κι να σας αρέσει, αλλιώς…σκάσε και κολύμπα σου λένε οι Δημοκράτες ). Τόσο θρασείς και αμετροπείς.
Παρ΄όλα αυτά, στις ανώτερες κοινωνίες που περιμένουμε, η μετάβαση δε θα γίνει με αίμα και βία, όπως οραματίζονται κάποιοι ανιστόρητοι και αιμοχαρείς επαναστάτες. Θα γίνει μέσα από διαδικασίες “άλωσης” των εξουσιών από άτομα ,τα οποία ,αν μη τι άλλο, δε θα μπορούσαν στην άσκησή τους, να επιδείξουν συμπεριφορές ΄Ορμπαν και Μητοστάκη. Αντίθετα, καλοδεχούμενοι είναι οι Τσίπρες και οι Μελανσόν παγκόσμια. Κι ας συνεχιζουν κι αυτοί να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και να βαυκαλίζονται πως η πλειοψηφία τους εξέλεξε να ασκούν την εξουσία.
Υπ΄ αυτές τις ερμηνείες , χαιρετίζουμε τη ΝΙΚΗ της ΑΠΟΧΗΣ και της Αριστεράς στη Γαλλία. Η ήττα των δυνάμεων της συντήρησης και των νοσταλγών των κοινωνιών όπου το “μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», είναι κατάκτηση του ανθρώπου και νίκη στα ζωώδη του ένστικτα.
Με την ευκαιρία, θα λέγαμε και στο δικό μας εδώ αριστερό, αλλά σταλινικό γεν. γραμματέα του ΚΚΕ να συνέλθει επιτέλους. ΄Οχι μόνο να καταστρέψει τη παλιά κασέτα που παίζει συνεχώς, ίδια και απαράλλαχτη , όταν νομίζει πως αρθρώνει πολιτικό λόγο, αλλά και οι οπαδοί του ΚΚΕ, ας καταλάβουν πια πως “νέο κρασί σε παλιό ασκί δεν κρατιέται”. Αν μη τι άλλο, καταντούν σιγά-σιγά γραφικοί.
4.Γιατί δεν πρέπει να τρώμε πια χταπόδια -Ένα άρθρο ξεσήκωσε τα social media
Χταπόδια ξεραίνονται στον ήλιο
Ένας νέος κύκλος συζητήσεων άνοιξε στα social media για το αν πρέπει ή όχι να τρώμε χταπόδια.
Το θέμα ξεκίνησε ο διάσημος Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν, που σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», αφού είπε πόσο υπερήφανος είναι για την καταγωγή του και τη νέα υπηκοότητά του, δήλωσε: «Όμως, δεν καταλαβαίνω κάτι για τους Ελληνες. Πώς μπορούν και τρώνε τα χταπόδια;».
Και πρόσθεσε: «Η γεύση τους είναι φανταστική, αλλά πρόκειται για κάποια από τα πιο χαρισματικά πλάσματα της φύσης, με νοημοσύνη και χάρη. Οπότε, δεν με νοιάζει πού θα με πάτε για φαΐ, αρκεί το μενού να μην έχει χταπόδι».
Ακολούθησε ένα άρθρο, επίσης στην «Καθημερινή», του Θοδωρή Γεωργακόπουλου, editorial director της διαΝΕΟσις, που έγραψε ότι και εκείνος έχει σταματήσει να τρώει χταπόδια και εξήγησε το γιατί:
«Γιατί τα χταπόδια, είναι εντελώς παράδοξα πλάσματα. Είναι σαν να προέκυψαν από μιαν άλλη, ανεξάρτητη εξελικτική διαδικασία από τα υπόλοιπα πλάσματα της θάλασσας. Αν και συγγενεύουν με τα άλλα κεφαλόποδα -που είναι τα ηλίθια της οικογένειας- δεν μοιάζουν με κανένα άλλο είδος ζωής. Ξέρουμε ότι υπάρχουν εδώ στη Γη εδώ και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια -μπορεί και 500 εκατομμύρια χρόνια- αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα, καθώς είναι ασπόνδυλα και δεν υπάρχουν απολιθώματα. Ξέρουμε επίσης ότι είναι εξελικτικά σχεδόν τέλεια: παραμένουν απαράλλαχτα και έχουν επιβιώσει σε όλες τις πρόσφατες μαζικές εξαφανίσεις που πέρασαν οι διάφορες μορφές ζωής στον πλανήτη μας. Όταν έπεσε ο μετεωρίτης στη χερσόνησο Γιουκατάν 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, οι δεινόσαυροι και το 75% των ειδών που ζούσαν στη Γη εξαφανίστηκαν. Τα χταπόδια ήταν εκεί. Και έμειναν εκεί. Και είναι ακόμα εδώ.
Είναι απίστευτα, αλλόκοτα πλάσματα, με χαρακτηριστικά μοναδικά στη φύση. Το αίμα τους είναι μπλε, έχουν τρεις καρδιές και κάθε πλοκάμι τους έχει ξεχωριστό εγκέφαλο. Έχουν το μεγαλύτερο μυαλό από όλα τα ασπόνδυλα (και τα περισσότερα σπονδυλωτά). Το δέρμα τους έχει την ικανότητα να βλέπει. Μπορούν να αλλάξουν το ίδιο τους το RNA από μόνα τους. Και το κυριότερο από όλα: είναι πανέξυπνα. Αδικαιολόγητα, ακατανόητα πανέξυπνα. Έχουν διαφορετικές, ξεχωριστές προσωπικότητες. Χρησιμοποιούν εργαλεία. Έχουν μνήμη (δύο ειδών). Αναγνωρίζουν -και ξεχωρίζουν- ανθρώπινα πρόσωπα. Αν τα κλείσεις σε ένα βάζο, βρίσκουν τρόπο να ξεβιδώσουν το καπάκι από μέσα για να δραπετεύσουν. Υπάρχουν μαρτυρίες για χταπόδια που πηδάνε πάνω σε ψαράδικα και μπαίνουνε στ’ αμπάρι για να φάνε καβούρια».
***
΄Υμνος στο ρατσισμό, στην “αριστεία” ,την ισχύ, τον καπιταλισμό εν τέλει, από διανοουμενέ πένες.
Δεν τρώνε τούτοι το…πανέξυπνο, χαρισματικό και ισχυρής κράσης χταπόδι. Αλλά χλαπακιάζουν άνετα το μοσχάρι ως …βόδι που είναι και το αρνί ως …πρόβατο!
Η Φύση δεν υπογράφει, τέτοιες διαφοροποιήσεις και συμπεριφορές. Σέβεται κάθε πλάσμα της και σεμνύνεται για την ύπαρξή του. Το καθένα έχει το δικό του ρόλο, τη δικιά του ομορφιά .
Από την «άχρηστη¨ αμοιβάδα και το στραβοκάνη κάβουρα, ως τον αγέρωχο και υπερόπτη λέοντα και το μέγα “θαύμα” που η Φύση το προίκισε με την ιδιότητα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΄Ολη η ομορφιά της Φύσης σε κάθε πινελιά που έβαλε. Με υπογραφή ανεξίτηλη. Κι αδύνατη η πλαστογράφηση και η μίμησή της.
Βλέπω αυτό το τεράστιο οικοδόμημα “ΚΟΣΜΟΣ”, έργο αναμφισβήτητα ΕΛΛΟΓΗΣ ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΑΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ και δε με αφήνει ο νους να κάνω κι αλλιώς. Θα χρειαστώ τεράστια αποθέματα πίστης και ανοησίας για να δεχτώ την ΤΥΧΗ, ως δημιουργό και όχι την αυτονόητη ΛΟΓΙΚΗ αιτία.
Και δε θαυμάζω απλώς. “Φρίττω” μπροστά σε τέτοιο μεγαλείο. Κρίμα, που ο ποιητής Δαυίδ δεν μπόρεσε να αφιερώσει εκείνους του υπέρλαμπρους στίχους του σε μετάφραση των Εβδομήκοντα (*) σε ένα τέτοιο ΟΝ και τους χαράμισε σε ένα «μικρό» θεό, αιμοβόρο, χαιρέκακο, ανόητο και ρατσιστή, του αναστήματος του Εβραίου Γιαχβέ,΄που δεν ξεπερνά και πολύ εκείνο του δικού μας εδώ, Νεφεληγερέτη Δία.
* (Ψαλμός 102)
ΕΥΛΟΓΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Κύριε ὁ Θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα, ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω
2 ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν·
3 ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·
4 ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα.
5 ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
6 ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα·
7 ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν.
8 ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαίνουσι πεδία εἰς τὸν τόπον ὃν ἐθεμελίωσας αὐτά·
9 ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν.
10 ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα·
11 ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν·
12 ἐπ᾿ αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει, ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν.
13 ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ, ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ.
14 ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς·
15 καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει.
16 χορτασθήσονται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐφύτευσας.
17 ἐκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ οἰκία ἡγεῖται αὐτῶν.
18 ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοις, πέτρα καταφυγὴ τοῖς λαγωοῖς.
19 ἐποίησε σελήνην εἰς καιρούς, ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ.
20 ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ· ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ.
21 σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπάσαι καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς.
22 ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ συνήχθησαν καὶ εἰς τὰς μάνδρας αὐτῶν κοιτασθήσονται.
23 ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας.
24 ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου.
25 αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων·
26 ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῇ.
27 πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσι, δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτῶν εἰς εὔκαιρον.
28 δόντος σου αὐτοῖς συλλέξουσιν, ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος.
29 ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται· ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν.
30 ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.