α. Εισαγγελέας: Ένοχος για ανθρωποκτονία μόνο ο Ρουπακιάς
Σε εξέλιξη είναι η αγόρευση της εισαγγελέως στη δίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία ξεκίνησε με την υπόθεση ανθρωποκτονίας του Παύλου Φύσσα, για την οποία πρότεινε να κηρυχθεί ένοχος για ανθρωποκτονία με δόλο ο Γιώργος Ρουπακιάς.
Πρότεινε, επίσης, να απορριφθούν οι ισχυρισμοί του ότι ήταν σε σύγχυση και σε άμυνα, λέγοντας: «Ο Ρουπακιάς αποφάσισε να εκτελέσει σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Επιπλέον, πρόθεση του κατηγορούμενου ήταν να φονεύσει τον παθόντα. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, του κατάφερε πλήγματα με μανία σε ευπαθή σημεία. Σε ήρεμη ψυχική κατάσταση που του επέτρεπε την ήρεμη σκέψη, αποδεχόμενος τον βάσιμο κίνδυνο θανατηφόρου αποτελέσματος των ενεργειών του, χρησιμοποιώντας το μαχαίρι έπληξε τον Παύλο Φύσσα. Οι ισχυρισμοί του κατηγορούμενου ότι ήταν σε άμυνα πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι καθώς δεν αποδείχθηκαν στην ακροαματική διαδικασία».
Για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους για τη δολοφονία Φύσσα η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή τους και τους έκρινε ένοχους μόνο για παράνομη οπλοκατοχή.
Όπως έκρινε, ο Ρουπακιάς δεν είχε λάβει κλήση από την κομματική ιεραρχία όπως οι υπόλοιποι της Νίκαιας, οι οποίοι μετέβησαν στο σημείο αλλά δεν προκύπτει ότι ήταν σχεδιασμένη η δολοφονία ή ότι συνήργησαν σε αυτήν.
Πρόσθεσε ότι «ο Ι. Λαγός προσπαθούσε μετά να λάβει πληροφορίες για το τι συνέβη. Ποιο θα ήταν το όφελος για το κόμμα; Και γιατί να το έκαναν εκείνο το βράδυ; Πού ήξεραν ότι θα πήγαινε ο Φύσσας στο Κοράλλι; Και γιατί δεν πήγαν σε κάποιο σκοτεινό σημείο αν ήθελαν να τον βλάψουν;».
Είπε ακόμα ότι δεν προκύπτει να ήταν στοχοποιημένος ο Φύσσας από τη Χρυσή Αυγή. Επίσης, χαρακτήρισε αναξιόπιστους τους προστατευόμενους μάρτυρες.
β. Τον ξαναμαχαιρώσατε»: Συγκλονιστική παρέμβαση της Μάγδας Φύσσα προς την εισαγγελέα
Οργισμένη από την πρόταση της εισαγγελέως για ενοχή μονάχα του Γιώργου Ρουπακιά και απαλλαγή του τάγματος εφόδου, η Μάγδα Φύσσα.
Η μητέρα του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα, που ήταν από την αρχή της πολύωρης διαδικασίας στο εφετείο, απευθυνόμενη στην εισαγγελέα Αδαμαντία Οικονόμου κατά τη διάρκεια διαλείμματος τη ρώτησε: «Θα θελα μόνο να μου απαντήσει σε κάτι. Σήμερα 18 του μήνα ο Παύλος κλείνει 75 μήνες νεκρός. Τον ξαναμαχαιρώσατε σήμερα; Τον ξαναμαχαιρώσατε».
Ούτε την καταδίκη του τάγματος εφόδου της Νίκαιας, που έπεσε σε εκατοντάδες αντιφάσεις κατά τη διάρκεια των απολογιών των μελών του, δεν κατάφερε να προτείνει η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου. Ο Ρουπακιάς «έδρασε μόνος», οι υπόλοιποι «δεν γνώριζαν τον ανθρωποκτόνο σκοπό του» ως εκ τούτου ας απαλλαχθούν.
Κι αν το τάγμα της Νίκαιας είναι αθώο για τη δολοφονία, η ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης είναι εντελώς εκτός κάδρου.
Η Αδαμαντία Οικονόμου υιοθέτησε μάλιστα αυτούσια την υπερασπιστική γραμμή της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, τα μέλη της οποίας αναρωτιούνται αφελώς: «Σε τι θα ωφελούσε το κόμμα μια δολοφονία;»
****
Στο απυρόβλητο της κρίσης της Ιστορίας δεν είναι κανείς. Το αδέκαστο δικαστήριό της κρίνει και αποφασίζει, ανεξάρτητα από τις κρίσεις της συστημικής δικαιοσύνης.
Δικαστές και εισαγγελείς κάνουν τη δουλειά τους. Κι εμείς τη δικιά μας. Και στις υποχρεώσεις και το έργο μας ,είναι η κρίση και για τους κρίνοντες αυτής της κατηγορίας.
Η εισαγγελέας με όσα πρότεινε παραπάνω για τους κατηγορούμενους στη δίκη, φαίνεται σαν να μη ζει στη χώρα που έδρασε και δρα η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Κι ακόμα χειρότερα, σαν να προσπαθεί να ρίξει σωσίβιο στα στελέχη εκείνα της ίδιας οργάνωσης, που βαρύνονται με την ηθική αυτουργία της δολοφονίας Φύσσα.
Αλλά και η στάση γενικότερα της ελληνικής δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια της εγκληματικής δράσης των ΝεοΝαζί, με,εκτός των άλλων,και 60 δολοφονίες και 3.500 επιθέσεις και κακοποιήσεις συνανθρώπων μας, είναι από…ύποπτη έως εγκληματική. Με τέτοια …συγκομιδή εγκλημάτων και οι δράστες, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, παραμένουν ακόμα ατιμώρητοι. Μέγα πλήγμα στον δικαιικό και νομικό πολιτισμό της χώρας.
Για να προσθέσουμε σε όλα τούτα και τα πρωτάκουστα για κράτος δικαίου και συμβαίνοντα μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα ή τριτοκοσμικά κράτη, πως στυγνοί δολοφόνοι, όπως ο Ρουπακιάς ,αλλά και σύμπας ο πυρήνας της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α, κυκλοφορούν επί τόσα χρόνια ελεύθεροι! Οι λόγοι, αν ευθύνεται η ίδια η δικαιοσύνη ή άλλες αρχές της Πολιτείας,δεν έχουν σημασία,ούτε αφορούν τη Ιστορία. Η ουσία είναι ότι, όπως η απόδοση αμερόληπτης δικαιοσύνης είναι σημαίνουσα, το ίδιο σημαντικό είναι και το γοργόν της απόδοσης. Και στην περίπτωση των εγκλημάτων της Χ.Α και αυτή η βασική αρχή της δικαιοσύνης (παρα)βιάστηκε.
Η εισαγγελέας Α. Οικονόμου με τις κρίσεις και τις προτάσεις της, φάνηκε όπως είπαμε, να είναι … εκτός τόπου και χρόνου και φανερά εκτός δικαίας, δικονομικής κρίσης. Ειδικά η αγόρευσή της στο σημείο που αναφέρθηκε στο Ρουπακιά και υποστήριξε πως “ο δολοφόνος δεν είχε λάβει κλήση από την κομματική ιεραρχία όπως οι υπόλοιποι της Νίκαιας, οι οποίοι μετέβησαν στο σημείο αλλά δεν προκύπτει ότι ήταν σχεδιασμένη η δολοφονία ή ότι συνήργησαν σε αυτήν” ,…βγάζει στην κυριολεξία μάτι!
Εντελώς “αδιάβαστη” η εισαγγελέας. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αν παρακολουθούσε ,ως όφειλε (βασικό εργαλείο για τη σωστή δικονομική κρίση) δημοσιεύματα, ρεπορτάζ, μαρτυρίες για το χαρακτήρα και τους στόχους του ναζιστικού μορφώματος της Χ.Α ,θα έπεφτε πάνω και στη δική μας ανάλυση και, αν μη τι άλλο,θα είχε προβληματιστεί από το γεγονός πως η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου κι αυτή αργότερα του Παύλου Φύσσα, είναι σχεδόν καρμπόν (τα όπλα μόνο διαφέρουν) και είχαν συγκεκριμένο στόχο.
Στις 15/12/2014 δημοσιεύαμε εδώ και αναδημοσιεύτηκε στα Indymedia, αλλά και σε άλλους ιστότοπους, έρευνά μας με τίτλο “ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ”. Σ΄αυτή με προσεκτική, ιστορική τεκμηρίωση, (απο)δείξαμε πως η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη είχε σχεδιαστεί στο “άντρο” της ΝεοΝαζιστικής οργάνωσης κι εκεί πάρθηκε η εντολή και η ανάθεση στους Κορκονέα-Σαραλιώτη της εκτέλεσης.
Οι δύο αυτές δολοφονίες, αλλά και όλες οι άλλες ,μαζί και οι κακοποιήσεις στα χρόνια της φονικής δράση της Χ.Α με φυσικούς αυτουργούς Χρυσαυγίτες, έχουν ηθικούς αυτουργούς τον αρχηγό της Ναζιστικής οργάνωσης και τα στελέχη-συνεργάτες του.Οι λόγοι είναι αυτοί που αναλυτικά εκθέσαμε στην ερευνά μας εκείνη, αποσπάσματα της οποίας (από το 3ο μέρος) παραθέτουμε στη συνέχεια.
Αν η εισαγγελέας της έδρας στη μεγάλη και καθοριστική αυτή για το δικαιικό και νομικό σύστημα (και μέλλον) της χώρας δίκη, διέθετε έστω κι στοιχειώδη πολιτική ενημέρωση, απαραίτητη για το σχηματισμό ανεπηρέαστης κρίσης, σήμερα θα είχε αποφύγει να διαπράξει με την αγόρευσή της το μέγα αυτό έγκλημα της ΄Υβρεως και του ευτελισμού της “Δίκης” και της “Νέμεσης”.
Ευελπιστούμε πως οι δικαστές της έδρας, δε θα ακολουθήσουν στο δικονομικό της κατήφορο την εισαγγελέα. Και όχι μόνο. Ελπίζουμε πως η αστόχαστη, ατεκμηρίωτη και ηθικά-νομικά εντελώς ατεκμηρίωτη εισαγγελική ετυμηγορία, θα τύχει περαιτέρω έρευνας από τους προϊσταμένους για τη διαπίστωση της επαγγελματικής ή όχι επάρκειας της εν λόγω λειτουργού της δικαιοσύνης.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
…
“Αλλά, ας επιστρέψουμε στη δραστηριότητα Μιχαλολιάκου, κάποια χρόνια μετά την ίδρυση της Χ.Α και συγκεκριμένα στις αρχές του 2008. Η χρονιά αυτή είναι σημαδιακή για την πορεία της εγκληματικής-τρομοκρατικής οργάνωσης, γιατί οι συνθήκες και οι συγκυρίες ευνοούσαν απόλυτα την εξέλιξη του προγράμματος και την ευόδωση των στόχων που είχαν εκπονήσει και θέσει ο αρχηγός με τους πρωτοκλασάτα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης.
Ο κυρίαρχος στόχος ήταν αυτός: Η ανατροπή του πολιτεύματος και η εγκαθίδρυση στη χώρα δικτατορίας με το τρόπο και τα μέσα που τη βίωσε η χώρα την περίοδο του στρατιωτικού πραξικοπήματος του ΄67. Τα κομβικά τώρα σημεία του σχεδίου, ως την ολοκλήρωση του παραπάνω στόχου, ήταν τα ακόλουθα:
1. Δυναμική κάθοδο στον πολιτικό στίβο με στόχο την είσοδο της Χ.Α στη Βουλή.
2. Εξασφάλιση πλούσιων οικονομικών πόρων για τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος, αλλά και την προμήθεια ισχυρού οπλισμού, τελευταίας τεχνολογίας.
3. ΄Αλωση των «ένοπλων» τμημάτων της χώρας, δηλαδή της αστυνομίας, της ΕΥΠ και του στρατού με την προώθηση σ΄αυτά οπαδών και μελών της οργάνωσης.
4. Σύσταση «ταγμάτων εφόδου» που θα στελέχωναν μέλη της οργάνωσης και εκπαίδευσή τους στα όπλα, στον ανταρτοπόλεμο, σε εγκληματικές (καθαρά ποινικές) ενέργειες.
5. Αποσταθεροποίηση με κάθε μέσο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας , δημιουργία αναταραχών και επιθέσεων, ειδικά κατά μεταναστών και άλλων μειονοτήτων, απαξίωση της πολιτικής ζωής και καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ των πολιτών.
6. Χρησιμοποίηση των ΜΜΕ με χρηματισμό μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου για προπαγανδισμό των θέσεων της Χ.Α με έμφαση σε θέματα πατριωτικά και κυρίως στο μεταναστευτικό.
….
Το 2008 υπήρξε καθοριστική χρονιά για τα σχέδια του αρχηγού της Χ.Α.΄Ηδη, από το καλοκαίρι της ίδια χρονιάς, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, είχαν ξεκινήσει ένα «μαραθώνιο» ειδοποιήσεων και πιέσεων στην κυβέρνηση Καραμανλή για την επερχόμενη οικονομική λαίλαπα και την εξεύρεση μέτρων ανακοπής της. Ο Κ.Καραμανλής είχε καταφέρει το πρωτοφανές και παράδοξο, ακόμα και για την Ελλάδα ,να διπλασιάσει το χρέος, μέσα σε λίγα χρόνια που κυβέρνησε και να εκτοξεύσει το έλλειμμα στο «απίθανο» 15,6%. Αυτό σήμαινε στην ουσία πως το χρέος είχε καταστή πλέον μη βιώσιμο και η άτακτη χρεοκοπία της χώρας ήταν «επί θύραις», υπόθεση λίγων μηνών. Οι άνθρωποι του Μιχαλολιάκου στην κυβέρνηση,αλλά και μια ομάδα εφοπλιστών και οικονομικών παραγόντων στη χώρα που γνώριζαν την κατάσταση, έδιναν πλήρη αναφορά στον αρχηγό των Ναζί για την επερχόμενη οικονομική καταστροφή. Ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α έπρεπε να βιαστεί. Από εδώ και πέρα ο δρόμος ήταν ανοιχτός.
Ο ΄Ελληνας, μαθημένος σε μια τεχνητή ευμάρεια που του πρόσφερε πρόσκαιρα η είσοδος της χώρας στο ευρώ και ο πρωτοφανής, ασύστολος, όπως είπαμε δανεισμός της , ήταν αποφασισμένος να τα κάνει «λίμπα» την ημέρα που θα ανακάλυπτε πως τα ΑΤΜ των τραπεζών σταμάτησαν πια να στηρίζουν τον… τρυφηλό του βίο . Ο Μιχαλολιάκος γνώριζε καλύτερα από καθένα τη νοοτροπία αυτή του ΄Ελληνα. Η επερχόμενη άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ήταν η ανέλπιστη ευκαιρία της ζωής του. ΄Η τώρα ή ποτέ. Στο σημείο αυτό να σταθούμε και να θυμίσουμε ότι, όπως ο χρόνος απέδειξε αργότερα, ΟΛΑ τα κομβικά σημεία του σχεδίου του Μιχαλολιάκου προσεγγίστηκαν με απόλυτη ακρίβεια. Συγκεκριμένα:
1. Ο ΄Αρειος Πάγος νομιμοποίησε το ναζιστικό μόρφωμα, το έκανε «κόμμα» και το έστειλε στη Βουλή! Την ίδια εποχή, αρχίζει και ένας πρωτοφανής καταιγισμός προπαγάνδας για τη Χ.Α από τα γνωστά κέντρα της εμπορικής δημοσιογραφίας-«βιομηχανίας παραπληροφόρησης. «Μεγάλα» ονόματα των επιχειρήσεων αυτών, μιλούν με έκπληξη και θαυμασμό για τη ..νέα πολιτική δύναμη στη χώρα, τα μεγάλα ποσοστά, που συγκεντρώνει. Παράλληλα οι ίδιοι, κατασκευάζουν «πιασιάρικα» πορτρέτα των πρωταγωνιστών του…κόμματος σε στημένα περιστατικά εκπομπών. Βεβαίως, τους περισσότερους απ΄αυτούς ο Μιχλολιάκος τους είχε «ταϊσει» πλουσιοπάροχα.
2. Ομάδα εφοπλιστών, αλλά και γνωστοί ΄Ελληνες βιομήχανοι (τα ονόματά τους τα γνωρίζουν πια όσοι χειρίζονται δικαστικά και δημοσιογραφικά την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης), αλλά-κυρίως- το «κανάλι» Πούτιν από τη Ρωσία (μέσω «αχυρανθρώπων» του εμπόρων στην Ελλάδα), διοχέτευαν «πακτωλό» χρημάτων, όχι μόνο στα ταμεία της ναζιστικής οργάνωσης ,αλλά και στις «τσέπες» του αρχηγού και των μελών της.
3. Ιδιαίτερο βάρος ,και ο αρχηγός των Ναζί και οι συνεργάτες του, έριξαν στο κεφάλαιο «αποσταθεροποίηση και τη δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων, φόβου και αβεβαιότητας στον πληθυσμό», που μαζί με τη διαφαινόμενη άτακτη χρεοκοπία ,θα αποτελούσαν σίγουρα την ασφαλέστερη γέφυρα για να οδηγηθεί η χώρα σε μια εμφυλιακή σύγκρουση, τη διάρκεια,την έκταση και την ένταση της οποίας ουδείς ήταν σε θέση να γνωρίζει. Το μόνο βέβαιο ήταν, πως σε τέτοιες περιπτώσεις ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να τερματιστεί μια τέτοια έκρυθμη κατάσταση: Ο στρατός, τα τανκς.
Είναι το ίδιο, γνωστό σχέδιο του δάσκαλου και μέντορα του Μιχαλολιάκου του αρχιπραξικοπηματία Γ.Παπαδόπουλου, ο οποίος με τις ίδιες μεθόδους προετοίμασε την κατάλυση του πολιτεύματος το 1967. (Κομμουνιστικός-αναρχικός κίνδυνος, διαδηλώσεις, πορείες, βανδαλισμοί, «σαμποτάζ στον ΄Εβρο», μέχρι να φτάσει ο κόσμος να αναρωτιέται με αγωνία «δε θα βρεθεί ένας λοχίας να μας σώσει;»)
Το Νοέμβριο του 2008 η χρεοκοπία ήταν πλέον πολύ κοντά και ας προσπαθούσαν τα εληνικά ΜΜΕ να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να τον κρατήσουν μακριά από τη σωστή ενημέρωση. Γράφαμε τότε (27-11-2008) σε άρθρο μας με τίτλο «ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ, ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ»! : «ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ»!΄Ηταν η εποχή που ο Μιχαλολιάκος ούρλιαζε στους δικούς του στα γραφεία της Χ.Α. «Θέλω αίμα στην αρένα, πούστηδες! ΄Η τώρα ή ποτέ!». Οι επιθέσεις και οι κακοποιήσεις των οικονομικών μεταναστών, αν και είχαν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, δεν έφταναν να κάνουν τη «μεγάλη” ζημιά. Ζητούσε αίμα, που μαζί με μια άτακτη χρεοκοπία θα ήταν τα μοναδικά εφαλτήρια, για να ξεσηκώσουν τους πάντες , τον καθένα για το δικό του λόγο. «Νοικοκυραίους» «μπαχαλάκηδες”, μειοψηφίες, συντεχνίες, συνταξιούχους. ΄Ολοι θα έβγαιναν στους δρόμους και τις πλατείες να «πλακωθούν» για το δικό τους «διάφορο».
΄Ηταν η στιγμή που μπήκε στο ναζιστικό «τραπέζι» συνεδριάσεων η ανάγκη μιας ή περισσοτέρων δολοφονιών που θα έδιναν το έναυσμα για την έναρξη των μεγάλων αναταραχών. Η δολοφονία ενός «Αλέξη» είχε προ-αναγγελθεί, προ-αποφασιστεί και προ-ετοιμαστεί, πριν την εν ψυχρώ εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Πολλά και οφθαλμοφανή είναι, τουλάχιστον σήμερα , τα στοιχεία που συνάδουν σ΄αυτή την ειλημμένη στο «άντρο» των Ναζιστών συν-απόφαση και την εκτέλεσή της. Τρία είναι τα απολύτως εξακριβωμένα στοιχεία, διασταυρωμένα και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην ιστορική μας έρευνα με καθαρή τη συνείδηση και δυνατή την πεποίθηση πως δεν υπάρχει περίπτωση ανατροπής τους.
1. Είναι κοινό μυστικό σε όλους τους Χρυσαυγίτες της Αθήνας (και στους «δικούς» τους,φυσικά, τους κοντινούς τους ανθρώπους, να μην το ξεχνάμε αυτό!), στα μέλη ,δηλαδή, της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α του 2008, πως στις 2 τελευταίες εβδομάδες του Νοέμβρη 2008, ο Μιχαλολιάκος έδωσε εντολή να γίνουν βιαστικά 2 μεγάλες ασκήσεις ετοιμότητας των Χρυσαυγιτών . Η εντολή επαναλήφθηκε την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη 2008 , αλλά με την επιπλέον διευκρίνιση να μη λείπει τούτη τη φορά κανείς Χρυσαυγίτης από την Αθήνα και για οποιοδήποτε λόγο ! » Ανά πάσα στιγμή να είναι όλοι ετοιμοπόλεμοι και αποφασισμένοι!» Η δικαιολογία ήταν πως προετοιμάζονται διαδηλώσεις και καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας και οι «συναγωνιστές» στην αστυνομία , θα χρειάζονταν ενισχύσεις».
2. ο Κορκονέας για ένα μεγάλο διάστημα, τουλάχιστον 2 μηνών από τη δολοφονία , είχε ξοδέψει πάνω από 200 σφαίρες (δικές του, όχι της υπηρεσίας, από το υλικό του οπλισμού της εγκληματικής οργάνωσης) σε σκοποβολή με το υπηρεσιακό του περίστροφο. Η εξάσκησή του γινόταν σε περιοχές της Αττικής και του νομού Μεσσηνίας υπό την επίβλεψη εκπαιδευμένων στα όπλα στελεχών της Χ.Α.
3. Ο Κορκονέας δύο μέρες πριν τη δολοφονία, από τον προσωπικό του φοριαμό στο αστυνομικό Τμήμα είχε μεταφέρει σε άγνωστο μέρος τα εξής: α. Προσωπικά του (και κάποια «πονηρά»)είδη. β.Φυλλάδια και άλλα έντυπα της Χ.Α και γ. Τους προσωπικούς του φακέλους με ονόματα, φωτογραφίες και σημειώσεις για πρόσωπα ,που συγκέντρωνε και κατέγραφε ο ίδιος, όπως είπαμε. Μετά τη δολοφονία ανοίχτηκε ο φωριαμός, που δε βρέθηκε κλειδωμένος ,αλλά άδειος και καθαρός.
Η εντολή του αρχηγού των Ναζί της Ελλάδας,του βομβιστή που δε δίσταζε να διαμελίζει ανύποπτους πολίτες με «τυφλές» βόμβες σε δημόσιους χώρους, του τέρατος που την ίδια εποχή μέχρι σήμερα έβγαζε αφασικούς «φουσκωτούς» να ξεκοιλιάζουν δυστυχισμένους οικονομικούς μετανάστες, ήταν σαφής προς στους δυο χρυσαυγίτες αστυνομικούς, μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. «Πάση θυσία», το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008, έπρεπε να χυθεί αίμα!
Το σενάριο δικαιολόγησης του εγκλήματος ήταν απλό (απλοϊκό) και αποκαλύφτηκε, όπως είχε σχεδιαστεί από τον ίδιο τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας και αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης. Το διηγήθηκαν οι ίδιοι οι δράστες κατά την ανάκρισή τους στη ΓΑΔΑ μετά τη δολοφονία: «Είμαστε σε υπηρεσία στην περιοχή των Εξαρχείων. Στη συμβολή των οδών Βαλτετσίου και Ζ. Πηγής δεχτήκαμε επίθεση με μολότωφ, πέτρες και σπασμένα μπουκάλια από περίπου 30 αναρχικούς που είχαν «αράξει» στην οδό Μεσολογγίου, Τζαβέλα και γύρω. Μας εγκλώβισαν. Πανικοβληθήκαμε. Ενημερώσαμε την ΄Αμεση Δράση για την επίθεση. Μας είπαν από το κέντρο να απεμπλακούμε. Δεν τα κατάφεραμε. Αναγκαστήκαμε να ρίξουμε μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και 2 πιστολιές στον αέρα. Η μια σφαίρα εξοστρακίστηκε, όπως μάθαμε μετά, και βρήκε κάποιον στην καρδιά. Ειδοποιήσαμε συναδέλφους και μας οδήγησαν στη ΓΑΔΑ». Απλοϊκό και γνωστό σενάριο απ΄όλους τους δράστες αστυνομικούς σε όλες της χώρες του κόσμου, που συνήθως οδηγεί στην αθώωση των ενστόλων δολοφόνων, αφού πυροβόλησαν ευρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα. Η γραμμή επίσης της υπεράσπισης ήταν κι αυτή έτοιμη πριν τη δολοφονία. Η ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, που ήταν στο αρχικό κατηγορητήριο, ζητήθηκε από το συνήγορο υπεράσπισης των αστυνομικών Αλέξη Κούγια να γίνει… «απλή αμέλεια», όπως είχε αποφασίσει δικαστήριο παλιότερα στην Πάτρα με άλλο δράστη αστυνομικό. Η αθώωση ήταν βέβαιη ή στην χειρότερη περίπτωση κάποια ελαφριά ποινή. Παράλληλα ,οι δράστες είχαν τη διαβεβαίωση πρόσληψης μιας δυνατής υπεράσπισης, καθώς και πρόνοια και οικονομική συμπαράσταση για τα πρόσωπα των οικογενειών τους.
Μόνο που τα πράγματα δεν ήρθαν , όπως τα είχε σχεδιάσει ο Μιχαλολιάκος (αν και «έπιαναν» συνήθως τέτοια σχέδια). Κανείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη η νύχτα στα οδοστρώματα της Μεσολογγίου , της Τζαβέλα, της Βαλτετσίου δεν έδωσε σημασία στην περιπολία των 2 αστυνομικών. Ούτε όταν εκείνοι, στα «καλά καθούμενα» (είχαν παρατήσει αλλού το περιπολικό τους!) τους πλησίασαν και άρχισαν να βρίζουν χωρίς λόγο με τα «ελάτε ,ρε, ελάτε, κωλόπαιδα και θα σας δείξουμε…». Ούτε τότε αντέδρασε κανένας από τους συγκεντρωμένους βίαια. Κι αυτό ήταν το πρόβλημα, γιατί, όπως είπαμε, η εντολή ήταν σαφής και έπρεπε να εκτελεστεί. «Απόψε να χυθεί αίμα». Και έτσι έγινε.
Αναίτια, αδικαιολόγητα, χωρίς καμιά βίαιη αντίδραση από τη μεριά των συγκεντρωμένων, με αστείες προκλήσεις, με το «στανιό», δηλαδή, να τους δουν, να τους προσέξουν. Και δεν τα κατάφεραν. Μέχρι που ο Σαραλιώτης πέταξε τη χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και ο Κορκονέας τράβηξε το πιστόλι, σημάδεψε τον ακίνητο Αλέξη Γρηγορόπουλο, που έκπληκτος παρακολουθούσε την «τρελή κατάσταση με τους μπάτσους» και τον πυροβόλησε κατευθείαν και εν ψυχρώ στην καρδιά.
Αλλά, γιατί επέλεξαν τον Αλέξη, ένα παιδί ,που και λόγω ηλικίας ήταν ακίνδυνο για 2 ενήλικες και μάλιστα ένοπλους; Κι ΄αυτή η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Θα διευκόλυνε τη απολογία των δραστών. ΄Ενα παιδί, που σύχναζε στα Εξάρχεια ήταν «εξ ορισμού» αλήτης, χασικλής, ταραξίας από διαλυμένο σπίτι σε κάποια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας . Τί θέλει ενα 15χρονο στα Εξάρχεια με ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι ; Μόνο που κι εδώ, δεν τους «κάθισε» .Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, όπως και ο φίλος του που ήταν μαζί εκείνη την τραγική βραδιά, ο Νίκος Ρωμανός, δεν ήταν αλήτες (και ποιο παιδί μπορείς να το πεις αλήτη στα 15 του χρόνια;). Ακόμα χειρότερα για τους δράστες, ήταν παιδιά αστών, «καλών» οικογενειών, πήγαιναν σε ιδιωτικά σχολεία, με καλή μόρφωση και ανατροφή και καθόλου σαματατζήδες και μπαχαλάκηδες.
Η δολοφονία θα πυροδοτούσε επανάσταση, όπως ήταν το ζητούμενο. Και έτσι έγινε. Το κλίμα αμέσως μετά «φτιάχτηκε» ακριβώς ,όπως το ήθελε τότε ο Μιχαλολιάκος. «Κάηκε» η Αθήνα επί μέρες! Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη προσπάθεια του Μιχαλολιάκου να κατεβάσει στα μέτρα του τον πήχη για την εξουσία. Η επόμενη έγινε το Μάη του 2010, όταν πάλι οι Ναζί παράδωσαν στις φλόγες την Αθήνα και δολοφόνησαν 3 άτομα ( η μία έγκυος) στη Τράπεζα Μαρφίν.”
Η “τρίτη και φαρμακερή” απόπειρα του Μιχαλολιάκου ήταν αυτή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα το Σεπτέμβρη του 2013. Οι λόγοι ίδιοι, όπως τους εκθέσαμε παραπάνω. Το κλίμα συνεχώς επιβαρυμένο, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα βαριά. Η άτακτη χρεοκοπία της χώρας φαινόταν αναπόφευκτη.
Λίγους μήνες πριν, μάλιστα, ο αρχηγός των Ναζί το είχε σίγουρο πως η “μεγάλη” στιγμή είχε φτάσει. Είχε αποκαλύψει ευθέως σε προεκλογικό λόγο τους στις Θερμοπύλες το σχέδιο της εγκληματικής οργάνωσης. ” Θα ακονίζουμε τις λόγχες μας στις πεζοδρόμιο, όταν έρθει η ώρα.Και θα έρθει σύντομα”,είχε πει. ΄Ηταν θέμα χρόνου και λίγων συγκυριών να εκδηλωθεί το πραξικόπημα .Με πιο σημαντική την άτακτη χρεοκοπία της χώρας.
Τέλος, το θύμα ,ο Παύλος Φύσσας ήταν κι αυτός “αναρχικός”, “διαφορετικός”, αριστερός. Κι εν πάση περιπτώσει, ο κατάλληλος να τροφοδοτήσει στα φανατισμένα “τάγματα εφόδου” το μίσος και την ανάγκη για περαιτέρω εκδίκηση και αιματοχυσία.
Ο Ρουπακιάς ήταν ο νέος Κορκονέας. Με την ίδια εντολή για τη δολοφονία από το ίδιο “κέντρο” και τις ίδιες υποσχέσεις για να πέσει στα μαλακά. Αλλά και οικογένειά του να στηριχθεί δεόντως υλικά και ψυχολογικά από την εγκληματική οργάνωση για την προσφορά του αρχηγού της … φαμίλιας σ΄αυτή.
(Προ)μελετημένα, καταλεπτώς σχεδιασμένα, εφαρμόσιμα και με εξασφαλισμένη την επιτυχία. Μόνο ,που δεν τους κάθισε η άτακτη χρεοκοπία. Η χώρα δεν έζησε το χάος, την αναμπουμπούλα,το μπάχαλο. Ο εμφύλιος, που ήταν και το ζητούμενο δεν ήρθε .
Κι όμως, απείχαν μια ανάσα. ΄Ηταν πάνω στο νήμα το ναζιστικό μόρφωμα. Δεν πρόλαβε μόνο να το κόψει!