Αλέκος Παναγούλης και Σπύρος Μουστακλής υπήρξαν οι κορυφαίοι της αντίστασης κατά της Χούντας των συνταγματαρχών. Τον Μουστακλή τον άφησαν “φυτό” από τα βασανιστήρια!
Χρόνια μετά, ο Στυλιανός Παττακός, εκ των πρωτεργατών του πραξικοπήματος, (το νούμερο 2), λίγο πριν πεθάνει, 104 χρόνων, το 2016, ρωτήθηκε αν μετανιώνει, τουλάχιστον για το Μουστακλή ,έτσι που τον κατάντησε η δικτατορία από τους βασανισμούς τους. Και το τέρας, τί απάντησε; “Καλά του κάναμε. Και σήμερα το ίδιο θα κάναμε”!
Η Α΄17 Νοέμβρη, όπως έχουμε κι άλλες φορές αναλύσει εδώ, είχε στόχο κυρίως την τιμωρία κτηνών σαν τον Παττακό και των λοιπών απάνθρωπων βασανιστών, που δε δίσταζαν να “ασελγούν” στη ανθρώπινη ύπαρξη και την έννοια ΄Ανθρωπος. Κακοποιούσαν σώμα και ψυχή των βασανισμένων, με τέτοιο, και τόσο βάναυσο και επώδυνο τρόπο , όπως το Μουστακλή , που σπάνια η παγκόσμια Ιστορία έχει να παρουσιάσει τέτοιας άγριας μορφής εγκλήματα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που την εποχή της πρώτης δράσης των μελών της 17 Νοέμβρη, υπήρξε γενική, καθολική η αποδοχή της από το σύνολο του ελληνικού λαού. Ακόμα και από τους Δεξιούς!
Αν εκείνα τα χρόνια, κάποια από τα πρώτα μέλη της Οργάνωσης ή αντιπρόσωποί της κατέβαιναν σε εκλογές (λέμε τώρα!) , θα …τους έπαιρναν και τα σώβρακα των πολιτικών! Πρώτο κόμμα και με τεράστια διαφορά θα έμπαινε στη Βουλή.
΄Οπως, άλλωστε, θα γινόταν και σήμερα, αν τα 4.000.000 της ΑΠΟΧΗΣ (ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ) είχαν συσπειρωθεί-οργανωθεί και αποφάσιζαν να κατέβουν σε εκλογές. Θα έτριβε η υφήλιος τα μάτια της. Δε θα είχε ξανασυμβεί σε “Δημοκρατία” τέτοια επιτυχία, όμοια νίκη και με διαφορά από τους άλλους αλλά και σε επίπεδο συμμετοχής εκλογέων.
Η Β’ 17 Νοέμβρη (οι “πιτσιρικάδες” ) δεν είχαν ούτε το ιδεολογικό κύρος ούτε τη συνέπεια των πρώτων μελών (“γέροι”) της Οργάνωσης. Στην ουσία έκλεψαν τη “σφραγίδα” της, γραφομηχανή και 45αρι και αυτονομήθηκαν. Ακολούθησαν δική τους πορεία. Απομάκρυναν πολλά από τα παλιά μέλη και μάλιστα επέδειξαν αλαζονική και υπεροπτική συμπεριφορά απέναντί τους.
Τα πρώτα χρόνια, πάντως, λειτούργησαν πάνω στις ιδεολογικές αρχές και βάσεις της “Μητέρας” οργάνωσης. Αργότερα, εξετράπησαν εντελώς. Επιδόθηκαν σε “βιομηχανία” εκτελέσεων και ληστειών. Επέδειξαν, δηλαδή, συμπεριφορές που δεν τους διαφοροποιούσαν από το κοινό, το ποινικό έγκλημα.
Αποκορύφωμα αυτής της εκτροπής, υπήρξε η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Μια εντελώς “αψυχολόγητη” και ακατανόητη εκτέλεση, που είχε ως αποτέλεσμα να στραφεί πια εναντίον των μελών της Οργάνωσης ο περισσότερος κόσμος.
Η αρχή τους τέλους! Η 17 Ν είχε χάσει πια την αίγλη των πρώτων χρόνων, την αποδοχή της από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τα ιδεολογικά της κίνητρα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση και αυτό με τη σειρά του σήμαινε πως το τέλος της ήταν προδιαγεγραμμένο.
Με τη σύλληψή των μελών της, “δεν κουνήθηκε φύλλο”. Δεν κινητοποιήθηκε κανείς. Κι ας έλεγε λίγα χρόνια πριν ο Κουφοντίνας πως θα μπορούσε να κατεβάσει στο Σύνταγμα εκατομμύρια κόσμο. Παλιά, ναι. Με τη δολοφονία Μπακογιάννη, όμως το αστέρι της 17 Νοέμβρη έδυσε. Και για πάντα.
Είχα την ιστορική τύχη να γνωρίσω κάποια από τα “ιερά τέρατα” αυτού του ΄Ενοπλου Λαϊκού Αγώνα. Σπουδαίοι άνθρωποι! Αποκόμισα τις λαμπρότερες, ιστορικές εντυπώσεις από την ιδεολογική, αλλά και την καθημερινή τους συμπεριφορά. Και με τέτοια “εύσημα” οφείλω να τους παραδώσω στη μνήμη των γενεών, που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές.
΄Ολη αυτή η “γενιά”, η “κοινότητα” των “Ανταρτών Πόλης” είναι αλήθεια πως ” έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά”, κατά τη λαϊκή φράση. Τα έπαιξαν όλα για όλα από ιδεολογική (και συναισθηματική) φόρτιση. Ζήτησαν να αλλάξουν τον κόσμο. ΄Εξω από κοινές λογικές ,αλλά και επαναστατικές νόρμες και εσκαμμένα.
Ο “Αντάρτης των Πόλεων” είναι επαναστάτης της απόγνωσης περισσότερο. Ξέρει και και δεν περιμένει πως θα έχει η δράση του οριστικά και “κοσμογονικά” αποτελέσματα. Μια ουτοπία, όπως άλλωστε, όλες οι επαναστατημένες συμπεριφορές, όσες ξεφεύγουν από εκείνα που οι αιώνες και ο “πολιτισμός” έχουν καθιερώσει ως στερεότυπο , “χρέος” και αποστολή του ανθρώπου.
Τα μέλη των ελληνικών οργανώσεων “Λαϊκής Βίας”, για να μείνουμε αποκλειστικά στη χώρα μας, τα “έπαιξαν όλα για όλα” . Και ήταν επόμενο να χάσουν. Και έχασαν. Οφείλουμε, όμως, να παραδεχτούμε πως οι περισσότεροι απ΄ αυτούς είχαν κίνητρα ιδεολογικά, “καθαρά”, επαναστατικά. Ουδείς μπορεί να τους το αμφισβητήσει. Και η δράση τους έχει “πολιτογραφηθεί” στους καταλόγους της Ιστορίας ως ΠΟΛΙΤΙΚΗ .
Τί κι αν δεν αλλάζει έτσι κόσμος! Ούτε καν με λαϊκές επαναστάσεις μαζικής συμμετοχής. Πόσο μάλλον με “ατομικές”. Τα όπλα δε θα αλλάξουν τη μορφή του κόσμου. Η επανάσταση θα αρχίσει από μας τους ίδιους. Αν αλλάξουμε εμείς σε επίπεδο προσωπικό τις συμπεριφορές μας.
Είχα πάντα αυτή την πεποίθηση. Στα νιάτα μου, πιο αβέβαιη και ασαφή. Λόγω ορμής, αλλά και πολιτικών συνθηκών . Ευτυχώς, δεν ενέδωσα ποτέ στον πειρασμό ,στις “Σειρήνες” της ισχύος του όπλου. Δεν ακολούθησα την τακτική όσων “ξέφυγαν”, εκείνων που έπαιξαν “εν ου παικτοίς” για το Σύστημα.
Σήμερα, είναι πλέον πεποίθησή μου πως αλλιώς θα αλλάξει ο κόσμος. Και όχι με βία, αίμα, απόγνωση, καταστροφή. Ο χρόνος, η επιστήμη, οι συγκυρίες, πολλοί άλλοι παράγοντες που σήμερα ακόμα δεν είναι ορατοί, δεν μπορούν να καθοριστούν, ούτε καν ως υποθέσεις, θα φέρουν την αλλαγή. Με τα όπλα δεν πρόκειται να έρθει.
Χρόνια πριν, είμαστε οι πρώτοι από τις σελίδες του Homo-Naturalis που είχαμε ζητήσει αμνηστία και χάρη για τους έγκλειστους, πολιτικούς κρατούμενους της Οργάνωσης της 17 Νοέμβρη. Αυτός είναι και ο λόγος που συνυπογράφουμε και σήμερα το κείμενο του Δημήτρη Κουφοντίνα , όπως το διαβάσαμε πρόσφατα. Το παραθέτουμε κι εμείς εδώ:
”λοιπόν δεν είναι ανάγκη να φωνάξω για να με πιστέψουν” ( Γ. Ρίτσος) …
Όλοι το βλέπουν πως το “Κράτος Δικαίου” γίνεται το «Δίκαιο του Κράτους» και εργαλείο εκδίκησης στα χέρια της οικογένειας που κυβερνά πολιτικά και οικονομικά τη χώρα σαν ιδιωτική της επιχείρηση. Απλή, καθαρή, πρωτόγονη εκδίκηση. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών τύπου σικελικής φαμίλιας. Εκδίκηση σ’ αυτόν που αρνείται να υπογράψει δήλωση μετάνοιας.
Εκδίκηση σ’ αυτούς που κρατούνται για την 17Ν, που πρέπει να δουν να επιδεινώνονται οι συνθήκες κράτησής τους, εκδίκηση σε έναν υπέργηρο άνθρωπο και σε έναν σχεδόν ολικά ανάπηρο, που τους παραδίδουν αδιάντροπα βορά στην πανδημία. Εκδίκηση και σε όλους τους κρατούμενους που για να ικανοποιηθεί το ακροδεξιό ακροατήριο, μέσα στην πανδημία τους στοιβάζουν σαν ανθρώπινα σκουπίδια σε άθλιες φυλακές, τους αποκόβουν από τις οικογένειές τους , αρνούμενοι να κάνουν αυτό που ήταν το αυτονόητο εδώ και μήνες, την αναγκαία αποσυμφόρηση για να μην κινδυνέψουν μαζικά ανθρώπινες ζωές, κρατούμενων και υπαλλήλων .
Και σ’ ό,τι με αφορά, καμία έκπληξη. Μια κυβέρνηση – οικονομική επιχείρηση, που χρησιμοποιεί αισχρά την πανδημία για να αναδιαρθρώσει πιο αντιδραστικά τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, που λεηλατεί αδίστακτα μια καθημαγμένη χώρα, με τον τρόπο της γνήσιας ΛΜΑΤ, που καταπατά τους ίδιους τους νόμους της και δεν διστάζει ακόμη και να καταργεί εισαγγελείς -και αύριο δικαστές- γιατί δεν της αρέσουν, δεν ορρωδεί να καταδιώξει έναν πολιτικό της αντίπαλο. Όμως αυτή η εμμονική καταδίωξη, ακόμη και όταν ξεφεύγει από τα όρια της πολιτικής, αγγίζοντας άλλες επιστήμες, αποτελεί πάντα τιμή και δικαίωση γα έναν πολιτικό κρατούμενο».
Δημήτρης Κουφοντίνας 23 Δεκεμβρίου 2020 Δομοκός».
Τα μέλη της Β΄ 17 Νοέμβρη έκαναν πολλά ιδεολογικά λάθη. Ξεστράτισαν, εντελώς κάποιες φορές από τους στόχους τέτοιων ενεργειών της ΄Ενοπλης Λαϊκής Βίας. Τα έχουμε αναλύσει εδώ.
Αλλά αυτό, δεν τους αφαιρεί το δικαίωμα να ζητούν “παραγραφή”-αμνήστευση αυτών των εγκλημάτων. Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έδωσε χάρη στους βασανιστές της Χούντας, αν ο Παττακός πήρε χάρη, πέθανε ελεύθερος και προκλητικά ασεβής στα 104 του χρόνια ,αλλά το σημερινό κράτος συμπεριφέρεται χειρότερα από τον κτηνώδη αυτόν βασανιστή της Χούντας , τότε όλοι οι σημερινοί πολιτικοί οφείλουν να “δέσουν μια πέτρα στο λαιμό και να κατευθυνθούν στο Φάληρο”.
Μόνο για έναν Παττακό, μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί ,λίγο πριν το θάνατό του, ο εμπνευστής του ιδεολογήματος “ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ” ξεστόμισε μια τόσο φοβερή ” Υβριν “,καλά του κάναμε του Μουστακλή και τον αφήσαμε φυτό. Και πάλι θα κάναμε το ίδιο”.
Αν μια Πολιτεία λειτουργεί κι αυτή σήμερα με αυτά τα “ψυχωσικά σύνδρομα” του Παττακού , δεν πρόκειται για σύγχρονο κράτος και μάλιστα Δικαίου, αλλά για κοινοβουλευτική Δικτατορία.
“Εδώ και τώρα” ΑΜΝΗΣΤΙΑ και ΧΑΡΗ στους έγκλειστους της 17Ν. Τα εγκλήματά τους είναι πολιτικά. Το απαιτούν η δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου, ο ανθρωπισμός. Εν τέλει, η ΛΟΓΙΚΗ και η Φυσική ηθική.