΄Εχουμε μερικούς μήνες ακόμα που μας απομένουν με πληρωμένη τη συνδρομή μας στον πάροχο
Τεχν(ολογ)ικά δεν είμαστε ακόμα σε θέση να ανεβάζουμε πολλά θέματα μαζεμένα
Δεν ησυχάζουμε να βλέπουμε τόσα και τόσα γύρω μας να συμβαίνουν κι εμεις μουγγοί, θεατές απλά να τα παρακολουθούμε
Γι΄αυτό
Από εδώ και στο εξής, θα ανεβάζουμε με φειδώ θέματα, μέχρι να καταφέρουμε να ξαναβρούμε τους παλιούς μας ρυθμούς.
Ξεκινάμε σήμερα με την παράθεση ενός μικρού “διαμαντιού” ποίησης από τη Συλογή “Μάνα σγουρός βασλικός” του Νίκου Πασχαλίνου.
Οι ΑΛΛΟΙ
(Παραθέτω “κουβέντες αδέσποτες” που μπόρεσαν να αιχμαλωτίσουν με λέξεις απλές ,όσα οι περισσότεροι τα νιώθουμε κοινά )
Λογαριάζω τα όνειρα που δεν τελεσφόρησαν
Και είναι τα περισσότερα
Όχι επειδή ήταν όνειρα. Οι άλλοι τα δολοφόνησαν
Το κορίτσι στα 18
Που δεν πήρα ποτέ το φιλί της
Ο καθηγητής μου στο Λύκειο
που ήταν αυστηρός και αγένειος
Ο σεξουαλικώς παρενοχλών Διευθυντής μου
Που μοίραζε προαγωγές στα ροζ μπουντουάρ
Η σύζυγός μου, μετά τη επέλευση του κόρου
Που προτίμησε να με εγκαταλείψει αντί να πλαγιάσει με άλλον
Οι τρεις παιδιόθεν κολλητοί μου
Που γίνανε οι Ιούδες μου
Οι ποιητές με τα βαρύγδουπα ονόματα
Που απαξίωσαν την απλότητα της λέξης μου
Ο θάνατος με τις φτερούγες ανοιχτές δίπλα μου
Που με περιγελά στο κρεβάτι της ανημπόριας
Παρηγοριέμαι στα όνειρα του Ζαν Πωλ Σαρτρ
Που μείναν κι εκείνου ανακπλήρωτα
Γιατί πάντα
“Η κόλασή μου είναι οι ΑΛΛΟΙ”
