” Πούτιν: “Το ειρηνευτικό σχέδιο Ποροσένκο δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα τελεσιγράφου”
Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, θεωρεί ότι το ειρηνευτικό σχέδιο που παρουσιάσθηκε από τον ουκρανό ομόλογό του, Πέτρο Ποροσένκο, δεν πρέπει να έχει “χαρακτήρα τελεσιγράφου” για τους φιλορώσους αυτονομιστές.
Ακόμη, τονίστηκε πως το ειρηνευτικό αυτό σχέδιο, δεν θα είναι “βιώσιμο” και “ρεαλιστικό” χωρίς διάλογο, όπως ανακοίνωσε σήμερα η υπηρεσία Τύπου του Κρεμλίνου.
“Το ειρηνευτικό σχέδιο, εάν δεν συνοδευτεί από συγκεκριμένα βήματα για την έναρξη διαλόγου, δεν θα είναι βιώσιμο, ούτε ρεαλιστικό”, αναφέρεται στην ανακοίνωση του Κρεμλίνου.”
Η έλλειψη ιστορικής δημιοσιογραφίας στις παραμονές του 2ου παγκοσμίου πολέμου και ειδικά στη δεκαετία 1929-1939 (“Μεγάλη οικονομική ΄Υφεση”), έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη συσκότιση των γεγονότων της εποχής εκείνης και στη στρεβλή ,εν πολλοίς ,ιστορική αντίληψη που έχουν πολλοί σήμερα για τα πραγματικά αίτια και τα αποτελέσματα του πολέμου ,αλλά πολύ περισσότερο για τα “δρώμενα” στον κόσμο και ιδιαίτερα σε Αμερική και Ευρώπη, λίγο πριν εκραγεί ο παράλογος εκείνος πόλεμος . Αν έλειπαν και οι ζωντανοί και “επιζώντες” (νέοι τότε), που κατάθεσαν και καταθέτουν (ακόμα) τις μαρτυρίες τους από “πρώτο χέρι” για την κατάσταση που επικρατούσε στις παραμονές της έκρηξης του πολέμου σε Αμερική και Ευρώπη, στην ουσία θα ξέραμε (οι νεότερες γενιές) μόνο, ό,τι ήθελαν κάποιοι να μάθουμε για τον πιο καταστροφικό και άγριο πόλεμο που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα.
Η τότε εμπορική δημοσιογραφία (κυρίως οι εφημερίδες-περιοδικά), τα επίσημα αρχεία (όσα ανοίχτηκαν) των “ιστορικών” υπηρεσιών, όπως των υπουργείων στρατιωκών, εξωτερικών και εσωτερικών των χωρών ανά το κόσμο, οι… επιλεκτικές αναμνήσεις κάποιων πρωταγωνιστών (διάβαζε υπεύθυνων) της τεράστιας οικονομικής κρίσης (αρχηγοί κρατών, άλλοι συστημικοί πρωταγωνιστές, τραπεζίτες, οικονομολόγοι, αλλά και “στρατηγοί) και τέλος η ανήθικη-ανεύθυνη,αργότερα, κατάληψη της ιστορικής ενημέρωσης από τις ορδές των καθεστωτικών- στρατευμένων “ιστορικών”, αποτελούν σήμερα τις μοναδικές πηγές σύνθεσης του πάζλ του “ιστορικού γίγνεσθαι” και της αποτίμησης των αιτιών και των ευθυνών του ξεσπάσματος ενός τόσο αιματηρού πολέμου, που όμοιό του δεν είχε ζήσει η ανθρωπότητα
Φυσικά, ένας αστράτευτος ιστορικός ποτέ δε θα στηριζόταν σ΄αυτές στις κατ΄ επίφαση “ιστορικές πηγές”, για να να καταγράψει και να κρίνει την ανθρώπινη δραστηριότητα που οδήγησε στην έκρηξη του αποτρόπαιου πολέμου. Γι΄αυτό πιστεύουμε πως ασφαλέστερη πηγή και σχεδόν μοναδική για την αληθή εξιστόρηση και αποτίμηση των ιστορικών γεγονότων στις παραμονές του 2ου παγοσμίου πολέμου, είναι οι ζωντανές μαρτυρίες ανθρώπων, ιδίως των επιζώντων από το “Ολοκαύτωμα”, έναν αριθμό των οποίων εμείς, κάποια χρόνια πριν, αλλά και άλλες σημερινές ,καταφέραμε να διασώσουμε . Με τον καιρό (όταν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον οικονομικό “σκόπελο” περισσότερο) θα συγκεντρώσουμε και θα εκδώσουμε σε βιβλίο εκείνες τις “αναμνήσεις”-απομνημονεύματα των ανθρώπων αυτών, τα οποία προς το παρόν κρατάμε στο αρχείο μας.
Από τις μαρτυρίες ,λοιπόν, μαθαίνουμε πως η παγκόσμια κοινότητα στις παραμονές του 2ου παγκοσμίου πολέμου ζούσε σχεδόν υπό τις ίδιες συνθήκες που κι εμείς βιώνουμε σήμερα. Μια πρωτοφανής οικονομική κρίση πάνω-κάτω ίδια με τη σημερινή (η παγκόσμια “μεγάλη ύφεση”, απότοκη του αμερικάνικου “κραχ” του ΄29, που κι αυτό με τη σειρά του ήρθε ως συνέπεια του αλόγιστου δανεισμού), μάστιζε και τότε τον κόσμο. Το επικίνδυνο “τέντωμα του σκοινιού” ανάμεσα στα δύο μεγάλα στρατόπεδα ,του καπιταλισμού και του “υπαρκτού” σοσιαλισμού, θυμίζει τη σημερινή συγκέντρωση “μαύρων νεφών” πάνω από τον ουρανό της ανθρωπότητας, εξαιτίας του στρατιωτικού-οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ της Δύσης και της πρώην μητρόπολης (αρχικαπιταλιστική τώρα) της σοβιετικής “αυτοκρατορίας”, τη Ρωσία, την οποία ο δικτάτοράς της Πούτιν σχεδιάζει εδώ και χρόνια να την καταστήσει “ρώσικη (τσαρικού “θιάσου” ) αυτοκρατορία”. Τέλος, η καλλιέργεια κλίματος εθνικισμού,-εθνοτισμού, φονταμενταλισμού, ρατσισμού, φυλετικών και άλλων διακρίσεων ανάμεσα στους λαούς και στις ομάδες της πανανθρώπινης κοινωνίας και η εξύφανση συνωμοσιών,τερατολογιών και τεχνητών διαφορών ανάμεσα στα κράτη και τις κυβερνήσεις τους, είναι ακριβώς (ή σχεδόν “ακριβώς”) ίδια τότε, όπως και σήμερα.