Η Καϊλή πήρε το ήθος του «παππού» της
Τον έσφαξε εθνικόφρων ερωτευμένος με τη γιαγιά»
¨,,,Υπήρξε τελικά δολοφονημένος πρώην άντρας της γιαγιάς της Καϊλή ή ακόμη και αυτό είναι μύθευμα; Με το ερώτημα αυτό κάναμε έρευνα στα χωριά Κωνσταντία Πέλλας και Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου έζησε η γιαγιά της Καϊλή. Από τρεις διαφορετικές πηγές συγκεντρώσαμε τα στοιχεία που συνθέτουν την πραγματική ιστορία που θέλησε να περιγράψει με τον δικό της τρόπο η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Κατά την περίοδο της Κατοχής (δύο από τις πηγές λένε ότι πρόκειται για το 1943) η γιαγιά της Καϊλή, γνωστή την εποχή εκείνη με το παρατσούκλι «Αμπατζίλη», έγινε πρωταγωνίστρια μιας σκληρής ιστορίας γεμάτης αίμα και πάθος. Ο σύζυγός της Γιάννης Μπακαλίδης, ενώ επέστρεφε από τη Θεσσαλονίκη με παρέα, σφάχτηκε στον ύπνο του με μαχαίρι που χρησιμοποιούσαν στα καπνοχώραφα, κοντά στο χωριό Θεοδωράκι Πέλλας. Δράστης ήταν ο Στάθης Κωνσταντινίδης, γνωστός με το παρατσούκλι «Στατίκ», που είχε τη φήμη μαχαιροβγάλτη και καβγατζή, ο οποίος είχε καλές σχέσεις με τις αρχές της Κατοχής. Ο Στατίκ, όπως έγινε γνωστό, δεν έσφαξε μόνο τον σύζυγο της γιαγιάς της Καϊλή, αλλά και έναν ακόμη φίλο του που ξύπνησε και έγινε αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας.
Ο Στατίκ συνελήφθη και έγινε γνωστό ότι σκότωσε τους άτυχους άντρες από ζήλια γιατί ήταν ερωτευμένος με τη γιαγιά της Καϊλή. Σύμφωνα με φήμες στο χωριό την εποχή εκείνη, εμπλοκή στο φονικό ίσως είχαν και συγγενικά πρόσωπα που ώθησαν τον Στατίκ στον φόνο για να εξασφαλίσουν δικά τους συμφέροντα. Ο Στατίκ καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά δεν εξέτισε την ποινή του, πράγμα στο οποίο φαίνεται ότι βοήθησαν οι αρχές Κατοχής.
***
Ο άσπονδος φίλος μας Κώστας Βαξεβάνης, που έχει πάθει, άγνωστο γιατί (!) εμμονή με το σάιτ μας, δε θέλει ούτε ζωγραφιστούς να μας ξέρει. Ακόμα και όταν κλέβει τα κείμενά μας και τα δημοσιεύει με άλλο…ψευδώνυμο, δεν έχει το θάρρος να κάνει μια αναφορά ούτε στην πηγή (έστω για τα μάτια της δεοντολογίας) απ όπου το άντλησε, ούτε ποιος ανέδειξε το θέμα ήδη από το 2017.
΄Όχι, βέβαια, πως μας νοιάζει. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος είναι. Χιλιάδες θέματά μας κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, ως …πονήματα άλλων. Κι αν δε μας ενδιέφερε η ιστορική ακρίβεια των όσων καταθέσαμε εμείς, δε θα είχαμε καν ασχοληθεί με το σημερινό δημοσίευμα της φυλλάδας του.
Λοιπόν να σοβαρευτούμε.
Η αλήθεια είναι αυτή που μας την κατέθεσαν και τη δημοσιεύσαμε ήδη από το 2017, οι συνεργάτες μας στη Θεσσαλονίκη που πρώτοι εκείνοι έκαναν την έρευνα για τον παππού της Εύας Καϊλή , μετά την κακοστημένη παράσταση που έδωσε εκείνη την εποχή η εγγονή για τον… καημένο τον παππού , που τον έσφαξαν οι κομμουνιστές.
Συνοπτικά, η αλήθεια είναι τούτη:
1.Ο πρώτος άντρας της γιαγιάς της (άρα παππούς της με ή χωρίς εισαγωγικά), ήταν “μέγα κουμάσι”, όπως τον χαρακτήρισαν στο χωριό. Δωσίλογος, μαυραγορίτης και φιλοΝαζί στην Κατοχή, κατέδιδε αντιστασιακούς ΕΛΑσίτες στις γερμανικές αρχές. Μεταξύ αυτών και συγγενείς του.
2.Η δολοφονία του θεωρήθηκε εκδίκηση για τα όσα εγκλήματα προδοσίας είχε διαπράξει. Προφανώς, τον σκότωσαν αντιστασιακοί κομμουνιστές.( Η μοναδική, ίσως, αλήθεια ,που υπάρχει στο στημένο τότε κοπετό της εγγονής) . Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν φόνος από ερωτική εκδίκηση. Να παρατηρήσουμε εδώ πως ήταν πάγια τακτική στις οικογένειες εκτελεσμένων δωσίλογων τα μέλη τους από ντροπή να διαδίδουν πως δεν υπήρξαν προδότες οι δικοί τους, αλλά δολοφονήθηκαν για προσωπικά ζητήματα και συνήθως για…κτηματικές διαφορές!
3. Δεν είναι γνωστή η χρονολογία που εκτελέστηκε. Τουλάχιστον, δεν την επιβεβαίωσε κανείς στη δική μας τότε έρευνα.
4. Αν υπήρξε μια σύγχυση στους συγχωριανούς της γιαγιάς της που ζούσαν ακόμα το 2017 και έδωσαν τα στοιχεία της έρευνας στους συνεργάτες μας, είναι μόνο ως προς το χρόνο της εκτέλεσής του άντρα της. Αν ήταν απολύτως βεβαιωμένο πως η χρονιά αυτή ήταν το 1943 , τότε οι καταδόσεις αντιστασιακών ανταρτών του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στις Γερμανικές αρχές έλαβαν χώρα στα χρόνια της Κατοχής και όχι και στο «δεύτερο εμφύλιο».
Τα υπόλοιπα είναι σάλτσα και μάλιστα…πικάντικη. Πουλάνε τρελά τέτοια κατασκευάσματα για ιστορίες… κάτω από τη μέση . ΄Ετσι βγάζουν ,ως γνωστό, το ψωμί τους οι Γκεμπελίσκοι.