Συμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες οκτώ ολόκληρα χρόνια από τη δολοφονία του (τότε) συναδέλφου μου Γιώργου Τριάρχη στην Τασκένδη.΄Οπως έχουμε άπειρες φορές καταγγείλει κι εδώ , αλλά και στις αρμόδιες αρχές, τον άτυχο Τριάρχη τον δολοφόνησε η μαφία των “ομογενών” στο Ουζμπεκιστάν ,για να του “κλείσει το στόμα”. Υπηρετούσε στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης (δίδασκε ελληνική ιστορία και έλληνική γλώσσα), αποσπασμένος από το ελληνικό Υπουργείο παιδείας.
Στη διάρκεια τη θητείας του εκεί, είχε ανακαλύψει πως συνέβαιναν “σημεία και τέρατα” με την καταλήστευση δημόσιου χρήματος, που υπεξαιρούσαν με απίστευτες μεθόδους, ομάδες ατόμων (είχαν ιδρύσει “ενώσεις ομογενών”!) σε συνεργασία με τις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, του υπουργείου Εξωτερικών και της πρεσβείας μας στο Κίεβο. Ο Τριάρχης, αφού διαπίστωσε με τις αναφορές και τις… κόντρα αναφορές του στους αρμόδιους υπουργούς στην Αθήνα και στην πρεσβεία μας στο Κίεβο, πως οι υπεύθυνοι κάλυπταν τους δράστες ,προχώρησε στην υποβολή μήνυσης εναντίον συγκεκριμένων ατόμων για φοβερές και τρομερές κομπίνες, για “πακτωλό” κατάχρησης δημόσιου χρήματος επί πολλά χρόνια, όπως περιγράφονται στη μήνυσή του. Παράλληλα, με κατεπείγουσες αιτήσεις του στην τότε υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου ζητούσε επειγόντως να τον προστατεύσει, γιατί κινδύνευε η ζωή του άμεσα. Η άθλια εκείνη υπουργός (σήμερα είναι στην Ευρω-βουλή!) τον αγνόησε παντελώς.
Η υπόθεση είχε οριστεί να εκδικαστεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων το Σεπτέμβριο του 2006. Λίγες ημέρες, όμως, πριν, οι μηνυόμενοι της μαφίας των “ομογενών”, με εντολή πιθανότατα των Ελλήνων συνεργατών τους, δολοφόνησαν τον άτυχο καθηγητή στη μέση του δρόμου. της Τασκένδης. Του άνοιξαν το κεφάλι στα δύο ! ΄Ετσι η δίκη εκείνη δεν έγινε ποτέ. Η “βιομηχανία παραπληροφόρησης” την εποχή εκείνη, γα να καλύψει την κυβέρνηση, αποσιώπησε το θέμα και μόνο η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ έγραψε αναλυτικά για τη δολοφονία, για το μεγάλο φαγοπότι και τις εκκλήσεις του καθηγητή στους αρμόδιους να τον σώσουν. Ο ίδιος ο Τριάρχης, πριν τη δολοφονία του, είχε στείλει επιστολή στις ελληνικές εφημερίδες και τα κανάλια και κατονόμαζε τους μελλοντικούς δολοφόνους του(!) αλλά ΜΟΝΟ το ΕΘΝΟΣ τη δημοσίευσε ,μετά τη δολοφονία του, χωρίς ,όμως, να δημοσιεύσει και τα ονόματα των φονιάδων.
Το 2004 παίρνω κι εγώ απόσπαση και αν και ήμουνα πρώτος στον πίνακα προσόντων και μπορούσα να πάω όπου ηθελα, διάλεξα να αποσπαστώ στο Κίεβο. Το Σεπτέμβριο παρουσιάζομαι στην πρεσβεία και η τότε συντονίστρια εκπαίδευης με τοποθετεί σε δύο πανεπιστήμια του Κιέβου (Σεφτσένκο και Σλοβενικό). Παράλληλα, προσέφερα, όταν δε δίδασκα, υπηρεσία στο Γραφείο εκπαίδευσης της πρεσβείας μας στο Κίεβο.
Από τους πρώτους μήνες που άρχισα να εργαζομαι, ανακάλυψα κι εγώ τί γινόταν στην πρεσβεία που ήλεγχε όλη την εκπαίδευση στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης: Να πουλάνε βίζες με το “τσουβάλι”,να δίνουν υποτροφίες όχι σε αριστούχους φοιτητές, αλλά σε…ξανθιές Ουκρανές, που ουδέποτε είχα συναντήσει στο μάθημα και της έστελναν να…σπουδάσουν στα πανεπιστήμια της Ελλάδας! Κι ακόμα: Εκατοντάδες σχολεία στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης λειτουργούσαν μόνο στα χαρτιά για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και οι (ανύπαρκτοι) δάσκαλοι και οι παχυλές παροχές στις ενώσεις “ομογενών” πληρώνονταν με “ζεστό” χρήμα, που έφτανε από την Αθήνα με το διπλωματικό σάκκο ή από άλλες “ατροπούς”(θα μιλήσω γι΄αυτά σε άλλη καταγγελία μου). Το κτίριο της πρεσβείας μας στο κέντρο του Κιέβου (ιδιόκτητο και όμορφο) να μη χρησιμοποιείται και να ενοικιάζει ο πρέσβης άλλο, πολύ μακριά από το κέντρο και να καταβάλλει το κράτος τότε ενοίκιο 15.000 δολαρίων για πολλά χρόνια , πριν πάω εγώ εκεί ! Ουκρανές γραμματείς της πρεσβείας με μόνα προσόντα τα… καλλίγραμμα πόδια τους, χωρίς να ξέρουν λέξη ελληνικά ή αγγλικά, να παίρνουν 5χίλιαρα το μήνα ( σε δολάρια, όταν ο μισθός τότε στην Ουκρανία ήταν 200 δολάρια, ίσως και πολύ λιγότερα!) και να παρουσιάζονται στα γραφεία, όποτε γούσταραν. Μιλάμε για απίστευτα σκάνδαλα, ληστεία πραγματική, άπειρα εκατομμύρια κλεμμένα για δεκαετίες ολόκληρες. Και όχι μόνο στην πρεσβεία Κιέβου. Σχεδόν σε όλες. (Πώς λέτε πως χρεοκοπήσαμε;)
Μόλις παίρνω χαμπάρι την κατάσταση,στέλνω στους αρμόδιους υπουργούς αναφορές, αλλά καμιά απάντηση. Κάνω έγγραφο απόρρητο και το στέλνω στο ίδιο το γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Καμιά απάντηση. Καταλαβαίνω πως στο “φαγοπότι” είναι πολλοί μπλεγμένοι και μάλιστα υψηλά ιστάμενοι και αρχίζω να…τρέμω.
Στο μεταξύ, ο καθηγητής Τριάρχης που έμαθε για τις ενέργειες μου αυτές, με παίρνει κρυφά τηλέφωνο και μου λέει τί γινόταν στη δική του περιοχή και τι λεφτά τρώγανε. “Θα με σκοτώσουν”, μου λέει. “Τί να κάνω”; -Φύγε του λέω, δε σώζεσαι, θα σε φάνε. “Δε με ανακαλούν”, μου λέει, με εγκλωβίσανε”. Την ίδια εβδομάδα, ένας άλλος εκπαιδευτικός, δάσκαλος αυτός, αποσπασμένος στο Ερεβάν, ο Γιάννης Μαυρομμάτης με παίρνει πάλι κι αυτός κρυφά τηλέφωνο. Μου λέει ” κι εδώ να δεις τί γίνεται. Τρώνε με “χρυσά κουτάλια”. Και όχι μόνο. Με τιμώρησε ο πρέσβης με περικοπή μισθού,γιατί έκανα καταγγελίες”. -Φεύγα, του λέω, θα σε φάνε. ΄Εχεις τέσερα παιδά. Με άκουσε. Κάνε κάτι με παρακάλεσε, να φύγω. Πάω στη συντονίστρια (την είχα στο “χέρι”, είχε παράνομα πάρει τη θέση, κανένα προσόν, ούτε καν μια απλή μετεκπαίδευση, αγγλικά ούτε λέξη δεν ήξερε, μόνο ρώσικα και ας έλεγε ο νόμος υποχρεωτική η γνώση αγγλικής ή γαλλικής. Μια σχολή είχε τελειώσει της πλάκας στο…. Ουζμπεκιστάν, εκεί ζούσε). Την αναγκάζω να φέρει το Μαυρομμάτη στο Κίεβο. Με το που έρχεται στην πρεσβεία ο Γιάννης, φέραμε τα “πάνω κάτω”. Καταγγέλουμε τον πρέσβη, στέλνουν ανακριτή από το υπουργείο Εξωτερικών (λίγο μετά τον ανακάλεσαν στην Αθήνα), κατεβαίνουμε Ελλάδα να δούμε την υπουργό, αλλα δε μας δέχεται. Φεύγουμε πάλι για το Κίεβο και δεν τους αφήνουμε σε ησυχία. Αλλά ούτε κι αυτοί μας άφησαν να ανασάνουμε.
Μου απαγορεύει ο πρέσβης να βάζω το αυτοκίνητο στο γκαράζ της πρεσβείας, όταν είμαι εκεί, και το αφήνω έξω. Λίγο μετά, το βρίσκω …λαμαρίνες. Μετά απ΄αυτό , καταλαβαίνω πως “χόντρυνε το παιχνίδι” και πως κινδύνευα άμεσα πια. Αλλά, δεν είμαι μόνος στο Κίεβο.΄Εχω και την οικόγενεια μαζί μου, γυναίκα και 8 μηνών παιδί! Ζητάω από τη Γιαννάκου να πάω το μωρό στην Αθήνα για μια μέρα (!) να του κάνω τα εμβολιά του (στο Κίεβο έκαναν άλλα εμβόλια στα παιδιά),δε μου έδωσε! Ζητάω άλλη άδεια που είναι υποχρεωτική σε έναν απο τους 2 γονείς με μωρό, δε μου τη δίνει ούτε αυτή, έτσι με… τσαμπουκά. Παράλληλα,με διώχνει και από τα πανεπιστήμια και δίνει εντολή στη συντονίστρια να με στείλει σε ένα χωριό της Ουκρανίας, για να διδάξω τάχα σε ένα σχολείο “ομογενών” με… ένα μαθητή ή σε σχολείο στα…χαρτιά! Στα πανεπισήμια που δίδασκα εγώ μέχρι τότε, έστειλε φιλόλογο χωρίς διδακτορικό (!) και λίγο μετά τα πανεπιστήμια την εξαπέστειλαν.
Κάνω αίτηση και ζητάω αμέσως ανάκληση στην Ελλάδα. Αρνείται ΠΑΡΑΝΟΜΑ η Γιαννάκου να με φέρει πίσω . Μου λέει “θα πας εκεί κι ας έχεις και μωρό παιδί”(!). Ήξερα, βέβαια, πως αν τολμούσα και πήγαινα στην άκρη της “Ρωσικής Ουκρανίας”, δε θα ζούσαμε ούτε μια μέρα. Ούτε εγώ,ούτε το παιδί και η γυναίκα μου. Γι΄αυτό με έστελνε εκεί.
Δεν είχα άλλη επιλογή. Αναγκάζομαι και υποβάλω παραίτηση την ίδια στιγμή. Φεύγω πρόωρα από τη δημόσια εκπαίδευση. Και φεύγω για να σωθώ.
Εγώ με το Μαυρομμάτη τη σκαπουλάραμε τελικά. Τον Τριάρχη τον σκότωσαν λίγους μήνες μετά, που παραιτήθηκα εγώ. Οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοι στην Αθήνα δε τιμωρήθηκαν ακόμα!
Προσέφυγα στα ελληνικά δικαστήρια το 2005 . 32 σελίδες το δικόγραφο, “χαρτί και καλαμάρι”. Καταγγελία για τα κλεμμένα λεφτά,τις κομπίνες, το “φαγοπότι” ,τα πολιτικά πρόσωπα που ήταν μπλεγμένα. -Θα χρεοκοπήσουμε, τους γράφω από τότε, κάντε κάτι, ως Δικοσύνη . 10 χρόνια σχεδόν έχουν περάσει. Η υπόθεση έχει πάει στο ΣτΕ πολύ καιρό. Την αναβάλουν. Η νεα εκδίκαση ήταν για τις 29/9/2014.
Σήμερα, έμαθα πως ΠΑΛΙ την ανέβαλαν! Πήγα,λίγο πριν γάψω αυτή την καταγγελία, στη Γραμματεία στο Αρσάκειο και τους τα έψαλα: -Συγκαλύπτετε δολοφονία, είστε υπεύθυνοι, λέω στην κυρία που μου ανακοίνωσε την αναβολή. Με συμβουλεύει να πάω να μιλήσω με τη δικαστίνα που έχει την υπόθεση. Αρνούμαι. -Δεν πηγαίνω σε ιδωτικές συζητήσεις με δικαστές ,της λέω. ΄Ολα θα επωθούν στο ακροατήριο φανερά. ΄Οχι μυστικά. Σταματήστε να αναβάλετε την υπόθεση. Δε γλιτώνουν. Βγάλτε όποια απόφαση θέλετε.΄Ομως, τελειώνετε, για να πάω στο ευρωπαϊκό δικαστήριο. Αλλιώς, αύριο κιόλας, ξεκινάω απεργία πείνας. Δε με ξέρετε καλά. Και έφυγα.
Ντροπή σε όλους τους εμπλεκομένους! Για δολοφονία μιλάμε! Δεν μπορούν να κρυφτούν. Ας το γνωρίζουν. Κανείς δε θα ξεφύγει. Ακόμα κι αν με σκοτώσουν, έχω φροντίσει να δικαστούν. Δε γλιτώνουν, ας το πάρουν απόφαση. Είναι όρκος στο δολοφονημένο συνάδελφό μου Γιώργο Τριάρχη κα σε όλους τους τίμιους ΄Ελληνες, που…”δεν τα φάγαμε μαζί”.
