Σήμερα πρωί- πρωί ανέβηκα Αγ.Παρασκευή για μια δουλειά. Η πλατεία μια απέραντη…καφετέρια. Στις 11 είχα τελειώσει με τον “μπελά” μου και είπα να πιω έναν καφέ,να πάρω και τα μέηλ μου.
Τίγκα οι καφετέριες ,δεν έβρισκες τραπέζι να ακουμπήσεις. Είδα μια που μου άρεσε, μπαίνω, άραξα σε μια άκρη, αλλά να γίνεται χαμός. Τουλάχιστον 10 παρέες παίζανε τάβλια. Νεαροί και μεγάλοι. “Από τις 9”, μου λέει η γκαρσόνα, “πιάσανε δουλειά οι χαραμοφάηδες”. Καλά, πού δουλεύουν όλοι αυτοί; Αναρωτιέμαι. ΄Η δε δουλεύουν; Γιατί, όμως; Δουλειές υπάρχουν. Γεωργική και κτηνοτροφική χώρα είμαστε κυρίως, δεν έχουμε “βαριά βιομηχανία” ή άλλο πλούτο. ΄Ομως ,εκατομμύρια στρέμματα μένουν ακαλλιέργητα στην Ελλάδα, οι καρποί σαπίζουν στα δέντρα και οι Πακιστανοί δεν αρκούν να τους μαζέψουν .
Να κοπανάνε τα πούλια με νεύρα οι παίκτες, με ψυχαναγκασμό, λες και… κοτρωνιάζανε το κεφάλι του αντίπαλου, σαν να τους είχε πιάσει αμόκ και μάνιτα να κόψουνε κεφάλια. Δυο κοπέλες απέναντι, ξένες,αμερικάνικα μιλάγανε (πρέπει να ήταν νιόφερτες στη χώρα),είχανε μείνει… κάγκελο. Κοίταζαν αναγύρω έκπληκτες περισσότερο,παρά θυμωμένες. Πασκίζανε να καταλάβουν τί συμβαίνει,πώς την “ακούει” ο ΄Ελληνας.
Δεν άκουγες γέλια, έστω θορυβώδη να συν-παρασυρθείς στη χαρά των άλλων (το γέλιο είναι μεταδοτικό), έστω συζητήσεις μεγαλόφωνες. Αλλά από 10 τάβλια, κάθε 2 δευτερόλεπτα να σκίζει ένας ξερός, μονότονος, θλιβερός, σφόδρα ενοχλητικός και απαίσιος θόρυβος τον αέρα και να τρυπώνει στ αυτιά του ανύποπτου που πάσκιζε να συγκεντρωθεί ή να μιλήσει στο τηλέφωνο.
Αλλά να ήταν μόνο αυτό; Από τους 50 θαμώνες τουλάχιστον οι μισοί και παραπάνω φούμαραν μανιωδώς. Σύννεφο ο καπνός ,ντουμάνι.Κι ας ήταν ημιυπαίθριος ο χώρος και δεν αεριζόταν καλά.΄Ας έβλεπαν κι εμάς τους άλλους ,τους μη καπνιστές να δυσανασχετούμε, αφού δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βάζουμε στα πνεμόνια μας το δηλητήριο των αυτόχειρων. Τίποτα τούτοι, αδιάφοροι, ανάλγητοι, βάρβαροι, Ελληνάρες!
Πείτε μου τώρα. Τί σημαίνει φασισμός στην πράξη; ΄Οταν δε μιλάμε για την ακραία έκφρασή του (“ολοκαυτώματα”,πράξεις βίας και εγκλήματα),ο φασισμός βρίσκει την απόλυτη έκφρασή του στη συμπεριφορά του ΄Ελληνα. Στην καφετέρια που είπαμε.Στο σπίτι που μένει και βάζει την τηλεόραση διαπασών ή γκαρίζει στα παιδιά του. Στο δρόμο που οδηγεί και σε πετάει έξω από το οδόστρωμα για να σου πάρει την προτεραιότητα. Στη λεωφόρο που γκαζώνει την εντούρο και σκορπάει εμφράγματα με τα πειραγμάνε ντεσιμπέλ της εξάτμισης. Στη δουλειά που μπαίνει με “γλείψιμο”, με “μπάρμπα στην Κορώνη” (διάβαζε κόμμα κυριως). Στη ΔΕΗ, την ΕΡΤ τις ΔΕΚΟ, που και με μέσον τις πήρε τις θέσεις και γιόμιζε τις τσέπες επί χρόνια με 2χίλιαρα, 5χίλιαρα,ακόμα και 20 και 30χιλιάρικα το μήνα .
Σε χίλιες μεριές και με χίλιους τρόπους ο φασισμός του ΄Εληνα ελλοχεύει ή κυκλοφορεί μεγαλοπρεπής, επικίνδυνος, καθημερινός, απόλυτα ορατός. Κι αν του το πεις πως είναι φασισμός όλα αυτά που κάνει, ο προκλητικός ελληνικός τρόπος ζωής, η βάρβαρη αυτή νοοτροπία, θα σε βρίσει ,θα σε απειλήσει πως… θα σε διώξει από τη χώρα (“αν δε σας αρέσει να πατε αλλού”)!
Τέτοια κάνουν και λένε οι συν-Ελληνες,οπότε σκέφτεσαι τί να την κάνεις την Ελλάδα κι ας έχει τόσες ομορφιές με τέτοια νοοτροπία λαού; Στο Γερμανό, τον Εγγλέζο, τον Ιάπωνα άξιζε μια τέτοια χώρα. ΄Οχι στους… “10 Μήτσους”- Ελληνάρες.
