΄ Οσο υπάρχουν εθνικές γιορτές ,σημαίες, εμβατήρια , παρελάσεις, ουδείς συνετός και εχέφρων θα ένιωθε υπερήφανος και ασφαλής. Για ποιο λόγο άλλωστε;
Οι στρατοί , τα όπλα ,τα σύνορα, αν αποδεικνύουν κάτι, είναι πως ο πολιτισμός κάθε μορφής του ανθρώπου, βρίσκεται ακόμα , εκεί ακριβώς ,που ήταν και στο ξεκίνημά του. Η διαφορά είναι πως οι πέτρες, τα τόξα και τα τσεκούρια…εξελίχτηκαν σε πυραύλους και πυρηνικά. Ο εχθρός παραμένει ο ίδιος. Ο άλλος, ο απέναντι. Ο συνάνθρωπος !
Αν κάτι αισθάνομαι τέτοιες ημέρες, είναι ντροπή και φόβο για το μέλλον των παιδιών ,που “εξ απαλών ονύχων” τα μαθαίνουμε πως πρέπει να νιώθουν υπερήφανα, όσο οι πατρίδες των άλλων , νιώθουν φόβο από τη στρατιωτική ισχύ της δικιάς τους πατρίδας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
