(Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη ,29 Ιουλίου 1925)
1.Μίκης Θεοδωράκης στην ομιλία του στο Σύνταγμα (για τη…Μακεδονία μας, ρε γαμώτο!) : “Αδέλφια μου φασίστες” !
2. Μίκης Θεοδωράκης: “Οι χρυσαυγίτες αγαπούν την πατρίδα” !
3. Ο Μίκης “άρμεγε με τα μάτια του το φως της οικουμένης”
Αν “άρμεγε” κάτι ο Μίκης, μια ζωή, ήταν ματαιο-φιλο-δοξία, τζέρτζελο , δόξα και χρήμα. Και εφ΄ όρου ζωής ανισορροπία, ιδεολογική τρικυμία εν τω κρανίω.
Δεν τον εκτιμώ, δεν τον τιμώ.
Πάντα στη ζωή «τα στερνά νικούν τα πρώτα». Στα τέλη της ζωής του ο Μίκης Θεοδωράκης κατάντησε το όνειδος της Αριστεράς και εφιάλτης των ιδεολόγων αγωνιστών. Τουρκοφάγος, Σκοπιανοφάγος, Εβραιφάγος, δεινός και ασυγκράτητος εθνικιστής. Συντάχτηκε ανερυθρίαστα με τους ναζί και τους φασίστες στις εμετικές διαδηλώσεις των Μακεδονομάχων στο Σύνταγμα .
Αν τιμάμε το Μίκη, οφείλουμε ιστορικά να αποκαταστήσουμε και να αποδώσουμε τιμές και σε εκατονάδες “ανανήψαντες” π. Κομμουνιστές και Αριστερούς, όπως ο χουντικός-Παπαδοπουλικός Γεώργιος Γεωργαλάς. Μη γένοιτο τέτοιο έγκλημα στις σελίδες της αστράτευτης Ιστορίας!