ΦΩΝΑΖΑΝ: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ»
Το παρασκήνιο της επίσκεψης Μητσοτάκη στη Λέσβο -Τι συζήτησε με τους πολίτες της Μόριας
![Το παρασκήνιο της επίσκεψης Μητσοτάκη στη Λέσβο -Τι συζήτησε με τους πολίτες της Μόριας [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/lesvos.4.2.708.jpg?itok=E4cUlrhI)
Είναι τόσο αδίστακτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που δεν ντράπηκε να βγει για ψηφοθηρία εκεί που εξεβράστηκαν τα πτώματα των πνιγμένων προσφυγόπουλων. Αυτός είναι ο αρχηγός της Ν.Δ, “΄Ενας Ναζί χωρίς στολή”!
Θα γίνει ο μοιραίος πρωθυπουργός της χώρας. Θα ξεπεράσει τον πατέρα του σε φιλοδοξία, θράσος, προδοσία και δημαγωγία. Θα κηδέψει τη χώρα μια μέρα από τον ανήθικο και αδίστακτο χαρακτήρα του Μητσοτακέικου.
Εμείς θα είμαστε εδώ να θυμίζουμε πως ο ξεδιάντροπος αυτός Δεξιός, έφτασε να φτύνει σε πτώμα παιδιών. Τόσο αισχρός.
΄Οσο για τους…πολίτες της Μόριας, άσε καλύτερα. Δεν είναι σίγουρα και τούτοι διαφορετικοί από τον προαλειφόμενο ως πρωθυπουργό τους. “Τοιούτος έπρεπεν υμίν αρχιερεύς”.
___________________________________________________________
-
ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
-
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ. “ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΟ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΕΙΣΑΙ”
-
ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ. ΘΥΜΑΤΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
-
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ.
-
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΤΖΕΙΜΣ ΡΟΜΠΑΡΤ.ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΣΩΣΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ.
1. Ο Νίκος Ρωμανός σχολιάζει τη δήλωση Κορκονέα ότι «δεν ζητάει συγνώμη για τον θάνατο του Γρηγορόπουλου».
«Στις 23 Δεκεμβρίου σε μια από τις συνεδριάσεις του μικτού ορκωτού εφετείου Λαμίας το οποίο δικάζει τους μπάτσους – δολοφόνους Κορκονέα και Σαραλιώτη η πρόεδρος του δικαστηρίου ζήτησε όπως συνηθίζετε από τους κατηγορούμενους να τοποθετηθούν σχετικά με τις κατηγορίες που τους αποδίδονται.
Η τοποθέτηση του Κορκονέα ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αντίληψη που διέπει όσους υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας και αποτελούν τους ένοπλους υπερασπιστές της ματωμένης κοινωνικής ειρήνης που επιβάλουν κράτος και κεφάλαιο.
Δεν ζητάω συγγνώμη για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου επειδή δεν υπήρξε ένας απλός 15χρονος αλλά ήταν αντιεξουσιαστής.
Η συγκεκριμένη δήλωση αποτελεί μια παραδοχή τεράστιας πολιτικής σημασίας που καταρρίπτει στην πράξη όλα τα συστημικά αφηγήματα τα οποία μεθοδευμένα επιχειρούν να αλλοιώσουν και να παραχαράξουν την ιστορική πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της ύπαρξης ενός αδυσώπητου κοινωνικού πολέμου στον οποίο οι μισθοφόροι της έννομης τάξης ανέκαθεν είχαν έναν συγκεκριμένο ρόλο.
Ας εξετάσουμε όμως τι σημαίνει στην πραγματικότητα αυτή η παραδοχή. Αρχικά η παραίτηση του συνήγορου του Κορκονεά Αλέξη Κούγια δεν αποτέλεσε μια πράξη εναντίωσης του συγκεκριμένου στην δήλωση του πελάτη του. Εξάλλου ήταν ο ίδιος που είχε δηλώσει ότι το αν έπρεπε να πεθάνει ή όχι ο Αλέξανδρος θα το κρίνει τελικά η δικαιοσύνη. Ο μοναδικός λόγος της παραίτησης του ήταν ότι ο πελάτης του με την δήλωση του κατέρριψε την υπερασπιστική γραμμή που ο ίδιος είχε αναλάβει να οικοδομήσει και χάραζε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την υπόθεση.
Το προφίλ του μετανοημένου οικογενειάρχη αστυνομικού με την βαθιά χριστιανική πίστη που βρέθηκε στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή και εξαιτίας του κινδύνου που βρισκόταν από μια ομάδα νεαρών με αποκλίνουσες συμπεριφορές αναγκάστηκε να χρησιμοποίησει το όπλο του ρίχνοντας στον αέρα χωρίς να μπορεί να υπολογίσει τον εξοστρακισμό της σφαίρας.
Η δήλωση του Κορκονέα αποδήμησε σε τέτοιο βαθμό την υπερασπιστική γραμμή του Κούγια τόσο δικονομικά όσο και για το ηθικό υπόβαθρο του πελάτη του που ήταν αδύνατον να συνεχίσει να τον εκπροσωπεί.
Μέσα στην δήλωση παραίτησης του ο Κούγιας αποκαλύπτει και μια λεπτομέρεια η οποία μόνο ασήμαντη δεν είναι. Η εντολή για την υπεράσπιση του Κορκονέα στον Κούγια δόθηκε από τον πρόεδρο του σωματείου των ειδικών φρουρών Ντούμα. Αυτή η αποκάλυψη απλώς επιβεβαιώνει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ότι η αποδοχή που έχει ο Κορκονέας μέσα στα σώματα ασφαλείας δεν προέρχεται μόνο από το 50% των αστυνομικών που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή όπως θα ήθελαν να πούνε κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι του αριστερού εκσυγχρονισμού αλλά από το σύνολο τους για αυτό και τα συνδικαλιστικά τους όργανα ανέθεσαν στον Κούγια να ξελασπώσει τον δικό τους. Επιβεβαιώνει ότι οι δολοφονικές ενέργειες των μπάτσων επικροτούνται και συγκαλύπτονται από όλη την βαθμίδα ιεραρχίας του κατασταλτικού μηχανισμού. Αποδεικνύει το μέγεθος της συγκάλυψης που διαπράττεται καθημερινά στα αστυνομικά τμήματα, στα κρατητήρια, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών για τις βιαιοπραγίες, τους βασανισμούς, τις δολοφονίες των μπάτσων που βαφτίζονται “μεμονωμένα περιστατικά”, “αυτοκτονίες”, “τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις”.
Αποδεικνύεται επίσης ότι η πολιτική κάλυψη των κατασταλτικών πογκρόμ ενάντια στο ανατρεπτικό κίνημα, τους μετανάστες, όσους βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο και πετιούνται στα αστικά γκέτο των μητροπόλεων είναι μια πολιτική επιλογή που ξεπερνάει τις ιδεολογικές ταμπέλες του αστικού πολιτικού προσωπικού. Είναι μια επιλογή κρατικής διαχείρισης και χάραξης κυβερνητικής πολιτικής. Είναι η ίδια η ουσία του κράτους.
Ας επιστρέψουμε όμως στην δήλωση του Κορκονέα. Η αναφορά στην πολιτική ταυτότητα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ως έναν λόγο για τον οποίο παραμένει αμετανόητος δείχνει ότι ο Κορκονέας έχει ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που τον καθιστά εχθρικό απέναντι στους αναρχικούς σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρεί ηθικό και δίκαιο να δολοφονούνται από την αστυνομία. Έχει αντίληψη του θεσμικού του ρόλου καθώς θεωρεί ότι η πράξη του δεν εξελίχθηκε εκτός των αστυνομικών του καθηκόντων αλλά μέσα στα πλαίσια που ορίζει η υπηρεσία του στην αστυνομία.
Με την άρνηση του να ζητήσει συγγνώμη για την δολοφονία του συντρόφου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εισάγοντας ως βασική επιχειρηματολογία το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος ήταν αναρχικός ουσιαστικά αναλαμβάνει πέρα από τις όποιες ποινικές προεκτάσεις που μας είναι αδιάφορες και την πολιτική ευθύνη καθιστώντας την δολοφονία πολιτική με τις πολιτικές ευθύνες να αναρριχούνται έως την κορυφή της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Ταυτόχρονα η δήλωση του Κορκονέα κουβαλάει και ένα κοινωνικό φορτίο με αντιδραστικό πρόσημο. Εκφράζει εκείνα τα μικροαστικά και συντηρητικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας τα οποία έσπευσαν να νομιμοποιήσουν την κρατική δολοφονία λέγοντας “καλά να πάθει”, “πήγαινε γυρεύοντας”, “τι δουλεία είχε στα Εξάρχεια;”. Τα κοινωνικά κομμάτια που σε ένα ενδεχόμενο μιας επαναστατικής απόπειρας θα ταχθούν ψυχή και σώμα με το στρατόπεδο της αντεπανάστασης.
Την ίδια στιγμή με την δήλωση του αντικρούει και τα αφηγήματα που εμφανίζουν την συγκεκριμένη κρατική δολοφονία ως ένα μεμονωμένο περιστατικό σε μια προσπάθεια να την αποσυνδέσουν από την ιστορική αντιπαράθεση του κόσμους της εξουσίας με όσους εξεγείρονται εναντίων της, να την αφοπλίσουν από τα μαχητικά πεδία του κοινωνικού πολέμου, να την αφομοιώσουν ως μια σταγόνα κρατικής βίας που ξεχείλισε το ποτήρι απαιτώντας τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας.
Όμως αν ο Κορκονέας και οι όμοιοι του παραμένουν αμετανόητοι για την δολοφονία του συντρόφου μας εξίσου αμετανόητοι παραμένουν και όσοι εξακολουθούν να αγωνίζονται για ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας μέσα από τις γραμμές του ανατρεπτικού κινήματος. Εκείνοι που δεν αφήνουν της σταγόνες ζωής να στάζουν ανεκμετάλλευτες στο πάτωμα γνωρίζοντας πως είναι σταγόνες χαμένες από την φυσική ροή των πραγμάτων, της αέναης κίνησης προς την ελευθερία. Εκείνων που χορεύουν μέσα στις δίνες της καταιγίδας που κατακλύζουν το μυαλό και την καρδιά μας, της καταιγίδας δράσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που ονειρευόμαστε να ξεσπάσει και να παρασύρει το σώμα μας στα μονοπάτια των απέραντων ωκεανών που θέλουμε να κατακτήσουμε αγναντεύοντας και γελώντας.
Αυτοί είναι εκείνοι που θα βάλουν τις βάσεις ώστε η ιστορία να γραφτεί με τον τρόπο που της αρμόζει.
Νίκος Ρωμανός».
Ο Νίκος Ρωμανός και σ΄αυτό το κείμενο, αφήνει την οργή και την αγανάκτηση που τον διακατέχουν να αποδυναμώσουν και να αποκρύψουν τελικά την πραγματική αιτία της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο Κορκονέας δεν ήταν ένας από τους πολλούς όμοιους μπάτσους. Μέγα λάθος. Βρισκόταν σε “διατεταγμένη υπηρεσία”, όταν τράβηξε το πιστόλι να σημαδέψει κατευθείαν στην καρδιά και να σκοτώσει το φίλο του. ΄Ηθελε αίμα, που χρειαζόταν η εγκληματική οργάνωση της Χ.Α, για να φτιάξει το κλίμα, που θα οδηγούσε σε εκτροπή και ευκολότερη ανάδειξή της.
Αν όλοι οι μπάτσοι ήταν έτσι, όπως λέει ο Νίκος Ρωμανός, τότε θα έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να έχουμε και έναν νεκρό αναρχικό από όπλο μπάτσου. Δεν έγινε ποτέ αυτό. Δεν πυροβολούν ό,τι αναρχικό κινείται οι αστυνομικοί.
Ο Κορκονέας λειτούργησε βάσει σχεδίου. Είχε εντολή να δολοφονήσει. Κι αυτό έκανε. Τα άλλα, πως κάθε μπάτσος θα έκανε το ίδιο, αν ήταν στη θέση του Κορκονέα, είναι ανυπόστατα και αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά αίτια της δολοφονίας. ΄Αθελά του, ο Νίκος Ρωμανός δίνει συχωροχάρτι στο Μιχαλολιάκο και την εγκληματική του οργάνωση.
Και η Ιστορία δε γράφεται υπό τον φόρτιση και συγκινησιακή πιέση, υπό το κράτος οργής ή άλλων συναφών συναισθημάτων. Είναι ήρεμη, ψύχραιμη και προπαντός αντικειμενική. Γι΄αυτό και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί, όταν αναφερόμαστε σε εκείνη.
2.. Guardian: Ο Λευκός Οίκος του Τραμπ θυμίζει αυλή βασιλιά της Αναγέννησης -Οι «αυλικοί» που προκαλούν χάος
Ποιοί αυλικοί βασιλιά Αναγέννησης και ποιος Λουδοβίκος 14ος! Για κόψτε μούρες. Ψυχροί, κοκαλωμένοι, αδιαπέραστοι από ανθρωπισμό, αξιοπρέπεια και ηθική. ΄Ο,τι χειρότερο έχε να επιδείξει η Αμερική μέχρι σήμερα.
3, Αντικαπνιστικός νόμος: Μια διαχρονική αποτυχία της ελληνικής Πολιτείας
Για τον περιβόητο αντικαπνιστικό νόμο έχει χυθεί άπειρο μελάνι και έχει κυλήσει πια ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που η Πολιτεία επικεντρώθηκε στο θέμα του καπνίσματος θέλοντας να βάλει μια τάξη σε ένα άναρχο τοπίο, προστατεύοντας παράλληλα τη δημόσια Υγεία από μια μεγάλη απειλή. Γιατί όμως μοιάζει σήμερα σαν να βρισκόμαστε και πάλι στο σημείο μηδέν; Τι λένε οι Έλληνες, τι προτείνει η επιστημονική κοινότητα και πως βλέπει το θέμα η σημερινή πολιτική ηγεσία;
Την ώρα που οι καπνιστές στη χώρα μας μειώνονται, με το ποσοστό τους να ανέρχεται στο 27%, και 33% στις νεαρές ηλικίες 16-24 ετών, το παθητικό κάπνισμα παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα που μοιάζει άλυτο παρά την αυστηρή νομοθεσία, εκθέτοντας σε κίνδυνο κάθε χρόνο πάνω από 130.000 εργαζόμενους στο χώρο της εστίασης και της διασκέδασης, με το μέσο Έλληνα (συμπεριλαμβανομένων μικρών παιδιών, εγκύων, και ανθρώπων με αναπνευστικά προβλήματα) να εκτίθεται σε ποσοστό 78,5% στο παθητικό κάπνισμα σε εστιατόρια, μπαρ και καφετέριες.
Άλλωστε πόσες φορές έχουμε βρεθεί σε καφετέριες που για τα μάτια του κόσμου δεν έχουν στα τραπέζια τασάκια αλλά διάφορες άλλες πατέντες ώστε εκείνοι να μη φέρουν καμία ευθύνη; Πάντα, το πολυμήχανο ελληνικό μυαλό θα βρει τον τρόπο ώστε να γίνει το δικό του. Βέβαια, σήμερα και τα τασάκια να είχαν σε κοινή θέα, κανείς δε μοιάζει να ενδιαφέρεται. Ούτε έλεγχοι γίνονται, ούτε πρόστιμα επιβάλλονται από ένα κράτος που σε ακόμη μια περίπτωση δεν εφαρμόζει το νόμο που το ίδιο θέσπισε.
Εκτός βέβαια αν κανείς επισκεφτεί ένα χώρο που σέβεται τον εαυτό του ή προσφέρει υψηλές υπηρεσίες (με το εξίσου υψηλό κόστος) ή είναι κατάστημα πολυεθνικής αλυσίδας που ακολουθεί παντού τους ίδιους κανόνες. Στην περιφέρεια δε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Πρόκειται για εκποίηση της Δημόσιας Υγείας σε συγκεκριμένα συμφέροντα
“Ουσιαστικά πρόκειται για εκποίηση της Δημόσιας Υγείας σε συγκεκριμένα συμφέροντα, που εκθέτει τη χώρα διεθνώς και προκαλεί κοινωνική αγανάκτηση” σημείωσε ο Παναγιώτης Μπεχράκης, Πνευμονολόγος-Εντατικολόγος και Διευθυντής του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου με τίτλο “Μιλάμε ανοιχτά για τον Καρκίνο. Πρόληψη και έγκυρη διάγνωση” που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος σε συνεργασία με την Αντικαρκινική Εταιρεία, δείχνοντας με έμμεσο τρόπο προς την πλευρά των καπνοβιομηχανιών και πρόσθεσε πως η μη εφαρμογή του νόμου αντικατοπτρίζει σαφή έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Σε αντίθεση όμως με την διαχρονική έλλειψη πολιτικής βούλησης ο Έλληνας ζητά πια μετ’ επιτάσεως να εφαρμοστεί ο νόμος με το 76% να αισθάνεται θυμό που η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ, που δεν εφαρμόζει το νόμο για το κάπνισμα και το 78% να πιστεύει ότι η μη εφαρμογή του νόμου αποτελεί σημείο πολιτιστικής υποβάθμισης της χώρας μας. Το τσιγάρο πια έχει πάψει να αποτελεί “μόδα’ και “μαγκιά” και ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία.
Το κάπνισμα και ο καρκίνος των πνευμόνων
Βέβαια, το όλο θέμα δε είναι μόνο θέμα αισθητικής και πολιτισμού αλλά σοβαρό θέμα δημόσιας Υγείας. Περίπου 8000 άνθρωποι κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους από καρκίνο στους πνεύμονες που προκαλείται κυρίως από το κάπνισμα.
Στον ίδιο κίνδυνο με τον καπνιστή μπαίνει και ο παθητικός, ο οποίος αν και δεν καπνίζει, εισπνέει όλη τη ρύπανση που δημιουργείται από το τσιγάρο που καίγεται, από την εκπνοή του καπνιστή αλλά και από την επαφή του με αντικείμενα (χαλιά, κουρτίνες) στα οποία έχει προσκολληθεί το αόρατο τοξικό μείγμα.
Αυτό που είναι το σημαντικότερο στοιχείο σχετικά με το καρκίνο των πνευμόνων είναι η έγκυρη πρόληψη της νόσου.
“Σημαντικό βήμα αποτελεί η οδηγία του Αμερικανικού Κολεγίου Πνευμονολογίας (American College of Chest Physicians) σύμφωνα με την οποία κάθε καπνιστής ηλικίας άνω των 55 ετών που έχει καπνίσει περισσότερο από 30 pack/years ( pack/year = το γινόμενο των πακέτων τσιγάρων που καταναλώνεται σε ημερήσια βάση πολλαπλασιαζόμενο επί τα χρόνια καπνίσματος, π.χ. ένα πακέτο την ημέρα επί 30 χρόνια = 30 pack/years) πρέπει να υποβάλλεται σε μία αξονική τομογραφία θώρακος χαμηλής δόσης και χωρίς σκιαγραφικό κάθε χρόνο. Μόνον έτσι ο καρκίνος του πνεύμονος θα διαγνωστεί έγκαιρα και σε θεραπεύσιμο στάδιο της νόσου.
Πολύ πιο σημαντική είναι και η πρόσφατη ανακάλυψη μεθόδου διάγνωσης του καρκίνου του πνεύμονος με ειδική ανάλυση του εκπνευστικού εκνεφώματος, που συλλέγεται με την ήρεμη εκπνοή. Απαιτούνται μερικά χρόνια κλινικών μελετών προκειμένου να σταθμιστεί επακριβώς η ευαισθησία και η ακρίβεια της μεθοδολογίας αυτής που είναι τελείως ανώδυνη ακίνδυνη και μη επεμβατική” μας εξηγεί ο κ. Μπεχράκης.
Η πρόληψη πρέπει να πάψει να αποτελεί το παραπαίδι των υπηρεσιών υγείας
“Υπολογίζεται πως 3,7 εκ. ζωές θα μπορούσαν να σωθούν κάθε χρόνο αν εφαρμόζονταν οι σωστές στρατηγικές πρόληψης. Για κάθε 1 δολάριο που επενδύεται στην πρόληψη εξοικονομείται το δεκαπλάσιο σε έξοδα θεραπείας. Σε μία εποχή, τόσο επώδυνα δύσκολη για το κράτος μας, η πρόληψη πρέπει να πάψει να αποτελεί το παραπαίδι των υπηρεσιών υγείας και να αποτελέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων μας. Παράλληλα πολύ αποτελεσματικότερη από οποιοδήποτε καινοτόμο φάρμακο στο άμεσο μέλλον είναι η εφαρμογή πληθυσμιακών προγραμμάτων έγκαιρης διάγνωσης σε συγκεκριμένες μορφές καρκίνου” σημειώνει από την πλευρά του ο Πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Ευάγγελος Φιλόπουλος.
Στη συνέντευξη Τύπου, που παρουσιάστηκαν όλα τα παραπάνω στοιχεία παρέστη και ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου Υγείας, Γιάννης Μπασκόζος, ο οποίος με όσα είπε, άφησε ένα παράθυρο ελπίδας για την αλλαγή στάσης του κράτους, χαρακτηρίζοντας τον αντικαπνιστικό νόμο “διαχρονική αποτυχία της Πολιτείας” ενημερώνοντας πως το θέμα θα συζητηθεί τη Δευτέρα ενώπιον της ηγεσίας του Υπουργείου, ενώ δεσμεύτηκε πως το θέμα θα μπει επίσης και στην ατζέντα του κυβερνητικού συμβουλίου. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά τα πράγματα να αλλάξουν.
(Στοιχεία: Ελληνική Στατιστική Αρχή, Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία)
Να φανταστούμε πως όλα τα φταίει το κράτος; ΄Εχετε πάει ποτέ στη Σουηδία; Είδατε εκεί να τολμάει πελάτης καφετέριας να ανάψει τσιγάρο; Ούτε καν στην είσοδο, απέξω. Τους ανάγκασε ποτέ τους Σουηδούς το κράτος με τιμωρίες και πρόστιμα να σέβονται τα αυτονόητα;
Εδώ είναι Ελλαδιστάν. Ακόμα ζούμε στην εποχή των “σπηλαίων”. Νομίζετε πως έχει καλύτερη πολιτισμική παιδεία ο σημερινός ΄Ελληνας καπνιστής από το Νεάντερταλ; Τί να λέμε τώρα.
4. Τι απάντησε ο Ντόναλντ Τραμπ όταν δημοσιογράφος του είπε ότι ο Πούτιν είναι «δολοφόνος»
Αίσθηση προκάλεσε η απάντηση που έδωσε ο Ντόναλντ Τραμπ σε συνέντευξή του, σχετικά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Οταν ο Μπιλ Ο’ Ράιλι του Fox News αποκάλεσε «δολοφόνο» τον Ρώσο πρόεδρο, ο Τραμπ αντέδρασε λέγοντας ότι και οι ΗΠΑ δεν είναι τόσο αθώα χώρα.
Στο απόσπασμα της συνέντευξης που δόθηκε στη δημοσιότητα, πριν μεταδοθεί ολόκληρη, ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Αμερικανό πρόεδρο αν σέβεται τον Πούτιν και γιατί.
«Τον σέβομαι. Σέβομαι πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα πάω καλά μαζί τους», είπε αρχικά ο Αμερικανός πρόεδρος. Οσο για τους λόγους που σέβεται τον Ρώσο ομόλογό του, ανέφερε: «Είναι ηγέτης της χώρας του. Λέω ότι είναι προτιμότερο να τα πάμε καλά με τη Ρωσία από ότι όχι. Κι αν η Ρωσία μας βοηθήσει στη μάχη κατά του ISIS και της ισλαμικής τρομοκρατίας σε όλο τον κόσμο, αυτό είναι κάτι καλό. Θα τα πάω καλά μαζί του; Δεν έχω ιδέα».
Σε εκείνο το σημείο ο Ο’ Ράιλι σχολίασε «ο Πούτιν είναι δολοφόνος», με τον Τραμπ να του απαντά: «Υπάρχουν πολλοί δολοφόνοι. Εχουμε πολλούς δολοφόνους. Τι, νομίζεις ότι η χώρα μας είναι τόσο αθώα;».
Ευχάριστη έκπληξη η απάντηση του Τραμπ πως η χώρα του δεν είναι και αυτή αθώα. Είναι καλή η αυτογνωσία και συνεισφέρει στην προκοπή μιας χώρας. Και δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τις αλήθειες , που ξεστομίζονται ,ακόμα κι από εκείνους που δεν είναι συνηθισμένοι να τις λένε.
5. ΓΝΩΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ
Τζέιμς Ρόμπαρτ: Ο δικαστής που μπλόκαρε το διάταγμα Τραμπ και έκανε έξαλλο τον Αμερικανό πρόεδρο
Το όνομα του Τζέιμς Ρόμπαρτ έκανε τον γύρο του κόσμου τις τελευταίες ώρες, καθώς έγινε γνωστός ως ο δικαστής που μπλόκαρε το αντιμεταναστευτικό διάταγμα του Ντόναλντ Τραμπ και προκάλεσε το ξέσπασμα του Αμερικανού προέδρου.
Ο Τραμπ τον κατηγόρησε για μία «γελοία απόφαση». Ομως, ο 69χρονος, που κατέχει την έδρα του ομοσπονδιακού δικαστή για πάνω από μία δεκαετία- διορισμένος από τον Τζορτζ Μπους- είναι γνωστός για το ήθος του.
«Δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την πολιτική», τόνισε ο Ντάγκλας Αντκινς, επενδυτής ιδιωτικών κεφαλαίων και πρώην στέλεχος επενδυτικής τράπεζας που γνωρίζει τον Ρόμπαρτ από την παιδική ηλικία. «Δεν είναι συντηρητικός, ούτε φιλελεύθερος. Είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται για τον νόμο και την απόδοση δικαιοσύνης», πρόσθεσε.
Εκδίδοντας προσωρινή δικαστική εντολή, που ισχύει για όλη την αμερικανική επικράτεια, ο Ρόμπαρτ μπλόκαρε προσωρινά την εφαρμογή του διατάγματος Τραμπ, το οποίο απαγόρευε την είσοδο στην χώρα σε υπηκόους επτά χωρών με κυρίως μουσουλμανικό πληθυσμό.
Η αντίδραση του προέδρου
Ο Αμερικανός πρόεδρος αντέδρασε μέσω Twitter. «Η άποψη αυτού του αποκαλούμενου δικαστή, η οποία ουσιαστικά αφαιρεί την επιβολή του νόμου από τη χώρα μας, είναι γελοία και θα ανατραπεί», έγραψε στην πρώτη του ανάρτηση, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. «Τι γίνεται η χώρα μας όταν ένας δικαστής μπορεί να σταματήσει μία ταξιδιωτική απαγόρευση της Εσωτερικής Ασφάλειας και ο οποιοσδήποτε, ακόμη και με κακές προθέσεις, μπορεί να μπει στις ΗΠΑ;», συνέχισε. «Επειδή η απαγόρευση άρθηκε από έναν δικαστή, πολλοί ιδιαίτερα κακοί και επικίνδυνοι άνθρωποι μπορεί να έρθουν στη χώρα μας. Μία απαίσια απόφαση». «Ο δικαστής ανοίγει τη χώρα μας σε πιθανούς τρομοκράτες και άλλους που δεν έχουν το καλύτερο συμφέρον μας στην καρδιά τους. Οι κακοί άνθρωποι χαίρονται!», ήταν δύο ακόμη αναρτήσεις του.
Τραμπ κατά δικαιοσύνης
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ντόναλντ Τραμπ επιτίθεται σε δικαστή. Ως υποψήφιος πρόεδρος, είχε επικρίνει τον ομοσπονδιακό δικαστή Γκονζάλο Κουριέλ που εξέταζε την δικαστική υπόθεση για το πανεπιστήμιο Τραμπ, υποστηρίζοντας ότι ο Κουριέλ δεν μπορεί να είναι αμερόληπτος εξαιτίας της μεξικανικής του καταγωγής και της δέσμευσης του τότε Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου προέδρου να λάβει μέτρα εναντίον των Μεξικανών μεταναστών. Ομως, τώρα η επίθεσή του εναντίον του Ρόμπαρτ, από τη θέση του προέδρου, έχει άλλη σημασία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ανακοίνωση της απόφασης του ο Ρόμπαρτ τόνισε πως τα τρία στοιχεία που συνθέτουν τη διάκριση των εξουσιών, η εκτελεστική εξουσία, το Κογκρέσο και η Δικαιοσύνη, θα πρέπει να λειτουργούν με ισότιμους όρους.
«Το έργο της δικαστικής εξουσίας και αυτού του δικαστηρίου περιορίζεται στο να διασφαλίζει ότι οι αποφάσεις που λαμβάνουν τα άλλα σώματα εξουσιών συμμορφώνονται με τους νόμους της χώρας και ιδίως με το Σύνταγμα μας», υπογράμμισε ο δικαστής, ο οποίος αρνήθηκε να σχολιάσει τις αναρτήσεις του Αμερικανού προέδρου, όταν επικοινώνησε μαζί του το Reuters.
Ποιος είναι ο Ρόμπαρτ
Απόφοιτος του κολεγίου Ουάιμαν της Ουάσινγκτον και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζόρτζταουν, ο Ρόμπαρτ εργάστηκε επί 30 χρόνια σε μια νομική εταιρεία, πριν διοριστεί στην δικαστική έδρα από τον πρόεδρο Μπους το 2004.
Σύμφωνα με τον Αντκινς, ο Ρόμπαρτ και η σύζυγος του δεν έχουν παιδιά και έχουν γίνει κατά την διάρκεια ετών ανάδοχοι γονείς σε αρκετά παιδιά μετανάστες, που προέρχονται κυρίως από χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Στο παρελθόν διετέλεσε πρόεδρος στο Οικοτροφείο Παιδιών του Σιάτλ, ενώ είναι πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Οικοτροφείων στην Ουάσινγκτον, σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του. Τέτοιοι οργανισμοί παρέχουν υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε νεαρά παιδιά που διατρέχουν κίνδυνο και βοηθούν οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Στην ακροαματική διαδικασία για την έγκριση του διορισμού του, ο Ρόμπαρτ είχε αναφερθεί στις δωρεάν νομικές υπηρεσίες που παρείχε στην αρχή της καριέρας του σε «ανθρώπους που πολλές φορές ένοιωθαν ότι το νομικό σύστημα στρεφόταν εναντίον τους». Οπως είχε τονίσει τότε, έμαθε ότι ο νόμος «μπορεί να είναι, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μια ευκαιρία για αυτούς τους ανθρώπους για να αναζητήσουν επανόρθωση αν έχουν αδικηθεί».
Το όνομά του είχε συζητηθεί στις ΗΠΑ και το 2016, όταν δήλωσε από έδρας ότι «Οι Ζωές των Μαύρων Μετράνε (Black Lives Matter)», του γνωστού κινήματος που δημιουργήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία εναντίον των μαύρων.
Είχε επίσης επικαλεστεί την ανακοίνωση που είχε καταστεί δημοφιλής από διαδηλωτές κατά την διάρκεια μιας ακροαματικής διαδικασίας το 2012 για την έκδοση συναινετικής απόφασης με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση που απαιτούσε από το αστυνομικό τμήμα του Σιάτλ να διερευνήσει κατηγορίες για περιστατικά μεροληπτικής αντιμετώπισης πολιτών και άσκηση υπέρμετρης βίας.
Το 2011 ο Ρόμπαρτ εξέδωσε δικαστική εντολή για την προσωρινή αναστολή απόφασης της Πολιτείας για την περικοπή κυβερνητικών κονδυλίων για παιδιά με ειδικές ανάγκες και οικογένειες στην Ουάσινγκτον.
«Όταν βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια σύγκρουση μεταξύ οικονομικών και δημοσιονομικών ζητημάτων…και του ανθρώπινου πόνου ο οποίος μπορεί να προληφθεί» είχε τονίσει ο Ρόμπαρτ στην αιτιολόγηση της απόφασης του, «η ισορροπία κλίνει προς την μεριά της αποτροπής του ανθρώπινου πόνου».