Η ΜΟΣΧΑ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗ
Ο Πούτιν ζήτησε από τη ρωσική πολεμική αεροπορία να είναι «έτοιμη για πόλεμο»
Συναγερμός έχει σημάνει στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, μετά τον «αιφνιδιαστικό έλεγχο» που διέταξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η εντολή του ρώσου προέδρου αποσκοπεί στο να ελεγχθεί το ετοιμοπόλεμο των στρατευμάτων, των οπλικών συστημάτων και των υπηρεσιών, ώστε να μην πιαστεί στον ύπνο η άμυνα της χώρας, μεταδίδει το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS.
Οι προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει, είπε ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου.
«Σύμφωνα με την απόφαση του Ανώτατου Ηγέτη των Ενόπλων Δυνάμεων ένας αιφνιδιαστικός έλεγχος των δυνάμεων της Πολεμικής Αεροπορίας άρχισε να αξιολογεί την ετοιμότητα των στρατιωτών και των αρμόδιων υπηρεσιών να διεξάγουν μάχιμες εκπαιδευτικές αποστολές», ανέφερε.
Οι προετοιμασίες αυτές έρχονται σε μια περίοδο που εντείνονται οι ανησυχίες για τις εντάσεις μεταξύ της Ρωσίας και ορισμένων απ’ τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει καταδικάσει τις στρατιωτικές εκστρατείες της Μόσχας, αλλά δέχεται έντονη κριτική για τις σχέσεις που θέλει να αναπτύξει με τη ρωσική ηγεσία, ενώ οι σχέσεις της Ρωσίας με ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί.
Η Μόσχα ζεσταίνει το τελευταίο διάστημα την πολεμική της μηχανή σε πολλά μέτωπα, από τα δυτικά και νοτιοδυτικά σύνορά της μέχρι την Αρκτική. Ενώ αποκάλυψε τα σχέδιά της να ενισχύσει φέτος τις ένοπλες δυνάμεις της με 900 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα, 170 αεροσκάφη, πέντε στρατηγικά βομβαρδιστικά, οκτώ πολεμικά πλοία, τρία νέα υποβρύχια και δύο φρεγάτες για το Στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Δυτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας παραμένουν ουσιαστικά ασθενέστερες απ’ τις αντίστοιχες νατοϊκές, αλλά κερδίζουν τεχνολογικό έδαφος υπό τη στιβαρή καθοδήγησή τους από τον Πούτιν.
Σύμφωνα με τον Ιγκόρ Σουτιάγκιν, ερευνητή της λονδρέζικης δεξαμενής σκέψης Royal United Services Institute, ο ρωσικός στρατός μπορεί να μην είναι ο ισχυρότερος του κόσμου, αλλά η αποτελεσματικότητά του αυξάνεται διαρκώς, εν μέρει επειδή ο Πούτιν έχει τα ηνία του.
«Η έλλειψη περιορισμών τον φέρνει σε καλύτερη θέση μάχης απ’ τους αντιπάλους του», λέει. «Είναι ισχυρότερος επειδή αν θελήσει να τον χρησιμοποιήσει ο Πούτιν δεν θα ζητήσει από κάποιον άλλον συμβουλές. Δεν χρειάζεται να πάει στη βουλή ή στο Καπιτώλιο για να πάρει έγκριση..»
Δε στέγνωσε το χτεσινό «μελάνι» μας στην ανάλυση για τα σχέδια του δικτάτορα Πούτιν ( με αφορμή τις διαδηλώσεις στη Ρουμανία), το πιθανότερο στην Υπερδνειστερία ή και τη Βαλτική ακόμα, και έχουμε σήμερα από τα διεθνή πρακτορεία την επιβεβαίωση πως ο «Τσάρος» ζεσταίνει την πολεμική του μηχανή!
Ζούμε τη χειρότερη συγκυρία για την ανθρωπότητα. Ούτε την περίοδο του αποκαλούμενου «ψυχρού πολέμου» δεν είχε φτάσει ο συναγερμός σε τέτοιο «κόκινο». Συνέπεσαν να εξουσιάζουν οι…πλανήτες δυο άκρως επικίνδυνων και παρανοϊκών ηγετών υπερδυνάμεων.
Τραμπ και Πούτιν είναι ο απόλυτος εξευτελισμός της έννοιας εξουσία και του παραλογισμού της . Ταυτόχρονα ο τρόπος διαχείρισής της σηματοδοτεί τη νεκρανάσταση στον αιώνα μας ενός άκρατου, ιστορικά απρόσμενου και σφόδρα επικίνδυνου εθνικισμού. Το συγκεκριμένο δίδυμο της αφροσύνης και της εγκληματικής άσκησης μιας ολοκληρωτικής εξουσίας, αποτελεί τον υπ΄αριθ. 1 κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη.
΄Οσο μένουν στις θέσεις τους τα ανθρωπόμορφα και αιμοδιψή αυτά θηρία, κανείς δεν έχει το δικαίωνα να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Από “χτες” όφειλαν οι πολιτικοί ακτιβιστές να είναι στους παγκόσμιους δρόμους. Να έχουν καταλάβει τις πρεσβείες των δύο χωρών σε όλες τις χώρες του κόσμου με αίτημα την απομάκρυνση των «αγγέλων» του νέου Αρμαγεδώνα.
_____________________________________________________
1. ΝΟΣΗΛΕΥΟΤΑΝ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Πέθανε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, σε ηλικία 74 ετών
Εφυγε από τη ζωή ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Την είδηση έκανε γνωστή η σύζυγός του Άννα Βαγενά.
«Ο Λουκιανός έφυγε σήμερα, 7 Φεβρουαρίου 2017, τα ξημερώματα από κοντά μας.
Ευχαριστούμε πολύ όλους τους γιατρούς, τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές που τον φρόντισαν σε όλες του τις νοσηλείες.
Ευχαριστούμε όλους εσάς που τον αγαπήσατε και ξέρουμε ότι θα τον αγαπάτε για πάντα.
Η τελετή θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Να πάλι που με το θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη ,ορθώνεται για άλλη μια φορά και για πολλούς …αμείλικτο το ( ανύπαρκτο στην ουσία) ερώτημα. Ο καλλιτέχνης κρίνεται για την τέχνη του ή από το σύνολο των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας, των επιλογών, της συμπεριφοράς και της στάσης του απέναντι στη ζωή;
Θα πει κάποιος συνετός. ΄Ενας καλός καλλιτέχνης και ένας κακός χαρακτήρας σίγουρα δεν μπορεί να μετρηθεί στο σύνολο ως…Καλόκακος άνθρωπος. ΄Όπως, ακριβώς, δεν μπορείς να προσθέσεις γενικώς ανόμοια πράγματα. Να πεις πέντε πορτοκάλια και 3 λεμόνια μας κάνουν…8 λεμονο-πορτόκαλα.
Και όχι μόνο στο χώρο της τέχνης, αλλά σε κάθε δραστηριότητα της ζωής το άτομο, αν είναι να κριθεί, αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνολικά, αλλά για κάθε επί μέρους στοιχείο της δραστηριότητας, του έργου, των αρχών, της συμπεριφοράς, του χαρακτήρα του. Τέτοια άποψη είναι απολύτως κατανοητή στους νουνεχείς και εντελώς ακατανόητη στους πάσης φύσεως «μύωπες» ή τους έχοντας συγκεκριμένους λόγους να παρουσιάζουν “προκατάληψη” στις κρίσεις τους για τον κρινόμενο .
Λένε για παράδειγμα. Αυτός ο γιατρός, που πέθανε σήμερα ήταν φοβερός επιστήμονας, αλλά… κακός πατέρας. Τί γίνεται εδώ; Τί μας μένει, αποχωρούντος του γιατρού από τον μάταιο τούτο κόσμο να σκεφτούμε για κείνον;
Το παιδί του θα τον θυμάται σίγουρα με την ιδιότητα του πατέρα, ως σκληρό και άκαρδο, που το ξυλοφόρτωνε στα νεύρα του και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο σχολείο να ρωτήσει τους δασκάλους για το πώς τα πάει στα μαθήματά του. Κάποιος ασθενής από την άλλη, που το ίδιο άτομο με την ιδιότητα του γιατρού τον έσωσε στο παρά τρίχα από του χάρου τα δόντια και μάλιστα χωρίς φακελάκι, τον θυμάται και τον κρίνει ως άριστο επιστήμονα, συνεπή επαγγελματία και έντιμο άνθρωπο. Συμπέρασμα; Καλόκακος και ο γιατρός, ως μακαρίτης;
Για τους νουνεχείς είπαμε, δεν υπάρχει δίλημμα. Κάθε ιδιότητα του ανθρώπου, που παράγει πράξη-έργο ,θετικό ή αρνητικό, μετριέται και κρίνεται ξεχωριστά . Μάλιστα στη σωστή, την κανονική, την αντικειμενική βάση της κρίσης (κυρίως της ιστορικής) καμιά ιδιότητα και απορρέουσα εξ αυτής πράξη, δε βαραίνει περισσότερο στη ζυγαριά σε βάρος μιας άλλης. Δεν επιτρέπεται να επηρεάζεται η κρίση από μια ιδιότητα της οποίας το παραγόμενο έργο, έχει υπέρτερες επιπτώσεις, δυσμενείς ή όχι, από μια άλλη, αφαιρώντας έτσι από τον κρινόμενο το δικαίωμα, να κριθεί αντικειμενικά.
Σούμα, επομένως… «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξη το λαδόξυδο, δεν υπάρχει. Το αποτέλεσμα της κρίσης είναι ακριβώς , όπως το επιτάσσει η λογική. ΄Αριστος σ΄αυτό, χείριστος στο άλλο. («΄Ινα” στο κάτω κάτω, «πληρωθή το ρηθέν” πως ουδείς τέλειος σ΄αυτό τον κόσμο.
Κάναμε το μακροσκελή αυτό πρόλογο για να προλάβουμε την απόρριψη της κριτικής μας στη συνέχεια για το Λουκιανό Κηλαϊδόνη, που έφυγε πια από κοντά μας. Κι αυτό, λόγω του…βεληνεκούς του θανόντος σε αναγνωρισιμότητα και προσφορά στην τέχνη, που αναγκάζει, εκόντες άκοντες, κάποιους να υποκύπτουν σε μια κρίση, παραβλέποντας άλλες συνιστώσες ,εξίσου σημαντικές, για την τελική εξαγωγή ενός αντικειμενικού, κριτικού συμπεράσματος
Και να ποια είναι η κρίση μας για τον καλλιτέχνη Λουκιανό Κηλαηδόνη. Εξαίρετος! Ούτε χρειάζεται ευτυχώς κοπιαστική αναζήτηση επιχειρημάτων, για να δικαιολογήσει κανείς ένα τέτοιο χαρακτηρισμό. Αρκεί κανείς να θυμηθεί πόσες γενιές “φτιάχτηκαν” μουσικά με τα ιδιόμορφα ακούσματα του Λουκιανού, όπως “Στη Βουλιαγμένη”, «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάουμποϋ», “Μια μέρα μιας Μαίρης», «Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών» (“Λέμε ναι” ).
Και πώς να μην τα χαρακτηρίσεις “γαμάτα” αυτά τα κομμάτια; Μεγαλώσαμε μ΄αυτά και γερνάμε με τα ίδια. Και φαίνεται πως αντικαταστάτης άξιος του Λουκιανού σ΄αυτό το είδος που χρόνια καλλιέργησε με επιτυχία, δε φάνηκε ακόμα. ΄Ηταν μοναδικός στις περισσότερες από τις συνθέσεις του. Αυτές τις κρίσεις για το μουσικό έργο του Λουκιανού Κηλαηδόνη θα θέλαμε να παραδώσουμε στις γενιές που έρχονται.
Αλλά δεν ήταν μόνο καλλιτέχνης ο Κηλαηδόνης. Ως δημόσιο πρόσωπο με μεγάλη αναγνωρισιμότητα και ισχυρή δύναμη επιρροής στον κόσμο, άσκησε και το ρόλο του “δάσκαλου”, του “σκαπανέα” της κοινωνίας Μια ιδιότητα που δε θα έπρεπε να αποφύγουμε να τη βάλουμε στο κριτικό μικροσκόπιο, από το φόβο πως μπορεί η διαφορετική μας κρίση, αρνητική τούτη τη φορά για τον ίδιο καλλιτέχνη, θα μείωνε το καλλιτεχνικό του κύρος ή δε θα συγκέντρωνε και πολλά ευήκοα ώτα .
Λέμε λοιπόν μετά λόγου γνώσεως, πως όσο εξαίρετος ήταν ο Λουκιανός ως μουσικός συνθέτης ,άλλο τόσο κακός υπήρξε ως δάσκαλος σε κορυφαία θέματα, όπως εκείνο της παράθεσης των επιλογών του, ως παράδειγμα στη διαμόρφωση ενός συνειδητοποιημένου- πολίτη. Το Λουκιανό ήταν καλό να τον ακούς ,αλλά να μην τον… ακούς. Να ευφραίνεις με τη μουσική του την ψυχή σου, αλλά να μην την καλλιεργείς με τις επιλογές που εκείνος αποφάσισε στη ζωή του. Σίγουρα δεν ήτα ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και το καλύτερο πρότυπο, ειδικά για τους νέους ανθρώπους στην ηλικία που αποφασίζουν για τη ζωή τους.
Με αφορμή μια συνέντευξή του παλιότερα (μας εξόργισε τότε ομολογουμένως) , παραθέσαμε μια σκληρή κριτική για όσα είπε. Πιστεύουμε πως και σήμερα πού έφυγε ο καλός καλλιτέχνης, η αρνητική εκείνη κριτική είναι εποικοδομητική, επειδή ακριβώς δεν κρύβει, δεν αποσιωπά τα στοιχεία της θετικής αντιπροσφοράς του.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ (14 Απρίλη 2012)
“Σε συνέντευξη που έδωσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στην “Real life” μίλησε για την περιπέτεια υγείας που πέρασε, τους πολιτικούς, την ευτυχία και άλλα πολλά. Δεν χάνει ποτέ το χιούμορ του – μάλιστα, δίπλα από το κουδούνι του έχει γράψει. “Η κρίση δεν πέρασε ποτέ αυτήν την πόρτα” – και δηλώνει μισός μουσικός και μισός αρχιτέκτονας.
Όταν ο δημοσιογράφος του λέει “πίστευα ότι θα είχατε κόψει το τσιγάρο μετά τις περιπέτειες της υγείας σας”, εκείνος απαντά:
“Ναι, καλά. Χέστηκα! Κατ’ αρχήν, το ’94 μου έκανε ένα μπαϊμπάς ο υπέροχος Γιακούμπ. Από τότε μέχρι τον περασμένο Γενάρη, οπότε είχα το καινούργιο επεισόδιο με την καρδιά μου, οι γιατροί μου έλεγαν “Περπάτα, κόψε το τσιγάρο, μην πίνεις.”. Αλλά εγώ συνέχισα να κάνω αυτά που ήξερα και δεν άλλαξα τίποτα στη ζωή μου, βαρέθηκα να ασχολούμαι με το τι ακριβώς πρόβλημα έχω και είπα. “Αυτός είμαι, όσο ζήσω, όσο πάει!”. Το ’94 είχαν φράξει μερικές βασικές αρτηρίες, τις οποίες αντικατέστησαν στο χειρουργείο.
Και ορισμένες από αυτές έφραξαν ξανά. Υπάρχει όμως, μια καλή, η οποία λειτουργεί ακόμα. Μου είπε πρόσφατα μια καρδιολόγος: “Ρε συ, Λουκιανέ, έχεις κλειστή τη Συγγρού και τη Σταδίου, αλλά υπάρχει ακόμα η Πανεπιστημίου η οποία δουλεύει. Μπορείς να κόβεις δρόμο από κει.”. Από το ’94 και μετά έπαθα και καρκίνο στον πνεύμονα, αλλά ούτε σ’ αυτή την περίπτωση μάσησα.”
΄Οσο σκέφτομαι πως μια εποχή άκουγα τα τραγούδια αυτού του ανόητου και περιθωριακού τύπου και η γενιά μου τον θεωρούσε για χρόνια “ξεχωριστό”, πάω να σκάσω, ντρέπομαι, διαβάζοντας αυτά που λέει ο τύπος σήμερα στο άθλιο έντυπο του Χατζηνικολάου. Χαμένος από χέρι, περιθωριακός, απολίτικος, παρτάκιας απεδείχθη ο Κηλαηδόνης.
Εν τάξει, Λουκιανέ. Θα περάσουμε το μήνυμα, που μας δίνεις στα παιδιά μας. Καπνίστε μπάφους, καταναλώστε οινοπνεύματα και αν μείνετε με μια αρτηρία κι αν σας πλακώσουν καρκίνοι, δεν τρέχει και τίποτα.
Αυτό είναι μαγκιά!”
2. Παραλήρημα δημάρχου Αγκυρας: Δυνάμεις εχθρικές προκαλούν τεχνητά σεισμούς για να μας βλάψουν
Ενδεής φρενών ο τύπος. Μην του δίνετε σημασία. Προφανώς, οι “εχθρικές δυνάμεις”, που λέει είναι… η εξής μία. Η Ελλάδα.
Εδώ σε μας , ανοητάκια, δεν μπορύν οι σεισμολόγοι μας να “μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα”. Τσακώνοντια μεταξύ τους ως Κατινίτσες, ειδικά άμα πρόκειται να μοιράσουν κονδύλια έρευνας. Κι εσύ τσαμπουνάς πως έχουν αυτοί ικανότητα να σας δημιουργήσουν από κει … τεχνητούς σεισμούς για να σας καταστρέψουν;
Καλά, Παϊσιο διαβάζει και ο δήμαρχος της ΄Αγκυρας; Λεμόνια σάπια δεν τους περισσεύουν εκεί των συνετών Τούρκων. να του πετάξουν του ανισόρροπου;