Γυναικοκτονίες: Σπάστε τη σιωπή…
“Το πιο σοκαριστικό στοιχείο που καταγράφεται είναι πως 50 γυναίκες στην ΕΕ δολοφονούνται κάθε εβδομάδα από νυν ή πρώην σύντροφό τους. Γυναικοκτονία, η επίσημη ονομασία του εγκλήματος. Η πατριαρχία, η αιτία του. Αυτός ο εμπεδωμένος κοινωνικός κανόνας, το στερεότυπο που λέει πως ο άντρας είναι ο αφέντης και η γυναίκα η δούλα του η οποία οφείλει να υποτάσσεται στις αποφάσεις του, στις επιθυμίες του, στις διαθέσεις του, στην εξουσία του”.
******
Γυναικοκτονία! ΄Οπως λέμε…μυοκτονία. Αλλά όχι, όμως και αντροκτονία. Ο πρώτος, πέρα από αδόκιμος γλωσσικός όρος, είναι και καθαρά φαλλοκρατικής επινόησης. Και φυσικά ανιστόρητος. Τους προηγούμενους αιώνες που η “αντροκτονία” (διάβαζε δολοφονία) στους πολέμους, τις βαριές (“αντρικές”) δουλειές ,ακόμα και από το πιοτό, το τσιγάρο ,τις καταχρήσεις θέριζε (στους 10 άντρες επιβίωναν οι μισοί και ούτε), ουδέποτε ακούστηκε τέτοια λέξη.
. Κι αυτό γιατί, όπως το λέει καθαρά η Βίβλος:
Γεν. 2,7. καὶ ἔπλασεν ὁ Θες τον ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν.
Γεν. 2,18. Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηόν κατ᾿ αὐτόν.
Γεν. 2,21. καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεός ἔκστασιν ἐπίτον Ἀδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς.
Γεν. 2,22. καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεός τήν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτήν πρός τόν Ἀδάμ.
΄Ηδη από τη βιβλική δημιουργία, δηλαδή, το ξεκαθαρίζει ο Μωυσής (διάβαζε το ιερατείο). ΄Εχουμε ένα είδος ανθρώπου, τον άνδρα . Η γυναίκα είναι βοηθός του. (΄Οπως λέμε στα θεάματα οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι). Εξ αρχής απολύτως καθορισμένοι οι ρόλοι. Να μην ξεχνάμε πως ο Χριστιανισμός, ως εβραϊκή θρησκεία, περπάτησε στα ίδια αχνάρια του μισογυνισμού. Ο Χριστός δεν καταδέχτηκε ούτε μια γυναίκα Απόστολο να…προσλάβει. Στα ευαγγέλια, όλες οι γυναίκες που ταυτοποιούνται εκεί , έχουν βοηθητικούς ρόλους. Ακόμα και η Μαρία καταξιώνεται ΜΟΝΟ ως μητέρα του Χριστού-άντρα. Και οι άλλες ιδιότητες που αποκτά πολύ αργότερα,ως Παναγία (πλατυτέρα ουρανών, τρυφερή, συμπονετική κ.λπ) τις της εκχωρεί το ιερατείο ως μάνα. Βέβαια,το ίδιο ουδέποτε δέχτηκε γυναίκα ως μέλος της και η “ιεροσύνη” είναι αδιανόητη και δια ροπάλου απαγορευμένη σε γυναίκα.
Και τούτη η αντίληψη παρέμενε ίδια και στους παγκόσμιους πολιτισμούς από την απώτερες στιγμές τους μέχρι και σήμερα. Πέρασε και στο δίκαιο φυσικά. Το νεότερο,γιατί στο Ρωμαϊκό, ας πούμε, που αποτέλεσε τη βάση για τα περισσότερα δίκαια και όχι μόνο στην Ευρώπη, ασφυκτιά κάτω από το βάρος μιας αδιανόητης σήμερα πατριαρχίας. Για παράδειγμα: Η γυναίκα αναγνωριζόταν ως “εμπράγματο”. Η κεφαλή της οικογενείας (pater familias), είχε απόλυτη εξουσία (patria potestas) πάνω στα άλλα μέλη. Μπορούσε να επιβάλλει γάμο και διαζύγιο, ακόμα να πουλήσει τα παιδιά του σκλάβους, και είχε ακόμη και το δικαίωμα να τιμωρήσει ή να σκοτώσει μέλη της οικογένειας.
Οπότε και η “ανδροκτονία” ήταν ανέκαθεν αυτονόητη ανθρωποκτονία. Αλλά, αυτό που τουλάχιστον κατάφερε ο νομικός μας πολιτισμός μας, να εντάξει, δηλαδή και το βίαιο θάνατο της γυναίκας στην ανθρωποκτονία, έρχεται η λεξιθηρία του… νέου πατριαρχικού λεξικού, τον χαρακτηρίζει γυναικοκτονία ,βάζει κανονικό μπουρλότο και μας γυρίζει κάτι αιώνες πίσω.
΄Οταν μιλούν για γυναικοκτονία, λοιπόν, αναφέρονται σε ένα νέο φαινόμενο ανθρωποκτονίας που είναι συχνό στις μέρες μας , ασυνήθιστο στο παρελθόν και αφορά το φύλο της γυναίκας. Για τον άνδρα,όπως προείπαμε, δεν έχουμε διαφοροποίηση του όρου της ανθρωποκτονίας ,εκτός των άλλων μια και ουσιαστικά και αντικειμενικά στην εποχή μας ενισχύθηκε το προσδόκιμο ζωής του, εξαιτίας της ελαχιστοποίησης της απώλειάς της από βίαιο θάνατο, ειδικά από τους πολέμους, που αποδεκάτιζαν τον ανδρικό πληθυσμό . Σε αντίθεση στις παλιότερες εποχές με τη γυναίκα,που είχε το προνόμιο να μη συμμετέχει στην ανδρική βία κάθε μορφής ,οπότε η “γυναικοκτονία” ήταν σπανιότερη. Με άλλα λόγια έχουμε αντιστροφή των όρων και των στατιστικών στα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον, μετά το ΄60.
Εδώ, όμως, οφείλουμε να κάνουμε μια επισήμανση , που δεν την είδαμε στο διαδίκτυο αναζητώντας την σε πάνω από 50 άρθρα που διαπραγματεύονται το συγκεκριμένο ζήτημα. Οι ανθρωποκτονίες στις γυναίκες αφορούν τις ηλικίες από 15 μέχρι 40/45! Μετά…άκρα του τάφου σιωπή. Δεν υπάρχουν ή μειώνονται στο ελάχιστο.
Με λίγα λόγια οι “κοντυλοφόροι” της εμπορικής δημοσιογραφίας , όπως πάντα, “διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον”. Και εν προκειμένω ,όπως πάντα, για να κερδίζουν εντυπώσεις. Το ζητούμενό τους (και σε αυτό το πρόβλημα) δεν είναι η αλήθεια ούτε η λύση του, αλλά η τρομοκράτηση, ο πανικός,η παραπληροφόρηση.
Και ποια είναι η αλήθεια γι΄αυτή τη νέα…μάστιγα; Μα τί άλλο; Η ηλικία που μνημονεύσαμε μιλάει από μόνη της . Αιτία είναι ο σεξισμός! Οι περισσότεροι,όμως, αρνούνται να το δουν έτσι και συνήθως κλείνουν εδώ το θέμα, αφήνοντας τα υπόλοιπα στην…αστυνομία και την καταστολή.
Περιορίσαμε τη βασική αιτία αυτών των ανθρωποκτονιών ή αν θέλατε τη γενικεύσαμε στο σεξισμό, επειδή σήμερα και ανέκαθεν όταν οι άνθρωποι μιλούν για γυναίκα συνειρμικά εννοούν τη νεαρή γυναίκα,εκείνη που είναι ικανή για αναπαραγωγή ή είναι σεξουαλικά επιθυμητή.Κι αυτή δολοφονούν οι “πατριάρχες” θύτες . Αλλιώς, αν η γυναίκα βρίσκεται έξω από αυτά τα ηλικιακά όρια, την επικίνδυνη αυτή ζώνη, ο συνειρμός αφορά πια μια κυρία,μια ώριμη γυναίκα,μια ηλικιωμένη,μια γιαγιά. Και πάντως όχι …θηλυκό. ΄Ατομα εκτός αναπαραγωγικής ικανότητας και μη επιθυμητά σεξουαλικά. Οπότε και αδιάφορα της …. γυναικοκτονικής μανίας.
Σε αντίθεση με τον άντρα που , μόνο αν αποβάλει τη δύναμή του, σωματική κυρίως, αν καταρρεύσει, χαρακτηρίζεται ως γέρος ή ηλικιωμένος. Κι αυτό φαίνεται και από την κοινωνική αποδοχή της ισχύος του φύλου του. Π.χ σε περίπτωση πολέμου καλείται στα όπλα ως και τα 60. Κι ακόμα, μπορεί να παντρευτεί γυναίκα πολύ μικρότερή του, να κάνει τον κυνηγό σε μια ηλικία που αν όλα αυτά αφορούσαν γυναίκα,αν μη τι άλλο θα εθεωρούντο κοινωνικά παράλογο,αφύσικο ή και γελοίο.
Οι ρόλοι που καλούνται να παίξουν τα δύο φύλα είναι προκαθορισμένοι,Κυρίως,όπως είπαμε, από τις εξουσίες (ιερατείο και κοσμικοί άρχοντες). Και κατέληξε πλέον σε απολύτως αποδεκτό κοινωνικό στάτους. Αιώνες τώρα. Ο άντρας είναι ο πολεμιστής, ο κυνηγός, ο δυνατός. Πρωτίστως,απαραίτητος γα την τεράστια κρεατομηχανή ,τον κιμά που χρειάζονται και οι δυο αυτές εξουσίες. Η γυναίκα εξίσου απαραίτητη,αλλά για τη διεκπεραίωση της διαδικασίας (ανα)παραγωγής του μελλοντικού κιμά. Είναι ,επομένως, φυσικό, ως “γυναίκα” να προσδιορίζεται εκείνη που βρίσκεται σε έμμηνη ηλικία και είναι παράλληλα σεξουαλικά επιθυμητή ,ως η ανάπαυλα του πολεμιστή αλλά και το γέρας του νικητή. ‘Αντρας και γυναίκα ουσιαστικά ταυτίζονται στην έννοια και την ιδιότητα ΄Ανθρωπος, όταν βρίσκονται εκτός των παραπάνω ηλικιακών ορίων.
Οι νέες εποχές δεν κατάφεραν να αλλάξουν αυτούς τους ρόλους και την κοινωνική αποδοχή τους. Μπορεί στον πολιτικό και νομικό πολιτισμό (για τα προσχήματα της δημοκρατίας κυρίως) ο ρόλοι να είναι ίδιοι,αλλά στην πράξη αναιρούνται.
Ασφαλώς, δε θα έλεγε κανείς ανεύθυνα, ιστορικά τουλάχιστον πως αυτή η σύγχρονη αδυναμία του πολιτισμού μας να καταξιώσει τη δραστήρια σεξουαλικά γυναίκα και σε όλους ανεξαιρέτως τους ανδρικούς ορίζοντες, οφείλεται αποκλειστικά στη πατριαρχία και τη φαλλοκρατία. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το έχει η ίδια η σεξουαλικά δραστήρια γυναίκα στους ρόλους σύζυγος, μάνα, ερωμένη. Και στους τρεις αναπαράγει το παλιό πρότυπο του άντρα κυνηγού. Η ροζ λογοτεχνία και η συναφή “τέχνη” συντηρούν αυτούς τους ρόλους καλύτερα από τις θρησκείες . Πίστη (μονογαμία), θηλυκότητα (σεξουαλική πρόκληση) και προστασία (ασφάλεια). Το τρίπτυχο που ομνύει η σεξουαλικά δραστήρια γυναίκα . Και είναι οι κανόνες ακριβώς που δεν υιοθετεί με ευχαρίστηση και για τον εαυτό του ο άντρας.
Και για να πετύχει η “γυναίκα” τους παραπάνω ρόλους , “εκδίδεται ” νομικά και κοινωνικά ( δια του γάμου ή της “σοβαρής σχέσης”) ή εκτίθεται ως σεξουαλικό εμπόρευμα-αντικείμενο προς αναζήτησε…μουστερή. Και όσο πιο “περιποιημένο” είναι το εμπόρευμα, τόση μεγαλύτερη η ζήτηση που έχει. Ουρά οι πελάτες. Δια του λόγου το αληθές, μετρήστε σε ένα εμπορικό δρόμο τα μαγαζιά. Στα 10, περισσότερα από τα μισά υπάρχου για να εξυπηρετούν αυτές τις τεχνητές ανάγκες της επιθυμητής σεξουαλικά γυναίκας. Κανένα “θηλυκό εμπόρευμα”, αν δεν τηρεί τα εκάστοτε επιβαλλόμενα αισθητικά,σεξουαλικά πρότυπα , δεν μπορεί να πουληθεί.Παρά μόνο ως “φτηνό κρέας που το τρώνε τα σκυλιά”.
Ακόμα και η ίδια η σεξουαλική πράξη εμπεριέχει όλα τα χαρακτηριστικά του κατακτητή και του κατακτημένου. Λες και είναι φτιαγμένη στα μέτρα του άντρα. Αυτός γ@μάει,η γυναίκα γ@μιέται. Ακόμα και η μεταφορική φρασεολογία, είναι εν χρήσει και από τη γυναίκα .Πχ “γαμήθηκα στη δουλειά σήμερα”, “με γαμάς τώρα με αυτά που κάνεις” ,”στα αρχίδια μου αν δε σου αρέσει”, “ξέσκισέ με, αφέντη μου”, “πάρε με στα τέσσερα”. Και όλες αυτές οι υποτιμητικές γα τον ΄Ανθρωπο φαλλοκρατικές ατάκες ,όμως είναι απολύτως αποδεχτές κι από τους μεν κι από τις δε.
Ο άντρας σήμερα,ως θύτης και δολοφόνος ,για να επιστρέψουμε στο ζήτημα της ανθρωποκτονίας γυναικών , είναι αυτός ακριβώς που αισθάνεται πως κουβαλάει τον παραδοσιακό ,που του έχουν αναθέσει ρόλο. Αυτόν που ως άντρας ..γαμάει και δέρνει. Και όποια δε συμμορφώνεται στο δικό της παραδοσιακό ρόλο… σφάζεται στο κότσι.
Συμπεράσματα:
΄Οσοι συντηρούν τους συγκεκριμένους αυτούς ρόλους επικοινωνίας και συμπεριφοράς άντρα -γυναίκα, θα είναι θύτες και θύματα. Κανένας φυσικός (δε λέμε φυσιολογικός) άνθρωπος δεν κινδυνεύει να βρεθεί στη μια ή την άλλη θέση , αφού τέτοιοι ρόλοι τούς είναι ξένοι και απεχθείς .Οι άλλοι που …έχουν τα γένια ,ας έχουν και τα χτένια
Η λύση; Και οι δυο…ασθενείς να αυτοϊαθούν. Να περάσουν στις υγιείς κοινότητες του Ανθρώπου. Και ας ξεχάσουν το διαχωρισμό του σε σερνικό και θηλυκό. Ο φυσικός άνθρωπος είναι απαλλαγμένος από τα βαρίδια του φύλου,των ρόλων , του σεξισμού, της φαλλο-αιδοιοκρατίας*.(Πάρτε μια ιδέα πιο κάτω ποιοι αύριο και γιατί θα σφάζουν τις γυναίκες τους στο γόνατο).
Ο ‘Ανθρωπος δεν έχει φύλο Είναι όπως οι…άγγελοι. Ούτε ο εξυπνακισμός “είμαστε ίσιοι,αλλά όχι όμοιοι” ισχύει. Είμαστε και ίσοι και όμοιοι. Δε λες πως με τον έχοντα μαύρη επιδερμίδα ή κίτρινη εσύ ,ως λευκός, “είμαστε ίσοι,αλλά όχι όμοιοι”. Αυτό είναι ρατσισμός.
Θέλουμε άφυλες κονωνίες. Και έρχονται. Χωρίς διάκριση φύλου. Μόνο διάκριση ατόμου και συμπεριφοράς του. Και άφυλη κοινωνία σημαίνει χωρίς ιδιαίτερους σεξουαλικούς ρόλους, χωρίς ηλικιακό ρατσισμό, χωρίς σεξισμό.
Συθέμελο γκρέμισμα της παλιάς…παράγκας. Νέα, μοντέρνα, ευάερη και ευήλια η κατοικία οικοδομείται!
*ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚ ΧΑΡΑ
Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
«Ακούω στην παιδική χαρά έναν αριστεροφιλελεμπουροχιπστερά πατέρα να φωνάζει τον περίπου 10χρονο γιο του: “Αγάπη μου, έλα εδώ. Έλα, καρδιά μου. Μην κάνεις ότι δεν με ακούς, καρδούλα μου γλυκιά. Έλα, σου λέω, εδώ, ψυχή μου. Έλα, σε παρακαλώ, καρδούλα μου”. Φρικάρω. Φωνάζω τον γιο μου για σπάσιμο: “Έλα εδώ, ρε κομάντο. Έλα, παλικάρι μου, να σου κουμπώσω τη ζακέτα. Χαχαχα. Τι αλήτης που είσαι”. Με κοιτάει ο άλλος πατέρας λες και είδε μιλιταριστή Νεάντερταλ. Να μιλάτε στους γιους ως αρσενικά και στις θυγατέρες ως θηλυκά. Μην μπερδεύεστε και μπερδεύετε και τα παιδιά σας».
Η παραπάνω ανάρτηση έκανε πολύ θόρυβο, καθώς έγραψαν εκατοντάδες αριστεροί φίλοι μας, οι οποίοι σκανδαλίστηκαν από το θέμα που έθιξα και βίωσα στην παιδική χαρά. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν νεαροί, κάτι που με έθλιψε περισσότερο – θα καταλάβετε τον λόγο παρακάτω. Εκφράσεις, όπως «να σου πάρει η Πρόνοια το παιδί», ύβρεις προς εμένα που τολμώ και μεγαλώνω το αγόρι μου με «σκοταδιστικά πρότυπα», ακροφεμινίστριες να ουρλιάζουν για τον «άνισο» τρόπο που εκφράζομαι ως προς τα φύλα, εκθηλυκοποιημένοι νεαροί που μου υπογράμμιζαν πως τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε άκρως ελευθεριακό περιβάλλον και να μην τα ωθούμε ως γονείς προς συγκεκριμένα πρότυπα ανατροφής που προάγουν την ταυτότητα φύλου τους.
Δηλαδή, με απλά λόγια, ξεσηκώθηκαν αριστεροί και φιλελεύθεροι και με κατηγορούσαν ως οπισθοδρομικό, επειδή ανατρέφω το αγόρι μου ως άρρεν και τα δύο μου κορίτσια ως θηλυκά. Ακόμα και οι λέξεις «αρσενικό» και «θηλυκό» είναι κάτι που ενοχλεί την αριστερή κουλτούρα, η οποία επιθυμεί άφυλα και με «σεξουαλική ασάφεια» ατομικιστικά όντα να λειτουργούν υποτακτικά και φοβισμένα στη σύγχρονη κοινωνία μας.
Ενοχλεί υπέρμετρα που ακόμα υπάρχουμε οι γονείς οι οποίοι «βαστάμε Θερμοπύλες», ανατρέφουμε τα τέκνα μας όσο παραδοσιακά μας επιτρέπει η ατομικιστική κοινωνία όπου λειτουργούμε και προσπαθούμε με κόπο να τα κατευθύνουμε βάσει του τρίπτυχου που λειτουργεί ομαλά εδώ και χιλιετίες: έθνος – Ορθοδοξία – παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια.
Προφανώς θα ακολουθήσουμε τις επιταγές της παράδοσης, αλλά και της επιστήμης, που υπαγορεύουν ότι ένας άνθρωπος, μαθαίνοντας από μικρός τόσο τα χαρακτηριστικά του φύλου του όσο και την εθνική του ταυτότητα, εντάσσεται ομαλά στην κοινωνία και έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες -από ανισόρροπους και παραπλανημένους- να ευτυχήσει με αυτοπεποίθηση και σωστά θεμέλια.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)