ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ:
“Εγώ δὲ οἷόν τε ἐγίγνετο λέξω, καὶ ἀφ᾽ ὧν ἄν τις σκοπῶν, εἴ ποτε καὶ αὖθις ἐπιπέσοι, μάλιστ᾽ ἂν ἔχοι τι προειδώς μὴ ἀγνοεῖν, ταῦτα δηλώσω αὐτός τε νοσήσας καὶ αὐτός ἰδών ἄλλους πάσχοντας”.
(Ἐγώ θά φανερώσω μόνο τί λογῆς ἦταν -η αρρώστια- κι ἀπό τί συμπτώματα, ἄν τύχει καί ξανάρθει ποτέ, θά μποροῦσε κανείς καλύτερα νά ἐξετάσει τό πράμα καί νά τό γνωρίσει ἀπό τά πρίν, ὥστε νά μήν τά ‘χει ἐντελῶς χαμένα• γιατί τήν πέρασα κ’ ἐγώ, καί εἶδα πολλούς ἄλλους πού ὑπόφεραν ἀπ’ αὐτήν).
Η τελευταία πανδημία του κορονοϊού δεν έχει καμιά σχέση με τις “ιστορικές” πανδημίες της ανθρωπότητας, με τις πολλές χιλιάδες και τα εκατομμύρια νεκρούς. Η τελευταία μεγάλη, ήταν εκείνη της Ισπανικής γρίπης το 1918 , που κόστισε τη ζωή σε 60/100 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η σημερινή πανδημία του κορονοϊού είναι η επανεμφάνισή του. Δεν είναι καινούριος ο ιός, όπως διαδίδουν τα Μέσα Αποβλάκωσης. Είναι παλιός και καθόλου άγνωστος. Ουδείς γνωρίζει την ηλικία του. Ούτε την ταυτότητά του ξέραμε μέχρι το 2002 ,που για πρώτη φορά ξέσπασε ως επιδημία. ΄Ηταν, πάντως και τότε κορονοϊός ,αλλά τον βάπτισαν SARS.
Ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κόνγκ και συγγραφέας του βιβλίου Epidemics in Modern Asia, Robert Peckham, σε ένα άρθρο του τον Ιούνιο του 2016,που αποδείχτηκε τελικά “προφητικό” γράφει για εκείνον τον Κορόνα του 2002:
«Έχουμε να κάνουμε με ένα ψευδές τέλος της πανδημίας. Στην καλύτερη περίπτωση, με μια παύση για αναπνοή. Αντί να ρωτάμε «τι απέγινε ο ιός SARS;το 2002» θα έπρεπε να ρωτάμε «που ήταν ο ιός πριν γίνει η πανδημία SARS;» και «τι θα γίνει εάν πλέον δεν είναι ο SARS και είναι κάτι παρόμοιο;» Το πρόβλημα του μέλλοντος αποδεικνύεται ριζωμένο στο παρελθόν. Ένα σκέλος ετοιμότητας βρίσκεται ακριβώς στην επιστροφή, στην παρακολούθηση του ιού στη φυσική του δεξαμενή υποδοχής – στον τόπο της προ-εμφάνισης του… Η παγκοσμιοποίηση παράγει έναν κόσμο χωρίς οριοθετήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εκδοθούν νέα πρωτόκολλα που να έχουν διακρατική ισχύ… Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 6 ετών στο Χονγκ Κονγκ, έχω διδάξει την παγκόσμια ιστορία μολυσματικών ασθενειών. Είναι σαφές ότι η μνήμη του SARS εξασθενεί. Και όμως, στο Χονγκ Κονγκ, το SARS εξακολουθεί να έχει ισχυρή παρουσία. Τα ίχνη του SARS είναι εμφανή, όχι μόνο στα μνημεία εκείνων που έχασαν τη ζωή τους κατά την επιδημία, αλλά και στα πανάκια που χρησιμοποιούνται παντού, στις μάσκες προσώπου και στις ανακοινώσεις που ενημερώνουν το κοινό ότι τα κουμπιά του ανελκυστήρα, οι χειρολαβές των θυρών και οι ράγες κυλιόμενων σκαλών απολυμαίνονται τακτικά – ως απαντήσεις σε άλλους αναδυόμενους φόβους…»
Robert Peckham, «Where Has SARS Gone? The Strange Case of the Disappearing Coronavirus», Bioethics Research Library, Κennedy Institute of Ethics.
Ξεσπά λοιπόν το Νοέμβρη του 2002 η επιδημία κορονοϊού, πάλι στην Κίνα με κύριο σύμπτωμα το οξύ αναπνευστικό σύνδρομο. Φάρμακα και εμβόλια δεν υπήρχαν ούτε τότε φυσικά. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η διάδοσή τους ήταν η απομόνωση των κρουσμάτων. Η απόφαση εκείνη υπήρξε σωτήρια, όπως αποδείχτηκε.
Ούτε lockdown ,ούτε βιομηχανία πανικού, σύγχυσης και δημαγωγίας από τα Μέσα Παραπληροφόρησης. Απλά, γρήγορα και αποτελεσματικά μέτρα. Συγκεκριμένα:
Οι περισσότερες χώρες, ανάμεσα σε αυτές και η δικιά μας κατασκευάζουν 1. ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΙΣΟΔΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ. 2. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΜΕ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΗΣΕΙΣ (ΜΕ ΑΠΛΑ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΑ!).
Αυτό ήταν. Ο Κορόνα δεν εξελίσσεται σε παγκόσμια πανδημία το 2002. Παραμένει στην Κίνα, την Ταϊβάν, τη Σιγκαπούρη και τον Καναδά και σε λίγες άλλες χώρες που δεν έλαβαν τα συγκεκριμένα μέτρα. Και ένα χρόνο μετά, ο ΠΟΥ προχώρησε στη λήξη του συναγερμού.
Από τότε, ο εγκληματικός (πάλι) ΠΟΥ, ο ίδιος που τώρα απέκρυψε σε συνεργασία με τη Κίνα το ξέσπασμα, την επανεμφάνιση του Κορόνα από το καλοκαίρι του 2019, την εποχή εκείνη άφησε να εννοηθεί πως ο κορωνοϊος νικήθηκε πια. Ψεύδος!
Το αποτέλεσμα ήταν τούτο. Προγράμματα ,έρευνες, μελέτες για τη μελέτη του ιού, αλλά και την εύρεση εμβολίων και φαρμάκων σταματούν, αφού δεν υπήρχε προοπτική κέρδους από μία ανακάλυψη για επιδημία που δεν υπάρχει! Οι φαρμακοβιομηχανίες το κέρδος λογαριάζουν μόνο, ως γνωστό.
Ο ΠΟΥ από το 2002 που διέπραξε το μεγάλο αυτό έγκλημα και απέκρυψε την απειλή που ήταν θέμα χρόνου να ξαναχτυπήσει, συνεχίζει μέχρι σήμερα να ξεκοκαλίζει τα τεράστια κονδύλια των κυβερνήσεων. Τόσα χρόνια καμιά ενημέρωση, ενώ όφειλε από τότε να έχει κηρύξει “σταυροφορία”, με σύνθημα “ο ιός δεν πέθανε, δε νικήθηκε, είναι εδώ πάντα και θα ξυπνήσει μια μέρα”. Καμιά προσπάθεια να συνεχιστούν οι έρευνες για εμβόλια κα φάρμακα, πριν έρθει το κακό. Και 17 χρόνια μετά, όπως ήταν αναμενόμενο , βρίσκουμε τον κορόνα πάλι μπροστά μας.
Από την άλλη, τεράστια είναι η ευθύνη των φαρμακοβιομηχανιών που διέκοψαν τις έρευνες από το 2002 και μετά για τη παρασκευή εμβολίου, επειδή ακριβώς η πανδημία εκείνη σταμάτησε νωρίς ,δεν είχε εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, όπως σήμερα και επομένως δε θα είχαν σοβαρά κέρδη από τη διάθεσή του στο εμπόριο. ΄Ηξεραν, όμως, πως ο Κορόνα θα ξαναχτυπήσει. Και φυσικά “ηλίου φαεινότερον”, ειδικά γι΄αυτούς που είναι οι ειδικοί , πως απλώς ήταν θέμα χρόνου το νέο ξέσπασμα. Σήμερα, αν είχαν εργαστεί από τότε, το εμβόλιο θα ήταν έτοιμο και δε θα θρηνούσαμε νεκρούς, ούτε θα εισπράτταμε τις λοιπές παρενέργειες αυτής της πανδημίας.
Οι γενιές οφείλουν “εδώ και τώρα” να πάρουν από τα χέρια των κερδοσκόπων ιδιωτών το ” φάρμακο” .Η βιομηχανία αυτή είναι από τις πρώτες που πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί, όπως σήμερα και να εκμεταλλεύεται προκλητικά και θρασύτατα το φάρμακο σε βάρος των ανθρώπων και ειδικά του τρίτου λεγόμενου κόσμου.
Και από τις διαπιστώσεις παραπάνω, προκύπτουν τα αναπάντητα ερωτήματα:
΄Οσοι επί τόσα χρόνια πληρώνονταν με παχυλούς μισθούς στον ΠΟΥ κι εκείνοι που κέρδιζαν δισεκατομμύρια από το εμπόριο των φαρμάκων, για να κάνουν αυτό που είχαν ευθύνη να κάνουν και τελικά δεν έκαναν, σήμερα γατί κυκλοφορούν ελεύθεροι; Διέπραξαν “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας”, που είναι και ειδεχθή και “ιδιώνυμα” και απαράγραπτα. Αδιαφόρησαν το 2002 και δεν προετοίμασαν την ανθρωπότητα με φάρμακα και εμβόλια για το νέο ξέσπασμα. Και 17 χρόνια μετά που ξέσπασε, Ο ΠΟΥ το απέκρυψε για άλλη μια φορά σε συνεργασία με τη επίσης διεφθαρμένη κυβέρνηση της Κίνας.
Γιατί κανένας από τους υπεύθυνους δεν είναι στο σκαμνί; Η Αμερική σταμάτησε να χρηματοδοτηθεί έναν τέτοιο ,πέρα από διεφθαρμένο, Διεθνή οργανισμό και πρωτίστως εγκληματικό. Τί έκανε όμως περαιτέρω; Αν σκίζεται για τα λεφτά της που δε θέλει να πετάει σε απατεώνες, και καλώς τους τα έκοψε, όπως επίσης καλώς, κάλλιστα , κάθισε τη Novartis στο σκαμνί, δεν όφειλε να δείχνει επίσης ενδιαφέρον πρωτίστως και για τις δικαιικές αρχές που ποδοπάτησαν οι άνθρωποι του ΠΟΥ και τα αφεντικά των φαρμακοβιομηχανιών ; Γιατί δεν ξεκίνησε νομικές διαδικασίες για να τιμωρηθούν οι ένοχοι;
Σειρά μετά τους υπόδικους του ΠΟΥ κα τους κερδοσκόπους του φαρμάκου, να τιμωρηθούν και να τελειώσει η εγκληματική τους τακτική ,έχουν:
- Η Γκεμπελική Βιομηχανία Προπαγάνδας. Είναι σχεδόν το σύνολο των Μέσων, που αποκαλούνται “Τύπος”. Σε όλο τον κόσμο. Μια τεράστια, βρώμικη , κερδοσκοπική βιομηχανία, απείρως χειρότερη από εκείνη των φαρμάκων, που αυτή τρέφεται από το ψέμα, την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα. Σε κανενός είδους εμπόριο, επίσημα αναγνωρισμένου από τις αρχές οργανωμένου κράτους , δε συνέβη ποτέ να επιτρέπεται να ασκείται από μια πληθυσμιακή ομάδα και να ζει ή να πλουτίζει με προϊόν την αγοραπωλησία του ψεύδους, της απάτης, της ανηθικότητας! Η συγκεκριμένη “φαμίλια”, που θυμίζει σε όλα μαφία, με όπλα το “μικρόφωνο” και τον “κοντυλοφόρο”, στο ζήτημα της νέας πανδημίας, έδωσε ρεσιτάλ κερδοσκοπίας, παραπληροφόρησης και ατιμίας. Οι γενιές από αύριο κιόλας, οφείλουν να επανεξετάσουν το ρόλο του γκεμπελικού Τύπου, να αποκαλύψουν την τεράστια απειλή που κρύβει η συνέχιση της λειτουργίας του, να τιμωρήσουν, τουλάχιστον τα μεγάλα αφεντικά, και να προχωρήσουν στην οριστική πλέον καταδίκη και κατάργησή του. Η πληροφόρηση η είδηση και η κριτική ανήκουν στη Ιστορική Δημοσιογραφία. Και πρέπει να την ασκούν ΜΟΝΟ, όσοι δεν έχουν κάνει βιοποριστικό “επάγγελμα” ή πηγή πλουτισμού τη διαχείριση της ενημέρωσης. Ας μελετήσουν οι γενιές “αύριο” πώς και ποιοι θα θεσμοθετηθούν και εξουσιοδοτηθούν να ασκούν ένα τέτοιο λειτούργημα.
- Οι κυβερνήσεις που παράδωσαν τις χώρες τους βορρά στην πανδημία.
Πολλές χώρες, και μάλλον οι περισσότερες, βγήκαν ή αλώβητες από την νέα πανδημία ή με λίγες “ζημιές”. Οι κυβερνήσεις που παραδόθηκαν “αμαχητί” ή δεν έπραξαν εκείνα που όφειλαν για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, είναι συγκεκριμένες. Και οι απώλειες σε αυτές ήταν οδυνηρές. Πρώτα η ανικανότητα ή ο λαϊκισμός τους , κόστισαν σε ανθρώπινες ζωές και ταλαιπωρία, αλλά και σε συνταγματικά πραξικοπήματα και οικονομικά συντρίμμια. Και να, τι όφειλαν να κάνουν αυτές οι κυβερνήσεις και δεν το έκαναν ή από ανικανότητα ή από υπολογισμό για κομματικό κόστος από την αρχή:
α. Η κυβέρνηση της Κίνας με το ξέσπασμα της πανδημίας, πιθανότατα Αύγουστο- Σεπτέμβριο του 2019, έπρεπε να σημάνει συναγερμό. Να ενημερώσει για το ξύπνημα του Κορόνα ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις. Αντί γι αυτό, δωροδόκησαν τον ΠΟΥ και ομού απέκρυψαν την επιδημία, μέχρι σχεδόν το τέλος Δεκέμβρη 2019 (!), οπότε πλέον η επιδημία είχε μεταβληθεί σε πανδημία.
β. Τον Ιανουάριο 2020 οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, είχαν πληροφορηθεί για το κακό που ερχόταν. Εμείς εδώ στο σάιτ είχαμε ξεκινήσει την ίδια περίοδο να ζητάμε από την διεφθαρμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη να λάβει άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα. Αδιαφόρησαν. Και όχι μόνο η ελληνική κυβέρνηση. Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές.
Σε αντίθεση, με πολλές άλλες χώρες σε Ασία και Αφρική που έλαβαν αμέσως τα μέτρα που έπρεπε. Ταϊβάν, Ν. Κορέα, Βιετνάμ και σχεδόν το σύνολο των Αφρικανικών χωρών, αντιμετώπισαν την πανδημία εν τη γενέσει της. Οι περισσότερες πήραν μέτρα, όπως τα περιγράφουμε παρακάτω στο σύνολο ή επί μέρους. Αυτό ακριβώς που δεν έκαναν στην Ευρώπη και όφειλαν ήδη από τον Ιανουάριο του 2020 να το έχουν κάνει:
1.Υποχρεωτική ( ΑΥΣΤΗΡΗ) χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους. Απαγόρευση συγκεντρώσεων (γήπεδα, εκκλησίες, πολυπληθείς εκδηλώσεις), εξαιρετικά χωρίς μάσκα.
2. Απαγόρευση εισόδου στις χώρες μέχρι την ολοκλήρωση προγράμματος ελέγχου των ταξιδιωτών. Και η είσοδος θα μπορούσε να επιτραπεί, όταν πια ο έλεγχος θα ήταν επιτυχής. Πρώτα με την κατασκευή χώρων απομόνωσης σε αεροδρόμια και τελωνεία και ύστερα με συνεχή και ενδελεχή ιχνηλάτηση του ιού. ΄Οπως ακριβώς είχε γίνει το 2002.
3. Αυστηρές ποινές στα Μέσα παραπληροφόρησης για διασπορά ψευδών ειδήσεων, παραπληροφόρηση και κερδοσκοπία. Ενημέρωση καθημερινή από επιστήμονες κύρους για τα μέτρα προφύλαξης και εξέλιξης της πανδημίας, χωρίς καμιά εξάρτηση από τις κυβερνήσεις (αχυράνθρωποι).
Συμπερασματικά:
Ο Κορόνα δεν είναι η απειλή. Οι πραγματικές “μάστιγες” είναι αυτές που μνημονεύσαμε . Όσοι, ως θεσμοί ,επιχειρήσεις και πρόσωπα δεν έκαναν το σωστό και οφειλόμενο για την αντιμετώπιση του ιού. Αντίθετα, οι παραλείψεις και οι σκοπιμότητες αποδείχτηκαν εγκληματικές. Σήμερα εισπράττομε το κόστος τους.
Σύντομα ο κύκλος της πανδημία θα κλείσει. Τουλάχιστον σε ένα, με ενάμιση χρόνο. Πρώτα με την ανοσία της αγέλης και ύστερα με το εμβόλιο. Θα νικηθεί κατά κράτος. Είναι σίγουρο.
Αν ,όμως, με το ξέσπασμα μιας άλλης πανδημίας η συγγενούς με τη σημερινή, αν αυτοί που τώρα εγκλημάτησαν α. παραμένουν υπό καθεστώς ατιμωρησίας και συγκάλυψης των εγκλημάτων τους . β κατέχουν την ίδια δύναμη στα χέρια τους, για να ..λύνουν και δένουν πάλι. γ. οι ακτιβιστές δεν πολλαπλασιαστούν και δεν αντιληφθούν πως πέρα από το κλίμα και τη… σφαγή ζώων για διατροφή, έχουμε επίσης κι αυτά τα σοβαρά προβλήματα. Με πρώτο την ατιμωρησία τέτοιων ενόχων.
Αν όλα αυτά μείνουν ως έχουν, τότε οι γενιές, που θα κάνουν τα δικά μας λάθη, θα είναι άξιες της μοίρας τους, όπως εμείς σήμερα. ΄Ενα “CNN”, μια “Novartis” ,ένας “ΠΟΥ”, μια “Μέρκελ”, ένας “Μακρόν”,ένας “Μπόρις Τζόνσον”, ένας “Κούλης”, αν συνεχίσουν να ηγεμονεύουν και στις δικές τους ημέρες, τότε …ουαί και αλλοίμονό τους! Οι κοινωνίες του Όργουελ θα είναι έτοιμες, για να τους καταπιούν.
Ευτυχώς, κι ας είναι εγωιστικό, εμείς θα έχουμε “φύγει”. Μιλάμε για όσους παλέψαμε, αν όχι να αλλάξουμε τον κόσμο, έστω και μια “στροφή” να του δώσουμε.
Κι αν μη τι άλλο, κι αν δεν τα καταφέραμε “εντυπωσιακά”, όμως, έχουμε να παρουσιάσουμε το μέγα επίτευγμα πως οι δικές μας, οι προσωπικές ζωές δεν μπήκαν ποτέ σε τέτοιες φυλακές. Σαν των “πολλών και μη συνειδητοποιημένων πολιτών σήμερα και των δικών τους αύριο.