“Επίθεση με βιτριόλι:
Η υπόθεση που συγκλονίζει την Ελλάδα -Ποια είναι η 35χρονη που διώκεται για κακούργημα
Επίθεση με βιτριόλι: Η υπόθεση που συγκλονίζει την Ελλάδα -Ποια είναι η 35χρονη που διώκεται για κακούργημα
Πηγή: iefimerida.gr
Η ερωτική αντιζηλία και τα «λάθη» της 35χρονης δράστιδος
***
Να αλλάξω χώρα; Και πού να πάω; Σε μια που, όταν ένας παρανοϊκός ρίχνει βιτριόλι,σφαίρα ή πέτρα και διαλύει το πρόσωπο του άλλου, ναι, μεν αναφέρεται το γεγονός ως είδηση, αλλά όχι επί μα εβδομάδα συνεχώς και ως πρώτο θέμα. Και με 10 τουλάχιστον αναρτήσεις κάθε ημέρα!
Μάλιστα, όταν τις ίδιες ημέρες έχουμε “ευρωπαϊκή” και όχι Συριζική διαβεβαίωση πως η ΥΦΕΣΗ θα είναι δεινή για την Ελλάδα και είχε ξεκινήσει πριν την πανδημία. Κι αυτό το κορυφαίο ζήτημα της οικονομίας, ακόμα και στις αριστερίζουσες εφημεριδες, έχει συχνότητα παρουσίας στις σελίδες τους ίδιες με τις αναφορές τους στην παλαβή ιστορία με το βιτριόλι.
Είμαι σίγουρος πως χιλιάδες συμπολίτες νιώθουν όπως ελόγου μου. Πίκρα,ασφυξία,απογοήτευση, αηδία, αλλά και ενοχές (τί διάβολο κόσμο παραδίνουμε στα παιδιά μας!). Και θα ήθελαν κι εκείνοι να την “κάνουν”, μακριά από μια χώρα που ακόμα και ο Τύπος, έχει πλέον εξωκείλει σε βιομηχανία παραπληροφόρησης, ως απόλυτα διεφθαρμένη επιχείριση , η οποία ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος .Γι΄αυτό κι επιλέγει “πιασάρικα” θέματα, τύπου “Η 35χρονη με το βιτριόλι” που φέρνουν κλικ σκουπιδοφάγων και μαζί διαφήμιση και χρήμα. “Αίμα,σπέρμα,θέαμα”.
.Και όπως λέγαμε χτες, μια απόφαση ενός αψίθυμου εισαγγελέα που θίχτηκε, γιατί του αντιμίλησαν και δε δίστασε να στείλει στο τρελάδικο μια μητέρα ανήλικου παιδιού , για να σωφρονιστεί και να ανανήψει, μια τέτοια απόφαση, που θα έπρεπε να έχει ξεσηκώσει ακόμα και τις πέτρες, άφησε ασυγκίνητες τις παραμορφωμένες φυλλάδες του αριστερισμού και του προοδευτισμού. Σημεία καιρών!
Από την εποχή της “Απογευματινής” και της Σπυριδούλας, έως σήμερα της “iefimerida.gr” και της…35χρονης με το βιτριόλι, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Τα πλήθη…άναυδα, χορταίνουν από τη δυστυχία,τον πόνο,την αγωνία του πάσχοντος.Και χαίρονται που δεν είναι ή δε θα μπορούσαν να είναι στην ίδια θέση. Μιλάμε ουσιαστικά για άρρωστες καταστάσεις.Ο παιδεραστής ψάχνει μανιωδώς να σβήσει τη διαστροφική δίψα του με ανίερες εικόνες, ο σκουπιδοφάγος δε διαφέρει. Τρέφεται,ηδονίζεται στην ουσία από τον πόνο και τη δυστυχία του πάσχοντος και παθόντος.
΄Ομως, το πρόβλημα δεν είναι οι ανήθικοι επιχειρηματίες της βιομηχανίας του Τύπου και τα μέσα τους. Δείτε τους παλιούς. Και ως χαρακτήρες, ως συμπεριφορές. “΄Οπου κι αν τος έπιανες, λερωνόσουν”. Οι περισσότεροι αλογομούρηδες, “σκατόφατσες”, τζογαδόροι, διεστραμμένοι. Σήμερα, ακόμα χειρότερα. ΄Εμποροι ναρκωτικών, πορνοβοσκοί,τοκογλύφοι. Αυτοί, παλιά και σήμερα, κουμάνταραν την Τέταρτη εξουσία.
Αλλά, δε θα μπορούσαν να σταθούν στο χώρο της ενημέρωσης τέτοιοι βρώμικοι τύποι, αν υπήρχε ένας λαός σοβαρός, συνειδητοποιημένος, μη αγόμενος και φερόμενος από δημαγωγούς και πολιτικάντηδες. Σε απίστευτη πλειοψηφία χαχόλων-ψηφοφόρων , που δεν έχουν αλλάξει εδώ και αιώνες. Από την εποχή που ο αναλφάβητος Αθηναίος “πολίτης” ζήτησε από τον ίδιο τον άγνωστό του Δίκαιο Αριστείδη, να του γράψει το όνομα του Αθηναίου πολιτικού στο όστρακο, για να εξοριστεί, επειδή είχε…ακουστά πως δεν ήταν δίκαιος!
Και ούτε θα αλλάξουν; Ακόμα και όταν οι άνθρωποι θα …διακτινίζονται για να δουλεύουν στο γραφείο τους και την ίδια στιγμή να πίνουν καφέ στο εξοχικό τους ; ΄Η θα αναζητούν εμπειρίες αιώρησης σε ταξίδια αναψυχής σε πλανήτες χωρίς βαρύτητα; Αν συμβεί κι αυτό, όντως θα είναι το τραγικότερο.
Αλλά γιατί; Πώς η Φύση βρίσκεται σε συνεχή οργασμό εξέλιξης των ειδών, χαρακτηριστικών και γνωρισμάτων (Δαρβίνος), αλλά ο άνθρωπος στη μακραίωνη ιστορία του στην ουσία ελάχιστα άλλαξε; Ο Homo Sapiens δε φαίνεται να διαφέρει και πολύ σε βασικές συμπεριφορές από το Homo Erectus.
Δυο ένστικτα είναι οι βασικές αιτίες. Και επί το ορθότερο οι παρενέργειές τους (παρεκτροπές). Οι φυσικές μεν, αλλά ταυτόχρονα και…αφύσικες λειτουργίες τους. ΄Ενστικτο Αυτοσυντήρησης και Διαιώνισης του είδους. Ισχυρά,πανίσχυρα αμφότερα.
Τόσο δυνατά, όσο και οι νόμοι της Φύσης. Κάποτε ακόμα ισχυρότερα στην εκτροπή τους κι από τον ίδιο το Νου, που η Φύση τον όρισε “Δεσπότη” κυρίαρχο, ρυθμιστή, διαιτητή. Το περίφημο “Εgo” στη φροϊδική διάκριση της “ψυχής” σε “Εgo, Super ego και Id”.
Η αυτοσυντήρηση, η εξασφάλιση της συνέχισης της ζωής με τη διαφύλαξη,την προστασία της σωματικής ακεραιότητας, την εξυπηρέτηση των διατροφικών και των άλλων συναφών αναγκών, είναι “εκ των ων ουκ άνευ” όρος της ζωής για τον ΄Ανθρωπο. Αυτή και μόνο την ομαλή λειτουργία, ως ένστικτο,επωμίζεται το ίδιο το άτομο. Με δική του ευθύνη. Τις άλλες, βασικές και sine qua non επίσης για τη ζωή, όπως η αναπνοή,η καρδιακή, νεφρική,ηπατική και λοιπές λειτουργίες, είναι ήδη ρυθμισμένες και αυτομάτως δραστηριοποιούμενες από τη Φύση.
(Σημείωση.΄Οταν αναφερόμαστε στη Φύση με έλλογες ιδιότητες , υπονοούμε την πιθανότητα ύπαρξης μιας “επέκεινα” ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ, ασύλληπτης με τις διανοητικές του ανθρώπου ικανότητες ,ανερμήνευτης και αδιευκρίνιστης. Εντελώς, πέρα από τις ιδιότητες με τις οποίες την προσδιορίζουν και της αποδίδουν οι θρησκείες, υποβιβάζοντας μια τέτοια ΟΝΤΟΤΗΤΑ σε μια γραφική, ανθρωπομορφική “καρικατούρα”, αποκαλούμενη ” Θεός”. (Γιαχβέ, Ζεύς, Αλλάχ κ.λπ).
Στην παρθενική εποχή της ανθρώπινης ζωής, όταν η εκτροπή αυτού του ενστίκτου απαίτησε τη συσσώρευση διατροφικών, κυρίως, αγαθών, επινοήθηκε η αφύσικη έννοια της ιδιοκτησίας. Σωρεύω, αποταμιεύω, κατέχω,ιδιοποιούμαι τον “άρτον ημών τον επιούσιον”, όπως εύστοχα θα προσδιορίσει αυτή την κατάσταση η χριστιανική θρησκεία.
Ο “σημερινός άρτος”, αυτόν ακριβώς που η Φύση καθορίζει ως απαραίτητο και με εντολή απόκτησης,στη χριστιανική θρησκεία ανατρέπεται και η εντολή για απόκτηση του καθημερινού ψωμιού, μετατρέπεται σε σημερινή αποταμίευση, αποθήκευση με ιδιοκτησιακή χαρακτηριστικά για αυριανή, μελλοντική χρήση (επιούσιος-έπειμι=ακολουθώ, πρβλ “επιούσα ημέρα”). ΄Εχουμε πασιφανή, αφύσικη εκτροπή, παρενέργεια του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Και σ΄ αυτήν ακριβώς την ιδιοκτησιακή μανία, έχουν την αιτία τους συστήματα, όπως ο καπιταλισμός, η οικονομία της Αγοράς και τα συναφή με τα τραγικά επακόλουθα της άλογης υπερπροσπάθειας για συσσώρευση περιττού πλούτου, της νομικής κατοχύρωσης της “υπεραξίας”,του δανεισμού, του καταναλωτισμού και των συναφών πληγών της οικονομίας της Αγοράς. Αλλά,από τη άλλη και της τραγωδίας από την έλλειψη στοιχειώδους διατροφής σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού του πλανήτη ,που εξοντώνονται από τη μάστιγα της πείνας και της δίψας.
Την αφύσικη κατάληξη του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης,ακολούθησε( ή και συμπορεύτηκαν) ,η παρενέργειες του ενστίκτου της Διαιώνισης του Είδους.Η ηδονή,η λίμπιντο, που η Φύση όρισε ως “δόλωμα” για την αναπαραγωγή,κατέστη με το χρόνο αυτοσκοπός, και η άγρα της έλαβε παράλογες και φονικές, πολλές φορές, διαστάσεις.
Η εξασφάλιση συνεχούς σεξουαλικής ηδονής, κατάσταση που στις μέρες μας αποκαλούμε “σεξισμό” και η υψηλή και και κάποτε μοναδική προτεραιότητα που ο κοινωνίες ανά τους αιώνες προσδίδουν στη σεξουαλική ικανοποίηση, οδηγούν στη νοσηρότητα, τον εκφυλισμό,τη διαφθορά,την ηθική εξαχρείωση,τη διαστροφή (μαζοχισμός, σαδισμός κ,α). Με τέτοια πορεία, η φυσική και φυσιολογική πλέον ικανοποίηση της σεξουαλικής ορμής καταλήγει σε δύο παρενέργειες (εκτροπές): Στο σεξισμό, τη φαλλοκρατία, την αιδοιοκρατία ή την …εγκράτεια, την παρθενία, τον ασκητισμό,την αποχή από κάθε μορφή σεξουαλικής ικανοποίησης. Το ένα χειρότερο από το άλλο. Αυτά ακριβώς που αντιμάχεται η Φύση.
Τις σεξουαλικές αυτές παρενέργεια σε συνδυασμό με τη εξασφάλιση της γνησιότητας “εξ αίματος” του απογόνου στην τεκνογονία για κληρονομικούς, αλλά και αυτάρεσκους λόγους, η κοσμική εξουσία και το κοινωνικό “alter ego” , σε συνδυασμό αγαστής, όπως πάντα, συνεργασίας με το ιερατείο, προσπάθησαν να τις θεραπεύσουν με άλλα, επίσης αφύσικα και ανορθόδοξα μέτρα. Συγκεκριμένα: α. Με τη καθιέρωση της παρθενίας, αγαμίας, εγκράτειας, αποχής από το σεξ και β. Με το γάμο. Επίσης το ένα, πιο άστοχο και αφύσικο από το άλλο.
Πρώτα, γιατί η αρμονική, φυσιολογική, σεξουαλική ικανοποίηση είναι απαραίτητη και για λόγους υγείας και ισορροπίας της διάνοιας, πέρα από την ανάγκη για τεκνογονία και ύστερα , γιατί ο γάμος με τη μονογαμία που επιβάλλει,είναι επίσης αφύσικος, όσο και ανήθικος, αφού στερεί από το άτομο το αναφαίρετο δικαίωμα από τη Φύση στην πολυγαμία. Ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό ον, επειδή ακριβώς η Φύση νοιάζεται για τη διαιώνιση του είδους, πρωτίστως. Και φυσικά η πολυγαμία αφορά και τα δυο φύλα, αλλιώς θα ήταν αντιφατική, φυσική επιταγή. Η μονογαμία καταργεί αυτή την ανάγκη που είναι αδιαπραγμάτευτος όρος, κανόνας της Φύσης.
Τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Οι άνθρωπο παντρεύονται, ,εκτός των άλλων (τα περισσότερα είναι κατανοητά) για την εξασφάλιση κι εδώ του …σεξουαλικού “ΕΠΙΟΥΣΙΟΥ” με τη μονογαμία. Αυτό, ακριβώς, που οδηγεί στη διασάλευση των σχέσεων των συζύγων, αφού παραβιάζεται παραβλέπεται και καταπατάται το διαχρονικό δικαίωμα της πολυγαμίας. ΄Ολα τα δεινά της έλλειψης αρμονικής συμβίωσης των ζευγαριών σε αυτή τη παράβαση του φυσικού κανόνα οφείλεται.
Η κοσμική εξουσία και το ιερατείο, διαπιστώνοντας στους αιώνες πως η μονογαμική απόκτηση της σεξουαλικής ηδονής οδηγεί σε παρεκτροπές στην κρυφή και “παράνομη απόκτηση της φυσικής ανάγκης για πολυγαμία, επιστράτευσαν τους “Παύλους” ( “δια δε τα πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω και εκάστη τον εαυτής άνδρα” ) και τους εκπροσώπους και φορείς τη “ροζ ” τέχνης (“έρως ανίκατεν μάχαν”) να διαστρέψουν ακόμα περισσότερο το σεξουαλικό ένστικτον με την επινόηση του έρωτα. Η φυσική πολυγαμία, υποκαθίσταται πια από τη μονογαμική, αλλά ερωτική δύναμη της αποκλειστικότητας των εραστών.
Και ο ΄Ερωτας, ναι, μεν, εμφανίζεται μια ή και περισσότερες φορές στη ζωή του ατόμου και αυτός, όπως και η ηδονή, ως δέλεαρ για την αναγκαία προς τεκνογονία ,σεξουαλική συνεύρεση, αλλά δεν έχει διάρκεια . Επειδή, ακριβώς, η δύναμη της πολυγαμίας της ανάγκης για αλλαγή ερωτικού συντρόφου, ως φυσική επιταγή, είναι πιο ισχυρή.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ