Κατά την επίσκεψή του στη Μαριούπολη, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, έστειλε ηχηρό μήνυμα στον Ρώσο ομόλογό του, Βλάντιμιρ Πούτιν.
Ενώπιον του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί για να ακούσει την ομιλία του τόνισε πως η Μαριούπολη είναι ουκρανική γη και δεν πρόκειται να παραδοθεί σε κανέναν.
Μάλιστα, σε μήνυμα που αναρτήθηκε στην προσωπική σελίδα του στο Twitter δημοσιεύθηκε φωτογραφία του με λεζάντα: «Η Μαριούπολη είναι ουκρανική. Δε θα παραδώσουμε αυτή τη γη σε κανέναν».
Την ίδια στιγμή, τόνισε πως θα ενισχυθεί η άμυνα της περιοχής, η οποία βρισκόταν υπό την πολιορκία ρωσόφωνων αυτονομιστών, υποστηρίζοντας ότι έδωσε εντολή (στον στρατό) να τοποθετηθούν πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών, άρματα μάχης και αεροπορική κάλυψη.
Με δυναμισμό, πρόσθεσε ότι ο εχθρός «θα υποστεί μια συντριπτική ήττα», ενώ ανακοίνωσε πως περίπου 1.200 άνθρωποι πουβρίσκονταν υπό κράτηση από αντάρτες θα αφεθούν ελεύθεροι.
Εμείς δεν πιστεύουμε στα “έθνη” και τα κράτη. Πιστεύουμε σε μια παν-ανθρώπινη κοινωνία. Να γίνει ένα ΄Εθνος η γη με μαύρους, άσπρους, κίτρινους…΄Ολους θα τους χωράει αυτό το ΄Εθνος.
Σήμερα, αν είμαστε υποχρεωμένοι να στηρίζουμε τους Ουκρανούς, το κάνουμε από ιστορική ευθύνη. Ξέρουμε πως το δίκιο είναι με το μέρος του Ποροσένκο. Ο Πούτιν είναι ένας δικτάτορας. Αυτός “ήρξατο χειρών αδίκων”. Αυτός παραβίασε τους άγραφους και τους γραπτούς κανόνες του διεθνούς δικαίου.
Τελικά, η ιστορία διδάσκει πως η επικράτηση των “εθνών”- κρατών έβλαψε την ανθρωπότητα, περισσότερο από τις αυτοκρατορίες. ΄Ηταν απείρως χειρότερη η κατάσταση μετά την πτώση των αυτοκρατοριών ,τη φανατική , ασυλλόγιστη και τεχνητή, πολλές φορές, επικράτηση της έννοιας “έθνος” και τη συγκρότηση των κρατών (ακόμα μέχρι σήμερα).
Να επικαλεστούμε ένα ιστορικό παράδειγμα. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, ειδικά για τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, πως ήταν ένα ομοσπονδιακό κράτος, κάπως σαν τις ΗΠΑ σήμερα (τηρουμένων των αναλογιών χρόνου- εποχών ,πολιτισμού) με κεντρική κυβέρνηση τη Ρώμη. Σίγουρα ήταν πιο ασφαλής η ειρήνη τότε. Κανένας παρανοϊκός “Πούτιν” δε θα μπορούσε να βλάψει ανεπανόρθωτα και ατιμωρητί μια περιοχή στην επικράτεια της αυτοκρατορίας. Η Ρώμη επιτηρούσε, καιροφυλακτούσε, επενέβαινε “εν ριπή οφθαλμού” σε τέτοιο κίνδυνο. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Μέχρι να καταργηθούν τα έθνη κράτη είμαστε…κρατικιστές. Αγωνιζόμαστε να βελτιώσουμε το “Σύστημα” μέ νόμιμα μέσα, ώστε να γίνει πιο ανθρώπινο, πιο πολιτισμένο. Να σέβεται απεριόριστα τα ανθρώπινα δικαιώματα, να υπολογίζει την προσωπικότητα και τη “μοναδικότητα” του πολίτη. Να διδάσκει και να καλλιεργεί το φυσικό δίκαιο στις ανθρώπινες κοινωνίες. Και τότε, θα έρθει η ημέρα που οι ίδιοι πολίτες, χωρίς βία, χωρις αίμα θα καταργήσουν από μόνοι τους το “κράτος”, αφού θα μπορούν να ζουν πια με το νόμο που όρισε η φύση μέσα τους και με τη νοοτροπία δικαίου που ενίσχυσε και εμφύτευσε στο DNA τους ο πολιτισμός και ή άσκηση στο “νόμιμο” των γενεών που έρχονται.
Γι΄αυτό και στηρίζουμε τους Ουκρανούς τώρα. Σε άλλη περίπτωση, δε θα ήταν για την ιστορική μας κρίση και η Ουκρανία παρά ένα κρατικό σύστημα, λιγότερο η περισσότερο καλό σε σχέση με άλλα . Σήμερα, στεκόμαστε αλληλλέγγυοι στο δίκαιο του ασθενέστερου και σεβόμαστε τους καθιερωμένους και αποδεκτούς από την πλειονότητα των ανθρώπων, διεθνείς κανόνες συμπεριφοράς.
