Είναι ηλίου φαεινότερο και μόνο ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να το διακρίνει. Ψάχνει στον κάμπο , αντί στο δάσος για …μανιτάρια .
΄Εχουμε μια κυβέρνηση με τέτοια εγκληματική άσκηση της εξουσίας σε μια τριετία μέσα, που όμοια της δε συναντά κανείς στη χώρα ,τουλάχιστον στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Υπενθυμίζουμε από τον «βίο και την πολιτεία» της τούτα μόνο:
-Εγκληματικές επαναπροωθήσεις “κολασμένων της γης”
-2η χρεοκοπία της χώρας
-μίζες για ακριβοπληρωμένες άχρηστες λαμαρίνες που εισέπραξε μετά από μια επικίνδυνη πρόκληση θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο (Το ΝΑΤΟ το γνωρίζει γι΄αυτό και ουδέποτε κατηγόρησε τον Ερντογάν πως “ήρξατο χειρών αδίκων”)
-πάνω από 30. 000 νεκρούς με τον τρόπο που διαχειρίστηκε την πανδημία
-προκλητική συγκάλυψη και προστασία των ενόχων στο σκάνδαλο Novartis,
-διασπάθιση δισ. ευρώ σε “ημέτερους” της γαλάζιας ακρίδας με αδιαφανείς και παράνομες διαδικασίες.
-εκτίναξη του κόστους ζωής σε πρωτοφανή ύψη.
(Κι αυτά είναι μερικά, ενδεικτικά, εκ των “ουκ έστιν αριθμός» εγκλημάτων της).
Κι αυτή την ώρα, βέβαια, σε μια καθαρή πανελλαδική δημοσκόπηση, η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη θα είχε κατακρημνισθεί στα εκλογικά τάρταρα. Και βρίσκεται εκεί, όντως . Ας λέει η “Παναγόπουλος-Φαναράς και σία” ( Α. Ε εταιρία “εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν”) πως ο εκλεκτός πελάτης τους, το κόμμα της Ν.Δ, προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ. (Τελευταία πέτσινη δημοσκόπηση από το σωρό των δεκάδων όλα αυτά τα χρόνια, φτάνει τη διαφορά στο 9.3%!).
Η αλήθεια είναι όμως, πως έχει καταποντιστεί η κομματική δύναμη της Ν.Δ κοντά στο 20%. Κι αυτό μεταφράζεται σε περίπου 2 εκατομμύρια των ψηφοφόρων του εκλογικού σώματος. Τόσους, αν όχι λιγότερους, κρατάει ακόμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, είναι σίγουρο πως έχει αυξήσει τις ψήφους του σε σχέση με όσες έλαβε στις τελευταίες εκλογές. Βρίσκεται, αν όχι αισθητά, οπωσδήποτε, όμως, παραπάνω από τα ποσοστά της κυβέρνησης που σε τρία χρόνια μέσα τίναξε πέρα από την μπάνκα και όλα τα άλλα στον αέρα.
Εν ολίγοις, για να το πούμε κι αλλιώς, η πλειοψηφία των περίπου 8 εκατομμυρίων ενήλικων Ελλήνων, δε θέλει ούτε ζωγραφιστή να βλέπει την κυβερνητική ,μαφιόζικη συμμορία Κούλη. Σύμπασα η Ελλάδα , πλην της μειοψηφίας των “πελατών”, των ψεκασμένων, των θερμοκέφαλων και των χαχόλων , οι συντριπτικά υπέρτεροι συνΕλληνες τους φτύνουν κατάμουτρα. Οπαδούς και στελέχη.
Λοιπόν; Τί γίνανε 8 εκατομμύρια ψήφοι; Πού πήγαν όλοι αυτοί οι εκλογείς , αφού στη γλώσσα της αριθμητικής και των μη εξαγορασμένων δημοσκοπήσεων , η διαφορά που χωρίζει τον κόσμο της Ν.Δ από το υπόλοιπο εκλογικό σώμα ανέρχεται στο… αστρονομικό ποσοστό του 80% (!); Αδιανόητο, κουφό, προκλητικό; Ασυζητητί.
Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που είναι το χειρότερο πολίτευμα («αν δεν υπήρχαν τα άλλα» ,κατά τον εξυπνακισμό του Τσόρτσιλ) , ναι, μεν, σεμνύνεται πως είναι το πολίτευμα στο οποίο κυβερνά η…πλειοψηφία, ξεχνά, όμως, να συμπληρώσει μια πασιφανή αλήθεια. Βαπτίζει «πλειοψηφία» τη μειοψηφία με τη μέθοδο των καλογέρων του Μεσαίωνα, όταν , με τη…δύναμη της προσευχής, το ψητό και μη νηστίσιμο κοτόπουλο μεταμορφωνόταν πάραυτα σε επιτρεπτό προς βρώσιν ψάρι στη διάρκεια της “Σαρακοστής” . Γνωστές αυτές οι κρυφές αρετές του… καλύτερου πολιτεύματος που εμφανίστηκε ποτέ στον κόσμο.
Το ερώτημα παραμένει. Πού πήγαν 8 εκατομμύρια ΄Ελληνες ψηφοφόροι (το 80 % του εκλογικού σώματος ) που σε μια καθαρή πανελλαδική δημοσκόπηση θα ζητούσαν τις κεφαλές Κούλη, Πέτσα, Πλεύρη και λοιπών μελών της κυβερνητικής συμμορίας επί πίνακι ; Πώς ένα αριστερό κόμμα, όπως διατείνεται πως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμα δεν έχει «χεσμένη τη φωλιά» του, ο αρχηγός του απέχει παρασάγγας σε πολιτική συγκρότηση σε σύγκριση με τον Κούλη, πολλά ή σχεδόν όλα τα στελέχη των Συριζαίων έχουν (ακόμα) καθαρά χέρια και το κόμμα, όπως ακούσαμε πρόσφατα στο Περιστέρι, εξήγγειλε ένα δυνατό και άκρως απαραίτητο και κατεπείγον κοινωνικό πρόγραμμα για τις στενάζουσες οικονομικά τάξεις του πληθυσμού, δεν έχει ως τώρα καταφέρει να σαρώσει; ΄Οχι να προηγείται με 3 και 4%,αλλά με….44;
Απλά, ξάστερα και κατανοητά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προηγείται, συντριπτικά, όπως θα περίμενε κανείς της Ν.Δ ,δεν καρπώνεται τις τεράστιες ζημιές της επάρατης Κυβέρνησης του Κυριάκου, γιατί το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από κακούς υπολογισμούς και τις υποδείξεις συμβούλων (π.χ ο πρόσφατα εκλιπών Ηλίας Νικολακόπουλος), δε στοχεύει στην πραγματική δεξαμενή που θα μπορούσε να αντλήσει ψήφους, αλλά μόνο στην «κινούμενη άμμο» εκείνων που χρόνια τώρα δεν είναι περισσότεροι από 300-500. 000 , ευκαιριακές ψήφοι, μη συνειδητής κομματικής προέλευσης. Κυρίως ψήφοι μικροσυμφερόντων και προσωπικών επιδιώξεων που δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των μελών μιας σκληρής κομματικής βάσης.
Η πραγματική αυτή δεξαμενή, όπως πολλές φορές έχουμε εδώ υποστηρίξει, είναι εκείνη της ΑΠΟΧΗΣ,ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΝ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΩΝ . Μια τεράστια δύναμη που ξεπερνά και το 45% του εκλογικού σώματος.
Απ΄αυτές τις “χαμένες” ψήφους της κάλπης, πάνω από το 30% είναι συνειδητή επιλογή και πολιτική στάση των ψηφοφόρων. Είναι οι πολίτες που δεν ανέχονται πια να ακούν τον ξύλινο, σταλινικό λόγο του ΚΚΕ, αλλά ούτε το δημαγωγικό λαϊκίστικο των λοιπών κομμάτων. Και επιλέγουν να απέχουν .΄Η ,αν προσέρχονται στην κάλπη, στέλνουν το δικό τους πολιτικό μήνυμα με το ΄Ακυρο- Λευκό.
Με βάση αυτή ,λοιπόν, την πραγματική κατανομή των ψήφων, ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΧΗ, ΤΑ ΑΚΥΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΥΚΑ. Αυτή ακριβώς η δύναμη που την αγνοούν προκλητικά τα συστημικά κόμματα, υπολογίζουν τα ποσοστά επί των ψηφισάντων και … ως δια μαγείας , πρώτο κόμμα ανακηρύσσουν αυτό της …μειοψηφίας.
Για να μη, λένε, μείνει ακυβέρνητη η χώρα! Λες και αν πήγαιναν να ψηφίσουν ακόμα και 100, δε θα έβγαζαν κυβέρνηση. ΄Ασε, δε που θρασύτατα και υποκριτικά διακηρύσσουν , πως η Δημοκρατία θέλει μαζική , λαϊκή συμμετοχή! Την οποία, όμως, δεν την έχουν, αφού σχεδόν η μισή Ελλάδα δεν πάει να ψηφίσει. Αυτή, όμως, την καταλυτική δυσαρμονία μεταξύ εκλογικού αποτελέσματος και της συμμετοχής των ψηφοφόρων στο τέλος κάνουν πως δεν τη βλέπουν. Και φτιάχνουν κυβέρνηση από τη μειοψηφία. Τόσο υποκριτές και δημαγωγοί.
΄
Από αυτή, επομένως, τη δεξαμενή μπορούσε ένα καθαρό ,αριστερό κόμμα , σήμερα που η κυβέρνηση της Δεξιάς έχει επιπέσει ως ταύρος επί υαλοπωλείου και τα έχει κάνει όλα λίμπα, να αντλήσει άνετα ψήφους και να σχηματίσει ακόμα και μια δυνατή και αυτοδύναμη κυβέρνηση. ΄Ομως ,ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα καταφέρει να προσεγγίσει αυτούς τους ψηφοφόρους και να τους πείσει να του δώσουν την ψήφο τους, επειδή , ακριβώς ο πολιτικός λόγος του ,αν και αριστερός, χαρακτηριζεται παράλληλα ως αμφιλογία και αμφισημία . Είναι διφορούμενος, και κάποτε αντιφατικός. Επιλέγουμε ενδεικτικές συμπεριφορές:
- 1η χρεοκοπία της χώρας. Ακόμα δε βγήκε επίσημα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδώσει ΠΟΙΝΙΚΕΣ ευθύνες (απέδωσε, λέει…πολιτικές, αλλά δεν μας εξηγούν τί σημαίνει αυτό) στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή για τη χρεοκοπία της χώρας και να καταδικάσει την “ομερτά” που συνήψε τότε, για να σχηματίσει κυβέρνηση με τον ακροδεξιό Πάνο Καμμένο.
- Εισβολή του δικτάτορα Πούτιν στην Ουκρανία. Τουλάχιστον δύο από τους ευρωβουλευτές του βγήκαν ανεύθυνα και προκλητικά τις πρώτες ημέρες της εισβολής να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από θύτη και θύμα. Στο ίδιο μήκος κύματος συνεχίζουν μέχρι σήμερα ακόμα ,να κινούνται και οι εφημερίδες που στηρίζουν το κόμμα με το Ντοκουμέντο και την εφημερίδα Συντακτών να πρωτοστατούν σε αυτό το έγκλημα της εξίσωσης θύτη και θύματος.
- Ελληνοτουρκικά. Ο εθνικιστικός λόγος των Συριζαίων, ώρες-ώρες, ξεπερνά ακόμα κι αυτό την Ακροδεξιάς με την εμμονή του κόμματος στις «κόκκινες γραμμές» και την αδυναμία του να τις ξεπεράσει. Επιμένει με στενοκεφαλιά και αντιφατικότητα,σε σχέση με τη θέση του στο ζήτημα των Σκοπίων, να δέχεται πως οι διαφορές μας με την Τουρκία είναι οι εξής…μία!
- Εξοπλισμοί. Απότοκο αυτής της παράλογης παραπάνω εμμονής σε «κόκκινες γραμμές» υπήρξε και η αφωνία του στο μέγα έγκλημα των προκλήσεων που έστησε η ελληνική κυβέρνηση σε Αιγαίο και Μεσόγειο με άμεσο κίνδυνο θερμού επεισοδίου με στόχο την αγορά της άχρηστης λαμαρίνας, των Ραφάλ και των φρεγατών που γονάτισαν μεταξύ της άλλης ασύστολης σπατάλης , οικονομικά τη χώρα
- Πανδημία. Στη αρχή της εξάπλωσης του ιού και στη χώρα μας ακολούθησε την κυβερνητική γραμμή στον τρόπο διαχείρισής της. Κι όταν αντέδρασε, ήταν πια αργά. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι η Ελλάδα να έχει συγκριτικά με τον πληθυσμός της τους περισσότερους νεκρούς στην Ευρώπη από τον ιό.
- Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στηρίζει και καλύπτει προκλητικά μια πρόεδρο της Δημοκρατίας με απίστευτη αντιφατική και κυκλοθυμική συμπεριφορά, που «πατάει προσοχές» μπροστά στο αίσχος του τείχους στον ΄Εβρο και διαγράφει από τη λίστα των καλεσμένων στο προεδρικό μέγαρο το ηρωικό διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο.
- Ακρίβεια και πτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Η “ιδεολογία” της Δεξιάς είναι αυτή. Να τα παίρνει από τους πολλούς και τους φτωχούς και να τα δίνει στα λόμπι. Αυτό, ακριβώς, που κανει σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι αντί να έχει καεί το σύμπαν,να έχει κατεδαφιστεί η χώρα με τη βενζίνη στα 3 ευρώ, δεν κουνιέται φύλλο.Ούτε μια μαζική διαδήλωση,μια διαμαρτυρία, δεν κατέφερα ακόμα να διοργανώσει ο ΣΥΡΙΖΑ . Να κατεβάζει κόσμο στις πλατείες, σήμερα που είναι πραγματικά αναγκαίο. Και όχι όπως έκανε με τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα,όταν ψάρευε τότε σε θολά νερά.
- “Η Πισπιρίγκου της Παιδείας.” ΄Αφρων και ασεβής βουλευτής του κόμματος ασελγεί (με τον τρόπο που χαρακτήρισε την υπουργό) σε ένα από τα πλέον βασικά, κρίσιμα ατομικά δικαιώματα, αυτό του τεκμηρίου της αθωότητας και παραμένει στο κόμμα, χωρίς ούτε καν μια σοβαρή επίπληξη. Την ίδια τακτική ακολουθούν πολλά στελέχει στελέχη του κόμματος και ειδικά οι εφημερίδες που το στηρίζουν στην υπόθεση Λιγνάδη. Για καθαρά μικροκομματικούς λόγους σε μια αμφιλεγόμενη καταδίκη, αφού οι τακτικοί δικαστές δε δέχτηκαν τις κατηγορίες και στην ουσία έκριναν ένοχο τον κατηγορούμενο μόνο οι ένορκοι…λαϊκοί δικαστές, υποκινούν μια ομάδα αντίζηλων “καλλιτεχνών σε “διαμαρτυρίες και κραυγές” κατά της προκλητικής, όπως τη χαρακτηρίζουν απόφασης των δικαστών να αφήσουν ελεύθερο τον καταδικασθέντα, ως την εκδίκαση της έφεσης, την ίδια ώρα που οι ίδιοι υποκλίνονται μπροστά στη σώφρονα απόφαση άλλων δικαστών να δεχτούν με το βούλευμά τους την ύπαρξη του σκανδάλου Νovartis! (Αυτό κι αν είναι αμφισημία, παραλογισμός και υποκρισία).
Περιοριστήκαμε στην αναφορά λίγων μόνο, κραυγαλέων συμπεριφορών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και άλλες πολλές, εξίσου σημαντικές και λίγο- πολύ είναι γνωστές σε όσους βιώνουν στο πετσί τους την αντιλαϊκή πολιτική μιας κυβέρνησης που έστησαν τα διάφορα συμφέροντα, για να καταληστέψουν για άλλη μια φορά τους πολλούς.
Είναι ,επομένως, αυτονόητο και σαφές γιατί ο συνειδητοποιημένος ,ο πολιτικοποιημένος και έντιμος πολίτης αυτής της χώρας, ως ψηφοφόρος, αρνείται να χορηγήσει συναίνεση με τη ψήφο του στο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Δεν είναι πως δε γνωρίζει ότι ένα αριστερό κόμμα δεν έχει μέτρο σύγκρισης με ένα ακροδεξιό σαν αυτό σήμερα του “Όρμπαν της Ελλάδας”. Ούτε θα είχε τεράστιο δίλημμα στην επιλογή.
Είναι,όμως, ζήτημα αξιοπρέπειας και πολιτικής στάσης του συνειδητοποιημένου πολίτη απέναντι σε ένα κόμμα, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ ,που δεν κατάφερε ακόμα και μετά από τόσα χρόνια , να ενηλικιωθεί. Και πρώτα απ΄όλα να αρθρώσει σοβαρό ,στιβαρό πολιτικό λόγο. Χωρίς αμφισημίες και παλινωδίες. Χωρίς δημαγωγίες και λαϊκισμούς.
Κι αυτός είναι ο λόγος που αν συνεχίσει την ίδια τακτική, θα πάει τελικά στις εκλογές με την ίδια διαφορά που δε θα είναι μεγαλύτερη του 3-4% από τη Ν.Δ. Κι αυτό σημαίνει πως ήδη από χτες, θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει την αναζήτηση συμμαχιών για το σχηματισμό κυβέρνησης την επομένη των εκλογών.
΄