Από την επικαιρότητα:
1. Η υπουργός Θεραπειών» της Αράχωβας. “Δε σας αναγνωρίζω ως δικαστήριο. Ποιοί είστε;”
2.Γιώργος Τράγκας: διασωληνωμένος σε κρίσιμη κατάσταση. ΄Ηταν αρνητής του εμβολίου.
3. Αρνητές του κορονοϊού , “θεματοφυλακες του Συνταγατος” συνέλαβαν γυμνασιάρχη στην Πιερία και του πέρασαν χειροπέδες
4. Λινός, ο προσφάτως χειροτονηθείς ιερέας, καθηγητής Ιατρικής και διοργανωτής Συνεδρίου Επιστήμη και Θρησκεία : “Το θαύμα ως διακριτική παρέμβαση του Θεού και ως καρπός εμπιστοσύνης»
5.Σοκ: Απόπειρα βιασμού μέρα μεσημέρι στη Νίκαια -«Μου έσκισαν την μπλούζα», είπε το θύμα
***
Στην Ιστορία δεν ξεκινάμε ποτέ μια διερεύνηση θέματος με το ΑΝ. Και…αν συμβεί αυτό ,είμαστε 100% εκτός ιστορίας και εντός μυθιστορίας. Οπότε, αν και με μεγάλη μας ευχαρίστηση θα υποστηρίζαμε πως ο κόσμος σήμερα θα ήταν παρασάγγες μπροστά, αν στη θέση των απόψεων περί γης του Γαλιλαίου (“και όμως η γη κινείται”) , δεν είχαμε τη αυστηρή επιβολή από την εκκλησία της πίστης του Μωυσή περί “Δημιουργίας του κόσμου,” θα αποφύγουμε να μπούμε σε τέτοιο χρήσιμο μεν, αλλά υποθετικό πειρασμό. ΄Ενα “ίσως”, θα απάλυνε την ιστορική απρέπεια του “αν” και θα έμενε στον αναγνώστη η θετική αίσθηση από την επικράτηση μια τέτοιας κοσμογονικής πιθανότητας αλλαγής για τον ανθρώπινο πολιτισμό .
Να, όμως, που σε άλλες επιστήμες , λιγότερο αυστηρές για λόγους πρακτικούς , σε γνωματεύσεις τους, το “αν ,”συνοδευόμενο από το “ίσως”, όπως στην ιατρική , η πιθανότητα γίνεται βεβαιότητα. ΄Οπως, όταν οι γιατροί υποστηρίζουν για παράδειγμα , πως ο Τράγκας δε θα βρισκόταν σήμερα, ίσως, σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ, αν δεν μπέρδευε τα συνήθη δημοσιογραφικά του φληναφήματα με τη ζωή και την επιστήμη. Αν, εν άλλοις, δεν ήταν ένας ημιμαθής-δοκησίσοφος-ξερόλας, όπως πολλοί από εκείνους που κυκλοφορούν δίπλα μας.
Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον σε αυτές τις δύσβατες πορείες της ημιμάθειας, της δικησισοφίας, του παραλογισμού και των αφύσικων συμπεριφορών, είναι πολλοί. Και μάλιστα αρκούντως ισχυροί, αν σκεφτεί κανείς, πως οι συνέπειες της άρνησης της γνώσης μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τη ζωή του αρνητή. ΄Αρα , είναι πάνω και από το φυσικό ένστικτο , το πλέον δυνατό , εκείνο της αυτοσυντήρησης. Πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορεί να νικηθεί ακόμα και ένα τόσο ισχυρός φυσικός νόμος;
Η ερμηνεία του φαινομένου δεν είναι εύκολη. Πώς ριζοσπαστικοποιείται στα καλά καθούμενα, ένας φιλήσυχος άνθρωπος και γίνεται Τζιχαντιστής να παλουκώνει κεφάλια; Πώς εγκαταλείπει ο άλλος “τον πατέρα και τη μητέρα αυτού” και πάει σε μοναστήρι να μονάσει; ΄Η αυτομαστιγώνεται και μπήγει στα χέρια του καρφιά, για να κερδίσει τον παράδεισο:
Η ισοπέδωση, η ισόποση κατανομή και η ισοβαθμία των αιτιών, είναι φαινόμενο απλούστευσης . Και φυσικά δεν αρκεί ένα όμοιο επίπεδο λόγων, να εξηγήσει τέτοιες σύνθετες συμπεριφορές. Γι΄αυτό και οι περισσότεροι καταφεύγουν σε απλοϊκές ερμηνείες “πακέτου”, όπως εν προκειμένω για τους κάθε είδους φονταμενταλιστές , το φανατισμό, την ιδεοληψία ,τη μισαλλοδοξία. Εύκολη εξήγηση, όπως όλες οι γενικεύεις και τα “συλλήβδην”.
Πάντως, αν θέλαμε να προσεγγίσουμε μια πρώτη ,ακατέργαστη και θεμελιώδη ύλη- αιτία τέτοιων συμπεριφορών, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από τον “εγωισμό”. Και τούτος, ας μην ξεχνάμε, είναι προέκταση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Ο “εγωιστής”, όμως , πάσχει από την ασθένεια της υπερτροφίας του “εγώ”. Kι αυτή με τη σειρά της, ερμηνεύεται ως στρέβλωση και αφύσικη αυτονόμηση του ego από τις φυσιολογικές του ιδιότητες.
Πολλοί φιλόσοφοι , ψυχολόγοι-ψυχίατροι και κοινωνιολόγοι διακρίνουν τρεις χώρους στην “ψυχή” του ανθρώπου: id, ego,super ego.
Ο πρώτος είναι μια απέραντη χωματερή. Πλέγματα και συν-πλέγματα, στερήσεις και φαντασιώσεις παρορμήσεις, ψυχώσεις και απωθημένες επιθυμίες , ό, τι εν πάση περιπτώσει είναι σκοτεινό και δεν πρέπει να βγει στο φως ,απορρίπτεται, δίκην απόβλητου, σε αυτό το χώρο, στο id.
Το super ego στέκεται από την απέναντι πλευρά. Είναι οι νόμοι, οι επιθυμίες, οι επιταγές, οι υποχρεώσεις, τα δόγματα, οι νοοτροπίες και οι παραδόσεις της κοινωνίας, που τις περισσότερες φορές έρχονται σε κόντρα και πόλεμο με τις δικές μας επιθυμίες και τις παρορμήσεις στo id.
Και τότε, σε αυτή την σύγκρουση και την πάλη, κάνει τη δυναμική του εμφάνιση ο διαιτητής του αγώνα, ο συμφιλιωτής, που έχει αποκλειστική ευθύνη να κρατάει τις ισορροπίες, για να εξασφαλίζει την υγιή πορεία της προσωπικότητας. Το ego. Αυστηρό, λογικό, συνετό, στέκεται μακριά από τις επιρροές των άλλων δυο χώρων. Και είναι αυτό που (καθ)ορίζει τη στάση του προσώπου απέναντι στους δύο συμπλεκόμενους. Υποδεικνύει και επιβάλει μεθόδους και τρόπους συμφιλίωσης για κατάπαυση του πυρός. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως αποφασίζει το μερτικό που δικαιούται να δοθεί στο id και τί στο super ego. Και καλεί τους αντιπάλους να συμμορφωθούν.
Και η συμμόρφωση είναι η κορυφαία στάση της προσωπικότητας, για να διασωθεί. Αν δε συμβεί αυτό, αν υπάρξει ανυπακοή, ένας από τους αντιπάλους θα επικρατήσει. Και η ισορροπία ανατρέπεται. Κι αυτό σημαίνει ισοπέδωση της προσωπικότητας. Δηλώνει παθογένεια του ego και αδυναμία να επιβληθεί. Το “μπάχαλο” είναι από εδώ και μετά το κύριο γνώρισμα μιας τέτοιας διαταραγμένης προσωπικότητας.
Να δούμε στην πρακτική εφαρμογή τους όλη αυτή τη θεωρία. Πώς λειτουργεί στα παραδείγματα παραπάνω της επικαιρότητας που παραθέσαμε;
Ο Λινός, χειρουργός και ως ειδικός, όταν ανοίγει μια “κοιλιά” και αντικρύζει την όντως θαυμαστή κατάταξη των οργάνων και του τρόπου λειτουργίας και αλληλοεπίδρασης, στέκεται ενεός και ανακαλύπτει μέσω αυτής της “τάξης” των οργάνων μια δημιουργική αιτία. Δε αποδέχεται μια τυχαία, άτακτη κατάταξή τους , τέτοια, που δίνει αποτέλεσμα φανερής τάξης και έλλογης συνοχής.
Ως εδώ καλά. Ουδείς μπορεί να απαγορεύσει στο Λινό να μη στοχάζεται να μην προσεγγίζει φιλοσοφικά τέτοια ζητήματα που έχουν σχέση με την ύπαρξη θεού, ανώτερου όντος ,μη υποκειμένου σε διαστάσεις, περιβλήματα και περιορισμούς ανθρώπινων γνωρισμάτων . Το ego δεν αρνείται τέτοιου είδους “μετεωρισμούς” του ανθρώπινου Νου.
Αν εδώ έμενε το πράγμα και ο Λινός ήταν ένα ένθεος ή άθεος χειρουργός, θα ήταν μια αποδεκτή προσωπικότητα ,μη διαταραγμένη και παρεκκλίνουσα από το ορθό, το φυσικό και λογικό. ΄Ομως, δεν έγινε έτσι. Ο γιατρός, μάθαμε προ ημερών, αποφάσισε να χειροτονηθεί ιερέας. Και τί σημαίνει αυτό; Ενέδωσε στο super ego. Παραδόθηκε στις επιταγές του, εν προκειμένω στη θρησκεία, η οποία για τους “νουν έχοντας”, δεν έχει καμιά φιλοσοφική ή άλλη σχέση στοχασμού και εξερεύνησης της έννοιας του θεού, του ανώτατου όντος ,το εκτός ανθρώπινης συμπεριφοράς και μη υπείκον σε νόμους ,αρχές και χαρακτηριστικά θνητού.
Η θρησκεία είναι δημιούργημα ανθρώπου, κοινωνική κατάκτηση, όχι φυσικό και ως εκ τούτου λογικό και ηθικό επιγέννημα . Και μάλιστα, υποβιβάζει την έννοια του θεού και την εξανθρωπίζει, αφού με τις θρησκευτικές αντιλήψεις ο θεός αυτοαναιρείται, λειτουργεί ακριβώς στον αντίποδα του εαυτού του. Τον βάζει να μιλάει με ανθρώπους, να τους γιατρεύει, να τους λύνει τα προβλήματα, να έχουν συμπεριφορά και σχέση πατέρα και παιδιού. Αρκεί ο πιστός να εκτελεί τα διδάγματα της θρησκείας ,που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με εντολές και τους νόμους της Φύσης.
Τί συνέβη εν προκειμένω; Το ego του Λινού παραδόθηκε. ΄Αγνωστο γιατί, βρέθηκε σε αδυναμία να προφτάσει τη σύγκρουση, να εξισορροπήσει την εσωτερική αναστάτωση , να εμποδίσει την κατάληψη της προσωπικότητάς του από την επικυριαρχία του super ego. Υποτάχτηκε και ως ενεργούμενο πλέον των νόμων και των κανόνων του θρησκευτικού συστήματος ,οδηγήθηκε στη σφαγή, την καρατόμηση της προσωπικότητάς του. Χειροτονήθηκε παππάς!
Η “υπουργός” στην Αράχωβα, αλλά και οι ακροδεξιοί Μακεδονομάχοι και “θεματοφύλακες του Συντάγματος”, υπέστησαν, ακριβώς, την ίδια τρικυμία εν τω κρανίω, την παντελή σύγχυση , όπως και ο γιατρός. Και σε τούτους υπερίσχυσε το εθνικιστικό super ego και μάλιστα σε τρομακτικό συνδυασμό με θρησκευτικές πεποιθήσεις περί Αντιχρίστου ,εμβολίων- σφραγίδων 666 και όμοιων συνωμοσιολογιών. Η ισοπέδωση της προσωπικότητας και εδώ τους οδήγησε σε ακραίες συμπεριφορές, σε πραγματική σύγχυση ρόλων , όπως εκείνη της αυτοαναγόρευσης της “υπουργού” σε θεσμό και υπερπολίτη και της “αντιποίησης αρχής” των ακροδεξιών με τη σύλληψης του Γυμνασιάρχη.
΄Οσο για τους επίδοξους βιαστές, μέρα μεσημέρι στη Νίκαια, κι εδώ το ego των δραστών υπέστη πανωλεθρία από το id. Οι απωθημένες στερήσεις, τα ασυγκράτητα πάθη, ο ζωώδης άνθρωπος, ως ανοιγμένος ασκός του Αιόλου σηκώθηκε και ισοπέδωσε εν ριπή οφθαλμού ό,τι έβρισκε μπροστά του και υπάκουε στις αρχές της λογικής και της ηθικής.
Αλλά, θα αναρωτηθεί κανείς και δικαίως. Η μόρφωση, η εκπαίδευση δεν έχουν από μόνες τους τη δύναμη να αποτρέψουν τέτοια φαινόμενα ανατροπής της λογικής και υπερίσχυσης του παράλογου; Ο Λινός δεν ήταν ο μαρμαράς του Αιγινίου, ούτε η ταβερνιάρα της Αράχωβας. Είναι χειρουργός. Πώς επέδειξαν ίδιες συμπεριφορές;
Η “Μόρφωση” είναι άλλο και εντελώς διαφορετικό η απόκτηση γνώσης , η εξειδίκευση. Αν μάθεις να πιλοτάρεις αεροπλάνο ,δε γίνεσαι γι΄ αυτό και καλύτερος χαρακτήρας. Η Μόρφωση (δια)μορφώνει χαρακτήρα, ισχυροποιεί το ego, υποδεικνύει το λογικό και το πρέπον. Δεν έχει καμιά σχέση με την εκμάθηση, την ειδίκευση, την κατάκτηση γνώσης.
΄Ολοι, ως άνθρωποι, ανεξάρτητα από τα επιμέρους ,τα ιδιαίτερα , επίκτητα γνωρίσματά μας, υποκείμεθα στους ίδιους φυσικούς νόμους .Η καρδιά και τα νεφρά του Λινού λειτουργούν ακριβώς, όπως κι εκείνα του μαρμαρά από την Πιερία. ΄Οπως και οι συμπεριφορές τους που υπόκεινται στις συνέπειες των εσωτερικών τους συγκρούσεων . Και από την έκβαση αυτής της μάχης με τον τρόπο που ο ΝΟΥΣ κουμαντάρει ή όχι την προσωπικότητα του ατόμου, θα διαμορφωθεί και το σύνολο των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας και οι συμπεριφορές της.