1. Ο “Ψαράς” γράφει:
“Η Αγγελική Αδαμοπούλου, κύριε Νίκο Αδαμόπουλε, σας λέει τίποτα; Κάπου παλιά σε μια τοπική εφημερίδα της ιδιαίτερης πατρίδας μας, αλίευσα πως είναι σύζυγός σας. Νεποτισμός να υποθέσω; Εξ ου και ξεσπαθώνεις τελευταία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε μαντρί πια για όλα τα απολωλότα πρόβατα…»
***
Για ψάρι σε κόβω, ψαρά όχι . Αλλά …Λαγοκέφαλο. Πετάς δηλητήριο και λάσπη και όπου κάτσει.
Η βουλευτίνα Αγγελική Αδαμοπούλου ούτε συζύγός μου είναι, ούτε συγγενής μου. Ούτε καν κατ΄ όψιν τη γνωρίζω. Η άλλη Αγγελική που διάβασες ,ήταν όντως συζυγός μου. Μας άφησε, όμως νωρίς. ΄Εφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων.
Είναι γνωστό πως οι “Αδαμοπουλέοι” πια, ως όνομα στην Ελλάδα, κοντεύουμε να γίνουμε…Παπαδόπουλοι. (Ξορκισμένοι μερικοί από δαύτους). Επομένως, ούτε περί νεποτισμού πρόκειται ,ούτε καμιά συγγένεια ,στενή ή μακρινή, έχουμε με την άρτι μεταπηδήσασα στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, κυρία. Απλή συνωνυμία.
Αλλά, αν θες τη γνώμη μου, καλά έκανε και την…έκανε η Αδαμοπούλου από το ΜεΡΑ25, που σύντομα το βλέπουμε να γίνεται ΝυΧΤΑ …23 ή 30 ( ημερομηνίες διεξαγωγής των επόμενων εκλογών! Για …μήνα, ρωτήστε τον Κούλη σας, αν και φανερό πια).
2. «Συνήγορος του Διαβόλου»
“Σε εκτιμώ, αλλά με τον ξορκισμένο συνάδελφο Αλέξη Κούγια ,μας τα χάλασες στην υπόθεση Πισπιρίγκου. Θεό τον έκανες. Και τί καλός και τί χρυσός ο Κούγιας…».
***
Να συνεχίζεις να μας εκτιμάς, αγαπητέ συνήγορε, γιατί δική μας δουλειά είναι εδώ να κρίνουμε το «γίγνεσθαι» με άλλα μάτια, κι από άλλο πρίσμα. Και ο Κούγιας τα λέει άριστα στην υπόθεση της μάνας που την κατασκεύασε η αισχρή μιμντιακή μαφία ένοχη για τους λόγους που έχουμε αναλύσει εδώ. Και θα ήταν ευχή μας να αθωωθεί (κι αλλοίμονο αν δε γίνει) η Πισπιρίγκου. Κι αυτό αν συμβεί, θα οφείλεται και στον τρόπο που βγήκε δυναμικά ο δικηγόρος της να την υπερασπιστεί.
Κατά τα άλλα, ο Κούγιας είναι… Κούγιας. Λέγαμε σε άλλη ανάρτηση πώς «τον Κούγια κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς». Δεν αλλάζει. Είναι σαν το σκορπιό του μύθου. Θα τσιμπήσει εκεί που δεν το περιμένεις. ΄Οπως πρόσφατα. Ανέλαβε την υπεράσπιση του δολοφόνου που εκτέλεσε στην ψύχρα τον 16χρονο παλικαράκι στη Θεσσαλονίκη.΄Εκανε το ίδιο και με τον φονιά του Γρηγορόπουλου.
΄Αρα, γνωστός και μη εξαιρετέος ο κύριος. Απλώς (και μη κατανοητό από πολλούς), εμείς εδώ δεν έχουμε την πολυτέλεια να κρίνουμε τις δημόσιες πράξεις των ανθρώπων με τον τρόπο που το κάνουν οι περισσότεροι. ΄Εχει άλλα κριτήρια η Ιστορία να αποτιμά τα έργα τους. Και ποτέ συλλήβδην. Δεν κρίνει και αποφασίζει…πακέτο. Ο συστημικός δικαστής, ναι. Ο Γκεμπελίσκος, ομοίως. Ο κυρ Παντελής με την κυρά Παντελίνα του , επίσης. Ο ιστορικός δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ίδια με τούτους. Αλλιώς θα έχανε ,πλην των άλλων,και την εκτίμηση ανθρώπων σαν εσένα.
3. Δεξιός, ακροδεξιότατος και σε όποιον του αρέσω”.
***
Δε χρειαζόταν να το γράψεις. Φάνηκε με την πρώτη ανάγνωση τί είσαι.
Λέει ο τύπος:’ “Αντιμετωπίζεις τους Δεξιούς με όσα γράφεις με φανατισμό και μονομέρεια. Δε βρίσκεις τίποτα καλό στην ιδεολογία και τον χαρακτήρα ενός ΝεοΔημοκράτη. Με τον τρόπο αυτό πέρα από τα άλλα, διχάζεις τον κόσμο…»
Είδες πόσο ευγενικοί και αλλιώτικοι είμαστε; Από μια σελίδα γράμμα, που έστειλες, βάλαμε μόνο αυτές τις αράδες, που δε …βρίζεις! Θα είχες εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Και για μια άλλη μια φορά θα έδειχνε ένας Δεξιός, την ταυτότητα ήθους του. Γι αυτό σου είπαμε από την αρχή, δε χρειαζόταν να…υπογράψεις, όπως υπόγραψες. «Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει».
Απάντηση δε χρειάζεσαι . ΄Ετσι κι αλλιώς, το Δεξιό ” κι αν τον πείσεις, δεν τον πείθεις”.
Βάζουμε για όσους διαθέτουν “καρδίαν και οφθαλμούς καθαρούς”, Διεξιοαποστροφής αποσπάσματα από παλιά μας κείμενα:
“…H Δεξιά δεν έχει αρχές, αξίες, ιδανικά .Ο Δεξιός δεν αγωνίζεται για ιδέες. Δεν έχει στόχο ούτε τον κόσμο να αλλάξει,ούτε να αγωνιστεί για το δίκιο ή το ψωμί κάποιου άλλου που δεν είναι δικός του .Και η αλληλεγγύη του,η φιλανθρωπία του στον ξένο, το κερί που θα ανάψει στην εκκλησιά, πρέπει να έχει αντιπροσφορά, αγαθά επί γης και ουρανού.
Θυμηθείτε τούτο. Με τη λήξη της Γερμανικής Κατοχής η παράταξη της Δεξιάς μετρούσε Γερμανοτσολιάδες, δωσίλογους, κουκουλοφόρους,την ίδια στιγμή που η Αριστερά έκανε “προσκλητήρια νεκρών” από τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,αλλά και στον απλό συνειδητοποιημένο κόσμο,που μόνο δεξιός δεν ήταν την ταραγμένη εκείνη εποχή και λίγο μετά την Κατοχή….
“…Η Ιστορία δεν έχει να παρουσιάσει ούτε ένα όνομα δωσίλογου, συνεργάτη των Ναζί, ταγματασφαλίτη , κουκουλοφόρου, μαυραγορίτη, που να μην ανήκει στις τάξεις της “επάρατης” παράταξης . Σε εκείνα τα “άτιμα” και ανυπόληπτα χρόνια, πούλησε “τα ιερά και τα όσια” του ανθρώπου , μόνο η Δεξιά. Και ήταν αναμενόμενη τέτοια συμπεριφορά, επειδή, ακριβώς, αυτό υπαγορεύει η συνειδητή ένταξη σε αυτό τον παραταξιακό χώρο.
Η Δεξιά δεν έχει ιδεολογία. Δεν είναι ούτε καν ιδεοληψία. Αν ήταν ιδεοληψία, θα είχε και μια δικαιολογία. Ιδεολόγος είναι εκείνος που έχει οράματα, στόχους , ιδανικά. Και φυσικά τέτοιοι προσανατολισμοί δεν αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο. Αλλά δεν είναι επίσης και ιδεοληψία. Η τελευταία αφορά κυρίως ψυχολογικές παθογένειες, παρορμήσεις, καταναγκασμούς, εξαρτήσεις . Και έχουν να κάνουν περισσότερο με φόβους και ανασφάλειες ,που αδυνατεί το άτομο να ελέγξει.
Κι αν δεν είναι ούτε ιδεολογία ούτε ιδεοληψία, τί πιστεύει τότε ένας Δεξιός; Τίποτα άλλο, πέρα από τα “εαυτού”, την…πάρτη του. Ο Δεξιός είναι ο “πρωτόγονος” άνθρωπος, πριν τον πολιτισμό, που αν κάτι τον ενδιέφερε ενστικτωδώς και αποκλειστικά, ήταν η δική του επιβίωση, η ικανοποίηση των δικών του αναγκών. “Ο θάνατός σου η ζωή μου”. Και τούτη η αντίληψη αφορούσε τον διπλανό, το ζώο, τη φύση.
Ο Δεξιός είναι ο άνθρωπος της βαρβαρότητας, της υποταγής στα ένστικτα, της έλλειψης ή της άρνησης “πολιτισμού”. Ο Πολιτισμός έχει βασικό, πρωταρχικό του στόχο την απαλλαγή το ανθρώπου από τα ζωώδη, τα χαμερπή, τα ατομικιστικά και την ανύψωση του σε υψηλότερες σφαίρες , όπου το ζώο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε “ανθρώπινο” ζώο. Ο δεξιός δεν κατάφερε ποτέ να εκπολιτιστεί-εξανθρωπιστεί.
΄Ετσι εξηγείται όλη η κοσμοθεωρία του. Και φυσικά η ασέβεια στη Φύση, η έλλειψη αλληλεγγύης στο συνάνθρωπο, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η θεοποίηση της ιδιοκτησίας, η θρησκοληψία, η συσσώρευση πλούτου. ΄Ολα αυτά τα βάρβαρα δεινά που τον δέρνουν.
Προπαντός , είναι παντελώς αφύσικος. Αρνείται να θέσει κέντρο της συνείδησής του το ΝΟΥ. Επινοεί “ηθικές” και εντολές , ως εφετμές. Από “πηγές” ,δηλαδή, που μόνο ηθική συνείδηση δεν μπορούν να διαμορφώσουν. Ούτε φυσικά να παράγουν φυσικό πολιτισμό.
Αυτό εξηγεί και η πίστη, η εμμονή του σε συγκεκριμένα τσιτάτα , καθοριστικά του αφύσικου, δεξιού προσανατολισμού του. ΄Οπως για παράδειγμα το κλασικό” “Πατρίς θρησκεία , οικογένεια. Σε αντιστοιχία με την ιδιοκτησία, τη αφύσικη ηθική και την προσήλωση μόνο στα “ημέτερα”.
Με τέτοια αφύσικη αντίληψη και συμπεριφορά του δεξιού δεν είναι ανερμήνευτη η συμπόρευσή του με τις δυνάμεις Κατοχής των Ναζί από το 1941, μέχρι και την αποχώρησή τους από τη χώρα το 1944. ΄Ολο αυτό το διάστημα που η Δεξιά και στην επίσημη εκπροσώπησή της, συνεργαζόταν με τον κατακτητή, το βάρος της Αντίστασης εναντίον του έπεσε σχεδόν αποκλειστικά στις μη Δεξιές Δυνάμεις. Οι εξαιρέσεις και μόνο ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ να τις δει κανείς, δεν αναιρούν αυτή την ιστορική αλήθεια πως η Αντίσταση έπεσε στους ώμους της μη Δεξιάς Ελλάδα.΄Ηταν ένα από εκείνα που θα πρέπει να κάνουν το σημερινό Δεξιό να ντρέπεται για τους “παππούδες” και τους “πατεράδες” του . Αλλά, η ντροπή θέλει πολιτισμό κα συνείδηση. Αμφότερα απόντα από το Δεξιό, το συνειδητά ενταγμένο σ΄αυτό το χώρο…”