Το ΚΚΕ ανάμεσα στις άλλες συνωμοσίες (διάβαζε ανοησίες) που διαδίδει, είναι και τούτη: Κάθε χρόνο οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου (πετρελαιάδες, τραπεζίτες, και τέτοιοι) συγκεντρώνονται κάπου μακριά από τα μάτια των κοινών θνητών και πίσω από… βαριές κουρτίνες και εβένινες πόρτες αποφασίζουν από κοινού διάφορα.΄Οχι μόνο για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, τις αγορές, την εκμετάλλευση των πλουσιοπαραγωγικών πηγών στον κόσμο, αλλά και για άλλα πλείστα, άσχετα με το χρήμα ή έμμεσα επηρεάζοντα την οικονομία θέματα, σε πολλές πτυχές της ζωής. Π.χ Φροντίζουν πώς να διασφαλίζεται η λειτουργία των παράνομων αγορών των… ναρκωτικών, για να φτάνουν στις φτωχογειτονιές των μεγαλουπόλεων και να αποχαυνώνονται οι “νηστικοί” , ώστε να μην επαναστατούν, να συντηρείται, να επαυξάνεται και να διαδίδεται ο αμερικάνικος τρόπος ζωής, να θεοποιείται το ποδόσφαιρο και ο “άρτος και τα θεάματα” να είναι η κυρίαρχη αντίληψη του σύγχρονου τρόπου ζωής
Παρόμοια αντίληψη έχουνε κι άλλοι. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Οι Χριστιανοί ,ας πούμε, αυτούς τους παραπάνω …συνωμότες, τους λένε πρόδρομους του Αντίχριστου ,του 666 της Αποκάλυψης, που θα επιβάλει μια μέρα παγκόσμια κυριαρχία και ο καθείς εξ ημών θα έχει το “χάραγμα” στο μπράτσο, που θα σημαίνει… είμαι του Διαβόλου ,ανήκω σ΄αυτόν και υπακούω στις εντολές του. Κι αν δεν έχεις τέτοιο σφράγισμα… την έβαψες! Ούτε να φας, ούτε να πιείς, ούτε και να σταθείς πουθενά. “Ας μη γιεννιέσαν ντιπ”. που λένε και οι αγαθοί Σαμοθρακίτες!
Από την άλλη, τα πάσης φύσεως Ναζιστο-Φασιστοειδή, τη μυστική αυτή ομήγυρη λένε πως τη συγκροτούν εξ ολοκλήρου… “Σιωνιστές” (Εβραίοι). Μάλιστα , τούτοι αποκλειστικά και για αιώνες , ελέγχουν την οικονομία του κόσμου. Στην ουσία αυτή κυριαρχούν, αυτή κυβερνούν, αυτοί αποφασίζουν όλα στην ανθρωπότητα.
Η συνωμοσία, η μυστικοπάθεια, το άγνωστο, ήταν πάντα δελεαστικά για την ανθρώπινη φαντασία. ΄Ετσι γεννήθηκαν και οι θρησκείες. Κι αυτός είναι ο λόγος που και σήμερα πολλοί πιστεύουν στην αστρολογία, τη συνωμοσιολογία, τα “κρυφά ΄Αγια δισκοπότηρα”. Και φυσικά… κόβουν κεφάλι οι περισσότεροι, ανάλογα με τις δοξασίες τους πως όντως υπάρχουν τέτοιες μυστικές συναντήσεις , κάποιων ισχυρών , για να ελέγχουν τον κόσμο και να διαμορφώνουν τα στάτους επί παντός επιστητού.
Ούτε κάποιοι ζάμπλουτοι “Ροκφέλερ” μαζεύονται οπουδήποτε για να κανονίζουν την πορεία των αγορών και να αποταμιεύουν στα ευρύχωρα και ατσαλένια χρηματοκιβώτιά τους το παγκόσμιο χρήμα. Ούτε υπηρέτες του Αντίχριστου, του… μεγάλου Βελζεβούλ υπάρχουν και προετοιμάζουν την εμφάνιση του “Οξαποδώ” και τους Αρμαγεδώνες του. Και ακόμα πιο ανήθικη, ρατσιστική και ανιστόρητη είναι η διαχρονική ύπαρξη της σιωνιστικής απειλής-δύναμης , η οποία από τη μια εξουσιάζει τον κόσμο αιώνες και από την άλλη , για αιώνες επίσης , άφησε την εβραϊκή φυλή της, να έχει υποστεί τόσα , δεινά που όμοια ποτέ καμιά άλλη ράτσα, κανένας λαός ως σήμερα δεν εισέπραξε. Και μάλιστα χωρίς ευθύνη δική τους. Ποτέ δεν πείραξαν οι Εβραίοι ιστορικά κανέναν.
Το Σύστημα δε χρειάζεται συνωμοτικές ερμηνείες τέτοιου είδους. Ιστορικά πουθενά δε συναντιούνται ανάλογες συμπεριφορές από άτομα, φυλές, ομάδες, κοινωνίες. ΄Οσοι πιστεύουν και στηρίζουν τέτοιες ανοησίες ερήμην της Ιστορίας, κουβαλάνε τη δική τους ιδεοληπτική τύφλα ή εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Ουδείς συνωμοτεί εναντίον ουδενός με τον τρόπο που τον παρουσιάζουν οι ανυπόστατες αυτές θεωρίες.
Αν κάποιοι ,όμως, όντως κατεργάζονται δεινά για άτομα και λαούς, είναι τα συστήματα διακυβέρνησης και τα πρόσωπα, οι εκάστοτε κυβερνώντες. Και οι ενέργειές τους, τα έργα τους , βρίσκονται σε συνάρτηση με το πού ανήκουν, ποιο σύστημα υπηρετούν και ποιες ικανότητες προσωπικές διαθέτουν για να αφήσουν την καλή ή την κακή σφραγίδα τους.
Ο καπιταλισμός και οι Δεξιές κυβερνήσεις που είναι ενταγμένες σε αυτόν, δε διαφέρουν στις πολιτικές τους επιλογές, που κατά κανόνα είναι ίδιες και αντίθετες , σε βάρος των συμφερόντων των πολλών υπέρ των ολίγων. Κι αυτό ήταν κανόνας από καταβολής κόσμου. Ουδείς,,,πατριάρχης του καπιταλισμού από τη στιγμή που επικράτησε η ιδιοκτησιακή αντίληψη, κάθισε μα μέρα και έβαλε κανόνες πώς θα λειτουργεί στις γενικές ή τις ειδικές αρχές του ο καπιταλισμός. Ο κανόνας του είναι…άγραφος νόμος. Και ανέκαθεν ένας, δε χρειάστηκε κανείς να τον ανακαλύψει : Το προσωπικό κέρδος υπεράνω όλων. Και ” η ζωή σου ο θάνατός μου”. Κι αυτή Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ στους αιώνες, δε χρειάστηκε άλλου είδους συνωμοσίες, για να επικρατήσει και μάλιστα ίδια και απαράλλακτη ως τις ημέρες μας. Απλή και απολύτως κατανοητή πραγματικότητα από… γραμματισμένο και αγράμματο καπιταλιστή. Στη δημόσια κα την ιδιωτική ζωή. Και δε χρειάστηκε κανένας “΄Ανταμ Σμιθ” να την επινοήσει.
Στους ιστορικούς αιώνες , από όσα γνωρίζουμε, έγινε απαραίτητο , πάντως, τέτοιες αντιλήψεις να μορφοποιηθούν, να αποτελέσουν σύστημα διακυβέρνησης , το οποίο θα εξασφάλιζε με τις εξουσίες του την απρόσκοπτη, ανεμπόδιστη επικράτηση και την περαιτέρω προώθηση αυτής της καπιταλιστικής αντίληψης. Σήμερα, ο ίδιος ο παλιός καπιταλισμός εκφράζεται μέσω των δεξιών ή ακροδεξιών κομμάτων, τα οποία όταν κυβερνούν, με “εργαλεία” το νόμο, το χωροφύλακα, τον παππά, τον κοντυλοφόρο κυρίως, προωθούν τις “φιλελεύθερες” απόψεις τους ,που θεωρητικά αποφαίνονται πως δεν υπηρετούν τον ασφυκτικό κρατικό παρεμβατισμό. Στην ουσία, τέτοιος φιλελευθερισμός σημαίνει λατρεία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε βάρος μιας κοινωνικής πολιτικής για τους πολλούς με στόχο πάντα το “νόμιμο” ή παράνομο το κέρδος.
Τα παραπάνω εργαλεία του οργανωμένου κράτους, που είναι οι εξουσίες, φτάνουν και περισσεύουν, για να επιβάλουν και να ευοδώνονται οι αρχές μιας τέτοιας καπιταλιστικής κοινωνίας. Από κει και ύστερα, η σκληρότητα ή η επιεικέστερη εκδοχή του καπιταλισμού, ειδικά στα λεγόμενα δημοκρατικά καθεστώτα, έχουν να κάνουν με τα πρόσωπα ,που συγκροτούν τον ηγετικό πυρήνα της καπιταλιστικής άσκησης της εξουσίας . Εναπόκειται σε αυτούς ,στην προσωπική αντίληψη και τον προσανατολισμό των ηγετών , να επιλέξουν ακραία καπιταλιστικά μέτρα ( βιασμός της Φύσης -περιβάλλοντος, πόλεμος, παράδοση του πλουτοπαραγωγικού πλούτου στους λίγους και δικού τους, έλλειψη κοινωνικού κράτους ,νομοθετική οχύρωσης της αυθαιρεσίας και της καταπίεσης των ατόμων κ,ο. κ). ΄Η να ακολουθήσουν μια μέση οδό, μια μορφή αλληλοϋποχώρησης που θα συγκεράζει, ουσιαστικά ή εικονικά, τα συμφέροντα των πολλών και των λίγων. Κι φυσικά ,είναι επίσης δική τους η επιλογή του μέτρου που θα ακολουθήσουν στη αποτίμηση του σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων.
Παραδείγματα στις ημέρες μας έχουμε άπειρα να παραθέσουμε και τα οποία ακριβώς ερμηνεύουν καλύτερα από τη θεωρία την ίδια την πραγματικότητα. Να μείνουμε στην Ευρώπη και σε δυο επιδεχόμενα σύγκρισης τέτοια Δεξιά -Ακροδεξιά καθεστώτα:
Οι κυβερνήσεις της Μάργκαρετ Θάτσερ ( 1979- 1990). Βασικός στόχος της Αγγλίδας πρωθυπουργού υπήρξε ο περιορισμός του ρόλου του κράτους στην οικονομία, καθώς και η ανάδειξη του ρόλου της Μεγάλης Βρετανίας στη διεθνή σκηνή. Ιδεολογικά συγγένευε με τον Ρόναλντ Ρήγκαν, οποίος εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ το 1980 και παρέμεινε ως το 1988. Μαζί, οι δυο ηγέτες αποφάσισαν να εφαρμόσουν τις οικονομικές πολιτικές του Μίλτον Φρίντμαν, τα οποία είχε ακολουθήσει μόνο ο δικτάτορας της Χιλής και φίλος της Θάτσερ, Πινοσέτ.
Με την πολιτική αυτή που εφάρμοσε η Θάτσερ …κατάφερε το 1983 να υπάρχουν 3,6 εκ. άνεργοι, που ήταν διπλάσιοι από το 1979! Οι κρατικές δαπάνες κυρίως για την εκπαίδευση ,την πρόνοια, τη στέγαση μειώθηκαν στο ελάχιστο. Η φτώχεια μάστιζε, κυρίως τα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Στη συνέχεια, το Μάρτη του 1984, η κυβέρνηση προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει τα κερδοφόρα ορυχεία. Οι ανθρακωρύχοι θα αντιδράσουν έντονα και η απεργία τους θα διαρκέσει έναν ολόκληρο χρόνο, με ζημιά 1,5 δις. λίρες και σοβαρή διολίσθηση της λίρας έναντι του δολαρίου. Η Θάτσερ, όμως, δεν υποχώρησε. Μετά από 12 ολόκληρους μήνες και με τη χρήση απίστευτη βίας εκ μέρους της αστυνομίας , η απεργία έληξε. Η κυβέρνηση έκλεισε 25 ορυχεία και προχώρησε σε φοβερές ιδιωτικοποιήσεις πολλών δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών για τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών. ΄Εκτοτε, η συρρίκνωση του κράτους Πρόνοιας, η φτώχεια κα η αστυνομική βία δε συνάντησαν προηγούμενο στο Ηνωμένο βασίλειο. Και η περίοδος της διακυβέρνησης της Θάτσερ και η προσωπική, πολιτική κατάληξη της ίδιας, αποτελούν σήμερα το καλύτερο μάθημα στις Δεξιές κυβερνήσεις για το τί σημαίνει ο καπιταλισμός να δείχνει το πιο αισχρό και απάνθρωπο πρόσωπό του.
Αυτή τη Θατσερική τακτική του σκληρού καπιταλισμού, φαίνεται να υιοθετεί τελικά και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη χώρα μας. Τελευταίο μέτρο , ο γνωστός πτωχευτικός κώδικας που δεν τόλμησε ,όμοιο ή σχετικό, ούτε η ίδια η Θάτσερ να νομοθετήσει. Η απόλυτη απόδειξη πως το πρόσωπο του καπιταλισμού, όσο σκληρό κι απαίσιο κι αν είναι , αν τα συμφέροντα των λίγων, εν προκειμένω των τραπεζιτών, το απαιτούν, θα το δείξει σε όλη του τη… μεγαλοπρέπεια και με οποιοδήποτε κόστος
Κι αν τώρα προστεθούν σε αυτά και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε η ίδια κυβέρνηση την πανδημία του κορονοϊού, οι προκλήσεις της απέναντι στη Τουρκία, τα συνταγματικά πραξικοπήματα του Lockdown και της πρόσφατης χουντικής (“αποφασίζομεν κα διατάσσομεν”) απαγόρευσης συνύπαρξης στον ίδιο χώρο πλέον των 4 ατόμων για το Πολυτεχνείο, αλλά και οι ανίερες παρεμβάσεις της στο έργο της Δικαιοσύνης (σκάνδαλο Novartis), αντιλαμβάνεται κανείς πως η Θάτσερ στο τέλος θα αποδεχτεί ως…αριστερή Δεξιά σε σχέση με την ακροδεξιά, σύντομη κυβερνητική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κι αν το πολιτικό τέλος της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν αναμενόμενο και ντροπιαστικό, φαντάζεται κανείς ποιο θα είναι το τέλος ενός πολιτικού, του οποίου τα μόνα…. προσόντα του, είναι πως ανήκει στη “φαμίλια” του βασιλοχουντικού Κωνστ. Μητσοτάκη και ο ίδιος είναι διεφθαρμένος ως το κόκαλο. Και μάλιστα φαίνεται πως θα ξεπεράσει ακόμα και τον πλέον διεφθαρμένο πολιτικό στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, τον αλήστου μνήμης πατέρα του!
Η εκδίκηση της Ιστορίας για ανιστόρητους.