-
ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Νέα τροπή στην υπόθεση δολοφονίας Ρετζένι – Η Ιταλία απειλεί την Αίγυπτο με κυρώσεις Η μητέρα του φοιτητή απείλησε να δώσει στη δημοσιότητα τις σκληρές φωτογραφίες του πτώματος εάν δεν βρεθούν οι δολοφόνοι του
Η κυβέρνηση της Ιταλίας απείλησε σήμερα ότι θα επιβάλλει «άμεσες και αναλογικές» κυρώσεις σε βάρος της Αιγύπτου εάν το Κάιρο δεν συνεργαστεί πλήρως για να ανακαλυφθεί η αλήθεια στην υπόθεση της δολοφονίας του Ιταλού φοιτητή Τζούλιο Ρετζένι. Ο 28χρονος είχε εξαφανιστεί στο Κάιρο την 25η Ιανουαρίου και τελικά βρέθηκε νεκρός σε ένα προάστιο της αιγυπτιακής πρωτεύουσας την 3η Φεβρουαρίου με σημάδια φρικτών βασανιστηρίων. «Αν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας από μέρους των αρχών της Αιγύπτου η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αντιδράσει, υιοθετώντας μέτρα τα οποία θα είναι τόσο άμεσα, όσο και ανάλογα», δήλωσε ο Πάολο Τζεντιλόνι, ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών στο κοινοβούλιο. Ο επικεφαλής της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ιταλικής Βουλής είχε δηλώσει τον περασμένο μήνα πως η Ρώμη θα έπρεπε να ανακαλέσει τον πρεσβευτή τη από το Κάιρο και να χαρακτηρίσει την Αίγυπτο μη ασφαλή χώρα για τους επισκέπτες στην περίπτωση που η έρευνα καταλήξει σε αδιέξοδο.
Ολόκληρη Ιταλία ,λοιπόν, συγκλονίζεται με την παραπάνω δολφονία. Η Ιταλική κυβέρνηση απειλεί με κυρώσεις την αιγυπτιακή ,ακόμα και με ανάκληση του πρεσβευτή της. Σαν να ξεκινάνε πόλεμο οι δυο χώρες! Και αυτό, φυσικά, θα έκανε οποιoδήποτε κράτος διέθετε στοιχειώδη πολιτικό και δικαιικό πολιτισμό, όταν ένας πολίτης του έβρισκε τέτοιο απαίσιο θάνατο, δολοφονημένος σε μια άλλη χώρα. ΄Ομως, δε έκανε το ίδιο (γιατί δε διαθέτει τέτοιες…πολυτέλειες) η δική μας χώρα σε μια όμοια υπόθεση, την οποία συνοπτικά εκθέτουμε στη συνέχεια.
To Σεπτέμβριο του 2006 συνέβη στο Ουζμπεκιστάν μια τραγική δολοφονία ΄Ελληνα. Ο αποσπασμένος από το ελληνικό υπουργείο παιδείας καθηγητής Γιώργος Τριάρχης,που δίδασκε στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης ελληνική ιστορία και γλώσσα, βρέθηκε δολοφονημένος οικτρά , με ανοιγμένο το κρανίο και σκορπισμένα μυαλά στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Το μοιραίο λάθος του τραγικού καθηγητή ήταν πως είχε προχωρήσει σε αποκαλύψεις στις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες, αλλά και τις ελληνικές εφημερίδες για τη διαφθορά και τη διαπλοκή που επικρατούσαν μεταξύ εκείνων που χειρίζονταν τεράστια κονδύλια για τη λεγόμενη ελληνόγλωσση εκπαίδευση στις πρώην σοβιετικές -ανατολικές χώρες. Αδίστακτοι μαφιόζοι “ομογενείς” (τάχα), κρατικοί υπάλληλοι στην Ελλάδα και στις παραπάνω χώρες υπό την προστασία υψηλά ιστάμενων, προϊσταμένων και υπουργών της τότε κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή, κάλυπταν το τεράστιο αυτό σκάνδαλο της κατασπατάλησης εκατομμυρίων και κανείς δε γνωρίζει ακόμα πόσα χρόνια κράτησε η μεγάλη αυτή κομπίνα και ποια ποσά καταχράστηκαν οι εμπλεκόμενοι σ΄αυτή.
Το 2004 είχε αποσπαστεί και ο γράφων από το υπουργείο παιδείας στην Ουκρανία. Δίδασκα σε 2 πανεπιστήμια του Κιέβου, σε 1 σχολείο και τις περισσευούμενες ώρες πρόσφερα εργασία στο γραφείο εκπαίδευσης της πρεσβείας μας στο Κίεβο. Το συγκεριμένο γραφείο επόπτευε όλες τις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης στις οποίες υπήρχαν προγράμματα ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης και τα χρηματοδοτούσε η Ελλάδα. Είχε ,επομένως, απόλυτη ενημέρωση, αλλά και κύρια ευθύνη για όλα τα δρώμενα στην ελληνόγλωσση εκπαίδευσης σε κάθε χώρα που υπήρχαν σχολεία ή προγράμματα ελληνικής εκπαίδευσης.
Μόλις τοποθετήθηκα στο πόστο εκείνο, γρήγορα ανακάλυψα κι εγώ τη μεγάλη κομπίνα που είχε στηθεί σε όλα αυτά τα προγράμματα και τα απίστευτα μεγάλα κονδύλια που έκλεβαν οι δράστες. Την ίδια στιγμή που είδα τί γινόταν μπροστά στα μάτια μου στο χώρο εργασίας μου, ενημέρωσα τους προϊσταμένους μου στην πρεσβεία ,το υπουργείο παιδείας και εξωτερικών στην Ελλάδα εγγράφως, αλλά και με προσωπική επίσκεψη με άλλους συναδέλφους στις αρμόδιες υπηρεσίες. Τους ενημερώσαμε αναλυτικά και επί ώρες για το μεγάλο σκάνδαλο , τη διαφθορά και την εμπλοκή προσώπων και μάλιστα “υπεράνω υποψίας” και τους καλέσαμε να κινήσουν πάραυτα το θέμα με απευθείας αποστολή των στοιχείων σε εισαγγελέα.
Πιο αναλυτικά η μηχανή αυτή της απάτης και της κλοπής του δημοσίου χρήματος, δούλευε ως εξής:΄Εστηναν εκατοντάδες σχολεία στις πρώην ανατολικές χώρες με ελληνόγλωσσο πρόγραμμα, τα οποία, όμως, λειοτυργούσαν μόνο στα “χαρτιά”. Δεν υπήρχαν τέτοια σχολεία στην πραγματικότητα. ΄Ομως σ΄αυτά…εργάζονταν ΚΑΝΟΝΙΚΑ και καταβάλονταν διπλοί μισθοί εκπαιδευτικοί ΄Ελληνες και ντόπιοι “ομογενείς”, έπαιρναν κονδύλια για τις ανάγκες λειτουργίας των (ανύπαρκτων) αυτών εκπαιδευτικών τους μονάδων, υποτροφίες, επιδοτήσεις διάφορες, “λεφτά με το τσουβάλι”, εν ολίγοις.
Στις ίδιες, μάλιστα, πρεσβείες των χωρών αυτών, πουλούσαν βίζες με το “κιλό” τα προξενεία και τα χρήματα τα μοιράζονταν οι εμπλεκόμενοι διπλωματικοί υπάλληλοι, αλλά και το προσωπικό από τις κεντρικές, ελληνικές υπηρεσίες των υπουργείων , που τους κάλυπτε. Μιλάμε για “βιομηχανία”, όχι μόνο καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος , αλλά και ξεπλύματος μαύρου χρήματος , που κανείς, ξαναλέμε, δε γνωρίζει ως τη στιγμή αυτή , πόσα χρόνια δούλευε, ποια τεράστια ποσά διοχετεύτηκαν και “χάθηκαν” σ΄αυτή τη βαθειά “τρύπα” της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Και το σημαντικότερο, ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ καταχράστηκαν τόσα χρήματα.
Ουδείς,φυσικά, ενδιαφέρθηκε για τις καταγγελίες, τόσο τις δικές μου και του καθηγητή Γ.Τριάρχη, όσο κι άλλων εκπαιδευτικών,όπως του δάσκαλου Γιάννη Μαυρομμάτη, που ήταν αποσπασμένος εκείνες τις χρονιές στην Αρμενία. Και πώς να ενδιαφέρονταν, αφού εκείνοι ακριβώς που έπαιρναν τις καταγγελίες μας, ήταν και οι αρχιτέκτονες της κομπίνας. Σε αυτούς πήγαιναν τα κλεμένα, τα οποία μοίραζαν μετά κανονικά στα υπόλοιπα “γρανάζια” της μηχανής που τη συντηρούσαν.
Μπροστά σ΄αυτό το τείχος της σιωπής που βρίσκαμε μπροστά μας, ο Γ. Τριάρχης τολμά και καταθέτει μήνυση ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ ενατίον όλων εκείνων, που ο ίδιος γνώριζε ότι εμπλέκονταν στη διαφθορά και παράλληλα ενημέρωσε τις ελληνικές εφημερίδες.΄Ομως, μόνο ΤΟ ΕΘΝΟΣ δημοσίευσε την επιστολή του και έγραψε για τις απειλές και τις απόπειρες κατά της ζωή του, όπως κατήγγειλε ο άτυχος καθηγητής. (Τον είχαν κρεμάσει 2 φορές από ταράτσα στην Τασκένδη!). Κατονόμαζε, μάλιστα,τους δράστες και όσους τον απειλούσαν πως θα τον σκοτώσουν, αν δε σταματούσε τις καταγγελίες. Δημόσια,δε, ζητούσε από την τότε υπουργός παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου να παρέμβη ενεργά και να προστατέψει τη ζωή του, όπως όφειλε από την ιδιότητά της.
Λίγες ημέρες, πριν την εκδίκαση της υπόθεσης το Σεπτέμβρη του 2006, οι δολοφόνοι πραγματοποίησαν τις απειλές τους και ο τραγικός καθηγητής, όπως είπαμε, βρέθηκε οικτρά δολοφονημένος στη μέση της πόλης . Η υπόθεση της δολοφονίας, αλλα και οι καταγγελίες μας μπήκαν φυσικά στο αρχείο και κανείς δε νοιάστηκε εδώ ή εκεί να διευρενήσει την υπόθεση.
Ούτε και μετά τη δική μου επεισοδιακή παραίτηση και τις σκληρές καταγγελίες μου, τούτη τη φορά σε πολυσέλιδη αγωγή που υποβλήθηκε στην ελληνική δικαιοσύνη για το μέγα σκάνδαλο, σχεδόν 10 χρόνια (!) μετά , έχει ολοκληρωθεί δικαστικά η υπόθεση. Την κρατάνε για να καλύψουν τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας Τριάρχη και την πάνε από αναβολή σε αναβολή.
10 ολόκληρα χρόνια και ούτε ένας εισαγγελέας, ούτε ένας αρμόδιος από τα διάφορα εμπλεκόμενα υπουργεία, νοιάστηκε, όχι μόνο να ερευνήσει τη δολοφονία του καθηγητή, αλλά να ρίξουν οι άθλιοι φως στη μεγάλη κομπίνα που λέγεται ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό. Να μάθει ,επιτέλους, ο ελληνικός λαός πόσα χρόνια, πόσα λεφτά και ποιοι τα έφαγαν.
Βέβαια, θα το μάθουμε κάποια στιγμή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρώπινων δικαιωμάτων, στο οποίο, όσο κι αν χειραγωγούν στην Ελλάδα, μια μέρα θα φτάσει αυτή η απίστευτα, πέρα από τα άλλα, τραγική υπόθεση. Είναι υπόσχεση ζωής στο δολοφονημένο συνάδελφο. Και τότε δε θα έχουν πολλοί πού να κρυφτούν.