-
ΤΟ ΠΟΠΟΛΟ, ΩΣ ΜΑΖΑ, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ “ΘΕΟΥΣ”.
1. Συγκλονίζουν τα πρωτοσέλιδα παγκοσμίως για τον θάνατο του Θρύλου της μουσικής,Prince!
Συγκλονίζουν τα πρωτοσέλιδα παγκοσμίως για το θάνατο του θρύλου της μουσικής Prince!
Σοκ, πένθος, άφατη θλίψη… Ολος ο πλανήτης σήμερα αποχαιρετά μία μουσική ιδιοφυϊα, έναν καλλιτέχνη που θα αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του και αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος από ένα απολύτως ετερόκλητο κοινό.
Σήμερα όλες οι μεγάλες εφημερίδες του πλανήτη άφησαν κατά μέρους τις πολιτικές και διεθνείς εξελίξεις και αφιέρωσαν τα πρωτοσέλιδά τους στον θρύλο της μουσικής, που έφυγε τόσο νωρίς…
Να μιλήσουμε και να πούμε, όσα δε θα έλεγαν σε καμιά περίπτωση τα περισσότερα παγκόσμια ΜΜΕ ,που δεν είναι τίποτα άλλο από βιομηχανίες παραπληροφόρησης. Τα ταμπλόιντ σαν τη Mirror και τη Sun, δηλαδή.
Τί ήταν ο Prince που εκστασιάστηκε το σύμπαν κι ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ έβγαλε ανακοίνωση με διθυράμβους για τον εκλιπόντα καλλιτέχνη; Εμείς λέμε πως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από εκείνο που τον ήθελε η βιομηχανία θεάματος-ακούσματος .Υπηρέτης ενός καπιταλιστικού συστήματος, μιας… αγοραίας αγοράς ,που ψοφάει να αναδεικνύει, αλλά και να “θάβει”, όσο δεν αποφέρουν κέρδη, τέτοια άτομα.
Χιλιάδες “ταλαντούχοι” άνθρωποι (με τα μέτρα που επέβαλαν και εννοούν το ταλέντο οι κοινωνίες και το εμπόριο στις διάφορες χρονικές περιόδους) πάντα υπήρξαν και υπάρχουν. Αλλά, για χίλιους λόγους δεν αναδείχτηκαν, δεν τους έμαθε ποτέ κανείς ευρύτερα από το δικό τους κύκλο ,δεν απόκτησαν φήμη και χρήματα.΄Εμειναν στην αφάνεια, όχι γιατί δεν ήταν ίσοι ,μπορεί και καλύτεροι από κάποιους διάσημους, που κατέστησαν πρότυπα, αλλά γιατί έτσι τα έφερε η “τύχη”, η σύμπτωση. Το ένα είναι αυτό.
Το δεύτερο, το πιο σημαντικό είναι τούτο. Τί ήταν ο εκλιπών, όπως και ο άλλος, ο συνάδελφός του στο ίδιο είδος μουσικής, ο Μάικλ Τζάκσον, που “αποδήμησε” κι αυτός παλιότερα; Και οι δύο …”πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον.” Εντελώς αφύσικοι τύποι.΄Ατομα που λειτουργούσαν κόντρα στους νόμους και την ηθική της Φύσης. Απολίτικοι, αδιάφοροι για τον ΄Ανθρωπο, αλλοπρόσαλλοι, παρτάκηδες, αλαζόνες, “νούμερα”. Ο πρόσφατα αποθανών, μάλιστα, και παντετάτο πρεζόνι, εξαρτημένος από ουσίες ήταν , αλλά και σεξιστής πρώτης. Ο Τζάκσον ,επίσης, πέρα από τα άλλα κουσούρια του υπήρξε και παιδεραστής χωρίς προσχήματα.
Σ΄αυτούς τους τύπους, λοιπόν, υποκλίνεται σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα; Αυτούς τιμά; Ειδικά στην Τέχνη δεν υπάρχει καμιά λογική πως ο χαρακτήρας του καλλιτέχνη μπορεί να μην έχει σχέση με το ταλέντο του, μ΄αυτό που παράγει και πουλάει. Γιατί, τότε μιλάμε για διχασμό, παραλογισμό, μη φυσιολογική κατάσταση μυαλού. Ο άνθρωπος πάει “πακέτο” στη ζωή του. Χαρακτήρας, ιδεολογία, νοοτροπία και πράξη. Και το ένα επηρεάζει,και κάποτε καταλυτικά, το άλλο. Τελεία και παύλα.
Με άλλοθι την…τέχνη και με την αποδοχή μιας παράλογης άποψης από τον κόσμο πως οι καλλιτέχνες είναι και δικαιούνται να είναι “διαφορετικοί” από τους άλλους… “ψωνίζονται”, καλλιεργούν οι ίδιοι αλλόκοτες συμπεριφορές και νοοτροπίες, που χαρακτηρίζουν ζωώδη συμπεριφορά περισσότερο, παρά άτομα προικισμένα από τη φύση με τάλαντο. Βεβαίως, να επισημάνουμε πως κάποιες παραξενιές, ιδιομορφίες και “παρεκκλίσεις”, που βγάζουν προς τα έξω, δεν είναι ξένα προς τα κοινωνικά πρότυπα, αλλά απολύτως αποδεκτά, παρά ανεκτά.
Κι ακόμα, κάποιες τέτοιες συμπεριφορές υπαγορεύονται από τη σκοπιμότητα του κέρδους. ΄Ετσι τους θέλουν οι βιομηχανίες. Εκείνες τους ανέδειξαν και απαιτούν οι διάσημοι να είναι sui generis. Η ναρκομανία, ο σεξισμός, η παιδεραστία και τα όμοια, υπήρξαν…αρετές που κοσμούσαν ανέκαθεν τα είδωλα του κόσμου, όχι γιατί ήταν αποκλειστικά κουσούρια του ίδιου του καλλιτέχνη, αλλά γιατί έτσι επέβαλαν οι προαγωγοί του κέρδους.
Με λίγα λόγια, όλοι αυτοί οι αλλιώτικοι ,οι διαφορετικοί, που κινούνται στα “άκρα” της ζωής, σε μια vivere pericolosamente κατάσταση, είναι “γένημα θρέμα” μιας παρανοϊκής κοινωνίας, η οποία όχι μόνο γεννά τέτοια πρότυπα, αλλά τα τιμά και υποκλίνεται σ΄αυτά. Διασκεδάζει (ή έτσι νομίζει) με τα σκουπίδια που παράγουν κι επιβάλουν αυτοί και οι “χορηγοί” τους. Τα μέλη της -φαν ,φοιτούν στις σχολές που ιδρύουν εκείνοι. Λατρεύουν και επικροτούν τις συνήθειές τους. Και φυσικά θα επιθμούσαν και οι ίδιοι να είχαν την τύχη και τη ζωή των ινδαλμάτων τους.
Από την άλλη, οι βιομηχανίες που εκμεταλλεύονται αυτή την κοινωνική αντίληψη και τη λαϊκή νοοτροπία, την καλλιεργούν ακόμα περισσότερο , την οδηγούν στα άκρα. Και αντί σε μια ανθρώπινη κοινωνία, ειδικά στη σημερινή με τα τεράστια προβλήματα, να πρυτανεύουν οι αρχές της Φύσης και η λογική στις συμπεριφορές των ανθρώπων, δάσκαλοι, σαμάνοι και μεσσίες καθιερώνονται συνήθως κάποιοι σαν τους Jim Morrison, Elvis Presley, Maikl Jekson και ο Prince.
Τί να πει κανείς!