ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

1. α. Οι επιστολές που έγραψε ο Βέλιος πριν φύγει από τη ζωή -Το τελευταίο «αντίο» .
Οι επιστολές που έγραψε ο Βέλιος πριν φύγει από τη ζωή -Το τελευταίο «αντίο» [εικόνες]

 

Λίγο πριν την τελευταία πράξη του δράματος, ο γνωστός δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος συνέταξε μία επιστολή η οποία θέλησε να διανεμηθεί στον Τύπο.
Όπως γράφει το prettylife.gr, που δημοσίευσε τη χειρόγραφη επιστολή, ο δημοσιογράφος «ήθελε, όπως έλεγε μέχρι τέλους, να παρευρεθούν στην κηδεία του, γνωστοί και άγνωστοι φίλοι του και να δημιουργηθεί μια κοσμοπλημμύρα. Επιθυμούσε να υπάρξει πλήθος κόσμου στην «τελευταία του δημόσια εμφάνιση», για να δείξει στον πολιτικό κόσμο που νομοθετεί, πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ακόμη κι αν διαφωνούν μαζί του, με την παρουσία τους  δηλώνουν ότι συμφωνούν στο γεγονός πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αποχωρήσει από αυτή τη ζωή όπως αυτός επιθυμεί και πάνω απ’ όλα με αξιοπρέπεια.
Στη χειρόγραφη επιστολή του ο Αλέξανδρος Βέλιος έγραφε:
«Η τελευταία μου νοσηλεία στο νοσοκομείο πιστοποίησε τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας μου. Είναι, πλέον, θέμα λίγων εβδομάδων.
Αναστοχαζόμενος την εμπειρία των πρόσφατων μηνών και μπροστά στο φάσμα της περαιτέρω σωματικής και πνευματικής φθοράς μου, αποφάσισα απόψε να δώσω μόνος μου, ενώπιος ενωπίω με τον εαυτό μου, το τέλος που μου ταιριάζει. Να φύγω εν ειρήνη και εν συνειδήσει.
Έζησα με αξιοπρέπεια. Με αξιοπρέπεια επέλεξα να πεθάνω.
Αποχαιρετώ με αγάπη όλους εκείνους που δεν πρόλαβαν να με αποχαιρετίσουν, και ζητώ κατανόηση από τους δικούς μου ανθρώπους, στους οποίους δεν έδωσα την ευκαιρία να μου κλείσουν τα μάτια.
Έζησα δημιουργικά και, εν πολλοίς, ασυμβίβαστα. Φεύγω πλήρης.
Αλέξανδρος Βέλιος
Κυριακή βράδυ, 4- 9 -16»
Σύμφωνα με το prettylife.gr, λίγο πριν την ευθανασία ο δημοσιογράφος ζήτησε με μήνυμά του προς τον Κρικόρ Τσακιτζιάν να προστεθεί μία ακόμα παράγραφος η οποία έγραφε τα παρακάτω:
“Νιώθω προνομιούχος γιατί έφυγα δίνοντας και εισπράττοντας πολλή αγάπη και ζεστασιά από τη γυναίκα μου, Νάντια η οποία με στήριξε με όλες της τις δυνάμεις. Ομολογώ ότι εάν δεν είχα κοντά μου την ευγενική της παρουσία, με κανέναν τρόπο δεν θα θα μπορούσα να δώσω αυτή τη μάχη.”
Έδωσε οδηγίες για την κηδεία του
Σε επιστολή την οποία συνέταξε στις 15/7/2016, και την οποία παρέδωσε στον Κρικόρ Τσακιτζιάν, ο Αλέξανδρος Βέλιος έδινε σαφείς οδηγίες για την κηδεία του.

Θέλω το φέρετρό μου να είναι λιτό, από φυσικό ξύλο. Η αίσθηση της πολυτέλειας στον θάνατο μου φαίνεται άκρως κακόγουστη.
Η βασική μου επιθυμία είναι να μην υπάρχει σταυρός στον τάφο μου. Μια απλή στήλη, στην οποία θα αναγράφεται το όνομα και οι χρονολογίες γέννησης και θανάτου μου.
Πάνω στη μαρμάρινη πλάκα, να χαραχθεί η εξής φράση:
Ευ ζην, ευ θνήσκειν
Αν υπάρχει μια φωτογραφία μου σε λιτή κορνίζα. Όχι καντηλάκια και άλλα παρόμοια. Λίγα φρέσκα λουλούδια κάπου – κάπου, για να φαίνεται πως δεν έχω λησμονηθεί.
Αλέξανδρος Βέλιος

 

β. ο συγκινητικό αντίο της συζύγου του Αλέξανδρου Βέλιου -«Αγάπη μου, καλό ταξίδι»
Φωτογραφία: Facebook @Nadia Gerolimatou

 

γ. Ο Τσίπρας αποχαιρετά τον Αλέξανδρο Βέλιο: Ηταν σπάνιος, εκφράζω τον θαυμασμό μου.
Με δύο μηνύματα στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αποχαιρέτισε τον Αλέξανδρο Βέλιο που έφυγε από τη ζωή.
«Ο Αλέξανδρος Βέλιος υπήρξε ένας από τους σπάνιους ανθρώπους που ακόμα και με το θάνατο τους κατόρθωσαν να εκφράσουν αγάπη για τη ζωή», έγραψε ο πρωθυπουργός. Και πρόσθεσε: «Έφυγε με την αξιοπρέπεια που επέβαλαν οι απόψεις του. Θέλω να εκφράσω στους οικείους του το θαυμασμό και τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια»
δ. Η συνομιλία του Αλέξανδρου Βέλιου με τον Σταύρο Θεοδωράκη -Λίγες ώρες πριν πεθάνει.
Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Σταύρο Θεοδωράκη είχε το απόγευμα της Κυριακής ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος, ο οποίος «έφυγε» το βράδυ της Κυριακής με μη υποβοηθούμενη ευθανασία.
Ο δημοσιογράφος ήθελε να συνομιλήσει με τον επικεφαλής του Ποταμιού για να του υπενθυμίσει την υπόσχεσή του να συμβάλει στη δημιουργία πρόσφορου εδάφους στη χώρα μας για «να μπορούν οι άνθρωποι να φεύγουν με αξιοπρέπεια».
Ο κ. Θεοδωράκης, που έχει ταχθεί υπέρ της ευθανασίας δημόσια, μίλησε στον «Αθήνα 9,84» για τη φιλία του με τον Αλέξανδρο Βέλιο.
«Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα την εποχή που διεκδικούσαμε το δικαίωμα, διότι στην Ελλάδα δεν ήταν πάντα όλα αυτονόητα, να ιδρύονται ραδιοφωνικοί σταθμοί, δημοτικοί καταρχήν, ιδιωτικοί, ραδιόφωνα παρέας. Υπήρξε λοιπόν μία εποχή που το κυβερνητικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ τότε, έλεγε θα ρίξω τους δορυφόρους που θα εκπέμψουν ραδιοφωνικά προγράμματα στη χώρα. Εμείς μία παρέα ατάκτων στο ραδιόφωνο χωρίς καμία υποστήριξη, υποστηρίζαμε ότι θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα σε αυτούς τους σταθμούς να υπάρχουν. Ήμουν στο εγχείρημα του Ρούσου από την πρώτη μέρα και ο Αλέξανδρος Βέλιος ήταν από αυτούς που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή».
Οσον αφορά τη συνομιλία τους ο Σταύρος Θεοδωράκης δήλωσε:
«Κατά μία συνωμοσία της τύχης εχθές το απόγευμα συνομίλησα με τον Αλέξανδρο καθώς βρέθηκα με έναν κοινό μας φίλο ο οποίος μου ανέφερε ότι με ψάχνει ο Αλέξανδρος. Τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε ότι υπολογίζει να “φύγει” σε καμιά βδομάδα, ότι θέλει να το κάνει αξιοπρεπώς, ότι νιώθει πλήρης και ευτυχισμένος και μου ζήτησε να μην κάνω πίσω σε αυτό που και ο ίδιος ζητάει, στο να πάρουμε δηλαδή μία πολιτική πρωτοβουλία για το δικαίωμα των ανθρώπων να φεύγουν με αξιοπρέπεια. Του υποσχέθηκα ότι αυτό θα γίνει. Άλλωστε τις τελευταίες μέρες συνεργαζόταν με έναν βουλευτή μας για την ύπαρξη ενός νομοθετικού πλαισίου, μίας νομοθετικής πρότασης και είναι κάτι που θα το κάνουμε. Είπαμε ότι θα βρεθούμε από κοντά τις επόμενες μέρες, κάτι που πλέον δεν είναι δυνατό. Τον αποχαιρετώ και θα τον θυμάμαι σαν ένα τολμηρό, αξιοπρεπή και ασυμβίβαστο άνθρωπο».

΄Ηταν παλικάρι ο Αλέξανδρος Βέλιος και στη ζωή και στο θάνατο.Και συγκλονιστικός. ΄Εζησε και πέθανε με αξιοπρέπεια, όπως ακριβώς το λέει. ΄Ηταν από τους λίγους ΄Ελληνες  δημοσιογράφους που ήταν διαφορετικός.

Στο καλό Αλέξανδρε!

 

2. Τι είναι η «μη υποβοηθούμενη ευθανασία» που επέλεξε ο Βέλιος
Τον γύρο της Ελλάδας και της Κύπρου – και όχι μόνο –  κάνει η είδηση θανάτου του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιουμε «μη υποβοηθούμενη ευθανασία».
Ως γνωστό ο δημοσιογράφος πάλευε με τον καρκίνο και είχε μιλήσει ο ίδιος για την επιθυμία του να πεθάνει με αξιοπρέπεια, όπως και έπραξε.
Αν και ο όρος «μη υποβοηθούμενη ευθανασία» δεν συγκαταλέγεται στους Ιατρικούς όρους ωστόσο μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς με ποιο τρόπο επέλεξε να πεθάνει ο γνωστός δημοσιογράφος.
Στην ευθανασία ή ιατρικά, υποβοηθούμενη αυτοκτονία ο  ασθενής μπορεί να θανατωθεί – κατ’ απαίτησή του – με δύο τρόπους: είτε ενεργητικά είτε παθητικά.
Στην πρώτη περίπτωση ο γιατρός ενεργεί για να επιφέρει το τέλος του ασθενούς στη δεύτερη, αντίθετα, δεν λαμβάνει τα προβλεπόμενα ή προσήκοντα μέτρα ώστε να το αποτρέψει”.
Η ενεργητική ευθανασία συνήθως διενεργείται με τη χορήγηση κάποιου θανατηφόρου σκευάσματος.
Η παθητική, αντίθετα, συνίσταται στη μη προσφυγή στα μέσα εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να διατηρήσουν τον ασθενή στη ζωή. Η παύση χορήγησης τροφής και νερού, η διακοπή της λειτουργίας του αναπνευστήρα, η αποσύνδεση από την καρδιακή υποστήριξη, όλα τα παραπάνω αποτελούν τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο γιατρός ώστε να διενεργήσει παθητική ευθανασία”,
Στην περίπτωση του Αλέξανδρου Βέλιου λειτούργησε η  Παθητική Ευθανασία, δηλαδή του σταμάτησαν την χορήγηση των μέσων που θα τον κρατούσαν στην ζωή.
Που επιτρέπεται η Ευθανασία
Σήμερα, η ευθανασία ή η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία ασκούνται νόμιμα στην Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, τον Καναδά και την Κολομβία. Είναι, επίσης, νόμιμες σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ (Όρεγκον, Ουάσινγκτον, Μοντάνα, Βερμόντ και Καλιφόρνια).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κοινή γνώμη στη Δυτική Ευρώπη εμφανίζει αυξανόμενη υποστήριξη σε αυτές τις πρακτικές, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Έχει παρατηρηθεί ότι όπου και όποτε μειώνεται το θρησκευτικό αίσθημα, η υποστήριξη στην ευθανασία αυξάνεται, ενώ ισχύει και το αντίστροφο.
Σε όσες χώρες ή πολιτείες η ευθανασία ή η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμες, το 0,3% έως 4,6% των θανάτων λαμβάνουν χώρα με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, όπου αυτές οι πρακτικές νομιμοποιούνται, καταγράφεται αμέσως αύξηση των σχετικών θανάτων.
Πάνω από το 70% των θανάτων με ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία αφορούν καρκινοπαθείς.
Σε χώρες όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο, το 50% έως 60% των γιατρών δηλώνουν ότι έχουν δεχθεί αιτήματα για ευθανασία ή για υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
 Reporter

 

___________________________________________________________________

 1. ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΑΙΜΑΤΗΡΩΝ ΣΥΜΠΛΟΚΩΝ  ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΟΣΟΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ  ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
2. NA  ΜΑΘΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΑΚΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ…ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥΣ.
1. Ολονύχτια «μάχη» μεταξύ προσφύγων στο hotspot της Μόριας -Τραυματίστηκαν 5 παιδιά
Φωτογραφία: lesvosnews.net

Άγριες συγκρούσεις σημειώθηκαν καθόλη τη διάρκεια της περασμένης νύχτας στο hotspot της Μόριας, ανάμεσα σε εθνικές ομάδες μεταναστών και προσφύγων.

Ο πολύμηνος εγκλεισμός περίπου 3.500 ανθρώπων σε υποδομές που «δεν σηκώνουν» περισσότερους από 2.000, εκ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά, με κακής ποιότητας -όπως καταγγέλλεται- φαγητό και χωρίς οι περισσότεροι να έχουν χρήματα, αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για την ανάπτυξη εθνικιστικών διαφορών αλλά και εγκληματικότητας.

Όλα ξεκίνησαν περίπου στις 12 τα μεσάνυχτα, από τον χώρο κράτησης των ανήλικων προσφύγων. Όπως καταγγέλλεται, τα παιδιά από τη Συρία δέχθηκαν επίθεση από παιδιά από το Αφγανιστάν, που με τη σειρά τους υποστηρίζουν πως εκβιάζονται από άλλες πολυπληθέστερες εθνικές ομάδες όπως οι Ιρακινοί.

Κατά τις συγκρούσεις, στη διάρκεια των οποίων έσπασαν οι πόρτες του χώρου κράτησης των ανηλίκων και διαλύθηκε ένας οικίσκος-κοντέινερ, τραυματίσθηκαν πολλά παιδιά, πέντε από τα οποία διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο. Περίπου 40 διέφυγαν στα γύρω κτήματα, ακόμα και στην πόλη της Μυτιλήνης, και η Αστυνομία όλη νύχτα προσπαθούσε να τα βρει. Σε λίγη ώρα αναμένεται να γίνει και η καταγραφή, ώστε να φανεί πόσα από αυτά τα παιδιά δεν έχουν επιστρέψει στις εγκαταστάσεις του hotspot.

Μετά τις συγκρούσεις, ανάμεσα σε ανήλικους κρατούμενους, αυτές επεκτάθηκαν και στους άλλους χώρους του hotspot. Οι οικογένειες διέφευγαν με τους άνδρες να αμύνονται στις επιθέσεις άλλων ανδρών. Πολλοί τραυματίσθηκαν και τους παρασχέθηκαν επιτόπου οι πρώτες βοήθειες, ενώ δύο από αυτούς τους τραυματίες διακομίσθηκαν στο Νοσοκομείο.

Περίπου στις 4 τα χαράματα, έπειτα από επέμβαση ανδρών των ΜΑΤ, η τάξη αποκαταστάθηκε.

Τους στοίβαξαν σα ζώα στα παραπήγματα και τα κοντέινερ. Μέσα στο λιοπύρι. Μπουλούκι. Παιδιά, γυναίκες, άρρωστοι. Παρατημένοι απ΄όλους. Χωρίς πραγματική ιατρική  περίθαλψη, δίχως νομική υποστήριξη. Αλλά και στερημένοι από μια μπουκιά “γλυκό ψωμί”. Κατατρεγμένοι, περιφρονημένοι, στο “μάτι του κυκλώνα” από τους ντόπιους.  Προς ντροπή τους! Μια δυστυχία, μια τραγωδία.

΄Ηταν φυσικό να γίνει μακελειό. Δεν  έχουν δα οι πρόσφυγες  καμιά  ιδιαίτερα ανθρωπιστική ιδεολογία ή “μόρφωση”, πέρα από την αλληλεγγύη που έρχεται αναγκαστικά,  ως απότοκο της κοινής μοίρας Σύρ(ι)ων, Αφγανών, Ιρακινών, που τους συνδέει. Ο Ισλαμισμός δεν είναι φυσικά ικανός  να αποτελέσει δυνατό κρίκο ένωσης,σύσφιξης σχέσεων και απολείανσης  των ιδιαιτεροτήτων.  Ούτε αποτελεσματικό εργαλείο να απαλείψει  τις διαφορές.  Οι εθνοτικές, φυλετικές, μαζί και οι “δογματικές” διαφορές της θρησκείας, αποτελούν στη συσσώρευσή τους μια απασφαλισμένη βόμβα.΄Ηταν επόμενο να εκραγεί. Ευτυχώς δεν είχε πολλά  και σοβαρά θύματα τουτη τη φορά.

Θα έχουμε, όμως,  επανάληψη των συμπλοκών.  Και ίσως να θρηνήσουμε θύματα, αν δε γίνει κάτι (ΤΩΡΑ) με αυτούς τους ανθρώπους, που  η πολτισμένη κοινωνία μας αδυνατεί να τους δει σαν  συν-ανθρώπους.  Μπορεί κάποιος από εκείνους  τους  παλιανθρώπους, πέρα από απάνθρωπους και “μικρούς”,  που τους επιτίθενται με κάθε τρόπο, να φανταστεί τον εαυτό του στη θέση των προσφύγων;

Να μην πάμε μακριά. Έτσι και πετύχαινε ο Μιχαλολιάκος τον εμφύλιο, που προετοίμαζαν τα τάγματα εφόδου του, πώς  θα είχαν συμπεριφερθεί οι γείτονες στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία σε όσους ΄Ελληνες θα είχαν αναγκαστεί να ζητήσουν άσυλο, για να αποφύγουν την αιματοχυσία στη χώρα μας; ΄Εχει γίνει και στο παρεθόν.

Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και είναι αλήθεια πως ακόμα και  ο ντόπιος τότε  ελληνικός πληθυσμός δεν υποδέχτηκε  με την αρμόζουσα  συμπεριφορά τους πληθυσμούς ,που ξεσπίτωσε  η άφροσύνη των υπεύθυνων  εκείνης της χαμένης από το ξεκινημά της εκστρατείας. Αντίθετα. Περιφρόνηση, απαξίωση, έλλειψη συμπαράστασης, ακόμα και επιθέσεις και διωγμό απηνή δέχτηκαν οι ΄Ελληνες πρόσφυγες από τη Μ.Ασία.

 Ας  θυμηθούμε,όμως, και τους πολιτικούς  πρόσφυγες στις  πρώην Ανατολικές χώρες. Οι κομμουνιστές,  πλην του ξεδιάντροπου Τίτο, τους συμπεριφέρθηκαν  με πραγματικό ενδιαφέρον, αλληλεγγύη και κατανόηση. Μακάρι να κάναμε κι εμείς εδώ με τους νέους πρόσφυγες, ό,τι έκαναν εκείνοι στους ΄Ελληνες εξεγερμένους,που ζήτησαν πολιτικό άσυλο τις απαίσιες και αιματηρές εκείνες ημέρες του  Αντάρτικου.

Πόσο ασθενή ιστορική μνήμη έχουν οι ΄Ελληνες. Η σκληρότητα, η απανθρωπιά και η έλλειψη συμπαράστασης είναι γεννήματα έλλειψης ιστορικής και συλλογικής μνήμης. Γι΄αυτό η Ιστορία ειναι σήμερα περισσότερο απαραίτητη από οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και από την τεχνολογία. Και την ίδια τη “μηχανή”,που αύριο,με  ιστορική βεβαιότητα,  θα αναλάβει τις τύχες του κόσμου.

 

2. Αναγνωστοπούλου: Ολα τα παιδιά των μεταναστών θα ενταχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα
Φωτογραφία: Eurokinissi

Συνέντευξη στο left.gr παραχώρησε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Σία Αναγνωστοπούλου ενόψει της επικείμενης έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς.

H αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας επεσήμανε την πρόθεση της κυβέρνησης να γίνει η ομαλή ένταξη των παιδιών των μεταναστών που θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα στο εκπαιδευτικό σύστημα.«Είμαστε υποχρεωμένοι, απέναντι σε αυτό που λέμε Αριστερά, να εντάξουμε τα παιδιά των μεταναστών που θα μείνουν στην Ελλάδα, ομαλά στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η απάντηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στα κλειστά σύνορα είναι η ίση αντιμετώπιση των παιδιών των μεταναστών, όπως όλων των παιδιών του κόσμου και της Ευρώπης. Από τη στιγμή που θα μείνουν κάποια από αυτά στην Ελλάδα, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, απέναντι σε αυτό που λέμε Αριστερά, να τα εντάξουμε ομαλά στο εκπαιδευτικό σύστημα. Να τους δώσουμε ελπίδα και να μας δώσουν ελπίδα», είπε στην συνέντευξη της η κ. Αναγνωστοπούλου.

Δίκαια  και σωστά όσα λέει η  Αναγνωστοπούλου. Υποχρέωση, καθήκον από τα βασικά είναι η παροχή εκπαίδευσης σ΄αυτά τα παιδιά.

Ας προσέξουν όμως. Μην τολμήσουν και τα πετάξουν σε σχολεία της γειτονιάς, στις ίδιες τάξεις με τα άλλα παιδιά. Και να τα αναγκάζουν μάλιστα να κάνουν το πρωί  το σταυρό τους στην πρωινή (απαράδεκτη) προσευχή του σχολείου. (Δεν τόλμησαν ούτε οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ να την καταργήσουν).

Ούτε να τα θεωρήσουν έτοιμα για ένταξη στη σχολική κοινότητα με κάποια ψευτο-μαθήματα ελληνικής γλώσσας  πριν, όπως πιθανόν να  έχουν στο νου τους οι αρμόδιοι. Θα είναι σχέτη καταστροφή για τα παιδιά αυτά.  Και θα αποδείξουν οι αρμόδιοι πως μόνο εντυπώσεις θέλουν να αγρεύσουν.

Πρώτα,τουλάχιστον για 1-2 χρόνια,  χρειάζονται να πάνε σε ειδικά, διαπολιτισμικά σχολεία.  Να μάθουν την ελληνική γλώσσα καλά, αν θα μείνουν στην Ελλάδα.Να αποκτήσουν ικανοποιητική προσαρμογή στη νέα ζωή τους. Κι αφού ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος, πριν γίνει το σχολείο “γκέτο”, ας τα εντάξουν σε σχολεία της γειτονιάς. Τότε και έτσι θα μπορούν να προσαρμοστούν.

Παράλληλα με την ελληνική γλώσσα ,θα πρέπει να διδάσκονται και τη μητρικη τους γλώσσα. Μάλιστα  το  αποτελεσματικό θα ήταν  ΟΛΑ τα μαθήματα να τα διδάσκονται στη μητρική τους γλώσσα. Υπάρχει η δυνατότητα μέσω των πρεσβειών των αντίστοιχων χωρών, να στείλουν  στην Ελλάδα σχολικά εγχειρίδια για να μοιραστούν στους μαθητές. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να ξεκινήσουν να διδάσκονται τα μαθήματα στα ελληνικά η τα αγγλικά. Η αλλαγή στα σχολικά βιβλία και το περιεχόμενό τους, να είναι αποτέλεσμα καλής γνώσης της ελληνικής ή της αγγλικής.  Αυτό είναι λογικό και αποτελεσματικό.

Για 2 χρόνια υπηρέτησα ως διευθυντής στο τότε λεγόμενο Σχολείο Αποδήμων Ελληνοπαίδων και αργότερα στο Διαπολιτισμικό σχολείο Βαρυμπόμπης. Η εμπειρία μου είναι πλούσια από εκείνα τα χρόνια.Η πρόταση παραπάνω είναι απότοκο αυτής της εμπειρίας.

Γράφαμε στις   14-9-2011 εδώ:

«Ψαριανός: «Ζούμε σε θεοκρατικό καθεστώς»
Επίθεση στο υπουργείο Παιδείας από τον Γρηγόρη Ψαριανό με αφορμή εγκύκλιο για την σχολική προσευχή. Τη χαρακτηρίζει ως «παιδαγωγικά απαράδεκτο φαινόμενο»
Ερώτηση σχετικά με την αναγκαιότητα της σχολικής προσευχής κατέθεσε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Γρηγόρης Ψαριανός.
Ο κ. Ψαριανός χαρακτηρίζει ως παιδαγωγικά απαράδεκτο φαινόμενο τη σχολική προσευχή και σημειώνει ότι ο «εκσυγχρονισμός» που επικαλείται το υπουργείο Παιδείας φαίνεται ότι δεν μπορεί να αγγίξει ό,τι έχει σχέση με την παρουσία της εκκλησίας στα σχολεία.»
Τι θυμήθηκα με αφορμή το «ξέσπασμα» Ψαριανού στη Βουλή: Από το 2002 υπηρετούσα Διευθυντής στο Διαπολιτισμικό σχολείο Βαρυμπόπης. ΄Ηταν  ένα σχολείο (Γυμνάσιο-Λύκειο) στο οποίο φοιτούσαν μαθητές, παιδιά, κυρίως, οικονομικών μεταναστών στη χώρα μας. Μαθητές από  Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία, Αλβανία, αλλά και  από χώρες της Αφρικής και της Ασίας έδιναν πραγματικά την εικόνα μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. «Χάρμα οφθαλμών»! Τα παιδιά αυτά, όπως ήταν φυσικό,  κουβαλούσαν τις κουλτούρες τους και μαζί και τη θρησκεία τους (παράμετρος της κουλτούρας). Είχαμε μουσουλμάνους, Βουδιστές, αλλά και Καθολικούς, Διαμαρτυρόμενους, Ορθόδοξους, «κάθε καρυδιάς καρύδι».
Πήρα, λοιπόν, την αυτονόητη απόφαση, χωρίς να ενημερώσω το ΥΠΕΠΘ να σταματήσω την πρωινή προσευχή, αφού δεν είχα  κανένα δικαίωμα να αναγκάζω το μουσουλμανάκι ,παραδείγματος χάριν ,να κάνει το σταυρό του και να αναγκάζεται να παρακολουθεί το ορθόδοξο τελετουργικό της προσευχής του σχολείου. Οι μαθητές δέχτηκαν με ενθουσιασμό αυτή την απόφαση. Κι έτσι, μαζευόμαστε το πρωί ΟΛΟΙ στην αυλή, γίνονταν ανακοινώσεις, αν υπήρχαν, και πήγαιναν τα παιδιά στις αίθουσες χωρίς προσευχή.
Καμιά βδομάδα (Σεπτέμβρη το εγκαινιάσαμε αυτό), όλα πήγαιναν «ρολόι». Αλλά, δεν προφτάσαμε να το χαρούμε και έρχονται τα πρώτα «ανώνυμα» ,υβριστικά τηλεφωνήματα («άθρησκοι, απάτριδες, Γιαχωβάδες, Σατανάδες»,με τέτοια βρίζανε , οι άμυαλοι). Λίγο μετά , με καλεί  στο Γραφείο και   ο Διευθυντής της Β/θμιας Εκπαίδευσης της περιφέρειας και μου  συνέστησε να επαναφέρω την προσευχή στο σχολείο. «Δεν το κάνω», του λέω, «αυτό είναι παράλογο και αντισυνταγματικό. ΄Αμα θες να έρχεσαι εσύ κάθε πρωί να μαζεύεις τους Ινδουιστές, Βουδιστές, Μουσουλμάνους  μαθητές και να τους αναγκάζεις να προσεύχονται στον…Ιησού Χριστό». «Μα, είναι εντολή από το ΥΠΕΠΘ», με προειδοποιεί, «με πήρε ο ίδιος ο υφυπουργός ,θα μας κάψεις».  «Δεν παθαίνεις τίποτα εσύ», του λέω, «είσαι κομματόσκυλο.  Εγώ θα την πληρώσω τη «νύφη», που  «λάκισα» από τα κομματικά μαντριά εδώ και χρόνια και μπορώ να σας βρίζω άνετα». (Ο Διευθυντής Β/θμιας, καλό «παιδί», γνωριζόμαστε χρόνια, απ΄ όταν πρωτοδιοριστήκαμε στη Δημόσια εκπαίδευση και… διαπρέπαμε τότε  στους συνδικαλιστικούς αγώνες. ΄Εμεινε ,όμως,  «μια ζωή» Πασόκος, ο «μπαγάσας». Αλλά, οφείλω να ομολογήσω πως δεν ήταν «σκληροπυρηνικός πρασινοφρουρός», σαν κάτι άλλα καθίκια και προσπαθούσε να «λειτουργήσει» υπηρεσιακά, όσο μπορεί, βέβαια, να το πετύχει αυτό  ένας εξαρτημένος από κόμμα Διευθυντής .Πάει αυτό.
΄Εφυγα, λοιπόν, από το Γραφείο του και συνέχιζα το «χαβά» μου, δεν έκανα προσευχή. Είπα μόνο στο θεολόγο του σχολείου, άμα θέλει να παίρνει τους Ορθόδοξους μαθητές (όσοι δήλωναν τέτοιοι),να τους πηγαίνει εκεί σε μια άκρη στην αυλή το πρωί και να λένε τα «πατερημά» τους. Μάζεψε καμιά 10αριά . Κι έτσι γινόταν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Αυτή, όμως η χρονιά ήταν και η τελευταία μου, ως Διευθυντής, αφού αργότερα η προϊσταμένη του Γραφείου μια «σκύλα» βασιλικιά και θεούσα με πολλές καταγγελίες σε βάρος της, με καρατόμησε «εν μια νυκτί» και με έστειλε   καθηγητή και μάλιστα επί μήνες απλήρωτο για εκδίκηση στην οργανική μου θέση.
Ιστορικό δίδαγμα: ΄Οποιος τα βάζει με το «ιερατείο» σε όλες τις εποχές και τις κοινωνίες, βγαίνει χαμένος. ΄Εχουν απόλυτη επιρροή οι άθλιοι στη μάζα. Θυμηθείτε τους Χριστόδουλους, ΄Ανθιμους και λοιπό συρφετό των φονταμενταλιστών ,πόσους «Ταλιμπάν» κατάφερναν και κατέβαζαν σε πλατείες και στενά για να…αγωνιστούν οι Ελληνάρες για τη «Μακεδονία» μας. Ο όχλος είναι ανίκητος, γιατί τη μόνη δύναμη που δεν μπορείς να νικήσεις, είναι η βλακεία!