ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

Η Κωνσταντοπούλου ιδρύει φορέα υπεράσπισης της Δικαιοσύνης

 

Τη δημιουργία ενός φορέα για την υπεράσπιση της Δικαιοσύνης προανήγγειλε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

«Στις 15 Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, θα κάνουμε μια κίνηση υπεράσπισης της δικαιοσύνης, ως πυλώνα της δημοκρατίας. Με πρωτοβουλία της “Πλεύσης Ελευθερίας” θα ιδρυθεί ένας νομικός φορέας, με αυτόνομη δράση, που θα διεκδικήσει όλα εκείνα που καταστρατηγούνται και παραβιάζονται από τις κυβερνήσεις» ανέφερε η πρώην πρόεδρος της Βουλής.

Ο φορέας αυτός θα διεκδικήσει όλα αυτά που δεν κάνει η κυβέρνηση, όλα αυτά που δεν κάνει η Βουλή, όλα αυτά που παραλείπει, πολλές φορές, να κάνει και η Δικαιοσύνη ή παρατείνει την διεξαγωγή τους, συμπλήρωσε η κ. Κωνσταντοπούλου.

Καλή πρωτοβουλία. Αρκεί να μην είναι προς άγραν εντυπώσεων. Δημαγωγική, δηλαδη, όπως μας έχει συνηθίσει  η “θυγατέρα”.

Από τις πρώτες λοιπόν  δραστηριότητες-ενέργειες του φορέα αυτού θα πρέπει  να είναι το αίτημα για προσαγωγή σε ειδικό δικαστήριο α.  του Κώστα Καραμανλή με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (προκάλεσε τη χρεοκοπία της χώρας).  β. των δραχμιστών (μεταξύ αυτών και η ίδια η “θυγατέρα”) που συνεργάστηκαν με ξένη δύναμη για να μετ-αλλάξουν  το καθεστώς της χώρας.

Αν τα δύο αυτά  εγκλήματα εσχάτης προδοσίας δεν είναι στην ατζέντα της,  τότε για άλλη μια φορά η sui generis  και   πρωτοκλασάτο μέλος στη λίστα  του ελληνικού νεποτισμού αυτή κυρία, προσπαθεί να μαζέψει ψήφους εδώ κι εκεί με κινήσεις σαν την παραπάνω. “΄Εξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν”.

______________________________________________________________________

 1. ΗΛΙΚΙΑΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΩΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΩΝ  ΣΕ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΦΩΝΑ

 2. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΕΛΙΟΣ. ΣΥΝΕΠΗΣ  ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

   3. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΩΣ…ΞΕΚΩΛΟ

1. Αιρετική έρευνα: Οι ηλικιωμένοι προκαλούν λιγότερα ατυχήματα από τους νέους

Οι ηλικιωμένοι οδηγοί δεν είναι πιο επικίνδυνοι από τους νέους, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Πόσο ακόμη θα οδηγούν ο παππούς και η γιαγιά; Όσο αντέχουν, αφού τελικά δεν είναι πιο επικίνδυνοι οδηγοί σε σχέση με τους νέους.
Αυτό είναι το «αιρετικό» συμπέρασμα μιας νέας βρετανικής έρευνας, σύμφωνα με την οποία η ψυχική και σωματική υγεία των ηλικιωμένων κινδυνεύει πριν την ώρα της, αν κόψουν πρόωρα το οδήγημα.

Οι ερευνητές του Κέντρου Καινοτομικής Γήρανσης του ουαλικού Πανεπιστημίου του Σουάνσι, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή γεροντολογίας Τσαρλς Μασλγουάιτ, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο Βρετανικό Φεστιβάλ Επιστήμης, σύμφωνα με το BBC και την «Γκάρντιαν».
«Ενώ οι άνθρωποι νομίζουν ότι οι ηλικιωμένοι είναι επικίνδυνοι στο δρόμο, δεν είναι. Πιστεύεται επίσης, ότι αν ελέγχονται ξανά οι ικανότητες των ηλικιωμένων στην οδήγηση, οι δρόμοι θα γίνουν ασφαλέστεροι, αλλά αυτό δεν θα συμβεί», δήλωσε ο Τσαρλς Μασλγουάιτ.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για τα τροχαία ατυχήματα και βρήκαν ότι οι οδηγοί 70 ετών προκαλούν τρεις έως τέσσερις φορές λιγότερα σε σχέση με τους οδηγούς 17 έως 21 ετών, αλλά περισσότερα ατυχήματα σε σχέση με τους σαραντάρηδες (οι οδηγοί 40 έως 50 ετών είναι η πιο ασφαλής ηλικιακή ομάδα με τα λιγότερα τροχαία).
Το ποσοστό ατυχημάτων αυξάνει σταδιακά για τα άτομα άνω των 75 ετών.

Συχνά λάθη 

Οι ερευνητές, έκαναν επίσης συστηματικές παρατηρήσεις για τον τρόπο οδήγησης των ηλικιωμένων και διαπίστωσαν ότι τα περισσότερα λάθη τα κάνουν, όταν στρίβουν δεξιά και όταν κάνουν προσπέραση.
Τα λάθη αυτά συνήθως γίνονται, όταν νιώθουν πίεση από άλλα οχήματα πίσω ή δίπλα τους.

Οι νέοι ηλικίας οδηγοί έως 21 ετών και κυρίως οι άνδρες, συνήθως οδηγούν πολύ γρήγορα, χάνουν τον έλεγχο του οχήματος και εμπλέκονται σε πιο σοβαρά ατυχήματα. Οι ηλικιωμένοι κάνουν λιγότερο σοβαρά τροχαία, στα οποία αρκετά συχνά εμπλέκονται ηλικιωμένοι και στα άλλα αυτοκίνητα, καθώς τείνουν να πέφτουν σε παρόμοια λάθη. Ειδικά οι ηλικιωμένες γυναίκες οδηγοί κάνουν τρακαρίσματα, όταν πραγματοποιούν ελιγμούς σε περιορισμένο χώρο.

Σύμφωνα με την μελέτη, οι ηλικιωμένοι αντισταθμίζουν τις σταδιακά μειούμενες ικανότητές τους (π.χ. τις πολύ πιο καθυστερημένες αντιδράσεις τους), με το να οδηγούν πιο αργά και πιο προσεκτικά, να αφήνουν μεγαλύτερες αποστάσεις από τα προπορευόμενα οχήματα, να αποφεύγουν την οδήγηση σε άσχημες καιρικές συνθήκες, να επιλέγουν να οδηγήσουν σε πιο ήσυχες ώρες της μέρας και σε λιγότερο πολυσύχναστους δρόμους κ.α.
Όταν όμως οι άνθρωποι άνω των 70 ετών εμπλακούν σε τροχαίο, είναι πιθανότερο, σε σχέση με τους νέους, να πεθάνουν ή να τραυματισθούν σοβαρά, αν και συνήθως εξαιτίας της εξασθενημένης υγείας τους και όχι της σοβαρότητας του δυστυχήματος.
Σε πολλές χώρες, αποτελεί θέμα δημόσιας συζήτησης, μέχρι ποιά ηλικία πρέπει οι ηλικιωμένοι οδηγοί να κυκλοφορούν στους δρόμους, αν και πότε πρέπει να επανεξετάζονται για τις ικανότητές τους στην οδήγηση, πότε πρέπει να τους ανανεώνεται ή να τους αφαιρείται η άδεια οδήγησης κ.α.
Ανάλογες συζητήσεις γίνονται μέσα στις οικογένειες, όπου συχνά τα παιδιά προσπαθούν να πείσουν τους ηλικιωμένους γονείς τους να μην οδηγούν πια, φοβούμενοι κάποιο σοβαρό ατύχημα λόγω άνοιας ή άλλης ασθένειας.

Συνήθως, όμως, οι ηλικιωμένοι αρνούνται να παρατήσουν το αυτοκίνητό τους, τόσο για πρακτικούς, όσο και για ψυχολογικούς λόγους (αποφυγή κατάθλιψης και κοινωνικής απομόνωσης).
Τα ευρήματα της νέας μελέτης έχουν μια πρόσθετη σημασία, με δεδομένο ότι, διεθνώς οι άνθρωποι πλέον τείνουν να ζουν και να εργάζονται έως πιο προχωρημένη ηλικία, πράγμα που θα αυξήσει τις πιέσεις από τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μείνουν στο τιμόνι.

Ο ηλικιακός ρατσισμός είναι περισσότερο έντονος στις ημέρες μας. Προωθείτε κυρίως για ευνόητους λόγους από τις βιομηχανίες με καταναλωτικά προϊόντα (κυρίως μόδας,θεάματος-ακροάματος, διασκέδασης),αλλά και από  τη βιομηχανία παραπληροφόρησης. Η τελευταία  δε διστάζει να προσλαμβάνει ανίδεα,ανώριμα και άπειρα παιδάκια,που καμώνονται τους δημοσιογράφους και  έχουν μπόλικη χολή φυλαγμένη για τα άτομα που δεν είναι πια 30 χρόνων. ΄Ετσι, δεν είναι τυχαίο που  οι εν λόγω ανοηταίνοντες, ανεγκέφαλοι και θρασείς πιτσιρικάδες   θεωρούν την παραπάνω  έρευνα  ως…αιρετική! (Θου,Κύριε!)

Παράδειγμα κλασικό η τελευταία υπόθεση με το δυστύχημα της Αίγινας. Οι φυλλάδες έπαθαν ντελίρο, εγκεφαλικό  με τον…77χρονο και φραγκάτο Λυκουρέζο που …τόλμησε να  έχει ταχύπλοο και να απολαμβάνει τα ταξιδάκια του μ΄αυτό. Κι ας έφταιγε για το “κακό” ο χειριστής της λάτζας. Τίποτα. ΄Ηταν 77χρονος και πλούσιος. Σκοτώστε τον! ΄Επεσαν επάνω  του να τον κατασπαράξουν. ΄Ολο το φασισταριό. Από iefimerida.gr  μέχρι τα athens.indymedia.

Σήμερα,με την έρευνα για τους κακούς οδηγούς, έχουμε ακόμα μια  επιβεβαίωση πως η ώριμη ηλικία διαθέτει από μόνη της πολλά αβαντάζ καλύτερης-σωστότερης  διαχείρισης των δραστηριοτήτων της ζωής. Και όχι μόνο της οδήγησης.

Στην αρχαία Σπάρτη ,αλλά και σε άλλα αρχαία πολιτεύματα η εξουσία δεν εκχωρείτο ποτέ σε νέους και άπειρους. Σήμερα, έχει ανατραπεί εντελώς ο βασικός αυτός κανόνας, πάλι με την απαίτηση των βιομηχανιών κατανάλωσης,που επιδιώκουν πάση θυσία κέρδος, πουλώντας “φύκια για μεταξωτές κορδέλες”. Ο ανώριμος νεαρός είναι ο καλύτερος πελάτης  σ΄αυτό το μαύλισμα-ξεμυάλισμα.

Αλλά και στην πολιτική συμβαίνει πια το ίδιο. Στην Ελλάδα για παράδειγμα στην πολιτική κονίστρα κατεβαίνουν άτομα με μοναδικό …προσόν την ηλικία των 30 και 40 χρόνων! Τα αποτελέσματα ορατά και δια… γυμνού οφθαλμού. Μη λέμε περισσότερα.

Είναι ανάγκη να υπάρξει μια δυναμική, αποφασιστική μάχη των πολιτών απέναντι σ΄αυτό τον ακραίο και ανήθικο ρατσισμό.  Κι αυτό δεν είναι  μόνο ηθικό θέμα. Είναι περισσότερο λογικό.

 Το προσδόκιμο ζωής πια  σκαρφαλώνει και σύντομα θα φτάσει τα 90. Το σημαντικότερο, όμως δεν είναι αυτό.  ΄Οσο η ιατρική, ειδικά η προληπτική, αναπτύσσεται, όσο οι ανθρωποι ασκούνται  και διατρέφονται σωστά, έχουν καλή  υγεία και σε μεγάλη ηλικία.

Και τούτη η τεράστια πληθυσμιακή ομάδα σε όλες τις χώρες, δεν επιτρέπεται  σε καμιά περίπτωση να περιθωριοποιείται, να απομακρύνεται από τις δραστηριότητες της ζωής. Και αυτό είναι καλό όχι  μόνο για τους ίδιους.Περισσότερο ωφελούν  το κοινωνικό σύνολο στο  οποίο είναι υποχρεωμένοι να προσφέρουν την πείρα και τη φιλοσοφία ζωής τους. Και οι νεότεροι από τη μεριά τους οφείλουν να αξιοποιούν τη σημαντικότερη γνώση στη ζωή,που είναι απότοκο πείρας.

 

2. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ 24ΩΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Ο Αλέξανδρος Βέλιος ζήτησε από φίλο του να του κάνει τη μοιραία ένεση -Η συγκλονιστική περιγραφή του

 

Συγκλονίζουν οι αφηγήσεις του Δημήτρη Αλικάκου, στενού φίλου του Αλέξανδρου Βέλιου, για τις τελευταίες ώρες που έζησαν μαζί.

«Στις 30 του μηνός γιορτάζω, θέλω να αποχαιρετήσω τους φίλους μου. Στις 31 θα μπω νοσοκομείο και στις 4 Σεπτεμβρίου θα κλείσω το μάτι στο γιατρό. Όρμα!», του είπε o Aλέξανδρος Βέλιος.

Ο Δημήτρης Αλικάκος με κείμενό του στο protagon.gr πιάνει την ιστορία από την αρχή. Την αρρώστια, τους πόνους, το νοσοκομείο, τη μεγάλη απόφαση, την «υποβοηθούμενη ευθανασία», την ένεση. Ακολουθεί απόσπασμα από το κείμενο του Δημήτρη Αλικάκου στο protagon.gr που αφορά στις τελευταίες ώρες του Αλέξανδρου Βέλιου:

To xρονικό του τέλους

Στις 30 Αυγούστου το κινητό του «άναψε» για τα «χρόνια πολλά». «Με ρωτούσαν οι φίλοι τι να μου ευχηθούν, κι εγώ τους απαντούσα “καλά στέφανα”».

Στις 31 Αυγούστου μπήκε στο νοσοκομείο, όπως το είχε (είχαν) σχεδιάσει. Δωμάτιο 308. Μια νοσοκόμα προσπάθησε να τον βοηθήσει να ξαπλώσει στο κρεβάτι. «Δεν είμαι ανήμπορος καλή μου κοπέλα, ετοιμοθάνατος είμαι». Μόλις τελείωσαν τα πέρα δώθε του προσωπικού μείναμε για λίγο μόνοι. «Θέλω κόσμο στην κηδεία μου την Τετάρτη».

Αργά το βράδυ με πήρε στο τηλέφωνο. Ξαφνιάστηκα. «Συμβαίνει κάτι;». «Ο γιατρός δείχνει φοβισμένος. Θα σου πω οριστικά αύριο».

Την επόμενη μέρα, πρώτη του μήνα, η (πρώτη) εμπλοκή επιβεβαιώθηκε επίσημα. Ο γιατρός «το ξανασκέφτηκε» και ανακοίνωσε στον Αλέξανδρο ότι στο νοσοκομείο δεν μπορεί να γίνει αυτό που θέλει… (Λογικό, αλλά τότε γιατί του είπε να πάει εκεί;)

Το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο. «Θα πάρω εξιτήριο το Σάββατο και την Κυριακή τελειώνουν όλα». «Πώς; Με ποιον τρόπο;». Μου περιέγραψε τα πάντα.

Ο Αλέξανδρος Βέλιος στο σαλόνι του σπιτιού του με τον Δημήτρη Αλικάκο

Η ένεση

Στις 2 του μηνός, είχε πολλές επισκέψεις στο δωμάτιό του. Τρεις γνωστοί του δημοσιογράφοι είχαν ραντεβού μαζί του στις 12 το μεσημέρι. «Ελα πιο νωρίς εσύ». Τον είδα για δέκα λεπτά λίγο μετά τις 11. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, έβγαινε ο γιατρός. Δεν με είδε. «Α καλώς τον! Για σένα μιλούσαμε». «Για μένα;». Μπήκε στην τουαλέτα για να πλυθεί. Από εκεί τον άκουσα να μου λέει: «Τελικά εσύ θα το κάνεις». Γέλασα. «Και γιατί να μην το κάνω, αλλά ποιο;». «Την ένεση». Σιωπή. «Ξέρεις να κάνεις ένεση;». Σιωπή. Βγήκε από το λουτρό και με αργές κινήσεις κάθισε σε μια αναπαυτική πολυθρόνα. Εκεί ξεκίνησε ο μονόλογος: «Αύριο παίρνω εξιτήριο. Την Κυριακή θα έρθει ο γιατρός να μου φέρει τη σύριγγα. Θα έρθεις κι εσύ. Δεν χρειάζεται να μου κάνεις ένεση, πλάκα έκανα, θα σου δείξει απλώς πώς να την κουμπώσεις στην “πεταλούδα” που έχω στο στήθος μου. Μετά θα πατήσεις την ένεση. Και φύγε αμέσως. Δικός μου άνθρωπος θα ειδοποιήσει το γιατρό να έρθει για να πιστοποιήσει το θάνατο, και βέβαια το γραφείο τελετών». Δεν μπορεί, δεν το ζω αυτό, σκέφτηκα. Κατάλαβα αμέσως ότι βρίσκεται σε τεράστιο αδιέξοδο. Άλλαξα κουβέντα. Τον ρώτησα πως αισθάνεται και αν πονάει. Μου είπε πως δεν πονούσε και πως ο χώρος του νοσοκομείου έκανε καλό στην ψυχολογία του. «Καλώς, θα τα πούμε το απόγευμα».

Στις 8.01 με πήρε τηλέφωνο. «Συμφωνήσαμε με τα παιδιά (τους τρεις δημοσιογράφους) να κάνω μια δήλωση για την ευθανασία, αλλά σε ένα άλλο επίπεδο. Πώς βλέπεις την ιδέα;». «Πολύ καλή!». «Δεν φέρνεις εκείνη την καμερούλα να τα πω εκεί την Κυριακή;». «Και βέβαια, αλλά γιατί την Κυριακή; Καλύτερα Σάββατο». «Εντάξει Σάββατο, αλλά αργά, κατά τις εννιάμισι, γιατί θα βγω από το νοσοκομείο και μετά θα έχω κάποιες συναντήσεις». «Έγινε, εννιάμισι».

Αργά το απόγευμα του Σαββάτου πήρε εξιτήριο. Πριν, τον επισκέφτηκαν κάμποσοι φίλοι και τον αποχαιρέτησαν. Πολλοί από αυτούς κλαίγοντας. «Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό». Στις 9.30 χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε ένα γλυκύτατο πλάσμα. Η εξάχρονη κορούλα του. Εκείνος καθόταν στο γραφείο του. «Έλα να σου δείξω τι θέλω να πω». Μου διάβασε λίγες γραμμές από ένα χειρόγραφο κείμενο. «Δεν έχει νόημα Αλέξανδρε, τα έχεις πει όλα, επαναλαμβάνεσαι». «Συμφωνώ, απλώς ήθελα να μου το επιβεβαιώσεις». Σηκώθηκε, με μεγαλύτερη δυσκολία από κάθε άλλη φορά, και κάθισε απέναντί μου. «Είσαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που σε λίγο θα γνωρίζουν τα πάντα. Το τελικό πια σχέδιο. Είναι δικαίωμά σου να παραδεχθείς ότι γνώριζες ή όχι. Αύριο θα πεθάνω. Όχι ακριβώς όπως θα ήθελα, δηλαδή με ευθανασία, αλλά με ΜΗ υποβοηθούμενη ευθανασία. Δηλαδή –για να μην μασάω τα λόγια μου- θα αυτοκτονήσω. Θες να σου διαβάσω την στερνή ανακοίνωσή μου; Άνοιξε την καμερούλα σου».

Διαβάστε τη συνέχεια του συγκλονιστικού άρθρου του Δημήτρη Αλικάκου για τις τελευταίες ώρες του Αλέξανδρου Βέλιου στο protagon.gr.

Καλά. Πολλή “ψυχή”  αυτός ο άνθρωπος. Μεγάλη παλικαριά! Βέβαια, εκεί που είχε φτάσει, ήταν η καλύτερη, η πιο ενδεδειγμένη λύση. Γιατί είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει και να πεθαίνει με αξιοπρέπεια.

Αν έφτανα σε ένα τέτοιο σημείο, όπως ο Αλέξανδρος Βέλιος, θα έκανα το ίδιο. Και δε θέλει μόνο λεβεντιά,για να το κάνεις. Πρωτίστως είναι υπόθεση βιοθεωρίας, φιλοσοφίας και στάσης ζωής.  Σε τί αρχές και τί αξίες πιστεύεις.

 

3. Κιμ Καρντάσιαν: Με διαφανές σουτιέν και πλαστικές μπότες στους δρόμους της Νέας Υόρκης

Αφορμές για σχόλια έδωσε με τις στιλιστικές επιλογές για άλλη μια φορά η Κιμ Καρντάσιαν.

Η αμερικάνιδα σταρ των ριάλιτι εμφανίστηκε στους δρόμους της Νέας Υόρκης φορώντας απλά ένα διαφανές σουτιέν.

Αυτό που ωστόσο τράβηξε τα βλέμματα αλλά και τα φλας των φωτογράφων που την ακολουθούν σε κάθε της βήμα ήταν οι πλαστικές της μπότες. Την εμφάνιση της συμπλήρωνε ένα τζιν μπουφάν που κάλυπτε τα επίμαχα σημεία και ένα σορτσάκι.

Μιλάμε για εντελώς ψωνισμένο άτομο. “Που πας,ρε Καραμήτρο”,  έτσι  “ντυμένη” στο δρόμο; ΄Αλλο να τα πετάξεις στη σκηνή, αφού τέτοια είναι η δουλειά σου κι άλλο να κυκλοφορείς στους δρόμους  ξέκωλο.