1. ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΤΣΑΚΑΛΙΑ
2. ΡΕΣΙΤΑΛ “ΧΑΡΒΑΡΝΤΙΝΙΣΜΟΥ” ΑΠΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ.
3. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
4. IEFIMERIDA.GR ΚΑΙ ΤΟ…ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ.
5. ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ …ΒΑΞΕΒΑΝΙΚΕΣ ΑΛΗΤΕΙΕΣ.
“ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ «17 Ν»
Πέθανε ο Αργύρης Τσακαλίας, θείος του αδερφών Ξηρού
Γράφει το ikariaki.gr:
Μια από τις πιο ισχυρές, πολυσυζητημένες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του νησιού μας, ο Αργύρης Τσακαλίας από την Ακαμάτρα “έφυγε” γι άλλες πολιτείες.
Αυτός ο ιδιόρρυθμος “φιλόσοφος” του νησιού μας, με τον εκρηκτικό χαρακτήρα, που πολύ δύσκολα τα “έβγαζες καλά” μαζί του, αν δεν ήσουν πολύ καλά διαβασμένος, για να του αντιπαραθέσεις τεκμηριωμένα επιχειρήματα στον διάλογο μαζί του, μας άφησε τη θέση του κενή.
Έτσι άξαφνα, όπως έμπαινε στη ζωή μας με την έντονη προσωπικότητα του, έτσι άξαφνα εξαφανίστηκε, αφήνοντας μας την εικόνα του “αιώνιου νεαρού επαναστάτη’. Γιατί στις αντιλήψεις του ήταν κοντά στη νέα γενιά, πάντα δυναμικός, αιρετικός, είρωνας της κάθε μορφής εξουσίας, “που καταδυνάστευε τον λαό” όπως έλεγε.
Όλη του η ζωή, όσο ξέρω, ήταν μια διαρκής επανάσταση. Επανάσταση στη δομή της κοινωνίας, επανάσταση στις κοινωνικές προεκτάσεις της μεγάλης καθοδηγούμενης ταξικής κοινωνίας, επανάσταση ενάντια στα ήδη υπάρχοντα πολιτικά σχήματα και της δεξιάς και της αριστεράς και τις προεκτάσεις τους και επιρροές στην ελληνική κοινωνία, επανάσταση στο κατεστημένο κράτος (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αστυνομία κλπ.)
Πολλές φορές τον καλούσαν οι δημοσιογράφοι σε συνέντευξη στα μέσα τους (είτε τηλεόραση, είτε ραδιόφωνο), με στόχο να ανεβάσουν την θέαση ή την ακρόαση τους ανάλογα, αλλά ο Αργύρης τους χάλαγε το στημένο σκηνικό που του είχαν ετοιμάσει, με τις κουβέντες του, όλες τεκμηριωμένες.
Σε μένα αρκεί πάντα η εικόνα του φίλου και συμπατριώτη, που παρ’ όλο που στις κουβέντες μας πολλές φορές διαφωνούσαμε έντονα, πάντως τον παραδεχόμουνα πάντα σαν ένα πανέξυπνο, πολύ μορφωμένο και πάντα κατάλληλα ενημερωμένο άνθρωπο. Ας υπήρχε αυτή η ανατρεπτική του εικόνα, κατά βάθος ήταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος, πολυγραφότατος, με καρδιά ενός μικρού παιδιού, που δεν του άρεσε η αδικία στην οποία ζούσε η κοινωνία μας. Ήταν σε θέση να μοιράσει την τροφή του και την παρέα του μαζί σου, αρκεί να σε έβλεπε πραγματικά ότι άξιζες αυτής της μεταχείρισης. Διαφορετικά αν καταλάβαινε ότι πήγαινες να τον κοροϊδέψεις….”μαύρο φίδι που σ’ έφαγε”.
Άφησε λοιπόν ο Αργύρης έντονο το στίγμα του όχι μόνο στην Ικαριακή κοινωνία αλλά και όπου πέρασε και δίδαξε σαν καθηγητής θεολογίας ή και αργότερα όταν ίδρυσε το “Κίνημα Αειζωίας”.
Ένα σύντομο βιογραφικό του Αργύρη Τσακαλία, αλλά και η βιβλιογραφία του, όπως δημοσιεύεται από τους βιβλιογραφικά σάιτ:
Ο Αργύρης Τσακαλίας γεννήθηκε στην Ικαρία και ζούσε στην Αθήνα. Τα τρία του παιδιά είναι ο Γιώργος, ο Ερνέστο και η Ηλέκτρα. Σπούδασε θεολογία στην Πάτμο και στην Χάλκη και την δίδαξε σε διάφορα σχολεία. Είχε εκδώσει συνολικά 18 βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία έχουν εξαντληθεί. Ίδρυσε και λειτούργησε για ένα διάστημα τον εκδοτικό οίκο “Θερσίτης”. Ηταν πασίγνωστος ως ερευνητής και εισηγητής της διδασκαλίας της Αειζωίας. Στο πλαίσιο της Νέας Σχολής Αειζωίας, διοργάνωνε σεμινάρια όπου διδάσκονταν φιλοσοφία και διάφορα θέματα υγείας.
Μερικοί τίτλοι βιβλίων του:
(2006) Ο δρόμος προς την αειζωία, Εκδόσεις Βερέττας
(2005) Βίβλος ακατάλληλη δι’ ενηλίκους, Εκδόσεις Βερέττας
(2004) Αειζωία, Έσοπτρον
(2003) Βίος και πολιτεία Χριστόδουλου του Ξηρού, του εν Ακαμάτρα Ικαρίας και των συν αυτώ, Εκδόσεις Βερέττας
(2001) Από τις ζούγκλες της γης στη γαλαξιακή αγαποκοινωνία, Καλυψώ
(1999) Ο τρόπος για την αειζωία, Εκδόσεις Βερέττας
(1996) Τα μεγάλα μυστικά της υγείας ανανέωσης μακροβιότητας, Ανέλιξη
Τον Αργύρη Τσακαλία τον γνώρισα εκεί στη δεκαετία του 80, νεαρός τότε εκπαιδευτικός σε ένα Λύκειο του Περιστερίου. Ο Αργύρης ήταν θεολόγος…αθεολόγητος, όπως τον λέγανε οι συνάδελφοι, σε κάποιο σχολείο κι εκείνος, αλλά και συνδικαλιστής τότε του ΚΚΕ.
Εμείς, μια ομάδα νέων εκπαιδευτικών, που δε θέλαμε τα κόμματα να ελέγχουν το συνδικαλισμό μας, είχαμε δημιουργήσει μια μικρή ομάδα «ανεξάρτητων εκπαιδευτικών», κυρίως αναρχικών-αντιεξουσιαστών και κατεβαίναμε στις εκλογές, για να “αλώσουμε” την ΕΛΜΕ Δ.Αττικής, που ήταν η μεγαλύτερη ΕΛΜΕ στη χώρα και την ήλεγχε χρόνια το ΚΚΕ. Στόχος μας, να την κάνουμε δύο ή τρία κομμάτια, ώστε να είναι και πιο ευέλικτη, αλλά και να σπάσει αυτό το σερί του ασφυκτικού της ελέγχου από το ΚΚΕ .
Οι Σταλίνες, ως γνωστό, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, για να κερδίζουν τις εκλογές οι δικοί τους υποψήφιοι, κατέφευγαν σε πάμπολλα τεχνάσματα. Τα συνηθέστερα ήταν (και είναι) τούτα: Τραβάνε τις Γ. Συνελεύσεις ενός κλάδου από την αυγή μέχρι τα μεσάνυχτα. Βάζουν μέλη τους να μιλάνε με τις ώρες, χωρίς να λένε τίποτα, ώστε να κουραστεί ο κόσμος, να σηκωθεί να φύγει και να μη ψηφίσει. Κι όταν βλέπουν πως άδειασε η αίθουσα και μείνανε μόνο οι δικοί τους, σπεύδουν και κάνουν την ψηφοφορία, με αποτέλεσμα οι υποψήφιοι τους να ψηφίζονται μονοκούκι. ΄Ετσι από ένα σύνολο εκπαιδευτικών σε μια ΕΛΜΕ 500, ας πούμε, ατόμων, μένουν και ψηφίζουν τελικά οι 150 (και πολλούς είπαμε) και βγαίνουν οι υποψήφιοι του ΚΚΕ με… 50 ψήφους! (Υπόψη, τα μέλη του ΚΚΕ και 24 ώρες να κρατήσει η συνέλευση, δεν αποχωρούν. Μένουν εκεί, ξεροσταλιάζουν, μέχρι να έρθει η ώρα να ψηφίσουν).
΄Ενα άλλο, τραμπούκικο αυτό τέχνασμα ,είναι ο σταλινικός όχλος να θορυβεί ή να γελοιοποιούν με ατάκες από την αίθουσα έναν ομιλητή αντίθετης παράταξης, να τον προπηλακίζουν ή και να τον ξυλοφορτώνουν. (Παραθέσαμε δυο από τα…102 τέτοια… έντιμα και ηθικά τερτίπια που μετέρχονται οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ, για να κερδίζουν εκλογές).
Στη Γ. Συνέλευση, λοιπόν, μια χρονιά για την ΕΛΜΕ της Δ. Αττικής, που ήμουνα υποψήφιος με τους Ανεξάρτητους και είχαμε σοβαρό ρεύμα, για να κερδίσουμε, οι Σταλινικοί αρχίσανε πάλι τα κόλπα τους. Αλλά τούτη τη φορά είμαστε οι άλλοι περισσότερο οργανωμένοι και αποφασισμένοι, ώστε να μην περάσουν οι «πουστιές» τους. ΄΄Ετσι, όταν άρχισαν να φωνασκούν, να καθυστερούν τη διαδικασία και στην αίθουσα ήταν μόνο οι δικοί τους, εμείς συνεχίζαμε ατάραχοι χωρίς να αγωνιούμε. Είχαμε ενημερώσει τον κόσμο από τις προηγούμενες ημέρες και οι ψηφοφόροι άρχισαν να έρχονται μόνο, όταν ειδοποίησε ο ένας τον άλλο πως ξεκίνησε η διαδικασία. Κάπου εκεί το απόγευμα, έσπευσαν σωρηδόν να ψηφίσουν οι δικοί μας.
Τί ήταν να το δει αυτό ο Αργύρης; Την ώρα που μιλούσα στο βήμα, σηκώνεται, ανεβαίνει επάνω και έτσι στην ψύχρα μου κόβει ένα χαστούκι, που «είδα τον ουρανό σφοντύλι». Φαντάστηκε πως θα τα κάναμε λίμπα εκεί μέσα μετά απ΄αυτό το απρόσμενο συμβάν και θα ματαιώνονταν οι εκλογές. Αλλά δεν πέσαμε στην παγίδα. Η διαδικασία συνεχίστηκε. Κερδίσαμε εκείνη τη χρονιά τις εκλογές και σπάσαμε, αν θυμάμαι καλά στα δύο την απέραντη ΕΛΜΕ της Δ.Αττικής.
Αργότερα, ο Τσακαλίας αποχώρησε από το ΚΚΕ. Και ήταν τότε που γνωριστήκαμε καλύτερα. Μας συμφιλίωσαν σε μια τυχαία συνάντηση οι κοινοί μας φίλοι, ο Γιάννης Σερίφης και η γυναίκα του η Ντίνα. Του συγχώρησα κι εκείνη τη μπούφλα που με φιλοδώρησε τότε και κάναμε καλή παρέα, με κουβεντούλα πολιτική, αλλά και μπόλικες διαφωνίες και σαματά.
Στα τελευταία, όταν βρισκόμουνα Ελλάδα, συναντούσα σχεδόν καθημερινά τον Αργύρη στα Εξάρχεια. Καθόταν και έπαιζε τάβλι με κολλητούς του στην παλιά Μαρονίτα ή στη διπλανή καφετέρια. Κάναμε με τις ώρες γόνιμες κουβέντες από εκείνες που ήξερε καλά να λέει ο Τσακαλίας. Δεν είχαμε πια και τεράστιες, αποκλίνουσες, ιδεολογικές διαφορές. Οι βασικές μας διαφωνίες ήταν στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (πώς θα γινόταν, αν γινόταν) και στην ΕΝΟΠΛΗ ΛΑΪΚΗ ΠΑΛΗ. Πίστευε και στα δύο ο Αργύρης .
Γινόταν “Τούρκος”, όταν του έλεγα πως ο ασυνειδητοποίητος όχλος, αν κάνει επανάσταση, θα είναι μόνο για το στομάχι του και πως η ένοπλη λαϊκή πάλη, όχι μόνο ήταν αδιέξοδη και έξω από τις αρχές του αναρχισμού, αλλά και έδινε όπλα στην εξουσία να αυξάνει την πίεση και την καταστολή της. Δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα.
Χαλάρωσε πολύ, όμως, όταν ήμουνα ο πρώτος που έγραψα στο Homo για την κατάσταση της υγείας του ανιψιού του Σάββα Ξηρού, πριν ακόμα τον καταντήσουν «φυτό”, ζήτησα την αποφυλάκισή του, αλλά και να δοθεί αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Το εκτίμησε και από τότε διάβαζε περισσότερα κείμενά μου και τα συζητούσαμε. ΄Όταν διαφωνούσε και του έλεγε αν είδε εκείνο το κομμάτι που έγραψα, έκοβε την κουβέντα με την περίφημη ατάκα (την έλεγε και σε άλλους) πως είναι…ψιλά τα γράμματα και δεν μπορούσε να τα διαβάσει στον υπολογιστή!
Εκεί έβαζες τελεία. Δεν σήκωνε παρακάτω συζήτηση, δεύτερη κουβέντα. Αν έκανες την αποκοτιά και συνέχιζες, σε… έπαιρνε και σε σήκωνε. Μπορούσε και να σε διώξει από το τραπέζι του. Δεν κόλωνε σε τίποτα. Η υποκρισία ήταν άγνωστη ιδιότητα για τον Αργύρη. Και ο αυθορμητισμός και η ισιάδα του η πρώτη.
Αυτός ήταν ο Αργύρης Τσκαλίας.΄Ενας έφηβος επαναστάτης όλη του τη ζωή. Ανυποχώρητος, σκληρός, αδιάφθορος, έντιμος.
Στο καλό Αργύρη! Να αναπαυτείς κι εσύ. Πολλά πέρασες, πολύ αγωνίστηκες και ο αγώνας ακόμα δεν δικαιώθηκε (Ούτε πρόκειται).Καλό σου ταξίδι, φίλε!
2. Καθηγητής Χάρβαρντ: Η Ελλάδα θα κάνει στροφή προς τα δεξιά -Οπως και η Μέρκελ
Την άποψη ότι επίκεινται μεγάλες πολιτικές αλλαγές στην Ευρώπη εκφράζει ο Νάιλ Φέργκιουσον, Βρετανός ιστορικός και καθηγητής Ιστορίας στο Χάρβαρντ.
Μάλιστα, σε αυτές τις πολιτικές αλλαγές εντάσσει και την Ελλάδα, υποστηρίζοντας όμως ότι δεν έχουν να κάνουν με τυχόν Grexit.
Γράφει συγκεκριμένα ο καθηγητής του Χάρβαρντ:
Οι δύο λέξεις που είναι λιγότερο πιθανό να ακούσεις από έναν πανεπιστημιακό είναι «έκανα λάθος». Ε λοιπόν, έκανα λάθος όταν ήμουν εναντίον του Brexit, όπως παραδέχθηκα και δημοσίως την περασμένη εβδομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι «θα ήθελα να έχω υποστηρίξει την πλευρά που κέρδισε», αλλά ότι «θα ήθελα να έχω μείνει πιστός στις αρχές μου».
Για χρόνια υποστήριζα ότι ένας από τους λόγους που η Ευρώπη έγινε ο πιο δυναμικός πολιτισμός μετά το 1500 ήταν ο πολιτικός κατατεμαχισμός και ανταγωνισμός μεταξύ διαφόρων ανεξάρτητων κρατών. Υποστήριζα επίσης ότι το κράτος του νόμου ήταν μια από τις βασικές «εφαρμογές» του δυτικού πολιτισμού.
Ημουν ένας ένθερμος θατσερικός. Ημουν ένας υπερήφανος ευρωσκεπτικιστής. Γιατί λοιπόν – αναρωτιόντουσαν πολλοί παλιοί μου φίλοι – είχα πάρει το μέρος του «remain» στο δημοψήφισμα;
Μια απάντηση είναι ότι είχα ειλικρινά πείσει τον εαυτό μου πως το κόστος του Brexit θα ήταν μεγαλύτερο από το όφελος. Είχα δείξει όμως υπερβολική εμπιστοσύνη στις καταστροφολογικές προβλέψεις του ΔΝΤ, του υπουργείου Οικονομικών και άλλων ότι μετά το Brexit θα ακολουθούσε ύφεση. Είχα σπεύσει απελπισμένα να συγκρίνω το Brexit με ένα διαζύγιο – και λέω απελπισμένα όχι επειδή η αναλογία είναι κακή, αλλά επειδή έχω πάρει κι εγώ ο ίδιος διαζύγιο.
Φαίνεται πως τα 14 χρόνια που έχω ζήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες άσκησαν μεγάλη επιρροή πάνω μου. Από τη δεκαετία του ’60, οι Αμερικανοί ήθελαν τους Βρετανούς μέσα στην ΕΕ ως αντίβαρο στους Γάλλους, τους οποίους δεν εμπιστεύονται. Είχα λοιπόν αρχίσει να σκέφτομαι κι εγώ έτσι. Ενας ακόμη σημαντικότερος παράγων όμως που καθόρισε τη στάση μου – πρέπει να το παραδεχθώ – ήταν η προσωπική μου φιλία με τον Ντέιβιντ Κάμερον και τον Τζορτζ Οσμπορν. Για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία μου έγραψα πράγματα για τα οποία είχα αμφιβολίες προκειμένου να συμβάλω στην παραμονή των φίλων μου στην εξουσία. Αυτό ήταν λάθος και λυπάμαι που το έκανα.
Στην πραγματικότητα, οι ηγέτες της ΕΕ άξιζαν το Brexit και οι βρετανοί ψηφοφόροι είχαν δίκιο που πήραν αυτή την απόφαση. Οι λόγοι είναι πολλοί.
Πρώτον, οι προειδοποιήσεις που είχα απευθύνει μαζί με άλλους κατά τη δεκαετία του ’90 για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δικαιώθηκαν.
Δεύτερον, η υποτιθέμενη κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρώπης απέτυχε. Στην Αραβική «Ανοιξη», οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επενέβησαν όσο χρειαζόταν για να κάνουν τον ισλαμικό χειμώνα χειρότερο. Στην Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι έδειξαν υπερβολική ευαισθησία χωρίς να διαθέτουν την αναγκαία αξιοπιστία ώστε να σταματήσουν τους Ρώσους.
Τρίτον, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί διαχειρίστηκαν με λάθος τρόπο τη χρηματοπιστωτική κρίση. Σήμερα, πολύ μετά την επιστροφή της αμερικανικής οικονομίας στην ανάπτυξη, η κρίση συνεχίζεται στην Ιταλία.
Κι αυτό δεν είναι όλο. Πέρυσι, οι ηγέτες της ΕΕ – και ιδιαίτερα η Αγγελα Μέρκελ – διαχειρίστηκαν με καταστροφικό τρόπο την προσφυγική κρίση που προκάλεσε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, μετατρέποντάς την σε μια κρίση μαζικής μετανάστευσης. Δεν μπόρεσαν να προστατεύσουν τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Και υποτίμησαν τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για τις συνέπειες της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων.
Η δέσμευση του Κάμερον ότι θα έκανε δημοψήφισμα δεν ήταν λάθος του. Τον βοήθησε αποφασιστικά να κερδίσει τις εκλογές του 2015. Το λάθος του ήταν ότι τον περασμένο Φεβρουάριο δέχθηκε τους γελοίους όρους των Ευρωπαίων για την πρόσβαση των ευρωπαίων μεταναστών στα βοηθήματα, αντί να βροντήξει την πόρτα και να ανακοινώσει ότι θα κάνει εκστρατεία υπέρ του Brexit. Και ήταν δικό μου λάθος που δεν τον κάλεσα τότε να το κάνει. Το ερώτημα είναι: πήρα το μάθημά μου απ’όλα αυτά ώστε να είμαι άξιος να με διαβάζουν στο μέλλον;
Η συζήτηση που γίνεται στη Βρετανία από τον περασμένο Ιούνιο μοιάζει να έχει βαλτώσει. Πολλοί πρώην οπαδοί του «remain» χάνουν τον χρόνο τους προσπαθώντας να βρουν τρόπους να εκτροχιάσουν το Brexit. Και οι οπαδοί του Brexit τσακώνονται για το πόσο σκληρό πρέπει να είναι το διαζύγιο. Ολοι φαίνεται να ξεχνούν ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος προκάλεσε ένα σοκ στην Ευρώπη, οι συνέπειες του οποίου δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως αισθητές. Πίσω από το ψυχρό προσωπείο του Μισέλ Μπαρνιέ και άλλων εκπροσώπων της ΕΕ, η υπόλοιπη Ευρώπη βρίσκεται σε μια αναταραχή ανάλογη με τη λαϊκίστικη εξέγερση που οδήγησε στο Brexit και στον Τραμπ.
Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξουν άλλες έξοδοι: ούτε Grexit, ούτε Italexit, ούτε Nexit, ούτε Frexit. Πιστεύω όμως ότι έρχονται μείζονες πολιτικές αλλαγές στην Ευρώπη. Αυτό γίνεται ήδη στην Ιταλία, μετά την πτώση του Ρέντσι. Η επόμενη χώρα θα είναι η Ολλανδία, όπου η καταδίκη του Γκέερτ Βίλντερς την περασμένη εβδομάδα θα αυξήσει τη δημοτικότητά του.
Κι ύστερα έρχονται οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Μπορεί να νικήσει η Μαρίν Λεπέν; Οποιον ειδικό κι αν ρωτήσετε, θα σας πει «όχι». Το ίδιο όμως έλεγαν για το Brexit και τον Τραμπ. Η Ελλάδα θα κάνει στροφή προς τα δεξιά. Ακόμη κι η Μέρκελ, που ζήτησε την πλήρη απαγόρευση της μπούρκας, γνωρίζει ότι για να επιζήσει πρέπει να στραφεί προς τα δεξιά.
Εκανα λάθος για το Brexit κι έκανα λάθος για τους λάθος λόγους. Τώρα όμως οι διαδικασίες του διαζυγίου προχωρούν και είμαι ανακουφισμένος που βρίσκομαι στη σωστή πλευρά.
Τα καλά νέα; Δεν έκανα λάθος μόνο εγώ για το Brexit, αλλά και οι ηγέτες της ΕΕ. Και οι λαοί τους το γνωρίζουν.
΄Οταν οι… ευσεβείς πόθοι, αποκαλούνται “ιστορική κρίση” έχουμε ως παράγωγα τα συμπεράσματα και τις προβλέψεις του Χαρβαρντιανού καθηγητή της Ιστορίας. Ο Βρετανός Νάιλ Φέργκιουσον, όπως κάθε… καλός πανεπιστημιακός, αφ΄ενός διατηρεί άριστες σχέσεις με τις εξουσίες (τα πανεπιστήμια και ασκούν εξουσία, αλλά το σημαντικότερο είναι και οι σημαντικότερες δεξαμενές της, όπως έχουμε αναλύσει αλλού) και αφ΄ετέρου, είναι παραδομένος στις δικές του ιδεοληπτικές παθογένειες και αγκυλώσεις, που περνούν φυσικά στα πάνω -πάνω της διδασκαλίας και της συγγραφείς του.
Πατεντάτος θατσερικός δεν αφήνει περιθώρια για να κρίνει κανείς τις ιστορικές του απόψεις. Το παραπάνω…μπάχαλο, ο αχταρμάς, που διαβάσαμε, το ετοιμόρροπο ,προφητικό κυρίως, οικοδόμημα που όρθωσε με όσα λέει, έχει χτιστεί με υλικά πέρα από δεξιά-ακροδεξιά και ρατσιστικά, εθνικιστικά και φυσικά λαϊκίστικα.
Να μη μείνουμε σε πολλά -πολλά ,γιατί, είπαμε ,δεν αντέχουν σοβαρής κριτικής οι… γνωματεύσεις του. Να επισημάνουμε απλά κι αυτό μιλά από μόνο του για την ιστορική αγχίνοια και τη συνέπεια του καθηγητή πως, όπως λέει ο ίδιος, ο ΛΑΟΣ τελικά στην Αγγλία επέλεξε Brexit και όχι μια φανατική δεξιά-ακροδεξιά και φασιστική μειοψηφία σε ένα δημοψήφισμα που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ή δεν πήγε να ψηφίσει συνειδητά ή ψήφισε ΝΑΙ στην παραμονη. Ο ….ιστορικός νους του “χαρβαρντινισμού” δεν μπορεί να επεξεργαστεί το αυτονόητο, για την ανάπηρη, δηλαδή δημοκρατία και τα τερτίπια της που βγάζουν πλειοψηφίες τις μειοψηφίες και για την οποία, ο συμπατριώτης του ο Τσώρτσιλ,είχα πει, έστω και εξυπνακίστικα, πως “είναι το χειρότερο πολίτευμα ,αν δεν υπήρχαν τα άλλα”.
Επιμένουμε ιστορικά. Οταν οι λαοί δε λειτουργούν ως όχλος, δεν αντιλαμβάνονται τη ζωή από δεξιές οπτικές, ούτε φυσικά από σταλινικές, εξελίσσονται τότε σε συνειδητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι με την ιδιότητα αυτή είναι ενάντιοι στις όποιες μορφές της εξουσίας, που έχουν επιβάλει ιστορικά οι φορείς της, μέσω των πολιτευμάτων και ειδικά της δημοκρατίας.
Αν προσέξει κανείς τον παγκόσμιο εκλογικό χάρτη, τουλάχιστον στις χώρες,που υπάρχει έστω και ο στοιχειώδης πολιτικός πολιτισμός, η κυρίαρχη πολιτική δύναμη είναι αυτή της ΑΠΟΧΗΣ. Και όσο περνούν τα χρόνια θα αυξάνονται όσοι περιφρονούν το σύστημα που προφασίζεται πως είναι πλειοψηφικό, ενώ στην ουσία είναι και μειοψηφικό αλλά και απάνθρωπο, μη ανθρωποκεντρικό , καταπιεστικό για τον άνθρωπο-πολίτη .Και τέτοιο Σύστημα είναι η Δημοκρατία τους.
3. Αποκάλυψη: 577.000 νόμιμοι μετανάστες, από 150 χώρες, ζουν στην Ελλάδα!
Περισσότεροι από 577.000 νόμιμοι μετανάστες, από περίπου 150 διαφορετικά κράτη προέλευσης, ζουν στην Ελλάδα, σύμφωνα με καταγραφή στις 30 Νοεμβρίου του 2016 και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών στις 18 Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα με στοιχεία του Φόρουμ Μεταναστών, που τονίζει την άμεση ανάγκη ύπαρξης ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής για τους πρόσφυγες και μετανάστες, οι πέντε πολυπληθέστερες κοινότητες μεταναστών είναι οι Αλβανοί (401.402), οι Ουκρανοί (19.850), οι Γεωργιανοί (19.196), οι Πακιστανοί (16.964) και οι Ρώσοι (15.207).
Οι 210.167 μετανάστες κατέχουν άδειες διαμονής μακράς διάρκειας. Από αυτούς, μόνο 18.500 έχουν υπαχθεί στο καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, που παρέχει αυξημένη προστασία και ίση μεταχείριση με τους πολίτες της ΕΕ.
Περίπου 100.000 μετανάστες κατέχουν επισφαλή τύπο άδειας διαμονής. Από αυτούς, οι 25.000 κατέχουν άδεια διαμονής για εξαιρετικούς λόγους. Αρκετοί είχαν απολέσει το δικαίωμα νόμιμης διαμονής το προηγούμενο χρονικό διάστημα και πλέον τους δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησής τους αν υποβάλουν αίτηση στις αποκεντρωμένες διοικήσεις.
Περίπου 131.000 μετανάστες είναι ανήλικοι. Μεγάλο μέρος από αυτούς έχει το δικαίωμα για την απόκτηση άδειας διαμονής δεύτερης γενιάς, όταν ενηλικιωθεί. Επίσης, έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια πριν και μετά την ενηλικίωσή τους. Περίπου 33.000 έχουν ξεπεράσει την ηλικία των 60 ετών, ενώ 77.868 είναι μεταξύ 50-59 ετών.
Σχετικά με το νόμο για την ιθαγένεια των μεταναστών δεύτερης γενιάς, το ε, ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών επισημαίνει ότι δίνει «το δικαίωμα στους νέους και νέες να ελπίζουν», αλλά καταγγέλλει καθυστερήσεις λόγω γραφειοκρατίας.
Επίσης, κάνει λόγο για «δυσάρεστη έκπληξη» της συγκρότησης του νέου υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τη Διεύθυνση Ιθαγένειας
Αναφορικά με τους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα με τις πρόσφατες ροές, το Φόρουμ δηλώνει ότι «η πρόσφατη πρόταση της ΕΕ για την επαναφορά της Συνθήκης του Δουβλίνου 2, επιβεβαιώνει πως η Ευρώπη χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως μοχλό πίεσης προς την Ελλάδα, αντί να φροντίσει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στους ανθρώπους που παραμένουν αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένοι στη χώρα».
Το ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών, σε συνεργασία με το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών του δήμου Αθηναίων, διοργανώνει εκδήλωση για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Μεταναστών, την Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου, στις 12 το μεσημέρι, στην αίθουσα Α1 του New York College (Αμαλίας 38), στην Αθήνα.
Στη συζήτηση θα συμμετέχουν, ο επίκουρος καθηγητής στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και βοηθός Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ανδρέας Τάκης, ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Άγγελος Συρίγος, ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, Κωστής Παπαϊωάννου, ο νομικός, Βασίλης Παπαδόπουλος, και ο αντιδήμαρχος του δήμου Αθηναίων, Λευτέρης Παπαγιαννάκης. Θα ακολουθήσει πολιτιστικό πρόγραμμα από μεταναστευτικές κοινότητες.
Μήνυμα του ΔΟΜ
Ένας στους επτά κατοίκους του πλανήτη είναι μετανάστης, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης.
Όπως σημειώνει σε μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών, ο γενικός διευθυντής του ΔΟΜ, Γουίλιαμ Λέισι Σουίνγκ, «η μετανάστευση πρέπει να λειτουργήσει ως καμπανάκι για προετοιμασία και όχι για πανικό».
Όπως σημειώνει, κάθε μέρα πεθαίνουν κατά μέσο όρο, τουλάχιστον δώδεκα μετανάστες, στη διαδρομή της κεντρικής Μεσογείου που συνδέει τη Λιβύη με την Ιταλία. Επιπλέον, εκατοντάδες έχουν χαθεί φέτος διασχίζοντας τη Βόρεια Αφρική ή ταξιδεύοντας από την Ανατολική Αφρική προς τη Μέση Ανατολή. Σχεδόν 600 άτομα χάθηκαν ξεκινώντας από τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική με προορισμό τις ΗΠΑ. Από τις αρχές του 2016 μέχρι σήμερα, 6.226 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους κατά μήκος αυτών των διαδρομών. Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή του ΔΟΜ, οι αριθμοί μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πολύ μεγαλύτεροι, καθώς «πολλοί περισσότεροι θάνατοι δεν καταγράφονται ποτέ».
«Δεν έχει πια κανένα νόημα να εκφράζουμε τη θλίψη ή τον αποτροπιασμό ή τις ενοχές μας. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η μετανάστευση είναι η πλέον καθοριστική τάση των καιρών μας», τονίζει ο κ. Σουίνγκ και προσθέτει: «Σήμερα βρισκόμαστε εν μέσω μιας πραγματικής δημογραφικής επανάστασης. Είναι στο χέρι μας να τη διαχειριστούμε εις όφελος όλων».
Καλοδεχούμενοι! ΄Ολοι μετανάστες είμαστε και πρόσφυγες. Πάσα γη… χώρα μας.΄Ενα “έθνος”, μια “πατρίδα” ο πλανήτης ολόκληρος.
Τους μετανάστες και τα μάτια σας, πολίτες. Καμιά άλλη ευαισθησία δεν είναι σημαντικότερη για έναν άνθρωπο πολίτη, όσο τούτη.
4. Αποκλειστικά βίντεο: Δείτε εν δράσει τις Ρουμάνες πορτοφολούδες που έχουν μαδήσει το κέντρο της Αθήνας
Δύο Ρουμάνες, καλοβαλμένες γυναίκες έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα ο φόβος και ο τρόμος καταστηματαρχών και πελατών στο κέντρο της Αθήνας, καθώς κλέβουν τα πορτοφόλια ανυποψίαστων πολιτών.
Οι δύο γυναίκες, πρόσωπα καθημερινά που δεν κινούν την παραμικρή υποψία, μπαίνουν σε καφετέριες, εστιατόρια και με αστραπιαίες κινήσεις «ξαφρίζουν» τους πελάτες. Στη συνέχεια φεύγουν ανενόχλητες. Οπως θα δείτε στο αποκλειστικό βίντεο του iefimerida.gr, η κάμερα ασφαλείας σε καφετέρια στην οδό Μητροπόλεως κατέγραψε τις δύο πορτοφολούδες εν δράσει.
Καρέ-καρέ η δράση τους
Οπως φαίνεται στο βίντεο-ντοκουμέντο, οι δύο γυναίκες μπαίνουν στην καφετέρια (00:30). Εντοπίζουν τα θύματά τους, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που κάθεται σε τραπέζι στο κέντρο της καφετέριας και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχουν κλέψει το πορτοφόλι της ανυποψίαστης γυναίκας, έχουν μιλήσει με τον σερβιτόρο και χωρίς ίχνος άγχους αποχωρούν.
Συγκεκριμένα δείτε στο 00:45 τη μία από τις κοπέλες να στέκεται δίπλα στο θύμα της. Mε απόλυτη ψυχραιμία απλώνει το δεξί της χέρι και κλέβει το πορτοφόλι της ανυποψίαστης γυναίκας. Μέσα σε τρία δευτερόλεπτα (00:48) έχει αρπάξει τη λεία της και αποχωρεί.
Παρατηρώντας καρέ-καρέ το βίντεο, διακρίνεται να μπαίνει πρώτη στην καφετέρια μία γυναίκα με μαύρο καρέ μαλλί και στη συνέχεια να την ακολουθεί μία καστανή με πιο μακριά μαλλιά, η οποία κρατάει την τσάντα της και κάποια ψώνια. Η πρώτη κοπέλα δείχνει με ένα νεύμα του κεφαλιού της στη συνεργό της τα υποψήφια θύματα. Στη συνέχεια ρωτάει κάτι τον σερβιτόρο, ενώ η συνεργός της με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις αρπάζει το πορτοφόλι από το ανυποψίαστο θύμα της.
Στη συνέχεια και οι δύο γυναίκες φεύγουν από την καφετέρια ατάραχες.
Στο επόμενο αποκλειστικό βίντεο του iefimerida.gr, το οποίο είναι τέσσερες ημέρες μετά, οι δύο Ρουμάνες μαζί με μια ακόμη φίλη τους πίνουν καφέ σε κατάστημα της ίδιας περιοχής. Πρόκειται για τις τρεις γυναίκες που κάθονται στο τραπεζάκι αριστερά της πόρτας του καταστήματος.
Οι τρεις γυναίκες μιλούν μεταξύ τους, κοιτούν τον κατάλογο, ενώ «κόβουν» κίνηση κοιτώντας συνεχώς αριστερά-δεξιά, «σκανάροντας» τον κόσμο δίπλα τους. Κάποια στιγμή φεύγει η μία από τις τρεις και αμέσως μετά και η άλλη. Η πρώτη επιστρέφει κρατώντας την τσάντα της και φαίνεται να ανοίγει το τσεπάκι της και κάτι να δείχνει στη γυναίκα που κάθεται δίπλα τους. Οι τρεις γυναίκες, που καθ’ όλη τη διάρκεια που βρίσκονται στο μαγαζί δεν φαίνεται να έχουν παραγγείλει κάτι άλλο εκτός από το νερό που τους έχει φέρει ο σερβιτόρος, μετά από μερικά λεπτά σηκώνονται και φεύγουν από το κατάστημα.
Αυτός ο μέγας ιντερνετικός απόπατος που ακούει στον ….ευρηματικότατο τίτλο efimerida ,έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο…γεμάτους, ως τα μπούνια, διαδικτυακούς βοθρότοπους.
Ακροδεξιών απόψεων, σεξιστικός, ρατσιστικός, δε διστάζει να στήνει συνεντεύξεις και ρεπορτάζ, όπως τα πρόσφατα στα Εξάρχεια και το κέντρο της Αθήνας.”΄Ολα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει”.
Σήμερα ανακάλυψε…Ρουμάνες καλοντυμένες κυρίες πορτοφολούδες. Δε μας είπε, βέβαια, από πού κατάλαβαν πως είναι Ρουμάνες και όχι Γεωργιανές ή Ελληνίδες και πώς τις εντόπισαν και τις βιντεοσκόπησαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τόσο εύκολα και σε διάφορους χώρους, όταν ούτε η αστυνομία δεν μπόρεσε να τις πιάσει; (εντοπίζονται οι ανύπαρτκτοι;)
Παραμύθια. Μόνο παραμύθια πουλάει αυτός ο αισχρός σκουπιδότοπος και μόνο για μαθημένους σκουπιδοφάγους
5. Στο Documento βρήκαν τη λύση με 330 ευρώ να αλλάξει ριζικά η ζωή σου
Οι νέοι “βαρώνοι του”Τύπου”
Το κείμενο της Μαρίας Κωνσταντοπούλου
Προσωπική εμπειρία: Μετά από 70 μήνες συνεχούς ανεργίας και βρίσκοντας παντού τις πόρτες κλειστές… ανοίγει μια νέα εφημερίδα, ένα νέο μαγαζί, που μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη δύσκολη επαγγελματική και οικονομική καθημερινότητα μου -Μιλάω για τη νέα εφημερίδα Documento, του συναδέλφου Κώστα Βαξεβάνη. Πριν λίγες μέρες λοιπόν- βρέθηκα υποψήφια για μια θέση στο site, που κάνει πρεμιέρα μέσα στον Δεκέμβρη-
Η πρόταση ήταν για μπλοκάκι, το οποίο έπρεπε να βγάλω άμεσα πριν λήξει συγκεκριμένα το 2016 (όπερ σημαίνει έξοδα ανοίγματος, φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, οι οποίες θα με βαραίναν για τις 10-15 τελευταίες μέρες της χρονιάς που εκπνέει, και πολλά πολλά άλλα οικονομικά τρεξίματα)
Τα χρήματα που θα έπαιρνα μηνιαίως καθαρά αφορούσαν το «υπέρογκο» ποσό των 330€!!! Ποιες θα ήταν οι δικές μου υποχρεώσεις; καθημερινό 9ωρο (η πρωινή βάρδια αναφέρονταν σε ξημέρωμα και η βραδινή θα τελείωνε μετά τα μεσάνυχτα) 2 ΣΚ το μήνα, τα οποία φυσικά και δεν θα πληρώνομαι γιατί έχει καταργηθεί η αμοιβή της Σαββατιάτικης εργασίας, όχι ρεπό και κάποια ανεβάσματα θεμάτων από το σπίτι μου, όταν επιστρέφω από την εργασία!
Και όλα αυτά για σκάρτα 300€ και την υποχρεώση να βγάλω μπλοκάκι για χρήματα που κανείς δεν μου εγγυάται -αν και πότε -θα εισπράττω- Φυσικά, οι υπεύθυνοι που έκανα τη συνέντευξη, μου μίλησαν για μια ευκαιρία την οποία δεν έπρεπε να χάσω επουδενί -με σκοπό να βγω από τη βαριά ανεργία και την κατάθλιψη της!
Όταν προσπάθησα να διαπραγματευτώ τις συνθήκες, μιας και μου φάνηκαν απίστευτα απαιτητικές για τα ελάχιστα χρήματα που θα μου έδιναν, άκουσα το ωραίο » κυρία μου, αυτή ειναι η δουλειά που σας δίνεται η ευκαιρία ν’ αλλάξει η ζωή σας ριζικά (!) και να ξαναδουλέψετε! Αν σας αρέσει καλώς- αλλιώς- μην μας κουράζετε παραπάνω, γιατί περιμένουν πολλοί μετά από εσάς!!!
Να την χαίρεστε λοιπόν, κύριοι και κύριες την ευκαιρία που μου δώσατε! Δε θέλω! Προτιμώ λάντζα σε κανένα εργοστάσιο παρά δημοσιογράφος της ξεφτίλας!!
Μαρία Κωνσταντοπούλου
