(ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ «ΔΡΩΜΕΝΑ» ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (23-29 Ιανουαρίου 2018)
Αμερικανός πρέσβης: Φοβάμαι το ατύχημ α μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο
Τους φόβους του για ένα «ατύχημα» στο Αιγαίο, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, εξέφρασε ο Τζέφρι Πάιατ.
Οι δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα έρχονται μάλιστα στον απόηχο της νέας έντασης που προκλήθηκε στα Ιμια την Κυριακή, όταν βρέθηκε ο Πάνος Καμμένος στην περιοχή για τη ρίψη στεφάνου στη μνήμη των πεσόντων Ελλήνων αξιωματικών, 22 χρόνια μετά την κρίση του 1996.
«Η ανησυχία μου, ο φόβος μου, είναι το ατύχημα», παραδέχθηκε ο Πάιατ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Ιστορίες» του ΣΚΑΪ και την Σία Κοσσιώνη, η οποία θα μεταδοθεί την Τρίτη, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα.
«Οσο έχετε αυτά τα φονικά περίπλοκα στρατιωτικά συστήματα που λειτουργούν σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο υπάρχει πάντα φοβερός κίνδυνος ατυχήματος, το οποίο φυσικά θα προκαλέσει μεγάλες επιπλοκές στη σχέση σας», δήλωσε ακόμη ο Αμερικανός πρέσβης.
Eίναι η είδηση της εβδομάδας. Για να μην πούμε της χρονιάς. Μεγάλη κουβέντα ξεστόμισε ο Αμερικανός πρέσβης. Είναι απ΄ αυτά που οι διπλωμάτες τα σκέφτονται ,αλλά δεν τα λένε, δεν τα κοινοποιούν. Κι εδώ είναι το περίεργο και συνάμα επικίνδυνο. Γιατί διάλεξε αυτή τη χρονική, και όχι μόνο, συγκυρία ο Τζέφρι Πάιατ να μιλήσει για “ατύχημα” στο Αιγαίο και μάλιστα με τη φράση
«…υπάρχει πάντα φοβερός κίνδυνος ατυχήματος, το οποίο φυσικά θα προκαλέσει μεγάλες επιπλοκές στη σχέση σας»;
Δε λέγονται αυτά και μάλιστα διατυπωμένα με τρόπο που δείχνει σχεδόν βεβαιότητα, πως το γεγονός του «ατυχήματος» και της παρεπόμενης σύγκρουσης είναι αναπόφευκτα.
Για την Ελλάδα ισχύει πάντα το …φοβού τους Αμερικανούς (εκτός των άλλων) και χρησμούς δίδοντας! Τίποτα δεν είναι τυχαίο στις κουβέντες των διπλωματών, γενικώς. Η ώρα, όμως, και ο απόλυτος τρόπος που διάλεξε ο αμερικανός πρέσβης να πει όσα είπε, πρέπει να μας προβληματίσουν. Ας προσπαθήσουμε να τον ερμηνεύσουμε, να προσεγγίσουμε τις βαθύτερες σκέψεις τους.
Να επισημάνουμε, όμως, πριν , για να γίνουν περισσότερο κατανοητά , όσα θα εκθέσουμε, στη συνέχεια , τα εξής:
-
Παρά τις αντίθετες απόψεις πως ο «αριστερός» πρωθυπουργός της Ελλάδας δε θα έπαιρνε ποτέ πρόσκληση του Αμερικανού προέδρου και μάλιστα του ακροδεξιού Τραμπ, να τον επισκεφτεί, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε και μάλιστα , όλως περίεργα , εσπευσμένα στο Λευκό Οίκο και είχε…φιλικότατη συζήτηση με τον Ντόναλντ Τραμπ. . Αλλά, πέρα από τα τυπικά και παραπλανητικά που ειπώθηκαν μετά για τις συζητήσεις των δύο ανδρών, τίποτα δεν ειπώθηκε για το ξαφνικό και πέραν κάθε προσδοκίας αυτό ταξίδι του ΄Ελληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Κάτι άλλο “παίχτηκε” εκεί, τελικά. Πολύ πιο σοβαρό, αλλά, όπως ήταν επόμενο, δεν ανακοινώθηκε.
-
Ο Ερντογάν δεν τα έχει βάλει μόνο εδώ και καιρό με τους Αμερικανούς με κύρια αιτία την άρνησή τους να εκδώσουν τον ιμάμη Γκιουλέν, τον οποίο ο Τούρκος πρόεδρος θεωρεί εγκέφαλο -αρχηγό του τελευταίου στρατιωτικού πραξικοπήματος στη γείτονα, αλλά κοντράρεται συνεχώς και με κάθε ευκαιρία, ενώ παράλληλα αρνείται ουσιαστικό διάλογο, ακόμα και για ήσσονος σημασίας θέματα, με τους Ευρωπαίους.
-
Ο “Σουλτάνος”, παρά την ιστορική έχθρα ανάμεσα στην Τσαρική Ρωσία και την Οθωμανική Τουρκία, αλλά και τα πρόσφατα πολεμικά γεγονότα στη Συρία (κατάρριψη ρωσικού πολεμικού από Τούρκους, συνεργασία του με Τζιχαντιστές κ.α ),τελευταία έχει προσεγγίσει τον νέο “Τσάρο” της Ρωσίας Πούτιν και φαίνεται πως συνεργάζονται πλέον πολύ καλά.
-
Οι τελευταίες πολεμικές επιχειρήσεις του Ερντογάν στη Β. Συρία, εναντίον των Κούρδων, ανοίγει νέο κεφάλαιο και στις σχέσεις ΝΑΤΟ -Τουρκίας, αλλά και Ρωσίας-Τουρκίας, δοθέντος πως , ναι, μεν, η νέα συμμαχία Πούτιν-Ερντογάν ιχύει, αλλά οι Ρώσοι δε θέλουν αυτόν τον πόλεμο, που ξεκίνησε ο Τούρκος πρόεδρος στη Β. Συρία.
Αν, λοιπόν, λάβουμε υπόψη μας και συνδυάσουμε τις παραπάνω επισημάνσεις, θα μπορούσαμε αβίαστα να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα ,που θα βοηθήσουν να αποκρυπτογραφήσουμε αυτή την απρόσμενη προφητεία-κασσανδρισμό του Αμερικανού Πρέσβη πως είναι πλέον ή βέβαια ,τόσο το “ατύχημα” στο Αιγαίο, όσο και οι σοβαρές επιπλοκές ανάμεσα στις δύο χώρες, εξαιτίας αυτού του «ατυχήματος».
-
Η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας θεωρείται (και είναι) σπουδαιότερη από αυτή της Ελλάδας για το ΝΑΤΟ . ΄Εχουμε εξηγήσει παλιότερα, αναλυτικά τους λόγους. Σε καμιά, λοιπόν, περίπτωση δε θα έχανε το ΝΑΤΟ μια τέτοια χώρα-μέλος ,εξαιτίας ενός φιλόδοξου, αλλά και παρανοϊκού- «ψωνισμένου» Τούρκου ηγέτη.
-
Ο Ερντογάν, όταν τονίζει σε όλος τους τόνους πως πίσω από το στρατιωτικό πραξικόπημα βρισκόταν ο Γκιουλέν , μάλλον δεν έχει άδικο. Και δεν είναι καθόλου απίθανο οι ίδιοι οι Αμερικανοί να στήριξαν ή και να εξώθησαν τον ιμάμη στο πραξικόπημα. Τουλάχιστον, τόσο για την Αμερική ,να εγκαθιδρύει δικατορίες ανά την υφήλιο («παλιά μου τέχνη κόσκινο») ,όσο και για την Τουρκία να ζει πάντα με το φόβο πραξικοπήματος, δεν είναι ασυνήθιστα τα φαινόμενα.
-
Ο δικτάτορας της Ρωσίας, δε φαίνεται να βολεύεται στον τυραννικό του τίτλο, αλλά έχει εδώ και καιρό αποφασίσει να γίνει και…Τσάρος. ΄Ετσι, έλυσε ,όπως το «Γόρδιο δεσμό» ο Αλέξανδρος, το περίφημο «Ανατολικό ζήτημα», που δεν κατάφεραν οι «γνήσιοι» Τσάροι να το λύσουν, και που η ουσία του είναι η έξοδος της Ρωσίας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο με παράλληλη άσκηση δυνατής επιρροής στα Βαλκάνια. Με την κατάληψη της Κριμαίας και της ναυτική βάσης στη Σεβαστούπολη, φαίνεται να τα κατάφερε πρόσκαιρα. Με πρόσχημα το εθνοτικό, ο ιμπεριαλιστής Ρώσος, τόλμησε να διχοτομήσει μια χώρα, την Ουκρανία, ανεξάρτητη εδαφικά, και να προκαλέσει με την εγκληματική αυτή ενέργεια πάνω από 10.000 νεκρούς. Στη συνέχεια , δε δίστασε να στηρίξει τον έτερο δικτάτορα της Συρίας ΄Ασαντ στον οποίο αφειδώς εξόπλισε με σύγχρονα όπλα, αλλά και συμβούλους και στρατό, για να μπορέσει ο σύμμαχός του να κάμψει την ένοπλη συριακή αντιπολίτευση. Αυτός ο εγκληματικός πόλεμος, που θα είχε άλλη τροπή χωρίς τα όπλα και τη στρατιωτική βοήθεια του Πούτιν, στοίχισε 300.000νεκρούς, άπειρους σακατεμένους, πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και φυσικά μια χώρα εντελώς κατεστραμμένη. Με τόσο αίμα, πόνο και καταστροφή ,ο «Τσάρος» της Ρωσίας κατάφερε να αποκτήσει και άλλες βάσεις, καίριας σημασία και αυτές στη Συρία , την αεροπορική στο Χμέιμιμ της επαρχίας Λαττάκεια, καθώς και τη ναυτική στην Ταρτούς, που τον καθιστούν πλέον απόλυτο ρυθμιστή της κατάστασης στη Μ. Ανατολή. Το επόμενο βήμα στα σχέδια Πούτιν για την ίδρυση της Μεγάλης Τσαρικής Ρωσίας, είναι, μετά τη φρέσκια… λαϊκή εντολή που θα πάρει στις εκλογές –παρωδία (χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο) του Μαρτίου, θα τολμήσει να κάνει και στη Μολδαβία, ό,τι έπραξε στην Ουκρανία. Θα αποσπάσει την Υπερδνειστερία και θα αποπειραθεί να διχοτομήσει το «τεχνητό» κράτος της Μολδαβίας. Εδώ, όμως, “θα γίνει και ο τάφος” του φιλόδοξου και τρελαμένου ηγέτη της Ρωσίας, που έχει πολλά κοινά στοιχεία στη συμπεριφορά του και το χαρακτήρα του με τον Χίτλερ.
-
Η συνέχιση της φιλίας-συμμαχίας Πούτιν-Ερντογάν είναι «κάρφος» στα μάτια του ΝΑΤΟ.΄Οσο υπάρχει τέτοια συμμαχία ο δρόμος να περάσει σε καθαρά ευρωπαϊκά εδάφη ο Τσάρος, αυτό της Μολδαβίας, που στη ουσία είναι ιστορικά εδάφη τηςΡουμανίας, ανοίγει πιο εύκολα. Και είναι αυτό που σε καμιά περίπτωση δε θα το ήθελαν οι Νατοϊκοί.
-
Η μέθοδος των Αμερικανών (δηλαδή του ΝΑΤΟ, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) είναι ιστορικά γνωστή: Όπου δεν μπορούν να κάνουν στρατιωτική επέμβαση, για να στηρίξουν τα συμφέροντα τους, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και κυρίως δικτατορίες. Το επιχείρησαν ,όπως είπαμε, πιθανότατα και πρόσφατα στην Τουρκία με τον Γκιουλέν και απέτυχαν . ΄Υστερα απ΄αυτό και δοθέντος πως η κατάσταση πλέον με τον Πούτιν έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν είναι τούτη την ώρα ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ για Αμερική και Ευρώπη. Και πρέπει πάση θυσία να φύγει από τη μέση, να ανατραπεί.
-
Εδώ, ακριβώς, έρχεται η συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στα σχέδια των Αμερικανών (και των στρατιωτικά ουραγών Ευρωπαίων) για την ανατροπή του καθεστώτος Ερντογάν. Τα ανταλλάγματα για να πειστεί ο Αλέξης Τσίπρας να συμμετάσχει στην εφαρμογή του νατοϊκού σχεδίου, είναι κυρίως οικονομικά (η ελάφρυνση-κούρεμα του χρέους, η εξόφληση του εναπομείναντος σε βάθος χρόνου κα η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές από τον ερχόμενο Αύγουστο με δάνεια χαμηλών επιτοκίων. (Τι τα θέλετε, τί τα ψάχνετε; Η Πυθία με τον διαχρονικό χρησμό της έδωσε τον απόλυτο χαρακτηρισμό για την Ελλάδα: “Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος»!)
-
΄Ενα στημένο “ατύχημα” ή έστω και συγκυριακό στο Αιγαίο, λύνει τα Νατοϊκά χέρια. Μια έκρυθμη κατάσταση στις “γκρίζες ζώνες”, ανάλογη και μάλλον χειρότερη εκείνης στα ΄Ιμια, θα είναι το τέλος του Ερντογάν. ΄Ανοιξε μέτωπα με όλους. Πρόσφατα και πολεμικό στη Συρία με τους Κούρδους, οι οποίοι, όπως αναλύσαμε αλλού, έχουν μπει πλέον κάτω από την προστατευτική ομπρέλα του ΝΑΤΟ (Αμερικής). Η ίδρυση του Κουρδιστάν, και το τέλος της ταλαιπωρίας ενός ολόκληρου λαού, που υπέφερε τις τελευταίες δεκαετίες «των παθών του το τάραχο», φαίνεται πως πλησιάζει.
-
Αλλά, με τόσα μέτωπα ανοιχτά ο Ερντογάν στο εσωτερικό, αφού έχει το μισό πληθυσμό εναντίον του, σοβεί σοβαρή οικονομική κρίση, ακόμα και μέχρι άτακτη χρεοκοπία, συνεχίζει να συλλαμβάνει και να φυλακίζει αντιπάλους και στα εξωτερικά με τις εχθροπραξίες στη Β. Συρία, την εχθρότητα Αμερικανών και Ευρωπαίων και με ένα (αν ανοίξει) καινούριο μέτωπο στο Αιγαίο με την Ελλάδα, που η συντριπτική πλειοψηφία, τόσο των Τούρκων, όσο και τω Ελλήνων δε το θέλει σε καμιά περίπτωση και δοθέντος πως οι δυο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ, η επιλογή θα είναι μια και μοναδική: Ανατροπή Ερνοτγάν, που δημιούργησε αυτό το χάος. Αν τώρα, αυτή η ανατροπή θα επιτευχθεί με λαϊκή εξέγερση στο εσωτερικό της χώρας, ή με άλλο τρόπο, ουδείς μπορεί να προσδιορίσει αυτή την ώρα. Το βέβαιο είναι πως ο Ερντογάν «μετράει μέρες». Ο μόνος τρόπος να διασωθεί και να αποδυναμωθεί-αδρανοποιηθεί το παραπάνω Νατοϊκό σχέδιο είναι να προχωρήσει ο Ερντογάν στροφή 180 μοιρών και να ακολουθήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει να τελειώνει με ΟΛΑ τα μέτωπα που άνοιξε, αφ΄ ενός και αφ΄ ετέρου, να μείνει μακριά ,πολύ μακριά, από το σφιχταγκάλιασμα της Ρωσίας. Μόνο έτσι υπάρχει περίπτωση να αποδυναμωθεί ή έστω να επιβραδυνθεί η ιμπεριαλιστική όρεξη του μεγαλομανή «Τσάρου» της Ρωσίας να ξαναχτίσει την …ένδοξη τσαρική Ρωσία. Φυσικά και ο ίδιος ο «Σουλτάνος» να προσγειωθεί και να αφήσει τα όνειρα της ανασύστασης της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.