ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

 1.α ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
Η ιστορική ομιλία Μπουτάρη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης
Η ιστορική ομιλία Μπουτάρη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης

Η ομιλία του Γιάννη Μπουτάρη την περασμένη Κυριακή για την Εθνική Ημέρα Μνήμης των Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος ήταν από τις δυνατές στιγμές για την ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Ο δήμαρχος ξεπέρασε με μοναδικό τρόπο τις πολιτικές κοινοτοπίες και φορώντας το εβραϊκό κιπά, περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο τον αφανισμό των Εβραίων κατοίκων της συμπρωτεύουσας και έδωσε απαντήσεις στο πώς και γιατί η Θεσσαλονίκη αγνοούσε ως σήμερα τους Εβραίους που χάθηκαν από την πόλη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ΟΜΙΛΙΑ

Κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 1945 η Μπουένα Σαρφατή βγήκε από το σπίτι της. Εβραία, τριάντα ετών, Σαλονικιά πάππο προς πάππο, η Μπουένα είχε μόλις γυρίσει στη Θεσσαλονίκη έχοντας διαφύγει στο βουνό, πολεμώντας αρχικά με τον ΕΔΕΣ, μετά με το ΕΑΜ και, τελικά, δραπετεύοντας στην Παλαιστίνη. Ο αδερφός της Ελιάου, η αδερφή της Ρεγγίνα, η εκατοντάχρονη γιαγιά της Μίριαμ και οι θείες της δεν είχαν την ίδια τύχη. Από τα βαγόνι του τρένου που τους μετέφερε στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου είδαν για τελευταία φορά την πόλη που αποκαλούσαν “Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων” μιαν ανοιξιάτικη μέρα του 1943. Λίγες ώρες μετά την άφιξή τους οδηγήθηκαν στα κρεματόρια μαζί με άλλες χιλιάδες ομοθρήσκους τους. Η ζωή τους και μαζί η ζωή της εβραϊκής Θεσσαλονίκης, της Θεσσαλονίκης μας, έγιναν στάχτη που σκορπίστηκε στις αφιλόξενες πεδιάδες της Πολωνίας.

Ηταν οι συγγενείς της Μπουένα “μάρτυρες”; Τους τιμούμε αν τους μνημονεύουμε έτσι; Μας τιμά να τους μνημονεύουμε έτσι; Η σημερινή «Ημέρα Μνήμης των Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος» μας προκαλεί να στοχαστούμε γύρω από το ερώτημα αυτό. Οι συγγενείς της Μπουένα όπως και όλοι οι άλλοι Εβραίοι της Ευρώπης δεν επέλεξαν να μαρτυρήσουν. Δεν επέλεξαν δηλαδή να θυσιάσουν συνειδητά τη ζωή τους για ένα υψηλότερο ιδανικό, τη θρησκευτική τους πίστη ή την ιδεολογία τους. Δεν διάλεξαν τον θάνατο, πολύ απλά γιατί δεν είχαν καν το δικαίωμα αυτής της επιλογής. Και για τον λόγο αυτό δεν τους αξίζει να τους αντιμετωπίζουμε σήμερα σαν άγιους, όλοι εμείς, Χριστιανοί και Ευρωπαίοι, που για αιώνες συχνά τους αντιμετωπίζαμε σαν διαβόλους. Άνθρωποι ήταν και αυτό ζητούσαν να είναι.
Κάποιοι ελάχιστοι, όπως η Μπουένα, γλύτωσαν. Μόλις χίλιοι θεσσαλονικείς Εβραίοι από τους 45 –και βάλε– χιλιάδες. Γλύτωσαν την εκτόπιση, το Άουσβιτς, την πορεία θανάτου, τα στρατόπεδα εργασίας. Γλύτωσαν γιατί άντεξαν την ανείπωτη βία, τους εξευτελισμούς, τα ιατρικά πειράματα, τους βιασμούς. Και αφού γλύτωσαν, επέστρεψαν στη γενέθλια πόλη. Ως ήρωες; Κάθε άλλο. Εβραίοι που είχαν διαφύγει στο βουνό, είχαν κρυφτεί στις πόλεις, ή αποδράσει στην Παλαιστίνη, αντιμετώπισαν όσους και όσες επέστρεφαν από τα στρατόπεδα ως προδότες, συνεργάτες των Γερμανών, τις δε γυναίκες ως πόρνες. Οι Χριστιανοί πάλι, είδαν στους επιζήσαντες “ανεκμετάλλευτα κομμάτια σαπουνιού” κατά την αναφορά αμερικανού δημοσιογράφου, μια απειλή από ένα παρελθόν που δεν έλεγε να πεθάνει. Ήρωες ήταν κατά τον Ελληνικό Βορρά μόνον εκείνοι οι πέντε νεαροί Εβραίοι που αφού πολέμησαν στο Αλβανικό Μέτωπο και επέζησαν στα κρεματόρια, έπεσαν τον Οκτώβριο του 1948 “ηρωϊκώς στις μάχες του Γράμμου και άλλων ορέων, ενώ εμάχοντο κατά των συμμοριτών.

Για την Μπουένα, μαρτύρια και ηρωισμοί είχαν εξίσου μικρή αξία καθώς προσπαθούσε να μαζέψει τα συντρίμμια και να ξαναχτίσει τη ζωή της από την αρχή. Πώς όμως να ένιωθε όταν ακόμη και οι πιο μικρές απολαύσεις άνοιγαν διάπλατα τα τραύματα του παρελθόντος; Πόσο αβάσταχτος πρέπει να ήταν ο πόνος της όταν ανακάλυπτε ότι το χάρτινο χωνάκι στο οποίο ο Αρμένης πωλητής ξηρών καρπών τής πρόσφερε μια Κυριακή απόγευμα τα αγαπημένα της στραγάλια, αυτό το χάρτινο χωνάκι ήταν στην πραγματικότητα ένα φύλλο χαρτί σκισμένο από την Παλαιά Διαθήκη της οικογένειάς της;

Το σκισμένο αυτό χαρτί είναι το παρελθόν της Μπουένα, αλλά και το παρελθόν της πόλης μας: ένα παρελθόν που μας καταδιώκει και μας στοιχειώνει. Είναι ένα παρελθόν σιωπηλό, αόρατο, αλλά παρόν. Είναι το μαρμαρόστρωτο προαύλιο του Αγίου Δημητρίου, φτιαγμένο από εκατοντάδες ταφόπλακες από το κατεστραμμένο από Γερμανούς και Έλληνες χριστιανούς υπαλλήλους του Δήμου εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης, υλικό «άνευ αξίας» κατά τον επιβλέποντα της αναστύλωσης αρχαιολόγο Στυλιανό Πελεκανίδη. Είναι το Νοσοκομείο Αχέπα και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που οικοδομήθηκαν πάνω σε μια από τις σημαντικότερες νεκροπόλεις της Ευρώπης. Είναι οι εβραϊκές ταφόπλακες που στρώθηκαν μπροστά στο Στρατηγείο και πέριξ του Βασιλικού Θεάτρου, εκείνες που χρησιμοποίησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 1948 για την κατασκευή οδών και πεζοδρομίων παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της ισραηλιτικής κοινότητας. Είναι εκείνες οι ταφόπλακες που στοιβάζονταν σε δημόσια θέα μπροστά στο Λευκό Πύργο και στον περίβολο της Διεθνούς Έκθεσης ακόμη και μέχρι τον Δεκέμβρη του 1948. Είναι η ασημένια τσάντα, οικογενειακό κειμήλιο, που το 1946 η Μπουένα Σαρφατή είδε έκπληκτη να κρατά με στυλ μια χριστιανή οικογενειακή φίλη. Είναι το οικογενειακό χαλί που μια άλλη έκπληκτη Εβραία επιζήσασα αντίκρισε σε σπίτι χριστιανών οικογενειακών φίλων. Είναι το βιβλίο που βρέθηκε τυχαία, μόλις μια δεκαετία πριν, στη βιβλιοθήκη της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης προτού επιστραφεί στο Εβραϊκό Μουσείο, μια πράξη που τιμά την Αδελφότητα.

Ποιοι θρήνησαν το 1945 τους εξαφανισμένους γείτονές τους; Ποια μνημεία στήθηκαν; Ποιες τελετές έγιναν; Μόνη η κοινότητα, καθημαγμένη και ρακένδυτη πάλευε να ανασυστήσει την ύπαρξή της και να θρηνήσει τους νεκρούς της. Η πόλη, η κοινωνία, η χώρα ολόκληρη, αδιαφόρησαν. Κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους. Έκαναν πως δεν ήξεραν τι συνέβη, ποιος το έκανε, ποιος βοήθησε, ποιος προστάτευσε όταν άλλοι, πολλοί γκρέμιζαν, έκαιγαν, έκλεβαν, καταλάμβαναν τον χώρο και τα υπάρχοντα των πολλών απόντων και των λιγοστών παρόντων. Ο θρήνος άλλωστε ήταν ατομικός. Χρειάστηκε να περάσουν είκοσι περίπου χρόνια, να φτάσουμε στο 1962 για να γίνει ένα μνημείο στη μνήμη των θυμάτων. Πού; Μέσα στο νέο εβραϊκό νεκροταφείο, ωσάν το ζήτημα να αφορούσε μόνο συγγενείς και μέλη της εβραϊκής κοινότητας της πόλης.
Και όταν 35 χρόνια μετά έγινε επιτέλους πραγματικότητα ένα μνημείο σε δημόσιο χώρο, αυτό εξορίστηκε στις παρυφές του κέντρου σε σημείο δυσδιάκριτο. Και όταν το μνημείο αυτό επανατοποθετήθηκε επιτέλους στο φυσικό του χώρο, την Πλατεία Ελευθερίας, περισσότερο υπήρξε έκπληξη παρά ικανοποίηση. Επρεπε να φτάσει το 2004 για να καθιερώσει η Βουλή των Ελλήνων με ψήφισμα ομόφωνα την Ημέρα Μνήμης. Έπρεπε να φτάσει το 2011 για να υπάρξει αντίστοιχη μέρα μνήμης για την πόλη μας και το 2014 για να αποκτήσει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μνημείο που αναδεικνύει την καταστροφή του νεκροταφείου. Και ίσως να μην είναι τόσο μακριά η μέρα που θα δούμε μια αντίστοιχη αναθηματική πλάκα στον περίβολο του Αγίου Δημητρίου, στον “Άγιο Δημήτριο των νεκρών Εβραίων”, στο πραγματικό εβραϊκό μαυσωλείο της Θεσσαλονίκης.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει ολοένα και μεγαλύτερη επίγνωση του βάρους της ιστορίας που η πόλη καλείται να σηκώσει. Τώρα που οι επιζώντες μάς αφήνουν και η σκυτάλη της μνήμης περνά σε όλους και όλες εμάς, ο Δήμος σκοπεύει να συνεχίσει να μετατρέπει τη σιωπή σε λόγο, λόγο παρηγορητικό, αλλά και λόγο θαραλλέο. Επιθυμούμε η ανάπλαση της Πλατείας Ελευθερίας και το Μουσείο του Ολοκαυτώματος να αποτελέσουν το νέο μνημονικό άξονα της πόλης, την αφετηρία και την απόληξη της μεγάλης, πολυπολιτισμικής, χριστιανικής, μουσουλμανικής, και εβραϊκής διαδρομής της Θεσσαλονίκης.
Η Πλατεία Ελευθερίας είναι ένας χώρος δημοκρατίας, όπου το 1908 όλοι οι Θεσσαλονικείς, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Εβραίοι, πανηγύρισαν μαζί την ανακήρυξη του οθωμανικού συντάγματος. Είναι επίσης ένας χώρος ξεριζωμού και προσφυγιάς, το σημείο από όπου αναχωρούσαν το 1922-1923 οι μουσουλμάνοι παλιοί Θεσσαλονικείς και όπου ξεμπάρκαραν οι νέοι, οι Μικρασιάτες και Πόντιοι πρόσφυγες. Και είναι τέλος ένας τόπος μαρτυρίου, δημόσιου εξευτελισμού των θεσσαλονικέων Εβραίων, όπου το Μαύρο Σάββατο της 9ης Ιουλίου 1943 οι Γερμανοί διαπόμπευσαν μπροστά στα μάτια και ελλήνων χριστιανών 9.000 άρρενες Εβραίους.

Είναι ένας τόπος δύσκολος αυτή η πλατεία. Μας υπενθυμίζει ότι το Ολοκαύτωμα στη Θεσσαλονίκη είναι ο πιο βαρύς κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα βίας και εξανδραποδισμού. Μας υπενθυμίζει ότι οι Εβραίοι της ήταν αδιάσπαστο κομμάτι ενός πολύχρωμου μωσαϊκού, ότι η «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων» ήταν ταυτόχρονα και η «Βαβέλ της Μεσογείου». Επιθυμούμε η Πλατεία Ελευθερίας να είναι ένα σημείο όπου οι δύσκολες, τραυματικές μνήμες όλων των κατοίκων αυτής της πόλης δεν θα ανταγωνίζονται η μία την άλλη, αλλά αντίθετα θα συνυπάρχουν αρμονικά: θα συνδιαλέγονται ζωηρά και θα προωθούν μια κουλτούρα συνύπαρξης και αλληλοσεβασμού ώστε η βαριά κληρονομιά του παρελθόντος να μετατραπεί σε εφαλτήριο ενός καλύτερου μέλλοντος. Η νέα Πλατεία Ελευθερίας θα συμβολίζει την περηφάνια όλων των Θεσσαλονικών για την πόλη τους, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της.

Κάποιες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, το Μουσείο του Ολοκαυτώματος θα συμβολίζει την ντροπή μας. Για όσα έγιναν, για όσα κάναμε, και κυρίως για όσα δεν μπορέσαμε ή δεν θελήσαμε να κάνουμε, γηγενείς και πρόσφυγες, δεξιοί και αριστεροί κατά και μετά τον πόλεμο. Το Μουσείο είναι μια οφειλή της πόλης αλλά και ένα προσωπικό στοίχημα για μένα. Είναι μια οφειλή στους Εβραίους της, ως θεσσαλονικείς, Έλληνες και Σεφαραδίτες. Το Μουσείο υπερβαίνει την πόλη και την Ελλάδα και επανεγγράφει τη Θεσσαλονίκη ως μητρόπολη των Σεφαραδιτών Εβραίων της Μεσογείου. Φιλοδοξεί να πει την άγνωστη ιστορία του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Μεσογείου και των Βαλκανίων, των σεφαραδιτών Εβραίων της Θεσσαλονίκης και της Κέρκυρας, των Χανίων και της Πάτρας, αλλά και του Βελιγραδίου, των Σκοπίων, του Μοναστηρίου, και του Σαράγεβο, της Τεργέστης και του Λιβόρνο. Ευελπιστεί να μετατρέψει τη σκισμένη σελίδα της Μπουένα Σαρφατή σε ιστορική γνώση. Να αναδείξει μια πτυχή του Ολοκαυτώματος που συχνά παραβλέπεται λόγω της έμφασης στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και με τον τρόπο αυτό να καταστήσει τη Θεσσαλονίκη τόπο μνήμης αλλά και κέντρο έρευνας και μελέτης διεθνούς ακτινοβολίας. Και, τέλος, ευελπιστεί να γίνει ένας χώρος όπου οι πολίτες όλης της γης, ειδικά οι νέοι θα μαθαίνουν τα αποτελέσματα της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Πολλοί μας ρωτούν γιατί. Γιατί αυτή η όψιμη έμφαση στην ιστορία και τη μνήμη των θεσσαλονικιών Εβραίων; Η βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος μόλις την προηγούμενη Κυριακή και ο εμπρησμός της ιστορικής κατοικίας μιας εβραίας και μουσουλμάνας θεσσαλονικιάς, θα αρκούσαν θαρρώ ως απάντηση. Αλλά, προσωπικά, προτιμώ να απαντήσω παραφράζοντας τον Πρίμο Λέβι. “Εδώ, δεν υπάρχουν γιατί”, του απάντησε ο Γερμανός φρουρός, μόλις ο Λέβι έφθασε στο Άουσβιτς. “Εδώ, δεν υπάρχουν γιατί” θα μπορούσα να απαντήσω και εγώ σε όσους παραξενεύονται με την επιμονή μου. Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης, το Ολοκαύτωμα των δικών μας Εβραίων, δοκιμάζει τα όρια της λογικής. Και ο μόνος τρόπος να αναμετρηθούμε μαζί του είναι να αποδεχτούμε ότι θα είναι πάντα κομμάτι αυτού που είμαστε ως Θεσσαλονικείς, Έλληνες και Ευρωπαίοι: μια σκισμένη σελίδα γραμμένη σε μια άγνωστη γραφή, μια αλήθεια που περιμένει πάντα την αποκρυπτογράφησή της».
β. ΟΙ Ελληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης που επέζησαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα
Ραούλ Σαπόρτα εκτοπισμένος στο Μπέργκεν-Μπέλσεν

Από το 2012 η εικαστικός Άρτεμις Αλκαλάη ερευνά, ταξιδεύει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συνομιλεί με τους επιζώντες των –προπολεμικά– ακμαίων εβραϊκών κοινοτήτων. Τους φωτογραφίζει μέσα στο σπίτι τους, στην ασφάλεια και ζεστασιά της οικίας τους, προβάλλοντας μια ατομικότητα που στερήθηκαν στα στρατόπεδα. Πέραν αυτού, χτίζοντας μια γέφυρα μεταξύ ιστορικού ντοκουμέντου και τέχνης, συνδυάζει στο ίδιο πλάνο τον άνθρωπο μαζί με ένα δικό της έργο από τη σειρά «Σπίτι: μια περιπλάνηση».

».

Άρτεμις Αλκαλάη

Χρονολόγιο της Γενοκτονίας των εβραϊκών κοινοτήτων από όπου προέρχονται οι επιζώντες της έκθεσης

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
14 Μαρτίου-2 Αυγούστου 1943: Σε συνολικά 19 σιδηροδρομικές αποστολές εκτοπίζονται περίπου 56.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης. Προορισμός το στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Από αυτούς θα επιστρέψουν μόνο περί τους 1.950. Ποσοστό εξόντωσης 96%. Εξαίρεση μερικές εκατοντάδες Εβραίοι με ισπανικά διαβατήρια που εκτοπίστηκαν στο Μπέργκεν-Μπέλσεν και διασώθηκαν μετά τις ηρωικές προσπάθειες του τότε πρόξενου της Ισπανίας στην Αθήνα Sebastián de Romero Radigales.

ΗΠΕΙΡΟΣ-ΘΕΣΣΑΛΙΑ
23-24-25 Μαρτίου 1944: Συλλαμβάνονται οι Εβραίοι της Χαλκίδας, των Ιωαννίνων, της Άρτας, της Πρέβεζας και των Τρικάλων.

Τρίκαλα: Από 520 άτομα επέστρεψαν 360. Ποσοστό εξόντωσης 31%.

Χαλκίδα: Από 325 άτομα επέστρεψαν 170. Ποσοστό εξόντωσης 48%.

Ιωάννινα: Η κοινότητα υπέστη σχεδόν ολοσχερή καταστροφή. Από πληθυσμό 1.850 Εβραίων επέστρεψαν 163. Ποσοστό εξόντωσης 91%.

Πρέβεζα: Επέστρεψαν μόνο 15 από τη μικρή κοινότητα των 250 ατόμων. Ποσοστό εξόντωσης 94%.

Άρτα: Από 384 άτομα αυτής της μικρής κοινότητας επέστρεψαν 60. Ποσοστό εξόντωσης 84%.

ΚΕΡΚΥΡΑ
9 Ιουνίου 1944: Συλλαμβάνονται και εκτοπίζονται στο Άουσβιτς οι 2.000 Εβραίοι της Κέρκυρας. Αφανίστηκε σχεδόν όλη η κοινότητα. Επέστρεψαν μόνο 187. Ποσοστό εξόντωσης 91%.

ΡΟΔΟΣ
23 και 25 Ιουλίου 1944: Αναχωρεί το πλοίο με τους 1.900 Εβραίους της Ρόδου και της Κω για το μεγαλύτερο σε διάρκεια καταγεγραμμένο ταξίδι. Μεταφέρονται στο Χαϊδάρι κι από κει στο τέλος Αυγούστου στο Άουσβιτς. Η τελευταία εκτόπιση. Επέστρεψαν 200. Ποσοστό εξόντωσης 89%.

 

Είπε συγκλονιστικές αλήθειες ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.  Καταγραμμένες στις δέλτους της Ιστορίας.

Ο ίδιος, και μόνο γιατί είναι αυτός που εγκαινίασε ένα ιστορικό μουσείο (η χώρα, όφειλε εδώ και χρόνια να το έχει φτιάξει, αλλά και για το μεστό αληθειών και σφόδρα συγκινητικό του λόγο, άξια καταγράφεται το όνομά του στις χρυσές σελίδες της Ιστορίας.

Μπράβο Γιάανη Μπουτάρη! Συγχαριτήρια! Αλλά και ευχές να ολοκληρώσει το έργος της η ΄Αρτεμις  Αλκαλάη. Σπουδαία και ενδιαφέρουσα ιστορικά  η δουλειά της

_______________________________________________________________

1. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ»
GornaMakedonija σε μια λέξη -Αυτή είναι η ονομασία της ΠΓΔΜ που προκρίνεται
GornaMakedonija σε μια λέξη -Αυτή είναι η ονομασία της ΠΓΔΜ που προκρίνεται

Republika GornaMakedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας) είναι η ονομασία της γειτονικής χώρας που προκρίνεται τελικά ως λύση, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που έχει στη διάθεσή του το iefimerida.gr.

Εγκυρες πηγές διαβεβαιώνουν ότι από τα τέσσερα ονόματα που πρότεινε ο Μάθιου Νίμιτς, τελικά το Republika GornaMakedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας) προκρίνεται και από τις δύο πλευρές

Επιτέλους! ΄Οχι,τόσο για τα Σκόπια,έτσι κι αλλιώς Ματσεντόνια τα ξέρει όλος ο κόσμος,όσο για την ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας,που  πλέον  θα την μάθουν στα πέρατα της Οικουμένης.

Μέχρι σήμερα ουδείς γνώριζε την ύπαρξή της.΄Οποιος,μη ειδικός,  άκουγε το όνομα Μακεδονία,  το μυαλό του πήγαινε στη αρχαία χώρα του Αλέξανδρου ή στη Ματσεντόνια (Σκόπια). Οπότε, συνειρμικά τοποθετούσε και την αρχαία Μακεδονία σε εκείνα τα εδάφη,όχι στα ελληνικά.  Μόνο οι ΄Ελληνες ήξεραν πως υπάρχει … Μακεδονία ελληνική του Αλεξάνδρου η χώρα!

Τώρα, αφού θα  γίνει και επίσημα  η προσθήκη στο καθιερωμένο  όνομα των Σκοπίων (Ματσεντόνια),  του τοπικού επιρρήματος ΑΝΩ, όλοι θα αντιληφθούν πως υπάρχει και ΚΑΤΩ Μακεδονία, η δικιά μας. Και μόνο οι κουφιοκεφαλάκηδες Ελληνάρες δεν καταλαβαίνουν πως τελικά τους έγινε το χατήρι.

΄Αχυρα αντί για μυαλό, κουβαλάνε. ΄Οπως, άλλωστε,  όλοι οι Ελληνάρες.

 

2. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ
Με τις ευλογίες του Ιερώνυμου το συλλαλητήριο για το Σκοπιανό στην Αθήνα
Φωτογραφία: INTIMENEWS/ΤΖΑΜΑΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Η προδοσία,η ανυποληψία, η υποκρισία και ο φανατισμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του ιερατείου. Και όχι μόνο του Ορθόδοξου.΄Ολων των θρησκειών.

Ο Ιερώνυμος είναι ένας απ΄αυτούς. Και δεν ντρέπεται φυσικά που άλλα έλεγε τις προάλλες και άλλα υπο-στηρίζει τώρα. Του είπαν πως αν δεν ταχτεί με το μέρος των ανεγκέφαλων και δεν τους ευλογήσει,  θα χάσει η εκκλησία πελάτες .Και έντρομος,  δηλώνει τώρα κι αυτός Σκοπιανοφάγος. ΄Ενας Χριστόδουλος …μακαριστός, τελικά αποδεικνύεται και τούτος. Και τον είχαμε για διαφορετικό.

 Θα μου πεις  εδώ τα ίδια κάνει με τον αρχιεπίσκοπο και ο Σκοπιανο-Τουρκο-Εβαιοφάγος Μίκης Θεοδωράκης, πάλαι ποτέ Κομμουνιστής και αρχηγός των Λαμπράκηδων. Και τώρα  διαρρηγνύει και τούτος τα ιμάτια του ,ως γνήσιος Ελληνάρας για το ανοσιούργημα να επισημοποιήσει και η Ελλάδα το όνομα της Ματσεντόνια,  που τη λενε…Ματσεντόνια!

Αλλά ποιος έχασε την πέτσα για να τη βρει ο Μίκης*  και το παπαδαριό; Μια συνομοταξία όλοι τούτοι.Των πατριωταράδων (διάβαζε απατεώνων)!

3. Αγρότες μπήκαν με τα τρακτέρ στο κέντρο της Λαμίας -Κλείνουν την εθνική οδό
Αγρότες μπήκαν με τα τρακτέρ στο κέντρο της Λαμίας -Κλείνουν την εθνική οδό [εικόνες]

Κάποτε έβγαζαν οι Χουντικοί στους δρόμους τα τανκς και τους απέκλειαν. Τώρα έχουμε τους “αγρότες” με τα τρακτέρ.  Μάλιστα την 7ετία  στους  αγρότες (χωρις εισαγωγικά), έδωσε ο Παπαδόπουλος κάτι ψιχία, για να τους δελεάσει. Και κάποιοι απ΄αυτούς τότε “έπιναν νερό” στο όνομα του δικτάτορα. Τόσο τους έκοβε,  βέβαια.

Οι σημερινοί ,όμως,  καμιά σχέση δεν έχουν  με εκείνους , παπούδες και πατεράδες τους, που ζούσαν στη φτώχεια και την εγκατάλειψη.  Ζευγολάτες, τσοπαναρέοι, , ψαράδες,  έβγαζαν το ψωμί τους με μόχθο και ιδρώτα.

Τούτοι είναι λαμόγια, κλφταράδες, τεμπέληδες. Και εκμεταλλευτές του ιδρώτα του άμοιρου Πακιστανού. Του πίνουν το αίμα  από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου  με μεροκάματα Κίνας.

Και το χειρότερο,  συνειδητά σπέρνουν καρκίνους εμφράγματα, εγκεφαλικά με τις ορμόνες και τα φυτοφάρμακα, που βάζουν στους πάγκους. Πανάθλια φάρα. Ο φασισμός στη μεγαλόπρέπειά του.

 

4. ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου μιλούν στο iefimerida για τη συμμετοχή και τα οικονομικά [βίντεο]
Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου μιλούν στο iefimerida για τη συμμετοχή και τα οικονομικά [βίντεο]

Ολα ειναι έτοιμα για το συλλαλητήριο της Κυριακής που διοργανώνουν οι Παμμακεδονικές Ενώσεις και οπως λένε οι διοργανωτές στο iefimerida, περιμένουν πάνω απο ένα εκατομμύριο διαδηλωτές.

Βασικός ομιλητής θα είναι ο Μίκης Θεοδωράκης είτε με φυσική παρουσία εφόσον το επιτρέψει η υγεία του είτε με ηχογραφημένο μήνυμα, ενώ το παρών θα δώσει και επισήμως η Εκκλησία της Ελλάδος με 3 ιεράρχες που θα απευθύνουν και χαιρετισμό.

Ομως, όπως επισημαίνουν οι Μιχάλης Πατσίκας και η Γεωργία Μπιτάκου που εκπροσωπούν τις Ενώσεις που διοργανώνουν το συλλαλητήριο, βασικός ομιλητής «θα είναι ο ελληνικός λαός», ο οποίος θα στείλει το μήνυμα ότι «η Ελλάδα δεν δέχεται το όνομα Μακεδονία, ούτε παραγωγό του, για τα Σκόπια».

Πηγή: Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου μιλούν στο iefimerida για τη συμμετοχή και τα οικονομικά [βίντεο] | iefimerida.gr

 

Μιχάλης Πατσίκας και Γεωργία Μπιτάκου. Αμφότεροι…διανοούμενοι  και φυσικά με ιστορικές περγαμηνές στο σεντούκι τους. Γι΄αυτό τους έβαλαν  επικεφαλής των διοργανωτών του εθνικιστικού ντελίριου!

Τυφλωμένοι, ανιστόρητοι, ξερόλες, μαλώνουν και έχουν άποψη  για πράγματα που αγνοούν εντελώς.  Τέτοιοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία,όλοι οι πατριωταράδες. Αν μη τί άλλο, βρεγμένη σανίδα που τους χρειάζεται…!

 

 

5. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ!
Πώς το Ματωμένο Φεγγάρι (σαν το σημερινό) του 1504 «βοήθησε» τον Κολόμβο να κατακτήσει την Αμερική
Φωτογραφία: AP- Το Φεγγάρι από την Γερμανία

Πολλοί θα είναι εκείνοι σήμερα που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το «Σούπερ Μπλε Ματωμένο Φεγγάρι», ένα μοναδικό φαινόμενο το οποίο εμφανίζεται κάθε 150 χρόνια.

Όπως μας εξηγεί η NASA,  μπλε ματωμένο φεγγάρι έχουμε ουσιαστικά όταν συνδυάζονται  τρία διαφορετικά σεληνιακά φαινόμενα.

Πρόκειται, δηλαδή, πρώτον για τον συνδυασμό του μπλε φεγγαριού (blue moon) δηλαδή της 2ης πανσελήνου μέσα στον ίδιο μήνα, δεύτερον μίας έκλειψης που θα φέρει τη Γη ανάμεσα στον Ήλιο και Σελήνη και τρίτον του γεγονότος πως το φεγγάρι θα βρεθεί στο πιο κοντινό της σημείο με τον πλανήτη, με αποτέλεσμα να φαίνεται κατά 10-15% πιο μεγάλο και πιο φωτεινό (supermoon).

Ωστόσο, πως θα ήταν τα πράγματα αν ερχόταν ένας άγνωστος και σου έλεγε πως έχει άμεση επαφή με τον δημιουργό του φεγγαριού, προβλέποντας μάλιστα τι θα γίνει πριν απ΄όλους;

Αυτό συνέβη το 1504, όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος εκμεταλλεύτηκε τις γνώσεις του στην αστροφυσική «τρομάζοντας» τους ιθαγενείς της Αμερικής, γεγονός που τον βοήθησε στην συνέχεια να κατακτήσει και τις Αμερικάνικες αποικίες.

Τι συνέβη το 1504

Το περιστατικό συνέβη στην σημερινή Τζαμάικα, όταν ο Ισπανός εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος εξαπάτησε τους ιθαγενείς εκεί, λέγοντας τους ψέμματα και κατά συνέπεια αλλάζοντας την ροή της ιστορίας μία για πάντα, σύμφωνα με τον Ντάνκαν Στιλ στο βιβλίο του «Eclipse: The Celestial Phenomenon that Changed the Course of History» (Έκλειψη: Το Ουράνιο Φαινόμενο που Άλλαξε τον Ρου της Ιστορίας).

Ο Κολόμβος, λοιπόν, το 1503 ταξίδευε για τέταρτη φορά στην Αμερική. Ωστόσο μία επιδημία από ξυλοφάγα έντομα κατέστρεψαν τα  δύο από τα τέσσερα πλοία του, αναγκάζοντάς τον να αγκυροβολήσει με τον  στρατό του σε ένα νησί της Καραϊβικής που κατοικούσε ο γηγενής λαός Αραγουάκ.

Στην αρχή ο Κολόμβος ήταν ευπρόσδεκτος από τους ιθαγενείς, ωστόσο μετά από έξι μήνες ο αρχηγός των Αραγουάκ άρχισε να ενοχλείται από την παρουσία τους.

Από την πλευρά τους, οι άντρες του Κολόμβου είχαν ακριβώς την ίδια στάση ως προς τους ιθαγενείς με αποτέλεσμα μία νύχτα να σκοτώσουν μερικούς από αυτούς και να τους κλέψουν το φαγητό. Οι σχέσεις μεταξύ των Ισπανών και των ιθαγενών κρεμόταν σε μία κλωστή, με αποτέλεσμα ο Κολόμβος να σκαρφιστεί κάτι ιδιοφυές για να διατηρήσεις την εύνοιά τους.

Έτσι ο Κολόμβος ζήτησε να μιλήσει με τον αρχηγό του Αραγουάκ, λέγοντας πως είχε κάποιες πληροφορίες που θα τον ενδιέφεραν πολύ.

Γνωρίζοντας την έκλειψη που έρχεται και το «ματωμένο» φεγγάρι που θα φαινόταν στον ουρανό τους εκείνες τις ημέρες, ο Κολόμβος «πούλησε» παραμύθι στους Αραγουάκ , λέγοντας πως ο Θεός του Χριστιανισμού έχει θυμώσει με την φυλή επειδή δεν βοηθούσαν πλέον τους φιλοξενούμενούς τους. Ο Κολόμβος ανέφερε πως σε τρεις μέρες από τότε, σαν απόδειξη της οργής του, ο θεός του θα εξαφάνιζε το φεγγάρι από τον ουρανό και θα το μετέτρεπε σε κόκκινο, το σύμβολο της οργής του, μετατρέποντας το φαινόμενο σε ένα ψεύτικο παραμύθι για τους ιθαγενείς.

Το φαινόμενος τρεις μέρες μετά έλαβε χώρα και έγινε ορατό στην φυλή των Αραγουάκ, όπως θα γίνει και σήμερα σε εμάς, με αποτέλεσμα ο αρχηγός τους να πειστεί και να φοβηθεί.

Οι ιθαγενείς μάλιστα τρόμαξαν τόσο πολύ (από τον Θεό που εξαφάνισε το φεγγάρι) που πρόσφεραν στο πλήρωμα του Κολόμβου ότι ήθελαν από τρόφιμα.

Η παράσταση του Κολόμβου δεν σταμάτησε εκεί, καθώς ο ίδιος είπε στην φυλή πως θα εμφανιστεί το φεγγάρι μόνο εφόσον οι Αραγουάκ θα συνέχιζαν να δίνουν τροφή και νερό στους εξερευνητές.

Με αυτό τον τρόπο το πλήρωμα του Κολόμβου και ο ίδιος έμεινε ζωντανός μέχρι να έρθει βοήθεια και μετά από αρκετούς μήνες γύρισαν και πάλι στην Ισπανία.

Από αυτό το ταξίδι και μετά ξεκίνησε σύντομα η κατάκτηση των Αμερικανικών αποικιών από τους Ισπανούς.

Επομένως, κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ πιθανόν να μην είχε συμβεί αν ο Κολόμβος με τους άνδρες του είχαν πεθάνει σε εκείνο το νησί ή πόσο μάλλον αν ο Κολόμβος δεν είναι χρησιμοποιήσει την φαντασία και τις γνώσεις του για να σώσει το πλήρωμά του και να γυρίσει πίσω στην Ισπανία.

Καλό παραμύθι της… Χαλιμάς για αφελείς και παιδάκια. Ο κατακτητής και μέγας εγκληματίας Κολόμβος  (αν ζούσε σήμερα θα ειχε καταδικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας), δεν πέτυχε όσα πέτυχε ,ούτε μα τη φαντασία ούτε με τη γενναιότητά του. Με “φωτιά και σίδερο” κατάκτησε το Νέο Κόσμο. Πολύ αίμα, που δεν έπρεπε να χυθεί. Μόνο και μόνο για το χρήμα.

 

 

*Ένα γράμμα στον Μίκη: «Πρόθυμος πάλι να στηρίξεις το σύστημα»
Tη στάση του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος επέλεξε να συμμετάσχει και να μιλήσει στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στην Αθήνα, κρίνει και σχολιάζει μέσω facebook η Ιωάννα Κατσίμπα, απόγονος του αντάρτη του ΕΛΑΣ Γιώργου Κατσίμπα (μετέπειτα βουλευτή της ΕΔΑ) που πήρε μέρος στην επιχείρηση ανατίναξης του Γοργοπόταμου ενώ τον αδερφό του τον έκαψαν στο σχολείο του Μικρού Χωριού.
Αποφάσισε λοιπόν να (του) γράψει κι αυτή ένα γράμμα…
«Τόσα γράμματα έγραψες, ας σου γράψω κι εγώ ένα…
Πρόθυμος να στηρίξεις το σύστημα, είπες το : “Καραμανλής ή τανκς”
Όταν η κυβέρνηση Σημίτη παρέδωσε τον Οτσαλάν, στήριξες το σύστημα, την παράδοση του Οτσαλάν και την Κυβέρνηση.
Οταν το ’89 σε έχρισαν υπουργό της συνεργασίας με το σύστημα, τη δεξιά, έβγαλες λόγους για το “μεγάλο έργο” που ερχόταν, περνώντας πάνω από τη Γυάρο και τη Μακρόνησο.
Σήμερα, επιστρατεύτηκες αυτοβούλως, να συνεργαστείς με το σύστημα, στην παραγωγή εθνικισμού, εξυπηρετώντας τα σχέδια του, και πλάι στις παρελάσεις της Χ.Α, να νομιμοποιήσεις αυτό το έγκλημα, περνώντας για άλλη μια φορά πάνω από τη Γυάρο και τη Μακρόνησο…
Δεν θα ξεχωρίσω τον “Μίκη της καρδιάς” μας σαν να ειναι άλλος από εσένα. Θα σε καταγγείλω για συνεργασία με το σύστημα, ενάντια στον λαό της Γυάρου και της Μακρονήσου, ενάντια στον λαό που ο αγώνας του σε ενέπνευσε να γράψεις τη μουσική του, ενάντια στον λαό του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θα σε καταγγείλω ως αυτόν που στρώνει το κόκκινο χαλί στον εθνικισμό…Έχω κι εγώ μια πατρίδα, αλλά είναι πολύ μακριά εννοιολογικά από τη δική σου…
Τα στερνά λένε, τιμούν τα πρώτα. Τα δικά σου πρώτα, είναι πολύ μακριά.. και τα στερνά τα σκέπασαν…»

http://tvxs.gr/news/ellada/ena-gramma-ston-miki-prothymos-pali-na-stirikseis-systima