1. α. Παρέμβαση εισαγγελέα για την ηχογράφηση Πολάκη εις βάρος Στουρνάρα
β. Οργή Στουρνάρα για Πολάκη: Βάναυση θεσμική εκτροπή, να παρέμβουν οι δικαστές
Ο Πολάκης είναι αυτός που είναι. Και καλώς είναι. Αυθόρμητος, αυθεντικός, λαϊκός. Τα λέει έξω από τα δόντια γι΄αυτό και έχουν πέσει πάνω του ως ύαινες να τον κατασπαράξουν, όσοι έχουν λόγους να μην αντέχουν τις αλήθειες που ξεστομίζει . (διάβαζε έχουν χ@σμένη τη φωλιά τους).
Σήμερα, ως γιατρός και πολιτικός, ο Πολάκης είναι ένα σπάνιο είδος, υπό εξαφάνιση. ΄Εχει ένα….”παραγωγικό” υπουργείο από εκείνα που αφήνουν εύκολα και γρήγορα πακτωλό από μίζες. Αβραμόπουλος, Λοβέρδος, Γεωργιάδης ήξεραν που πήγαινα. Η Novartis, και όχι μόνο, ήταν εγγύηση πως θα τα κονομούσαν. Και ΄έφαγαν του σκασμού. Καβάτζες για πολλές γενιές τους.
Ο Πολάκης τους “ξεβρακώνει” καθημερινά και ζητάει κι αυτός, όπως και όλοι οι έντιμοι και μη διαπλεκόμενοι πολίτες, την παραδειγματική τιμωρία τους. Και ο υπουργός υγείας έχει τα μούτρα να το ζητάει, επειδή ακριβώς έχει καθαρά χέρια. Αυτός είναι και ο λόγος που του επιτρέπει να χρησιμοποιεί το γνωστό , χαρακτηριστικό του τραμπουκά .
΄Οσο πορεύεται, όπως τώρα, καθαρός, αξιοπρεπής ,αυθόρμητος τον στηρίζουμε.Και ας τον μιμηθούν κι ΄’αλλοι, τάχα μου …κόσμιοι και χαμηλών τόνων.
2. Αλέξη, τώρα φέρε μας και μια Μιμή
Χρήστος Ράπτης,
Δεν νομίζω να υπάρχει αντίστοιχο παράδειγμα (τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο) όπου τρεις υπουργοί (εκ των οποίων οι δύο σε κορυφαία υπουργεία -Άμυνας και Εξωτερικών) να τσακώνονται -λυπάμαι που το λέω- με όρους συμμορίας.
Τα sms του Καμμένου στον Κοτζιά («αλήτη, θα σε τελειώσω») και η αδιανόητη συμπεριφορά του Πολάκη, που μαγνητοφωνεί στην ψύχρα και απειλεί τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, μόνο θλίψη και οργή μπορούν να προκαλέσουν σε κανονικούς πολίτες. Προφανώς, στα εκδοροσφαγεία της επικράτειας μπορεί να προκαλεί ενθουσιασμό, αλλά στους κανονικούς ανθρώπους μάλλον φέρνει εμετό.
Το παράδοξο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερά, μάλλον πρέπει να είναι σε σύγχυση, γιατί η κανονική Αριστερά συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά. Τουλάχιστον η Αριστερά που γνώρισα εγώ στα νιάτα μου, γιατί η σημερινή Αριστερά φέρνει πιο πολύ σε Μαδούρο και σε συμμορίες συνοικιακών νταήδων, παρά σε αριστερούς.
΄Ηταν αριστερό το παιδί και λάκησε προς ακροδεξιά. Σήμερα κολυμπάει ευχάριστα στη βοθροπισίνα με τα λύματα της iefimerida.gr. Εν τάξει,δικό του πρόβλημα.
΄Οχι όμως και να τολμά να μιλάει για συμμορίες και μαφίες,λόγω ύφους και λεξιλογίου υπουργών, και να μη βλεπει τις δικές του πομπές. Αλλά σιγά που θα έβγαινε ο κοντυλοφόρος της πορνοφυλλάδας να μιλήσει για τον αρχηγό του στην ακροδεξιά που νταραβερίζεται με εμπόρους ναρκωτικών, παιδεραστές και με τη μισή Ν.Δ στην οποία ηγείται, υπόδικη για αισχρούς χρηματισμούς και διαπλοκή.
Θέλει αρετή και τόλμη η αυτογνωσία.Πού να τα βρει ένας Χρήστος Ράπτης;
3.Πέθανε ο Βασίλης Κόκκινος -Ηταν πρόεδρος του Αρείου Πάγου στο Ειδικό Δικαστήριο του «βρώμικου ’89»
Ο Βασίλης Κόκκινος είχε διατελέσει πρόεδρος του Αρείου Πάγου στην περίοδο του ειδικού δικαστηρίου όπου είχε παραπεμφθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και είχε ψηφίσει υπέρ της ενοχής του και για τις τρεις κατηγορίες που αντιμετώπιζε, τελικά όμως ο Παπανδρέου αθωώθηκε και για τις τρεις (για την μία με ψήφους 7-6). Ο Κόκκινος μάλιστα ήταν αυτός που συνέταξε το σκεπτικό της μειοψηφίας, που ζητούσε καταδίκη του τέως πρωθυπουργού. Το σκεπτικό της πλειοψηφίας, με το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε, συνέταξαν οι αρεοπαγίτες Πρόδρομος Ασημιάδης και Βασίλειος Λαμπρίδης.
Τον Ιούλιο του 1990, το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επέλεξε τον Κόκκινο ως πρόεδρο του Αρείου Πάγου, παρακάμπτοντας όλους τους αντιπροέδρους και πολλούς αρεοπαγίτες της επετηρίδας, κίνηση που χαρακτηρίστηκε ατυχής και αντιδεοντολογική. Ο Κόκκινος παρέμεινε πρόεδρος του Αρείου Πάγου ως το 1996, ενώ ήταν και πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου κατά την εκδίκαση της υπόθεσης της Τράπεζας Κρήτης το 1991.
Στους στενότερους συνεργάτες του ως προέδρου του Αρείου Πάγου συγκαταλεγόταν ο αντιπρόεδρος (και προϊστάμενος Επιθεώρησης) Σωκράτης Σωκρατείδης, γνωστός για τις διαμάχες του με τον Ανδρέα Παπανδρέου ήδη από την δεκαετία του 1960 και την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ.
Βίος και πολιτεία ο εκλιπών. ΄Οταν στα λεξικά θα γράφουν τη λέξη διαπλοκή πολιτικής και δικαστικής εξουσίας ,θα πρέπει δίπλα να βάζουν και τη φωτογραφία του τότε προέδρου του Αρείου Πάγου και του ειδικού δικαστηρίου που δίκασε τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο ρίψασπις αυτός δικαστικός επιλέχτηκε από τον πολυαμαρτωλό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να δικάσει τον πολιτικό του αντίπαλο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά δεν είχε καμιά πρόθεση να στείλει τον Ανδρέα φυλακή,πρώτα γιατί ο ίδιος είχε πιο “μακρύ χέρι” από εκείνο του Παπανδρεόυ,που δεχόταν τις χορηγίες του Γιώργου Κοσκωτά και ύστερα γιατί, έτσι και τον δίκαζε , θα καιγόταν η Ελλάδα ολόκληρη.
Δεν τόλμησε. Κέρδισε τις εντυπώσεις μόνο και σε συνδυασμό με την περίεργη (για μας όχι) δολοφονία του γαμπρού του Παύλου Μπακογιάννη από τον Κουφοντίνα, κατάφερε επιτέλους, έστω και για 2,5 χρόνια, να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.
4. Αποστάσεις Κοντονή από Πολάκη -«Οποιος προσβάλλει το τεκμήριο αθωώτητας, έχει συνέπειες»
Το τεκμήριο αθωότητας πάντως ,Κοντονή μας δεν είναι σπουδαιότερο από τη σπουδή σου, να καλύψεις τις καραμανλικές π. υπουργούς Ντόρα Μπακογιάννη και Μαριέτα Γιαννάκου, ως υπουργός δικαιοσύνης πριν λίγο καιρό , που είναι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Γιώργου Τριάρχη. Σου στείλαμε ΟΛΕΣ τις αποδείξεις,αλλά προτίμησες την συγκάλυψη του εγκλήματος .Επιλεκτικές ευαισθησίες έχουν μόνο οι πονηροί.
5.ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ “ΕΛΕΝΑ”
Η δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη μας έστειλε το ακόλουθο πολύ ενδιαφέρον κείμενό της.
΄Ελενα Βενιζέλου.
Η μητρότητα αποτέλεσε πάντα ένα θαύμα που σε όλους τους αιώνες και τις εποχές λάμβανε τιμής, σεβασμού και εκτίμησης. Η μητρότητα, αυτή η μαγική πράξη που είναισύμφυτη με τη γυναικεία ύπαρξη, υπήρξε για πολλές γυναίκες μία υπόθεση εύκολη και για άλλες μία αρκετά εξοντωτική διαδικασία μέχρι τη στιγμή του τοκετού. Οι άπορες κοπέλες,εκείνες που δεν είχαν την οικονομική και κοινωνική υποστήριξη, ανέκαθεν βίωνανμεγαλύτερη ταλαιπωρία όχι μόνο εξαιτίας των νέων δεδομένων που υπήρχαν στο σώμα και τη ζωή τους, αλλά και γιατί δεν μπορούσαν να χαίρουν του προνομίου της ιατρικής παρακολούθησης. Κάποτε , όμως μία προσωπικότητα ενδιαφέρθηκε και γι΄αυτές τις γυνάικες.
Ηταν το έτος 1933 όταν μία γυναίκα ονόματι Έλενα Βενιζέλου αποφάσισε να ιδρύσει ένα ίδρυμα στο οποίο εγκυμονούσες γυναίκες θα λάμβαναν ιατρική παρακολούθηση και πρόληψη, ώστε να μπορέσουν να φέρουν υγιή παιδιά στον κόσμο και να λάβουν την κατάλληλη ιατρική βοήθεια και φροντίδα.
Η Έλενα Βενιζέλου υπήρξε η σύζυγος του πρωθυπουργού της χώρας μας Έλευθέριου Βενιζέλου. Μία γυναίκα γνωρίζοντας και μπορώντας να αισθανθεί πόσο μεγάλη αξία έχει για τη γυναίκα ο ερχομός του υγιούς παιδιού της , δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη στις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν άλλες γυναίκες.
Γνωρίζοντας λοιπόν τις δυσμενείςσυνθήκες στις οποίες πολλές γυναίκες καλούνταν να φέρουν τα παιδιά τους στον κόσμο αλλά και τους κινδύνους που τις απειλούσαν από τις σοβαρές ασθένειες της εποχής, έλαβε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός κτηρίου που θα τις προστάτευε κάτω από άρτιες συνθήκες περίθαλψης. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία του κτηρίου ‘’Έλενα’’ , ένα μαιευτήριο που υπήρξε ένας ‘’από μηχανής θεός’’ και ένα δώρο για πολλές γυναίκες που καλούνταν να γεννήσουν ακόμα και στα χωράφια
Το μαιευτήριο Έλενα άφησε εποχή για το σεβασμό με τον οποίο αντιμετώπισε τις γυναίκες που κυοφορούσαν μία νέα ζωή αλλά και για τον επαρκή εξοπλισμό που διέθετε, ο οποίος επέτρεπε στις γυναίκες να υποβάλλονται σε όλες τις απαραίτητες αιματολογικές και ορμονικές εξετάσεις που ήταν απαραίτητες για να πιστοποιηθεί η υγεία αλλά και η καλή έκβαση της εγκυμοσύνης. Η καθαριότητα και η απολύμανση του χώρου ήταν αξιοθαύμαστη.