1. ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η Παναγία των Παρισίων πριν και μετά τη φωτιά -Στάχτες, αποκαΐδια, θλίψη.
Με ανθρώπινη αλυσίδα έσωσαν τους θησαυρούς της Παναγίας των Παρισίων -Ανάμεσά τους το ακάνθινο στεφάνι
Ο δήμαρχος του Παρισιού ευχαρίστησε μέσω Twitter για αυτή την ανθρώπινη αλυσίδα που δημιουργήθηκε για να σωθούν τα αναντικατάστατα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένου του ακάνθινου στεφανιού που οι καθολικοί πιστεύουν πως το φορούσε ο Ιησούς, πριν από τη σταύρωση. Στον θησαυρό της Παναγίας των Παρισίων, που σώθηκε από ολική καταστροφή, συγκαταλέγονται, ακόμη, ένα κομμάτι από τον Τίμιο Σταυρό και ένα καρφί από τη σταύρωση.
H καταστροφή ενός τέτοιου ή άλλου όμοιου μνημείου, που αποτελούν σύμβολα της ανθρώπινης πολιτισμικής εξέλιξης ,όποιας εποχής, οποιουδήποτε παρελθόντος ανά τον κόσμο, προκαλεί συγκίνηση ,αλλά και οργή κι αγανάκτηση για τον τρόπο που προστατεύονται και συντηρούνται. Είναι, μάλιστα, περισσότερο οδυνηρές οι συνέπειες τέτοιων απωλειών, ειδικά για όσους υπηρετούν τις συναφείς με τα ιστορικά μνημεία και αντικείμενα επιστήμες.
Να μην ξεχνάμε, επίσης τις ίδιες και χειρότερες, πρόσφατες καταστροφές άλλων όμοιων μνημείων και ειδικά τα τελευταία χρόνα στη Συρία. Για παράδειγμα, το Μέγα Τέμενος του Χαλεπιού, το γνωστό Τζαμί των Ομεϋαδών, με τον περίφημο μιναρέ, που κατασκευάστηκε το 1090 και διατηρήθηκε σχεδόν 1.000 χρόνια, καταστράφηκε το 2013.
Ο δικτάτορας Ασάντ , με τη συνδρομή του στρατού του…ομολόγου του Πούτιν και των Ιρανών συμμάχων , στόχευε συνεχώς το τέμενος στη μάχη για τον έλεγχο της πόλης, η οποία ξέσπασε μετά από την κατάληψή της από δυνάμεις ανταρτών το 2012. Η lga Seeden, καθηγήτρια αρχαιολογίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, ανέφερε στο Associated Press: “Είναι σαν να ανατινάζεις το Ταζ Μαχάλ ή να καταστρέφεις την Ακρόπολη στην Αθήνα. Το τέμενος αυτό είναι ένα ζωντανό ιερό καταφύγιο. Καταστροφή. Σε όρους πολιτιστικής κληρονομιάς, είναι ό,τι χειρότερο έχω δει στη Συρία. Έχω φρίξει”.
Από την άλλη, οι Τζιχανιστές στο ίδιο μήκος κύματος… ευαισθησίας και πόνου για την αρχαία κληρονομιά, κατέστρεψαν και ισοπέδωσαν με πρωτοφανή μανία ανεκτίμητα κειμήλια, αλλά και ολόκληρες αρχαίες πόλεις ,όπως η περίφημη Παλμύρα.
Από την κατάληψη της πόλης το 2015, το Ισλαμικό Κράτος έχει ανατινάξει πολλούς ναούς της και άλλα σπάνια, ανεκτίμητης αξίας μνημεία.
Με την ευκαιρία να ανεφερθούμε εν ολίγοις στις μεγάλες καταστροφές που υπέστησαν τα αρχαία, ελληνικά “σεβάσματα” από τα χριστιανικά στρατεύματα του Κωνσταντίνου με την επικράτηση της θρησκείας του Ναζωραίου,ως επίσημης αυτοκρατορικής θρησκείας. Κι αργότερα, ο επίσης άξεστος και φανατικός, χριστιανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος, που με τη βάρβαρη διαταγή “ες έδαφος φέρειν”, εξώθησε τα στίφη των καλογέρων και των νεοπροσήλυτων-νεοφώτιστων Γότθων να ασελγήσουν επί της αρχαίας, ελληνικής, πολιτισμικής κληρονομιάς. Ελάχιστα μνημεία διασώθηκαν τότε από τη μήνιν εκείνου του φανατισμένου χριστιανικού όχλου.
2. ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ
Το πιο απίστευτο: Ο (δεξιός) Τέρενς Κουικ κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του (κομμουνιστή) Μπελογιάννη
iefimerida.gr
Αυτή τη φορά βρέθηκε στη Βουδαπέστη, όπου εορτάστηκε η ημέρα του Φιλελληνισμού, ενώ δεν παρέλειψε να ταξιδέψει και στο χωριό Νίκος Μπελογιάννης, όπου κατέθεσε και στεφάνι στο μνημείο για τον εκτελεσθέντα αγωνιστή της Αριστεράς.
Τώρα τί σχέση έχει η λαϊκή δεξια στην οποία πάντα βρισκόταν πολιτικά ο Τέρενς Κουίκ, με τους αγώνες του ΚΚΕ, μόνο ο υφυπουργός Εξωτερικών μπορεί να το εξηγήσει, όταν τουλάχιστον -έστω και για λίγο- επιστρέψει στην Αθήνα.
Ο βαμμένος και όχι o ευκαιριακά δεξιός, είναι κακός άνθρωπος. Αφύσικος. Ασελγεί στους αρχέγονους και απαρασάλευτους νόμους της Φύσης.
Δεν επιλέγει τυχαία να ενταχθεί στην παράταξη της Δεξιάς. Και δε λέμε στην ιδεολογία της, γιατί θα ήταν οξύμωρη αναφορά. Η Δεξιά είναι αυτή που εκφράζει το χαρακτήρα , τα βιώματα ,τα ορμέμφυτα, τις εμμονές και τις αγκυλώσεις εκείνου που επιλέγει να γίνει (και να παραμείνει) οπαδό της.
Ο Δεξιός αναγνωρίζει μια και μοναδική κοσμοθεωρία. Την… πάρτη του.! «Ο θανατός σου, η ζωή μου». Δεν υπάρχει ευαισθησία ή αλληλεγγύη για το συνάνθρωπο. Ούτε πίστη σε διαχρονικές αξίες. Αυτά είναι για τους…χαζούς, για όσους αιθαιροβάμονες πολεμούν να αλλάξουν τον κόσμο. Κι αν κάποτε φαίνεται να δείχνει συμπόνοια, κατανόηση, δάκρυ για τον «ξένο», τον έξω από τον στενό του κύκλο, είναι συγκινησιακές οι αιτίες, ποτέ ιδεολογικές.
Φαντάζεται κανείς τον ΄Αδωνη Γεωργιάδη, το Μάκη Βορίδη, το Νικήτα Κακλαμάνη, τον Χαράλαμπο Αθανασίου,να αναφέρουμε κάποιους επώνυμους, να κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις , να τρώνε χημικά στη μούρη, να λιώνουν παπούτσα για τα προσφυγόπουλα που πνίγονται στη Μεσόγειο, να διαμαρτυρηθούν για την καταστροφή του κλίματος, να κινητοποιηθούν για συμπαράσταση στον άστεγο, τον πένητα, τον πάσχοντα συνάνθρωπο; Αστεία, ρητορική ερώτηση.
Είναι αυτός ο λόγος που δεν υπάρχουν ήρωες στη Δεξιά. Τραγικά άδεια η παράταξη από φορείς υψηλών αξιών. Κοινωνικούς αγώνες δεν έδωσαν ποτέ οι οπαδοί της. Ούτε για δείγμα. Να θυμίσουμε μόνο ένα ιστορικό δεδομένο.
΄Οταν το ΕΑΜ, ένοπλο και μη, αγωνιζόταν «με νύχια και δόντια κατά του ναζισμού και πλήρωνε ακριβά το τίμημα, με συλλήψεις, βασανισμούς, εκτελέσεις, η Δεξιά προσέφερε εύκολα και ξεδιάντροπα «γην και ύδωρ» στους Ναζί. Ταγματασφαλίτες, κουκουλοφόροι, δωσίλογοι, ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στην παράταξη αυτή.
Δε σημαίνει,βέβαια, μια τέτοια ιστορκή άποψη πως η Αριστερά απαλλάσσεται από αρρωστήματα ή ηρωοποιείται. Τραγικά κάποια από τα λάθη της .Κι όταν λέμε εδώ Αριστερά, δεν εννοούμε το σημερινό σταλινικό ΚΚΕ,ποσώς το πάλαι ποτέ δυνατό ΠΑΣΟΚ, ούτε φυσικά το νεόκοπο «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ. Κακά τα ψέματα. Αριστερά υπήρξε μόνο η κομμουνιστική. Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα λάθη της επαναστατικής Αριστεράς στα χρόνια της ιστορικής δράσης της. Αλλά ,δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ.
Αναφερθήκαμε στη μισάνθρωπη Δεξιά με αφορμή όσα διαβάσαμε παραπάνω στο δικό της «Τύπο» και συγκεκριμένα στη «χωματερή» του Χρήστου Ράπτη,την iefimerida.gr . Τί γράφει ο ανίερος, ο αισχρός ,ο αναίσχυντος αυτός κονδυλοφόρος;
«τί σχέση έχει η λαϊκή δεξιά στην οποία πάντα βρισκόταν πολιτικά ο Τέρενς Κουίκ, με τους αγώνες του ΚΚΕ, μόνο ο υφυπουργός Εξωτερικών μπορεί να το εξηγήσει».
Εξοργίστηκε ο επαίσχυντος, γιατί ένας δεξιός υποκλίθηκε σε ένα νεκρό. Οποιοδήποε νεκρό. Πόσω μάλλον, όταν πρόκειται για σεβασμό στη μνήμη ενός ήρωα που πλέον έχει καταστή παγκόσμιο σύμβολο. Ο δολοφονηθείς, με τον τρόπο που εκτελέστηκε από την εγκληματική αυτή παράταξη, Νίκος Μπελογιάννης, δεν είναι πια ένας κομμουνιστής. Είναι ο αγωνιστής για τις υπέρτατες εκείνες αρχές που διαφοροποιούν το ζώο από τον ΄Ανθρωπο. Ανήκει στην παγκόσμια, ανθρωποκεντική κοινότητα.
Ο φανατικός Δεξιός ,όμως, δεν έχει όρια στο κομματικό του μένος. Δε διστάζει να ασελγεί ανερυθρίαστα επί παντός ιερού και οσίου.Τι φρίκη!
Διαλέξαμε , ως ράπισμα σε αυτές τις αναίσχυντες συμεριφορές, το μάθημα αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς του σκληροτράχλου Ιμπραήμ Πασά μετά το τέλος της μάχης στο Μανιάκι και το θάνατο του ηρωικού Παπαφλέσσα, όπως με εξαιρετικό τρόπο το περιγράφει ο πεζογράφος Μιχαήλ Μητσάκης στο «Φίλημα».