Μητσοτάκης: Αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία, θα ξαναπάμε σε εκλογές το Δεκαπενταύγουστο
΄Εκκληση στους πολίτες για μαζική συμμετοχή στις εκλογές έκανε ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Θέμα 104,6 και στον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη, ο πρόεδρος του κόμματος εξήγησε πως για λίγες ψήφους μπορεί να κριθεί η ισχυρή εντολή που διεκδικεί η ΝΔ και πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή. Επίσης, απηύθυνε ισχυρή παρότρυνση στα στελέχη του να μη θεωρούν προεξοφλημένο το αποτέλεσμα. Όπως είπε ότι το να μην υπάρξει ισχυρή εντολή μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου σημαίνει «εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο με απλή αναλογική». Άρα, είπε, τότε θα έπρεπε να συνεργαστεί το πρώτο με το δεύτερο κόμμα. «Δεν νομίζω ότι οι πολίτες θέλουν αυτό», εκτίμησε και πρόσθεσε πως δεν μπορεί η ΝΔ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Tα “μαύρα χαμπέρια” της ισχνής διαφοράς, της φανερής αδυναμίας κατάκτησης αυτοδυναμίας και της ανάγκης για δεύτερες εκλογές, τα είχαμε εμείς εδώ πρώτοι επισημάνει (και όχι μόνο μια φορά) . Ο “Υιός” και ο θίασός του, ποιούμενοι την επιθυμίαν… προσδοκίαν, φαντάστηκαν πως ο δρόμος είναι στρωμένος με γαλάζιες ψήφους. Πώς δεν είναι! Κακοτράχαλος, με στροφές και κρημνούς απρόβλεπτους είναι, επειδή ακριβώς απρόβλεπτη είναι και η ποσότητα εκροής ψήφων από την απίστευτα μεγάλων διαστάσεων δεξαμενή της Αποχής. Και ο αρχηγός της Δεξιάς γνωρίζει πως ο ίδιος δεν έχει ούτε σπιθαμή χώρου δικό του σε αυτή τη την τεράστια, γεμάτη ως πάνω με γάργαρο και ζωογόνο νερό δεξαμενή. Επομένως, ας ξορκίζει τη…μαζική συμμετοχή στις επόμενες εκλογές και όχι να την εύχεται.
Οι απέχοντες των εκλογών ή οι ψηφίζοντες λευκό- άκυρο,πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων, όπως πλέον γνωρίζουν όλοι, είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες, πέρα από προβληματισμένοι και οργισμένοι εξαιτίας της υποκρισίας να αποκαλείται Δημοκρατία η …Ολιγαρχία σε μια χώρα με όλα τα χαρακτηριστικά μιας Μπανανίας. Με την πολιτική αυτή στάση της ακύρωσης και του εξευτελισμού της διαδικασίας εκλογής των “αρχόντων” ,οι μισοί σχεδόν ΄Ελληνες, στέλνουν ηχηρό ΠΟΛΙΤΙΚΟ μήνυμα και στο Σύστημα, αλλά και στους οπαδούς του που το συντηρούν με την ψήφο τους και ομνύουν στην τάξη της…αταξίας και του χάους που οδηγεί μελλοντικά αυτή η πρόκληση και η ασέβεια στην ίδια τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα. Είναι φανερό πως “πριονίζουν το κλαρί πάνω στο οποίο κάθονται” όλοι οι εθελοτυφλούντες και οι έχοντες προσωπικό διάφορο να ασελγούν στη βούληση της μισής Ελλάδας, όπως εκφράζεται μέσα από την αναγορευθείσα σε θεσμό πλέον ΑΠΟΧΗ.
Ας καμώνονται πως δε βλέπουν το τσουνάμι που ζυγώνει άγριο και απειλητικό. Οι “νοικοκυραίοι” του….συνταγματικού,κομματικού τόξου, ας τρέμουν στο εξής. Το πολιτκό μέλλον του τόπου δεν ανήκει σ΄αυτούς, σε ένα σάπιο,ανεπαρκές και ξοφλημένο παλαιοκομματικό καθεστώς που οδήγησε τη χώρα στο κατατάντημα που βρίσκεται.
Τα “ψωμιά” της ανάπηρης δημοκρατίας είναι λίγα. Η Ολιγαρχία, ο φασισμός των οπαδών και των ΟΛΙΓΩΝ, που βιάζουν και ακυρώνουν τη βούληση των πολλών και πραγματικών πολιτών θα υποστούν συντριβή. Νέες Δυνάμειςς θα αναδυθούν. Των γενεών που έρχονται και δε θα ανεχτούν το σημερινό σάπιο Σύστημα και όχι μόνο το πολιτικό, να συνεχίζει να είναι αυτό που θα καθορίζει το μέτρο και της δικιάς τους μιζέριας της ζωής στο μέλλον.
Οι νέοι άνθρωποι θα στηρίξουν εκείνο το Σύστημα που το επινοήσουν οι ίδιοι και θα αποτελέσει εγγύηση ποιότητας της ζωής τους και της εξέλιξης του πολιτισμού. Το παλιό, το άθλιο,το σεσηπός το όζον απαισίως σημερινό δικό μας, θα ενταφιαστεί και μάλιστα με καθόλου τιμητικό τρόπο.
Η Ιστορία, όσο κι αν φανεί περίεργο ή αντιφατικό, χρειάζεται και έχει “σύμμαχο” τη μυθιστορία. Κι ας μη το θέλει ή το υποπτεύεται η τελευταία. Τα ψεύδη της χαλκευμένης,της πλαστής Ιστορίας το ένα μετά το άλλο καταρρίπτοντα, αφού εκτεθούν υπό το άπλετο φως της αλήθειας που εμπεριέχει η ίδια η πραγματικότητα της ζωής .
Και η πραγματικότητα που δεν επιδέχετα αμφισβήτητη και η ίδια ιστορία περιγράφει και διασώζει, είναι τούτη. Ανάμεσα στο “ξίφος” και το “άροτρο” το δεύτερο έχει ελπίδα επιβίωσης και προσφοράς στο ανθρώπινο γένος. Η βία, αντίθετα, υπάρχει για να γεννά βία. Δε δίνει ούτε λύσεις και το χερότερο δεν εμπεριέχει ελπίδα και διέξοδο. ‘Απειρα τα παραδείγματα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Να θυμηθούμε ενδεικτικά
Η Γαλλική επανάσταση κατάντησε τρομοκρατία.Η Ρώσικη εξελίχτηκε σε σταλινισμό. Η Κινέζικη ανταγωνίζεται σήμερα τον καπιταλισμό στην αιχρότερη έκφανσή του. Το ίδιο ακριβώς και η ατομική, η…επαναστατική, αποκαλούμενη και λαϊκή βία. “Δεκατισμός”, αδιέξοδο, “ανανδρία”, έλλειψη στοχασμού και ιστορικής κρίσης.
Η Ιστορία έχει ένα δυνατό εργαλείο για πολλές δουλειές, που λειτουργεί και ως λυδία λίθος για την κρίση του ιστορικού. . Ακούει στην αρχή πως “μια πράξη κρίνεται εκ του αποτελέσματος”. Οι προθέσεις και τα μέσα, έστω κι αν φαίνεται πως εξαγιάζονται από την ιερότητα του σκοπού, ποσώς ενδιαφέρουν τη Ιστορία. Και τα αποτελέσματα της βίας σε όλες τις περπτώσεις ήταν εξ ίσου ίδια, αν όχι χειρότερα από τη …μαμή που τη ξεγέννησε.