Η ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ .

Νέα επιστολή Μαζιώτη: Τίποτα δεν θα με λυγίσει

Αναλυτικά η επιστολή του Ν. Μαζιώτη:

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ,

ΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΤΑ ΔΙΑΒΑΤΑ.

Στις 16 Ιουλίου συλλαμβάνομαι στο Μοναστηράκι μετά από καταδίωξη και ένοπλη συμπλοκή με τα σκυλιά του κράτους. Να επισημάνω ότι τυχαία απέφυγα τον θάνατο αφού ο αστυνομικός που με πυροβόλησε από πίσω και πλάγια είχε στόχο να με πλήξει στην πλάτη στο ύψος του θώρακα την στιγμή που πάλευα με άλλο αστυνομικό τον οποίο και πυροβόλησα στον μηρό. Η τυχαία παρεμβολή του δεξιού βραχίονα την ώρα της πάλης με τον αστυνομικό ενώπιων μου είχε ως αποτέλεσμα να διαπεράσει η σφαίρα και να σπάσει το οστό του δεξιού βραχιόνιου και να περάσει ξυστά από την πλάτη μου αντί να με πλήξει στον κορμό.

Ξεκαθαρίζω εδώ ότι ως μέλος της ένοπλης αναρχικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, ως αντάρτης που αγωνίζεται για την επανάσταση και την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, ως παράνομος κυκλοφορώντας ένοπλος, αφού ήμουν φυγόποινος καταδικασμένος σε 50 χρόνια κάθειρξη, καταζητούμενος και επικηρυγμένος με ένα εκατομμύριο ευρώ από τους υπηρέτες της Τρόικας και των δανειστών, γνώριζα ότι το ενδεχόμενο να τραυματιστώ ή να σκοτωθώ σε μια ένοπλη συμπλοκή με τα σκυλιά του κράτους ήταν πιθανό.

Σε έναν πόλεμο οι αντιμαχόμενοι θεωρούν δικαίωμα τους να πυροβολούν τον αντίπαλό τους, έτσι κι εγώ θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα μου να πυροβολήσω τους διώκτες μου, τους αστυνομικούς που είναι υπηρέτες των πλουσίων, προασπίζοντας έτσι την ελευθερία μου. Ο τραυματισμός μου, η σύλληψη μου και η μεταχείριση που έχω ως κρατούμενος από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την πολιτική της κοινωνικής γενοκτονίας και ευθανασίας που εφαρμόζουν εδώ και τέσσερα χρόνια, που είναι υπεύθυνοι για μαζικές δολοφονίες και θανάτους, λόγω αυτοκτονιών, λόγω ασθενειών, λόγω έλλειψης φαρμάκων, λόγω φτώχειας και υποσιτισμού, είναι απώλεια πολέμου. Είναι απώλεια του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, είναι απώλεια της πάλης των τάξεων. Και σε αυτόν τον πόλεμο εδώ και πολλά χρόνια έχω επιλέξει το στρατόπεδο των φτωχών, του λαού, το στρατόπεδο των καταπιεσμένων. Ενώ αυτοί που με καταδίωξαν, με τραυμάτισαν και με συνέλαβαν διάλεξαν να είναι μισθοφόροι στο στρατόπεδο αυτών που γδέρνουν τον λαό, δηλαδή των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, των μεγιστάνων του υπερεθνικού κεφαλαίου. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν κι οι υπόλοιποι μισθοφόροι της εγκληματικής οργάνωσης που λέγεται κράτος, όπως οι δικαστές που σύνταξαν το κατηγορητήριο εναντίον μου κι οι δεσμοφύλακες που έχουν την ευθύνη της κράτησης μου. Το τι μεταχείριση μου επιφύλαξαν μετά την σύλληψη μου ήταν κάτι αναμενόμενο.

Αφού χειρουργήθηκα με ολική αναισθησία παρουσία των αστυνομικών μέσα στο χειρουργείο, αφού νοσηλεύτηκα στον Ευαγγελισμό επί τρεις μέρες, όπου οι κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής βρισκόντουσαν από πάνω μου όλο το 24ωρο μέσα στο δωμάτιο νοσηλείας και μετά από μια βδομάδα στο νοσοκομείο κρατουμένων του Κορυδαλλού, όπου βρισκόμουν σε απομόνωση κλειδωμένος σε κελί και χωρίς την δυνατότητα προαυλισμού όπως έχουν δικαίωμα όλοι οι κρατούμενοι, το κράτος των προσκυνημένων, Σαμαρά, Αθανασίου και Κικίλια μου συμπεριφέρθηκε κτηνωδώς μεταφέροντας με μετά από πεντάωρη μεταγωγή όπου τρανταζόταν το σπασμένο οστό του τραυματισμένου χεριού μου στις φυλακές Διαβατών στην Θεσσαλονίκη, σε μια φυλακή που δεν έχει γιατρό, σε μια φυλακή που οι κρατούμενοι στερούνται στοιχειώδης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Εδώ θέλω να τονίσω την ευθύνη των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία αρχής γενομένης από τον Ευαγγελισμό το 2002 όπου έχουν δεχτεί όλους τους όρους της αντιτρομοκρατικής για τις συνθήκες νοσηλείας των αγωνιστών των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων που πέφτουν τραυματισμένοι στα χέρια του κράτους. Συνθήκες νοσηλείας οι οποίες στο όνομα της ασφάλειας παραβιάζουν τα δικαιώματα του κρατούμενου νοσηλευόμενου, το ιατρικό απόρρητο, τον ιατρικό δεοντολογικό κώδικα και επιβάλλουν την παρουσία αστυνομικών μέσα στα χειρουργεία, μέσα στα δωμάτια νοσηλείας, δίπλα στο κρεβάτι του νοσηλευόμενου τραυματία κρατούμενου, να είναι παρόντες στις επισκέψεις των γιατρών, να είναι ανοικτή η πόρτα της τουαλέτας όταν ο κρατούμενος κάνει τις ανάγκες του.

Ο έλεγχος του σώματος του κρατούμενου αγωνιστή είναι μέρος του πολέμου της εξουσίας ενάντια στους αγωνιστές της ελευθερίας.

Στις φυλακές ισχύει ένας άγραφος νόμος που είναι ανώτερος κι από τον σωφρονιστικό κώδικα. Η ασφάλεια πάνω από την ίδια την ζωή και την υγεία των κρατούμενων. Όπως ανάλογα ισχύει και στην κοινωνία εκτός των τειχών των φυλακών όπου το κέρδος και η απληστία του κεφαλαίου είναι πάνω από την ζωή την υγεία και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.

Η μεταγωγή μου στα Διαβατά, όπως το ίδιο το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει ομολογήσει έγινε για λόγους ασφάλειας, γιατί στις φυλακές Κορυδαλλού κρατούνται αρκετοί πολιτικοί κρατούμενοι κατηγορούμενοι για υποθέσεις αντάρτικου και για αυτό θα πρέπει να κρατούμαι μακριά από τους συντρόφους εντελώς απομονωμένος.

Από τις φυλακές Διαβατών, μεταφέρομαι μια φορά τον μήνα κάτω από δρακόντια μέτρα ασφαλείας στο νοσοκομείο Παπανικολάου για να κάνω ακτινογραφία και να εξεταστώ από γιατρό ορθοπεδικό. Τις ίδιες εξετάσεις θα μπορούσα να τις κάνω στο νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού, παρά τις μεγάλες ελλείψεις που έχει. Όμως όπως είπα προηγουμένως, η ασφάλεια είναι πάνω από την ζωή και την υγεία των κρατουμένων. Και αυτό στην περίπτωσή μου ως πολιτικού κρατούμενου, ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα που στάθηκε απέναντι στους δολοφόνους και τους ληστές του λαού , απέναντι στους φασίστες της κυβέρνησης, απέναντι στην υπερεθνική ελίτ που επιβάλλει τα μνημόνια και τα προγράμματα κοινωνικής γενοκτονίας αυτό εφαρμόζεται ακόμα πιο αυστηρά.

Στις φυλακές Διαβατών, σε αντίθεση με τον σωφρονιστικό κώδικά που οι ίδιοι υποτίθεται είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν, αφού « η Διεύθυνση εξασφαλίζει στους κρατούμενους ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη επίπεδου ανάλογου με αυτό του λοιπού πληθυσμού» δεν υπάρχουν γιατροί σε μόνιμη βάση για να εξασφαλίζουν την περίθαλψη των 600 περίπου κρατουμένων, και παρότι ο κώδικας λέει ότι « αν σε συγκεκριμένο κατάστημα δεν υπηρετεί μόνιμο υγειονομικό προσωπικό, οι ανάγκες καλύπτονται σε 24ωρη βάση με επισκέψεις εξωτερικών γιατρών και νοσοκόμων που καλούνται από τον διευθυντή του καταστήματος», ο διευθυντής Σταυρόπουλος κι ο εισαγγελέας επόπτης Μωισίδης δεν κάνουν το παραμικρό κι είναι υπεύθυνοι για τις ελλείψεις της ιατρικής φροντίδας στους κρατούμενους.

Στις φυλακές Διαβατών έρχεται ένας παθολόγος γιατρός 3 φορές την εβδομάδα και μόνο πρωί. Για τις υπόλοιπες ώρες και ημέρες δεν υπάρχει γιατρός παρά μόνο νοσηλευτής. Και για γιατρούς άλλων ειδικοτήτων πέραν του παθολόγου ούτε λόγος εκτός φυσικά του ψυχίατρου που είναι η πιο δημοφιλής ειδικότητα στις ελληνικές φυλακές. Στις φυλακές Διαβατών ακολουθούν μια τακτική σύμφωνα με την οποία χορηγούνται γενναιόδωρα ψυχοφάρμακα στους κρατούμενους από τον ψυχίατρο και μάλιστα δυο φορές την ημέρα, μια το πρωί και μια το βράδυ ώστε έτσι οι κρατούμενοι να είναι διαρκώς σε καταστολή για να υπάρχει ησυχία στη φυλακή. Φυσικά οι ίδιοι οι κρατούμενοι έχουν κι αυτοί ευθύνη για την κατάσταση αυτή.

Στα Διαβατά μέσα σε έναν μήνα πέθαναν δυο κρατούμενοι, ο πρώτος από αναπνευστική ανεπάρκεια και ο δεύτερος από καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Για τους θανάτους αυτούς είναι προσωπικά υπεύθυνος ο διευθυντής της φυλακής Σταυρόπουλος.

Στην πρώτη περίπτωση που ήταν βράδυ κι οι κρατούμενοι είναι κλεισμένοι στους θαλάμους και δεν υπάρχει ούτε γιατρός ούτε νοσηλευτής στην φυλακή, μέχρι να ανοίξουν τον θάλαμο και να έρθει το ΕΚΑΒ ο κρατούμενος πέθανε καθ ‘οδόν για το νοσοκομείο, πράγμα που ήταν ευτυχής σύμπτωση για τους ανθρωποφύλακες αφού ο κρατούμενος δεν πέθανε ενόσω ήταν στην φυλακή κι έτσι απέφυγαν το ενδεχόμενο διενέργειας ΕΔΕ.

Στην δεύτερη περίπτωση το σύστημα μεριμνά ώστε κάποιοι να παίρνουν το αποφυλακιστήριο μαζί με το φέρετρο. Άλλωστε οι κρατούμενοι ακόμα και σε περιόδους που το σύστημα δεν αντιμετωπίζει κρίση, ως άνθρωποι Β και Γ κατηγορίας θεωρούνται πλεονάζων και άχρηστο ανθρώπινο δυναμικό ανίκανο προς εκμετάλλευση, πόσο μάλλον σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή όπου χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι εκτός των τειχών των φυλακών θεωρούνται πλεονάζων πληθυσμός και πλεονάζων εργατικό δυναμικό, άχρηστο κι ανίκανο προς εκμετάλλευση που το σύστημα αδυνατεί να θρέψει οπότε η τελική λύση μέσω των μνημονίων της εκκαθάρισης του αποτελεί μια ρεαλιστική λύση για το σύστημα.

Από την στιγμή που με μετέφεραν στα Διαβατά, εδώ και τρεις μήνες έχω κάνει αίτηση μεταγωγής στον Κορυδαλλό για να έχω πληρέστερη κι αμεσότερη περίθαλψη. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών σκοπίμως κωλυσιεργούν να μου απαντήσουν με προφανή σκοπό να ροκανίσουν τον χρόνο έτσι ώστε όταν ετοιμαστεί η πτέρυγα των φυλακών τύπου Γ στον Δομοκό που προορίζεται πρωτίστως για τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων, να με μεταφέρουν εκεί. Άλλωστε πλήθος δημοσιευμάτων των καθεστωτικών ΜΜΕ μετά την σύλληψή μου με εμφανίζουν ως από τους πρώτους επιλαχόντες που θα μεταφερθούν στις φυλακές τύπου Γ. Και μετά την εκδήλωση που διοργάνωσαν σύντροφοι στο Πολυτεχνείο Αθήνας στις 17-10 με θέμα: «Ένοπλος Αγώνας, Επαναστατικό Κίνημα και Κοινωνική Επανάσταση», όπου επρόκειτο να μιλήσω τηλεφωνικά αλλά κατόπιν πολιτικής παρέμβασης του γνωστού φασίστα κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας Άδωνι Γεωργιάδη, έκλεισαν τα τηλέφωνα του ισογείου της φυλακής για να μην μιλήσω, διαρρέουν φήμες ότι η μεταγωγή μου στο Δομοκό θα επισπευσθεί.

Η νομοθέτηση για τις φυλακές τύπου Γ αποδεικνύει την διακριτή σε σχέση με όλους τους κρατούμενους μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων, μελών των επαναστατικών οργανώσεων από το καθεστώς, παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζονται ανοικτά ως πολιτικοί εχθροί. Οι φυλακές τύπου Γ, οι αλλαγές στον ποινικό κώδικα και στην ποινική δικονομία όσο αφορά την ένοπλη επαναστατική δράση, αποσκοπούν να σπάσουν τα μέλη των οργανώσεων αντάρτικου να τους αποδομήσουν ως πολιτικά πρόσωπα, ενώ οι αλλαγές στην ποινική δικονομία αποσκοπούν να αποδομήσουν τον χαρακτήρα των πολιτικών δικών, τον πολιτικό χαρακτήρα των δικών των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων.

Στις φυλακές τύπου Γ θα αποπειραθούν να περιορίσουν πολλά από όσα ισχύουν στις υπόλοιπες φυλακές. Περιορισμό της τηλεφωνικής επικοινωνίας, περιορισμό της αλληλογραφίας και των πραγμάτων που μπορούν οι κρατούμενοι να λαβαίνουν όπως πολιτικό υλικό, βιβλία, περιορισμό στα επισκεπτήρια, στην ενημέρωση και όλα αυτά με σκοπό την πλήρη απομόνωση των κρατουμένων και πάντα φυσικά με την επίκληση της ασφάλειας.

Ας μην έχουν αυταπάτες. Να είναι σίγουροι ότι τίποτα δεν θα με λυγίσει. Μέσα στην φυλακή εξακολουθώ να είμαι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, διατηρώ ζωντανή την πολιτική μου υπόσταση ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, συνεχίζω να εκφέρω τον λόγο της οργάνωσης που καλεί τον λαό σε ένοπλο αγώνα για την κοινωνική επανάσταση.

 Η συμπλοκή που περιγράφει ο κρατούμενος Νίκος Μαζιώτης στο Μοναστηράκι μεταξύ του ίδιου και των αστυνομικών ήταν επόμενο να καταλήξει,όπως κατάληξε. Δόθηκε μάχη, όπως φαίνεται. Καλά που αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

Ο Μαζιώτης δείχνει αποφασισμένος για όλα,δε θα καθόταν να τον συλλάβουν ,χωρίς  ένοπλη απάντηση. Από τα κειμενά του βγαίνει πως είναι “σκληρό καρύδι” και δεν πρόκειται να λυγίσει εύκολα.΄Οσο κι αν διαφωνούμε με τις επιλογές του, είμαστε υποχρεωμένοι να τον σεβαστούμε στον  αγώνα που δίνει για εκείνα που πιστεύει.

Με αφορμή τη νέα επιστολή του, να επαναλάβουμε αυτό που αναλύσαμε σε παλιότερο κείμενό μας. Η καταδίωξη  των μελών που επιλέγουν την ΄Ενοπλη Πάλη και η γενικότερη συμπεριφορά-στάση  των οργάνων του κράτους απέναντί τους, δείχνει μέγιστη προκατάληψη, βαθύ μίσος του “κράτους” και ιδεολογική αντιπαράθεση, η οποία όμως παρεξέκλινε εδώ και πολλά χρόνια και διεξάγεται πλέον   στην εκδοχή της… μανιάτικης  βεντέτας.

Θα αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, αυτή τη στάση των εμπλεκομένων  στην υπόθεση της καταστολής της δράσης των λεγόμενων Ανταρτών Πόλεων και τον υπέρμετρο ζήλο που επιδεικνύουν για τη σύλληψή τους, αν  δεν είχαμε καταγράψει τις παρακάτω προκλητικές διαπιστώσεις:

1. Στο σώμα της  Ελληνικής Αστυνομίας αυτή την ώρα υπηρετεί  ένα ποσοστό “καρα-βαμμένων” Ναζί που αγγίζει το 40% της δύναμής της.

2. Από το 1978 κι εντεύθεν οι ελληνικές διωκτικές, δικαστικές και πολιτικές αρχές επέδειξαν  μια πρωτάκουστη και σκανδαλώδη επιείκεια απέναντι στο Μιχαλολιάκο, αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α. Ο Ναζί τρομοκράτης τουλάχιστον από το 1976 μεχρι και το 1978 έβαζε “τυφλές” βόμβες σε κινηματογράφους και πλατείες ,αλλά  όταν συνελήφθη καταδικάστηκε μόνο σε 1 χρόνο φυλακή!

3.Μέχρι και πριν 3-4 χρόνια όχι μόνο ουδείς ενόχλησε τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α, όχι μόνο δεν τους είχαν ταυτοποιήσει, αλλά  τα όργανα της αντιτρομοκρατικής και η ηγεσια της θα θεωρούσαν… ανοσιούργημα να παρακολουθούν ή έστω και να “φακελώνουν”  Ακροδεξιούς και Ναζιστές.

4.Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία  χρόνια για την εξάθρωση των  νέων “τρομοκρατών”,τους οποίους μπορούσε κανείς να  τους μετρήσει στα “δάχτυλα των δυο χεριών”  Την ίδια στιγμή το κράτος αδιαφορούσε παντελώς (στην επιεικέστερη εκδοχή ) για τη δράση των “ταγμάτων” των Ναζί με πολυάριθμα μέλη (στρατιωτική εκπαίδευση, προπαγανδισμός, σύσταση και στελέχωση εγκληματικής οργάνωσης κ. α) .Το άλλοθι όσων ήταν υπέθυνοι να τους κυνηγήσουν και να αποκαλύψουν την παράνομη δράση τους και δεν το έκαναν, ήταν οι αφελείς,όσο και κατευθυνόμενες αστειότητες πως Ναζιστές τους έκανε η οικονομικη κρίση και η αγανάκτησή τους για τους κλέφτες πολικούς. Ψέματα. Τέτοιοι ήταν πάντα και προσχηματικός   ο πρόσφατος  ξαφνικός τους έρωτας με το λαό, τους αδύνατους, τους καταφρονεμένους, τους μη προνομιούχους ΄Ελληνες.

5.Η πολιτεία έστρωσε στους Ναζί τη λεωφόρο με την αδιαφορία και την κάλυψή της για να πορευτούν  στη Βουλή των Ελλήνων, αφού  πρώτα τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης έκαναν μια  στάση στον ΄Αρειο Πάγο, για να τους εξαγνίσει -νομιμοποιήσει η ίδια η εξουσία στα καθήκοντα της οποίας ήταν να τους συντρίψει!

6. Τα τελευταία 3-4 χρόνια  τα τάγματα Μιχαλολιάκου ξεκοίλιαζαν, κακοποιούσαν, βασάνιζαν, κυνηγούσαν αμείλικτα φτωχούς μετανάστες (60 δολοφονίες και 3.500 βαριές κακοποιήσεις ψάχνουν την ταυτοποίηση των δραστών που είναι ΟΛΟΙ τους Ναζί ) .  Οι “τρομοκρατικές” οργανώσεις της λεγόμενης “άκρας αριστεράς”, όλες μαζί από την  πτώση της Χούντας μέχρι και τις ημέρες μας, δε χρεώθηκαν τόσους πολλούς νεκρούς.

7. Κάθε οπαδός της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α είναι εν δυνάμει  δολοφόνος ,αν λάβει κανείς υπόψη του πως ο ναζισμός δεν είναι ιδεολογία,αλλά απελευθέρωση των χειρότερων, ζωωδών ενστίκτων  και ειδικά εκείνων της βίας και της επιβολής. Επιπλέον, οι ίδιοι οι  οπαδοί, δοθέντος πως έχουν το άλλοθι των ψηφοφόρων νόμιμου κόμματος, προμηθεύονται εύκολα κυνηγετικά όπλα, που τα τροποποιούν και τα καθιστούν “πολεμικά”, ενώ παράλληλα προμηθεύονται από την παράνομη αγορά κάθε είδους όπλο και πυρομαχικά. ΄Ομως, ΟΥΔΕΠΟΤΕ Η ΝΑΖΙΣΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΚΑΝΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΕ ΚΑΒΑΤΖΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥΣ ΟΙ  ΝΑΖΙ.

8.Συνεχίζει η κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη  σύσσωμης της Βουλής των Ελλήνων, να μισθοδοτεί με παχυλούς μισθούς τους Ναζιστές “βουλευτές”, με το διάτρητο επιχείρημα πως εκλέχτηκαν από ΄Ελληνες ψηφοφόρους .Αλλά,δεν είναι περισσόεροι από 400.000 αυτοί οι ψηφοφόροι στα 9.800.000 εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους. Ενώ, έστω και αν δεν είναι αποδεδειγμένο, είναι όμως σφόδρα πιθανολογούμενο ,αν (στην υποθετική περίπτωση) κατέβαιναν νόμιμα οι…τρομοκράτες που είναι στις φυλακές  σε εκλογές, θα “έτριβαν τα μάτια” τους εκεί στα κόμματα του… δημοκρατικού τόξου.

9. Ακόμα και στις φυλακές υπάρχει σκανδαλώδης διάκριση στη μεταχείριση των καρτουμένων Ναζί και των “Ανταρτών πόλεων” .Οι πρώτοι βρίσκονται έγκλειστοι στον Κορυδαλλό με εύκολα επισκεπτήρια ,άνετα κελιά,  ποικίλες άλλες παροχές – εξυπηρετήσεις  και το σπουδαιότερο (διάβαζε χειρότερο) απολαύουν του… σεβασμού πολλών παραγόντων της φυλακής (δεν το λέμε στον αέρα, αλλά μετά λόγου γνώσης).

΄Οταν, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά που καταγράψαμε και αναλύσαμε συνοπτικά, τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά   στο… “βασίλειο της Δανιμαρκίας”. Η δημοκρατίας μας  δείχνει να είναι “ανάπηρη”. Και μια τέτοια δημοκρατία είναι κίνδυνος πρώτα για τους ίδιους τους πολίτες της.

Πολλοί θα σπεύσουν  να υποστηρίξουν  πως μ΄αυτά που λέμε  εκφράζουμε συμπάθεια και συμπαράσταση στα μέλη της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης. Ας λένε ό,τι θέλουν. Ο Ιστορικός οφείλει να μη “μασσάει τα λόγια” του. Η αλήθεια είναι το μόνιμο και αποκλειστικό  μέλημά του. Κι αυτή τη φορά η αλήθεια είναι στη μεριά των “τρομοκρατών”. Αν την αποσιωπά, ως ιστορικός, είναι “στρατευμένος” και τότε δεν υπηρετεί την ιστορία, αλλά τους  πάτρωνές του σε όποιο όνομα κι αν ακούνε.