26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1989 ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ . 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ, Ο ΙΔΙΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. ΤΥΧΑΙΟ;

Σαν σήμερα, πριν 31 χρόνια, η δολοφονία Μπακογιάννη

“Τριάντα ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από την «17Ν».

Ηταν 26 Σεπτεμβρίου 1989. Ο  Παύλος Μπακογιάννης δολοφονείται από τρία μέλη της «17 Νοέμβρη», υπό την καθοδήγηση του Κουφοντίνα, στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του.

Η είδηση της δολοφονίας του προκάλεσε σοκ στον πολιτικό κόσμο και στην ελληνική κοινωνία και θεωρείται το σημείο καμπής για την δράση των τρομοκρατών στην Ελλάδα. Η ανοχή που επιδείκνυε μέχρι τότε, μια μερίδα της κοινής γνώμης στην δράση της τρομοκρατίας, πήρε τέλος”.

***

Ο ιστορικός έχει τα δικά του εργαλεία προσέγγισης της αλήθειας, που σε καμιά περίπτωση ούτε χρειάζεται ούτε χρησιμοποιεί ο δικαστής στην έκδοση των αποφάσεών  του. ΄Αλλωστε , το δικαστήριο της Ιστορίας, δεν έχει καμιά σχέση με τα “κρατικό” και δικάζει  ερήμην του, μια και αυτό  υπακούει σε νόμους κα διατάγματα εξουσιών.

Συνήθως ο ρόλος των δικαστών δεν είναι να αποδώσουν  δικαιοσύνη, αλλά να εφαρμόσουν το Νόμο! Παράδειγμα πρόσφατο, η ναζιστική οργάνωση της Χ.Α και ο φονιάς του Παύλου Φύσσα  που  τόσα χρόνια  κυκλοφορούν ελεύθεροι, επειδή ο νόμος προβλέπει συγκεκριμένο  χρόνο προφυλάκισης.   Αφασία!

Στο θέμα της δολοφονίας του Παύλου  Μπακογιάννη έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Σήμερα, πιστεύουμε ακράδαντα πλέον, με τον έλεγχο των πηγών και του σχετικού  υλικού δεκαετιών πως αυτή η δολοφονία, που ανέλαβε η Β’ 17 Νοέμβρη, το  “συμβόλαιο θανάτου”  που εκτέλεσε ο Κουφοντίνας και η παρέα του, δεν ήταν “πολιτική εκτέλεση”,  σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιούν αυτές οι οργανώσεις, αλλά  καθαρά  οικονομική  συναλλαγή.

Το ζητούμενο ακόμα  είναι, αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ή η κόρη του Ντόρα, σύζυγος του δολοφονηθέντος βουλευτή, ήταν οι ίδιοι που “συνήψαν το συμβόλαιο” ή ήταν  άτομα του  περιβάλλοντος του κόμματος της της Νέας Δημοκρατίας. Ποιοι  οργάνωσαν και υπέγραψαν με τους “Κουφοντίνες” αυτό το συμβόλαιο;  Κι ακόμα, ποια ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Β΄17Ν οργάνωσαν την προσέγγιση  “εντολέων και εκτελεστών”(*) ;

Εδώ δε θα μπορούσε η ακηδεμόνευτη  Ιστορία να αποφανθεί, αν δε μιλήσουν οι πρωταγωνιστές  του εγκλήματος.  ΄Ολα τα ονόματα “παίζουν” στη συμμετοχή της σύναψης και της εξόφλησης του “συμβολαίου θανάτου” του Παύλου Μπακογιάννη.  Μπορεί  να γνώριζαν  επακριβώς κάποια μέλη (ή έστω ένα) της οικογένειας τί επρόκειτο  να συμβεί.  Μπορεί, όμως , η  όλη   επιχείρηση να στήθηκε από το ευρύτερο,  κομματικό  περιβάλλον της οικογένειας.  Πάντως,  το ιστορικά σίγουρο είναι πως τα μέλη της Β΄17 Νοέμβρη χρησιμοποίησαν το “45αρι και τη γραφομηχανή” της Οργάνωσης για να χρεωθεί εκείνη την εκτέλεση, ως “πολιτική πράξη”  και να μη φανεί  ως δολοφονία ,οικονομικής, μάλιστα, συναλλαγής.

Οδηγούμαστε σε αυτό το συμπέρασμα από συγκεκριμένους  “παραγωγικούς και επαγωγικούς” συλλογισμούς μετά τη συλλογική ή εξέταση των πηγών, των μαρτυριών, του υλικού  τελικά που αφορούν τη λειτουργία εν συνόλω της Επαναστατικής  Οργάνωσης της 17Ν, αλλά και στη συγκεκριμένη εμπλοκή μελών της στη δολοφονία Π.  Μπακογιάννη.  Τα ιστορικά συμπεράσματα από τον έλεγχο αυτό ,και μάλιστα 31 χρόνια  μετά το έγκλημα είναι τα ακόλουθα:

1.  “Ε.Ο 17Ν” έχει δυο φάσεις λειτουργίας- δραστηριότητας. Α’   και Β’  . Η Α΄ θεωρείται και η πλέον “αυθεντική”  πολιτικά, διότι λειτούργησε, όπως η Αντίσταση στα χρόνια  της δικτατορίας  των συνταγματαρχών. ΄Αλλωστε, κάποια μέλη της πρέπει να ανήκαν σε τέτοιου είδους αντιστασιακές οργανώσεις  στη διάρκεια  της 7ετίας.
2. Τα παλιά μέλη, οι “γέροι” της Οργάνωσης κατά την …ορολογία των  “Ξηρών”, στρατολόγησαν τα νέα  μέλη, που οι “γέροι” τότε  αποκαλούσαν “πιτσιρικάδες”.
3. .Ο Κουφοντίνας και οι Ξηροί, φιλόδοξοι και  αψίκοροι, προχώρησαν σε “επανάσταση” μέσα στην “επαναστατική οργάνωση”. Κατηγόρησαν μέλη των “γερόντων” για απραξία ή δισταγμό στη  διεύρυνση στόχων, αλλά και μεθόδων δράσης, όπως για παράδειγμα οι περίφημες “απαλλοτριώσεις” και τα “συμβόλαια  θανάτου”. Οι ιδρυτές και τα παλιά  μέλη της Οργάνωσης δεν ήθελαν εμπλοκή σε  τέτοιους είδους ποινικές δραστηριότητες. Αλλά παράλληλα προέκυψαν και ζητήματα διαφωνίας σε καθαρά πολιτικά ζητήματα κα “βάσεις” λειτουργίας της Οργάνωσης.
4.   Τα νέα μέλη της Οργάνωσης έκτοτε, μετά τις διαφωνίες,  αυτονομήθηκαν και  μαζί με 2/3  (μάλλον) παλιά μέλη  “οικειοποιήθηκαν” τα “πιστοποιητικά”  της Οργάνωσης  (σφραγίδα, 45αρι , γραφομηχανή), αλλά και το υλικό στις διάφορες γιάφκες . Κάποια από τα παλιά μέλη των διαφωνούντων ή αποχώρησαν εντελώς και αδρανοποιήθηκαν ή παρέμενα ως περιφερειακά μέλη για…θελήματα.
5. Δολοφονίες πολιτικών  δεν έκανε η 17Ν, Α’ και Β’.  Οι λόγοι γνωστοί. Το παράδειγμα του Μόρο κυρίως, στην Ιταλία, εξηγεί αυτή την επιλογή.  Οι δολοφονίες  των Αμερικανών, ήταν  περισσότερο “συμβολικά” τιμωρητικές,  λόγω το  κλίματος του γνωστού αντιαμερικανισμού που επικρατούσε στην Ελλάδα τότε. Δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως πολιτικές.΄Οπως για παράδειγμα κι εκείνες των συνεργατών-βασανιστών  της “7ετιας”.
6. Τα μόνα πολιτικά πρόσωπα που αποπειράθηκε να δολοφονήσει η Β΄17 Ν ήταν  ο Πέτσος,  ο   Παλαιοκρασσάς  και ο  Παπαδημητρίου. Και τους 3 δεν “κατάφερε” να τους εκτελέσει!  Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ!
7. Να σημειώσουμε μια “λεπτομέρεια” σημαντική.  Σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1975 μέχρι  το 2002 και τις δεκάδες  επιχειρήσεις της Οργάνωσης, οι απόπειρες  κατά των πολιτικών έγιναν  σε 3 χρόνια μέσα. Του μεν Πέτσου  8 Μάη 1989,  των δε Παλαιοκρασσά – Παπαδημητρίου  14 Ιουλίου 1992  και 21 Δεκεμβρίου 1992 αντίστοιχα .  Η  δολοφονία Μπακογιάννη έγινε στις 26 Σεπτέμβρη 1989.
8. Είναι καθαρή  πλέον η εικόνα. Τα μέλη της Οργάνωσης  που λειτούργησαν ως μαφιόζοι στο συμβόλαιο θανάτου του Μπακογιάννη και του οποίου…πέτυχαν τη δολοφονία, όχι, όμως, και  των τριων άλλων (που δεν τις ήθελαν ασφαλώς) ,επιζητούσαν  πάση θυσία κάλυψη, “ξεκάρφωμα”.  27 χρόνια δράσης της Οργάνωσης δεν έγιναν απόπειρες ή  δολοφονίες πολιτικών.  Μέσα σε  3  χρόνια,  έγινα 4 ενέργειες κατά πολιτικών και απέτυχαν όλες πλην… μιας.  Αυτής του Μπακογιάννη!
9. Κι άλλη επίσης σημαντική “λεπτομέρεια”. Ο Πέτσος κατηγορήθηκε πως είχε εμπλοκή στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Τον Μπακογιάννη ο Κουφοντίνας τον κατηγόρησε για συνεργασία με τον  Κοσκωτά.  Και 4 μήνες μετά τη “αποτυχημένη” απόπειρα κατά Πέτσου, έχουμε την… πετυχημένη δολοφονία Μπακογιάννη για το σκάνδαλο Κοσκωτά.   Αυτό σημαίνει πως το “συμβόλαιο θανάτου” Μπακογιάννη είχε “συναφθεί” ,πριν το Μάη του 1989 , 4/5 μήνες πριν, και ο Πέτσος απλά υπήρξε επιλογή για “ξεκάρφωμα”.  Τον ίδιο  τον Κοσκωτά και τους δεκάδες άλλους συνεργάτες του, πολιτικούς και μη,  ΔΕ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΤΕ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΦΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΞΗΡΩΝ.  Πόσο περίεργο!  Τους Παλαικοκρασσά και Παπαδημτρίου, πάλι για “ξεκάρφωμα”, αποπειράθηκαν οι ίδιοι εκτελεστές  να τους δολοφονήσουν, αλλά απέτυχαν(!)  εκ νέου,  δυο περίπου χρόνια μετά τη δολοφονία Μπακογιιάννη, όταν κυβερνούσε  ο Κων. Μητσοτάκης  και είχε “βουίξει ο τόπος” ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ  ο  γαμπρός του.
10. Ο Κωσταντίνος  Μητσοτάκης   υπήρξε ο πλέον μισητός πολιτικός στην Ελλάδα. ΄Ηταν ο μοιραίος πολιτικός,  που οδήγησε τη χώρα στη δικτατορία  στις  21 Απρίλη  του 1967. Με  τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο  ,το Γρηγ. Σπαντιδάκη και άλλους περίπου  5  στρατηγούς, ο  “Αποστάτης” ετοίμαζε  δικτατορία. Κατά πάσα πιθανότητα, όμως,  ή ο ίδιος ο  στρατηγός  Σπαντιδάκης  ή ο  αντι-Φρειδερικός και Αμερικανόφιλος στρατηγός Οδυσσέας Αγγελής (μπορεί  και ο δύο μαζί, σε συνεννόηση), συνεργάστηκαν με τον Παπαδόπουλο και συμφώνησαν να προηγηθούν στην  ημερομηνία έκρηξης  του πραξικοπήματος. Και οι δυο, μοναδικοί στρατηγοί,  ανταμείφθηκαν μετά από τους συνταγματάρχες.
11.  Η Ελλάδα όλη, τα γνώριζε αυτά. Ο Κων. Καραμανλής είχε τούτον, κυρίως,  το λόγο που δεν ήθελε να βλέπει… ούτε ζωγραφιστό τον Αποστάτη- βασιλοχουντικό Κ. Μητσοτάκη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου από την άλλη, δεν έπαυε χρόνια να θυμίζει τι είδους “κάθαρμα” ήταν ο αντίπαλός του, όπως τον αποκαλούσε ο λαός μετά την Αποστασία (“Μητσοτάκη κάθαρμα”).
12. Ελπίδα να γίνει πρωθυπουργός με αντίπαλο  το “θωρηκτό”, έναν Ανδρέα Παπανδρέου , δεν είχε ποτέ ο πατέρας το σημερνού πρωθυπουργού της χώρας.   Δυο πραγματικά σοβαρά και ιστορικά γεγονότα  ανέτρεψαν αυτή την πραγματικότητα:  α. Το Ειδικό δικαστήριο για το  σκάνδαλο Κοσκωτά, που παραπέμφθηκε  ο  Ανδρέας  Παπανδρέου από το Κ. Μητσοτάκη  και β. Η δολοφονία του   συζύγου της Ντόρας Μητσοτάκη-Μπακογιάννη. Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής: Ο Παύλος Μπακογιάννης  υπήρξε  αντιστασιακός στη Χούντα . Αλλά και ένας έντιμος και “χαμηλών τόνων” πολιτικός, οπαδός της “εθνικής συμφιλίωσης”. Αν ο Κουφοντίνας είχε προγραμματίσει να εκτελέσει τους πολιτικούς εκείνη την εποχή, τον Μπακογιάννη όφειλε να τον  βάλει  τελευταίο στη λίστα. Τον εκτέλεσε  πρώτο!
13. Να επισημάνουμε και να τελειώσουμε εδώ, γιατί δε χρειάζονται περισσότερα.  Και μόνο η ακόλουθη  παρατήρηση τινάζει στον αέρα την αθωότητα της  οικογένειας Μητσοτάκη ή του περιβάλλοντός της  για τη δολοφονία  του άτυχου  γαμπρού της “φαμίλιας”: ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥΤΑ ΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΠΙΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΙΑΦΟΡΑ! 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1989  ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΗ 1989 ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΤΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ  ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!  Τίποτα περισσότερο. Τα συμπεράσματα της Ιστορίας. Και δικά σας.