Οι κοινωνίες στις οποίες οι μελλοντικές γενιές θα ζήσουν, δε θα θυμίζουν παρά ελάχιστα , τις σημερινές. Ανάμεσα στα άλλα , κυρίαρχα χαρακτηριστικά, ανύπαρκτα στις δικές μας και τώρα και παλιότερα, θα είναι τούτα.
1.Τα μέλη των κοινοτήτων εκείνων δε θα έχουν εκχωρήσει κανενός είδους “κοινωνικό συμβόλαιο” σε συνανθρώπους τους ,για να ασκούν οποιασδήποτε μορφής εξουσία σε βάρος των ελευθεριών και των δικαιωμάτων τους. Η συμμόρφωση σε φυσικούς και δίκαιους νόμους, θα είναι αυτονόητη και αυθύπαρκτη. Ανακλαστική (σαν το πάτημα του φρένου χωρίς προηγούμενη λογική παρέμβαση) , ως γονική καλλιέργεια και ντιενεϊκή συνέπεια. (Κοινωνία αντιεξουσιαστική).
2. Η κλασική σχολή της Πολιτικής Οικονομίας δέχεται την ύπαρξη τάξεων στις κοινωνίες όλων των εποχών, οι οποίες καθορίζονται από το εισόδημα σε οποιαδήποτε μορφής οικονομίας. Στον καπιταλισμό του ΄Ανταμ Σμιθ, τρεις είναι οι κυρίαρχες τάξεις . Εκείνη των ιδιοκτητών με τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, η άλλη με τους εργάτες σε μισθωτή, εξαρτημένη εργασία και τρίτη στην οποία ανήκουν οι αγρότες ,όσοι αποκομίζουν εισόδημα από τη γη και τις παράλληλες δραστηριότητες. Πέρα απ΄αυτές γενικές και υπαρκτές ακόμα τάξεις, υπάρχουν και ένα σωρό άλλοι όροι, που αναφέρονται σε άλλες τάξεις με διαφορετικά ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως αριστοκρατία, μπουρζουαζία, νομενκλατούρα, αστική , άρχουσα, μεσαία, τρίτη τάξη κ.ο. κ. Είναι πλέον αυτονόητο πως με την κατάργηση της οικονομίας της αγορά και την τελευτή της εξουσίας του καπιταλισμού , οι υφιστάμενες παλιότερα και σήμερα τάξεις, απόρροια περισσότερο της εξουσιαστικής και την καπιταλιστικής μορφής των κοινωνιών, σε αυτές τις κοινωνίες δε θα υφίστανται σε καμιά μορφή (Κοινωνία αταξική).
3. Ο καπιταλισμός έχει κύριο χαρακτηριστικό -συστατικό της λειτουργίας του την οικονομία της Αγοράς. Το χρήμα. Η υπεραξία, δηλαδή, η εκμετάλλευση της εργασίας και η συσσώρευση παράνομου πλούτου, που καθίσταται νόμιμη με τη συνδρομή της νομοθετικής εξουσίας, είναι η καρδιά αυτού του συστήματος. Η εξάλειψη αυτής της μορφής της οικονομίας και η επιστροφή στην αρχική, την ιστορική οικονομία (οικιακή-πρωτογενής), που έχει κύριο γνώρισμά της την αρχή “ό,τι παράγω καταναλώνω”, θα είναι η επικρατούσα σε εκείνες τις κοινωνίες μορφή της οικονομίας τους (Κοινωνία αντικαπιταλιστική).
4. Συνάρτηση και αποτέλεσμα της αφύσικης κατάληξης της οικονομίας σε εκείνη της Αγοράς, είναι και η ασθένεια τους καταναλωτισμού, που πλήττει μια μεγάλη μερίδα των μελών των σημερνών κοινωνιών παγκοσμίως. .Συγκέντρωση άχρηστων και επικίνδυνων πολλές φορές προϊόντων ,που δεν εξυπηρετούν βασικές ανάγκες, αλλά αυτό μόνο το πάθος, που ονομάστηκε καταναλωτισμός. Μελέτες έχουν αποδείξει πως ο σημερινός “Δυτικός” άνθρωπος ξοδεύει το 60 % των εσόδων του για καθαρά καταναλωτικές (άχρηστες), τεχνητές, εν ολίγοις, ανάγκες. Και όχι μόνο θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτά τα προϊόντα, αλλά θα ήταν η ζωή του καλύτερη. Πιο ελεύθερη, υγιέστερη και επομένως πλέον φυσική (Κοινωνία αντικαταναλωτική).
5. Ο Μαρξ έλεγε πως οι θρησκείες είναι το “όπιο” το λαού. Αποχαύνωση, λοβοτομή των νοητικών και βουλητικών λειτουργιών του ανθρώπου. Η επινόησή τους έχει να κάνει κυρίως με το φόβο, την ανασφάλεια ,την ανάγκη ενός “πατερούλη”, που θα βοηθάει και θα συντρέχει στις ατομικές ανάγκες του οπαδού-πιστού. Το ιερατείο που ίδρυσε και συντήρησε τις θρησκείες, σκόπιμα δίδασκε ανά τους αιώνες πως η μη αποδοχή της θρησκείας είναι και μη αποδοχή του θεού. Μόνο που αυτός ο θεός ΟΛΩΝ των θρησκειών είναι τόσο μικρός, όσο αυτοί που τον επινόησαν. Ο Ζευς, ο Γιαχβέ, ο Αλλάχ δεν είναι παρά ανθρωπόμορφοι θεοί που οι διαφορές τους με τους ανθρώπους έχουν να κάνουν κυρίως με την παντοδυναμία τους. Ακριβώς, επειδή ο θεός πρέπει να είναι δυνατός να κάνει εκείνα που δεν μπορεί ο πιστός. Η ύπαρξη ή όχι ενός ασύλληπτου και ακατανόμαστου ΄Οντος και η αποδοχή του η μη, δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία. Είναι φιλοσοφική αναζήτηση, θεωρία, άποψη. Οι κοινωνίες του μέλλοντος θα απαλλαγούν από αυτό το επικίνδυνο σφιχταγκάλιασμα του ιερατείου και των θρησκειών που προκάλεσαν στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπου ποτάμια αίμα, μίσος ,δυστυχία, αλλά και παρεμπόδιση της προόδου και του πολιτισμού. Να σημειώσουμε πως ,έστω κι αν εξαφανιστούν όλα τα βαρίδια των σημερινών κοινωνιών και παραμείνει μόνο εκείνο της θρησκείας, δε θα υπάρξει καμιά ριζική αλλαγή στις μελλοντικές κοινότητες. (Κοινωνία άθρησκη).
6. Ανέκαθεν τα φύλα ήταν δυο. Ανατομικά. Οι σεξουαλικές του καθενός ιδιαιτερότητες και επιδόσεις , δεν καθορίζουν το φύλο του. Αρσενικό και θηλυκό. Γυναίκα και ΄Αντρας. Και ό τι είναι φυσικό πρέπει να παραμένει και σε εκείνες τις μελλοντικές κοινωνίες που περιγράφουμε πώς θα είναι. Πάντα θα υπάρχουν ανατομικά χαρακτηριστικά που θα διαφοροποιούν τους ανθρώπους ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΩΣ , όπως άντρας- γυναίκα, μαύρος-άσπρος, μελαχρινός-ξανθός, ψηλός- κοντός, παχύς- αδύνατος. Οι ανατομικές διαφορές, όμως, δεν καθορίζουν ούτε επηρεάζουν την ανθρώπινη ιδιότητα των φύλων. Επειδή ο πίθηκος έχει την ανατομία του άντρα και φυσικά ίδια γεννητικά όργανα, δεν τον κάνει για τούτο άνθρωπο. Ούτε ασφαλώς την πιθηκίνα. Κυρίαρχη, βασική, φυσική, απαράγραπτη αρχή είναι η ανθρώπινη υπόσταση και αναγνώριση και των δυο φύλων.
Δυστυχώς στην ιστορική πορεία δεν διατηρήθηκε και δεν έγινε σεβαστή η φυσική αυτή αρχή. Τα μέλη των κοινωνιών αναγνωρίζονταν με βάση τα φυλετικά τους χαρακτηριστικά σε βάρος των ανθρωπίνων. Θύματα αυτής της ιστορικής διαπίστωσης , υπήρξαν και ο άντρας και η γυναίκα. Ο πρώτος, ως “στρατιώτης” και “εργάτης”, η δεύτερη , ως “αδύνατο φύλο” και σεξουαλικό αντικείμενο. Κανείς δεν μπορεί να αποτιμήσει ποιο από τα δυο φύλα κουβαλούσε την περισσότερη δυστυχία, καταπίεση, βία και καταναγκασμό Αν ήταν προνόμιο έναντι της γυναίκας, ας πούμε, να σκοτώνεσαι στα πεδία των μαχών πολεμώντας σώμα με σώμα, της άγριες εποχές της βαρβαρότητας και της σκληρής χειρωνακτικής βιοπάλης. ΄Ηταν οι ίδιοι οι εξουσιαστές που και επινόησαν και επέβαλαν και διεύρυναν το χάσμα ,ανάμεσα στα δυο φύλα του ανθρώπου για τα δικά τους συμφέροντα. Το μεν αρσενικό να πολεμάει “γενναία” και να εργάζεται σκληρά , ως δυνατό από τη Φύση , το δε θηλυκό να γεννοβολά και να μεγαλώνει αγόρια- “κιμά” για τα πεδία των μαχών, αλλά και να ξεκουράζει αυτόν ακριβώς τον πολεμιστή θύμα και θύτη.
Στις μελλοντικές κοινωνίες δε θα εκλείψουν τα ανατομικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων .Επειδή με αυτά αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοενισχύονται. Αλλά, θα εκλείψουν, πάντως, οι ρόλοι τους, που σήμερα (και παλιότερα) είναι προκαθορισμένοι για κάθε φύλο. ΄Ενας τέτοιος ρόλος είναι και ο σεξιστικός και φαλλοκρατικός . Ο άντρας γ@μάει, “ξεσκίζει”, κυριαρχεί ως σερνικό και αφέντης στη “συνεύρεση” και η γυναίκα ,ως θηλυκό έχει ,ακριβώς τον αντίθετο ρόλο. Και αποδέχονται αμφότερα τα φύλα ως…φυσικούς τέτοιους ρόλους! Τέτοια αφύσικη και υποτιμητική συμπεριφορά στο σεξ στα μέλη των μελλοντικών κοινωνιών, δε θα υφίσταται. Οι όποιο άλλοι ρόλοι θα είναι φυσικοί. Μοναδική και κυρίαρχη ιδιότητα αυτή του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ