ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ.

 

(Η ΕΡΕΥΝΑ ΑΥΤΗ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ)

 

Όταν ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός στα Εξάρχεια

Ξανά στο εδώλιο Κορκονέας - Σαραλιώτης για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου

                                                   1ο

           Γράφαμε εδώ την 1η Δεκέμβρη 2014:

“Είμαστε από μέρα σε μέρα έτοιμοι για μια συγκλονιστική αποκάλυψη που πιστεύουμε πως θα φέρει τα «πάνω κάτω» στην υπόθεση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου (και όχι μόνο). Βρισκόμαστε στο στάδιο της διαδικασίας διασταύρωσης κάποιων τελευταίων στοιχείων, για να ολοκληρώσουμε τη σχετική έρευνα, που έχουμε ξεκινήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είχαμε, βέβαια, προγραμματίσει να τη δημοσιεύσουμε αργότερα και συγκεκριμένα στη φετινή επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη (συμπληρώνονται 6 χρόνια από τη μοιραία εκείνη νύχτα στις 6/12/2008).
΄Ομως,με αφορμή την επική απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος ήταν ο «κολλητός» φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και δίπλα του τη νύχτα εκείνη , που τον εκτέλεσαν οι Ναζί Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης, σκεφτήκαμε να ανεβάσουμε την έρευνά μας την ημέρα που θα τελειώσει το μαρτύριο του γενναίου απεργού πείνας. Κι αυτό, ως δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης σε ένα «παιδί», που μας δίδαξε ήθος και αξιοπρέπεια με την ηρωική στάση που κράτησε από τη στιγμή της δολφονίας του αγαπημένου του φίλου μέχρι και σήμερα,που δίνει τον «έσχατο αγώνα».
Είναι πράγματι συγκλονιστικά τα στοιχεία που θα δημοσιεύσουμε γιατί ανατρέπουν άρδην όσα υποστήριζαν μέχρι σήμερα οι 2 δολοφόνοι Κορκονέας και Σαραλιώτης. Οι κατηγορούμενοι ειδικοί φρουροί προέβαλαν την υπερασπιστική γραμμή πως χάσανε τον έλεγχό τους μπροστά στη θέα των αναρχικών, πως τους προκάλεσε μια μεγάλη ομάδα αντιεξουσιαστών , φοβήθηκαν για τη ζωή τους και ο Κορκονέας πυροβόλησε στο έδαφος για εκφοβισμό. Μια σφαίρα, όμως, εξοστρακίστηκε στο πλήθος με αποτέλεσμα να σκοτώσει τυχαία τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Την ψευδέστατη δικαιολογία δεν δέχτηκε το δικαστήριο που τους καταδίκασε (κατά πλειοψηφία). Μόνο που διέφυγε και από το δικαστήριο η πραγματική αιτία της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους δύο Ναζί.
Φαίνεται, λοιπόν, από τις μαρτυρίες που θα δημοσιεύσουμε πως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Οι δυο δολοφόνοι ούτε τυχαία ενήργησαν εκείνη τη νύχτα, ούτε μόνοι τους έδρασαν .Οι ίδιοι είναι οι οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας. Πίσω όμως απ΄αυτούς υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί. Αυτά τα ονόματα θα αποκαλύψουμε και όπως είπαμε, πιστεύουμε ότι τα νέα στοιχεία θα ανατρέψουν όλο το μύθο που έπλασαν ο δράστες (και οι συνήγοροί τους) για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και θα οδηγήσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου πλέον και τους υπόλοιπους ενόχους. Ο Αλέξης δε σκοτώθηκε τυχαία εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008, αλλά βάσει οργανωμένου σχεδίου που το εκπόνησαν κάποιοι και το εκτέλεσαν οι δύο Ναζί μπάτσοι.
Θα περιμένουμε την δραματική εξέλιξη της απεργίας του ηρωικού Νίκου Ρωμανού και την κορύφωση τους δράματος που παρακολουθεί ολόκληρη η Ελλάδα αυτή την ώρα (αλλά, δυστυχώς από τους «καναπέδες») και θα επανέλθουμε”.

Από σήμερα, και σε άλλες δύο συνέχειες, λόγω της μεγάλης έκτασης του κειμένου, ξεκινάμε τη δημοσίευση του πρώτου μέρους της έρευνας.

***

Η σαφής εικόνα, πριν τη δολοφονία, για τους δυο φονιάδες ειδικούς φρουρούς Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη ,που τη νύκτα της 6ης Δεκέμβρη 2008 συνεργάστηκαν και εκτέλεσαν εν ψυχρώ το 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο (εκείνο το βράδυ με το φίλο του Νίκο Ρωμανό  κάθονταν στην οδό Τζαβέλα, παρέα με άλλους, και όχι απαραίτητα αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, κοντά στην πλατεία Εξαρχείων ), έτσι , τουλάχιστον, όπως θέλησαν να την  παρουσιάσουν   στα ΜΜΕ και τη δίκη τους οι συνήγοροί τους Αλέξης Κούγιας και Θύμιος Καραϊσκος, καταυγάζεται από αυτή την “πινελιά”: Δυο ήσυχα και εργατικά χωριατόπουλα, που “μπήκαν στην αστυνομία ,για να “φάνε ένα κομμάτι ψωμί”. Δεν ήταν πολιτικοποιημένα άτομα, δεν  είχαν οργανωθεί σε κάποιο κόμμα, δεξιά ή αριστερά. Επομένως, ως αστυνομικοί, εκτελούσαν απλώς τον καθήκον τους, που ήταν να συλλαμβάνουν τους παραβάτες του νόμου, χωρίς να τους ενδιαφέρει η πολιτική-κομματική ταυτότητα ή άλλη ιδιόητα του παρανομούντος. ΄Ηταν με λίγα λόγια “καθημερινοί” ΄Ελληνες, που αγαπούσαν την πατρίδα τους ,όπως όλοι μας και δούλευαν για να ζήσουν την οικογένειά τους. Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας πως αυτή την εικόνα με αυτό το έντονο “χρώμα” προσπάθησαν να  διατηρήσουν-συντηρήσουν σταθερά όλο αυτό το διάστημα της δίκης, ειδικά ο δικηγόρος Αλέξης Κούγιας, ο οποίος ,να σημειώσουμε, αυτοβούλως και δωρεάν, όπως λέει ο ίδιος,  ανέλαβε την υπεράσπιση του δολοφόνου  Κορκονέα.

΄Ομως, στη δίκη (στην ΄Αμφισα  το 2010) οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και οι συνήγοροί τους δεν κράτησαν (ή δεν μπόρεσαν)  μια σταθερή γραμμή υπεράσπισης και υποστήριξαν αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες κάθε φορά εκδοχές και απόψεις. Πάντως ,η κυρίαρχη αντίληψη που προσπάθησαν να καθιερώσουν στη δίκη   ήταν  η παρακάτω: Για όλα τελικά έφταιγε η “κακιά στιγμή” και συμπτωματικά  έγινε ό,τι έγινε! Ούτε κανείς τους έβαλε να σκοτώσουν,ούτε εκείνοι πήγαν αποφασισμένοι να “φάνε” έναν αναρχικό στα Εξάρχεια. Οι συγκυρίες τα έφεραν και  βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της πλατείας Εξαρχείων . Εκεί, προκλήθηκαν από κάποιοιους αναρχικούς, που τους πέταξαν μπουκάλια και …μολότωφ, τρόμαξαν οι δυο φρουροί του νόμου από το πλήθος των αναρχικών (τους είχαν απέναντι οργισμένους),ο Κορκονές δεν έκανε καλή διαχείριση της οργής και του φόβου του, έβγαλε το υπηρεσιακό του πιστόλι, πυροβόλησε όχι στο πλήθος,αλλά στον αέρα ή στο οδόστρωμα (δε θυμάται ακριβώς), μια σφαίρα εξοστρακίστηκε, χτύπησε (κατευθείαν στην καρδιά και πάντα εντελώς τυχαία!) έναν από το πλήθος και οι συνεργάτες  στη δολοφονία αστυνομικοί, μόλις είδαν το κακό που έγινε, πανικόβλητοι το έβαλαν στα πόδια και εξαφανίστηκαν.

Ας δούμε τώρα πώς ο Τύπος της εποχής περιγράφει τους ισχυρισμούς και την απολογία των κατηγορουμένων, την υπερασπιστική  γραμμή των συνηγόρων   και τί ακριβώς ανάφερε το σκεπτικό  του δικαστηρίου για τη δολοφονία.

                                1.   Ελευθεροτυπια (10-7-2010)
….”Ο ειδικός φρουρός, από το βόλι του οποίου έχασε τη ζωή του ο έφηβος μαθητής, επικαλούμενος τη σύγχυση και τον πανικό που υποστηρίζει ότι είχε υποστεί, παραχώρησε μια απολύτως νεφελώδη, ασαφή, απολογία, την οποία χαρακτηρίζουν οι φράσεις «δεν θυμάμαι, δεν μπορώ να πω με σιγουριά, δεν το συγκράτησα».
Αξιοσημείωτο είναι ότι χθες, περιγράφοντας τις επιθέσεις που υποστηρίζει ότι δέχτηκαν με τον συνάδελφο και συγκατηγορούμενό του, Βασίλη Σαραλιώτη, για πρώτη φορά επιχείρησε να καταδείξει ότι λίγο πριν από τους πυροβολισμούς υπήρξε διπλό μέτωπο επιτιθέμενων. Αναφέρθηκε μάλιστα σε τρεις επιθέσεις παρ’ ότι, όπως του επισημάνθηκε από την πρόεδρο, αυτό διαψεύδεται από την ενημέρωση που ο ίδιος είχε κάνει την ώρα των γεγονότων προς το Κέντρο της Αμεσης Δράσης. Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι δεν μίλησε για ρίψη μολότοφ, ισχυρισμό τον οποίο είχε προβάλει στο στάδιο της ανάκρισης, ενώ «κατέβασε» και τον αριθμό των νεαρών που φέρεται να κινήθηκαν εναντίον τους από τριάντα σε… δέκα με δεκαπέντε.
Για το κρισιμότερο όλων στάδιο, δηλαδή την ώρα των πυροβολισμών, είπε χαρακτηριστικά: «Τη στιγμή που πηγαίναμε εκεί αισθανόμουν ότι πήγαινα να κάνω το καθήκον μου. Ξαφνικά αισθάνθηκα εγκλωβισμένος, έβγαλα το πιστόλι μου και πυροβόλησα. Δύο φορές απ’ ό,τι θυμάμαι. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν πυροβόλησα τρίτη φορά. Μετά κατάλαβα ότι έκανα χρήση του όπλου και συγκλονίστηκα». Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι ενημερώθηκε για το τραγικό αποτέλεσμα της… παρορμητικής του κίνησης, όπως τη χαρακτήρισε, πολλή ώρα αργότερα και αφού είχαν ήδη με τον Σαραλιώτη οδηγηθεί στη ΓΑΔΑ.”

 

.              2.  MASSMEDIA-gr       23 Σεπτέμβρη 2010
“Τη μετατροπή του κατηγορητηρίου από ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ανθρωποκτονία από αμέλεια ζήτησε στην αγόρευσή του, που ξεκίνησε χθες στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αμφισσας, ο συνήγορος υπεράσπισης του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα (φωτ.) Αλέξης Κούγιας. Για να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 δεν έγινε με ενδεχόμενο δόλο, αλλά από αμέλεια, ο συνήγορος του Επαμεινώνδα Κορκονέα επικαλέστηκε απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πατρών που είχε κρίνει ότι αστυνομικός ενήργησε από αμέλεια όταν πυροβόλησε αυτοκίνητο και σκότωσε έναν άνθρωπο επειδή ο τελευταίος δεν είχε σταματήσει σε σήμα του.
Επίσης, επικαλέστηκε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, τις οποίες χαρακτήρισε «κατασκευασμένες», και επανέλαβε τα περί σφοδρής επίθεσης που δέχθηκαν οι κατηγορούμενοι από ομάδα νεαρών ατόμων το μοιραίο βράδυ που ο 15χρονος μαθητής έπεσε νεκρός από τα πυρά του ειδικού φρουρού.
Στη χθεσινή του αγόρευση ο γνωστός ποινικολόγος δεν δίστασε ακόμη να χαρακτηρίσει «αριβίστα» τον εισαγγελέα της έδρας Χαράλαμπο Λακαφώση, προσθέτοντας ότι η πρότασή του να κριθεί ο κατηγορούμενος ένοχος χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών έγινε πρωτοσέλιδο και ότι είτε είναι αγράμματος είτε κακός άνθρωπος, αφού συνειδητά έκανε αυτή την πρόταση για τον κατηγορούμενο.
Ο εισαγγελέας της έδρας είχε προτείνει στο δικαστήριο να μη δεχθεί τους ισχυρισμούς του Κορκονέα περί ανάρμοστης συμπεριφοράς του θύματος, ούτε του προτέρου εντίμου βίου του κατηγορουμένου, καθώς και εκείνους περί ειλικρινούς μεταμέλειας και καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.
Χαρακτηριστικά είχε πει ότι ο Κορκονέας επιχείρησε μετά την πράξη του να συσκοτίσει τα πραγματικά περιστατικά ενώπιον των αρχών, ενώ τόνισε ότι είπε ψέματα ως προς την ένταση των γεγονότων που προηγήθηκαν των πυροβολισμών του” .

 

                    3. ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΦΙΣΑΣ

Σύμφωνα τώρα με το σκεπτικό της απόφασης της πλειοψηφίας, ένας τακτικός και τρεις ένορκοι δικαστές, η μετατροπή της αρχικής κατηγορίας της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο στη δυσμενέστερη της ανθρωποκτονίας με άμεσο δόλο, στηρίχθηκε σε οκτώ σημεία:

“(α) από την ακατάσχετη επιθυμία του να προκαλέσει με κάθε τρόπο τα άοπλα νεαρά άτομα και να κάνει επίδειξη ισχύος, εμφορούμενος από την ασφάλεια που του παρείχε η κατοχή του ατομικού του οπλισμού και χωρίς προηγουμένως να έχει προκληθεί,
β) από τις προηγηθείσες σχετικές απειλές με τις οποίες εξέφρασε ρητώς ότι είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση, καθόσον απηύθυνε στα νεαρά άτομα τις φράσεις ”ελάτε τώρα ρε …”, ”ελάτε να σας δείξουμε”, ”ελάτε αν σας τολμάει”,
(γ) από το μέσο (όπλο) που χρησιμοποίησε το οποίο ήταν επικίνδυνο, δραστικό και πρόσφορο κατά την κοινή πείρα που και ο ίδιος διέθετε, να προκαλέσει το θάνατο από την κοντινή απόσταση από την οποία πυροβόλησε, και μάλιστα χωρίς προηγουμένως να προειδοποιήσει για τη χρήση πυροβόλου όπλου,
(δ) από την εγγύτητα της απόστασης μεταξύ του δράστη και του θύματος, η οποία, κατά προσέγγιση, ανερχόταν σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, με κάθε πιθανή απόκλιση, σε είκοσι πέντε (25) με περίπου τριάντα (30) μέτρα,
(ε) από την κατεύθυνση των βολίδων σε συνδυασμό και με τον αριθμό των πυροβολισμών, καθόσον ο δράστης σκόπευσε ευθεία και πυροβόλησε όχι μία αλλά δύο (2) επαναληπτικές (συνεχόμενες) φορές εναντίον των νεαρών ατόμων που προηγουμένως σκόπευσε, και όχι ”στον αέρα”,
(ζ) από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η πράξη, ήτοι χωρίς να υπάρξει σε βάρος τους σφοδρή επίθεση ενωμένη με επικείμενο κίνδυνο θανάτου ή βαριάς σωματικής βλάβης ανθρώπου από άτομα του αναρχικού ή αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως αβάσιμα διατείνονται, ούτε όμως υπήρξε εναντίον τους εκ μέρους των νεαρών ατόμων οποιαδήποτε πρόκληση, γεγονός που καταδεικνύει, επιπλέον, ότι ο Κορκονέας είχε σταθμίσει τη σημασία και τις συνέπειες της πράξης του,
(η) από το γεγονός ότι ο ίδιος μαζί με τον δεύτερο κατηγορούμενο Βασίλη Σαραλιώτη επεδίωξαν να έλθουν σε αντιπαράθεση με τα νεαρά άτομα που ευρίσκονταν στην οδό Τζαβέλα, χωρίς προηγουμένως να ειδοποιήσουν το Κέντρο ’μεσης Δράσης για τους σκοπούς τους και χωρίς να αναμένουν τη συνδρομή της διμοιρίας, και
(θ) από τη φυγή του μετά την πράξη, ήτοι ότι μαζί με το δεύτερο κατηγορούμενο αποχώρησε με προκλητικά απαθή και ψύχραιμο τρόπο από τη συμβολή των οδών Τζαβέλα και Ζωοδόχου Πηγής”.
Παράλληλα, οι δικαστές χαρακτηρίζουν “εριστική και ανάρμοστη” τη συμπεριφορά των δύο αστυνομικών εκείνο το βράδυ, υπογραμμίζοντας μάλιστα πως δεν αρμόζει σε ένστολους.
Άκρως σημαντικό είναι και το γεγονός πως θεωρούν, αναλύοντας τα γεγονότα που προηγήθηκαν, ότι οι Κορκονέας και Σαραλιώτης ενήργησαν “από λόγους εγωισμού και υπεροψίας” όταν πήγαν πεζοί στην οδό Τζαβέλα.
Επίσης τονίζεται ότι δεν αποδείχθηκαν οι ισχυρισμοί των δύο καταδικασμένων, πως δέχθηκαν επίθεση με αντικείμενα και μολότωφ όταν πήγαν στην Τζαβέλα.
“Στο σημείο αυτό πρέπει να λεχθεί ότι οι κατηγορούμενοι διατείνονται ότι δέχθηκαν σφοδρή επίθεση με τσίγκινα τασάκια, μάρμαρα, πέτρες, λοστούς και αυτοσχέδιες βόμβες μολότοφ, πλην όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν επιβεβαιώθηκε από κανένα αποδεικτικό στοιχείο, αντιθέτως διαψεύσθηκε και καταρρίφθηκε από τις καταθέσεις των μαρτύρων.
Εξάλλου, το υπερασπιστικό οικοδόμημα των κατηγορουμένων περί ρίψης και έκρηξης αυτοσχέδιων βομβών καταρρίφθηκε με τα όσα ο πρώτος κατηγορούμενος Επαμεινώνδας Κορκονέας απολογούμενος κατέθεσε, ο οποίος δήλωσε, πως ”οι αντιφάσεις ως προς τις μολότοφ είναι γιατί στο μυαλό μου έχω από το παρελθόν επιθέσεις με μολότοφ εναντίον μας”.
Επομένως, είναι απολύτως βέβαιο πως ούτε ρίψη ούτε έκρηξη βομβών μολότοφ έλαβε χώρα, παρά τα όσα ψευδώς και παραπλανητικά είχαν ισχυριστεί οι κατηγορούμενοι κατά την κύρια ανάκριση. Το μόνο που γίνεται δεκτό είναι ότι σε βάρος των αστυνομικών εκτοξεύθηκε αποκλειστικά και μόνο ένα πλαστικό μπουκάλι με νερό, το οποίο προερχόταν από άτομο που βρισκόταν πίσω από τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Στην απόφαση αναφέρεται πως ο Κορκονέας “σκόπευσε προς το μέρος των νεαρών ατόμων” και πυροβόλησε δύο φορές, ενώ περιγράφεται λεπτομερώς πως η μία βολίδα χτύπησε σε διακοσμητική μπάλα του οδοστρώματος και βρήκε κατάστηθα τον 15χρονο Αλέξανδρο, προκαλώντας του σχεδόν ακαριαίο θάνατο.
Όσο για την εικόνα των δικαστών για τον Κορκονέα, αυτή αναφέρεται στη στάση του αμέσως μετά τις βολές.
“Περαιτέρω, αποδείχθηκε και η απαθής και αδιάφορη στάση του κατηγορουμένου απέναντι στο έννομο αγαθό της ζωής και από το γεγονός ότι μολονότι αντιλήφθηκε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, την πτώση του θύματος, ωστόσο αυτός σκεπτόταν τη διαδικασία Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης που θα ακολουθούσε λόγω ακριβώς της χρήσης του όπλου (βλ. την απολογία του ”σκεφτόμουν τι θα ακολουθούσε, ολόκληρη διαδικασία με ΕΔΕ λόγω της χρήσης του όπλου. Την ΕΔΕ σκέφτηκα μετά τον πυροβολισμό”)”.
Η μειοψηφία των δικαστών ερμηνεύοντας νομικά την κατηγορία σε σχέση με τα πραγματικά περιστατικά είχε την άποψη πως ο Κορκονέας λειτούργησε με ενδεχόμενο δόλο, καθώς δεν επεδίωκε την απώλεια ανθρώπου αλλά πυροβολώντας προέβλεψε και αποδέχθηκε το ενδεχόμενο να προκληθεί σοβαρός τραυματισμός.
Ωστόσο δεν δέχονται τον υπερασπιστικό ισχυρισμό πως οι δύο αστυνομικοί αντιμετώπισαν “εξαιρετικά επικίνδυνη επίθεση” στην Τζαβέλα.
Οι δικαστές επίσης φαίνεται να μην έχουν καμία αμφιβολία για τη στάση του δεύτερου αστυνομικού Βασίλη Σαραλιώτη στην όλη υπόθεση:
“Η συνοδοιπορία των κατηγορουμένων χαρακτηρίζεται από συναδελφικό κλίμα και καθόλου από αντιπαράθεση μεταξύ τους, με την έννοια ότι ο δεύτερος κατηγορούμενος όχι μόνο δεν επικρίνει τον πρώτο ούτε απλώς τον ρωτάει γιατί πυροβόλησε, διότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι ταυτίζεται με την ενέργεια αυτή, την οποία ενδόμυχα επιθυμούσε και ο ίδιος, αφού δεν ενήργησε καθ’ όλη τη διάρκεια του επεισοδίου κατευναστικά, αλλά πυροδότησε την ένταση με τη χρήση χειροβομβίδας κρότου-λάμψης”.”

 

Τους αντιφατικούς και παράλογους ισχυρισμούς των κατηγηρουμένων,αλλά και τα φληναφήματα  του γνωστού συνήγορου των “πυροτεχνημάτων” (και όχι μόνο) Αλέξη Κούγια, ως απαξιωμένα και από την ιστορική αλήθεια και από το ίδιο το δικαστήριο και από την κοινή-μέση λογική, δεν πρόκειται να τα σχολιάσουμε. Θα μείνουμε, όμως, σε κάποια κίρισιμα κατά την άποψή μας, σημεία του σκεπτικού και της απόφαση των δικαστών και θα προσπαθήσουμε να πάρουμε απαντήσεις  απ΄αυτά.

Προηγουμένως, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως το δικαστήριο προσπάθησε να προσεγγίσει την αλήθεια και τα κατάφερε ως ένα σημείο.  ΄Οσο, βέβαια, του επέτρεψαν οι συνθήκες και οι παράγοντες της δίκης, η ιδιαιτερότητα (πολιτική ) αυτής της υπόθεσης, αλλά και  τα διάφορα “βαρίδια” που κουβαλούν σε αυτές τις περιπτώσεις οι δικαστές.

Να μείνουμε,λοιπόν,  στις εξής  επισημάνσεις της απόφασης:

1. Οι δολοφόνοι πήγαν εκεί για να προκαλέσουν καυγά με ο ζόρι. “Από την ακατάσχετη επιθυμία του να προκαλέσει με κάθε τρόπο τα άοπλα νεαρά άτομα “.

2. Κανένας από τους συγκετρωμένους δεν τους προκάλεσε και οι περισσσότεροι αδιαφόρησαν εντελώς για την παρουσία τους, την οποία πιθανόν ούτε καν αντελήφθησαν στην αρχή.

3. Οι δύο απρσόκλητοι επισκέπτες αστυνομικοί άρχισαν να βρίζουν απρόκλητα, επιδιώκοντας πάση θυσία να εμπλακούν σε καυγά ( “από τις προηγηθείσες σχετικές απειλές με τις οποίες εξέφρασε ρητώς ότι είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση, καθόσον απηύθυνε στα νεαρά άτομα τις φράσεις ”ελάτε τώρα ρε …”, ”ελάτε να σας δείξουμε”, ”ελάτε αν σας τολμάει”.

Τελικά, αποφαίνεται  το δικαστήριο, οι αστυνομικοί  πήγαν αποφασισμένοι να σκοτώσουν και σκότωσαν , αφού ο φυσικός αυτουργός Κορκονέας δεν πυροβόλησε στον αέρα, στο έδαφος ή όπου αλλού ισχυρίζονται, αλλά κατευθείαν στο πλήθος και μάλιστα (προσοχή) στην ομήγυρη που ήταν ο Γρηγορόπουλος και ο  Ρωμανός.  Σαν, δηλαδή,να είχαν επιλέξει το θύμα τους.

Είναι πολύ σημαντικές αυτές οι επισημάνσεις του δικαστηρίου. Σχεδόν, όπως είπαμε, περιέγραψαν στο σκεπτικό τους  επακριβώς τα γεγονότα από την ώρα που οι δύο ειδικοί φρουροί  πήγαν εκεί αποφασισμένοι  να σκοτώσουν, μέχρι την ώρα που έφυγαν μετά τη δολοφονία  με τα πόδια από την οδό  Ζ. Πηγής , για να τους μεταφέρουν στη ΓΑΔΑ οι συνάδελφοί τους (τους είχαν ειδοποιήσει για τα συμβάντα οι ίδιοι οι δολοφόνοι).

Μέχρις εδώ , αν δε δει κανείς τις λεπτομέρεις ,”καλά  τα είπαν”  οι δικαστές. Δημιουργούνται, όμως, από την ίδια την απόφαση τα επόμενα εύλογα ερωτήματα:

1.Οι δύο ειδικοί φρουροί πήγαν αποφασισμένοι να σκοτώσουν αναρχικούς. ΄Ομως για ποιο λόγο; Ξαφνικά είπαν μεταξύ τους, “δεν πάμε μια βόλτα να σκάσουμε πλάκα ,να βρούμε κανένα αναρχικό στα Εξάρχεια να τον τελιεώσουμε;

2. Η προκλητική απόφασή τους να βολτάρουν, σχεδόν δίπλα στην πλατεία Εξαρχείων (απροσπέλαστη περιοχή σε αστυνομικούς)  ήταν δική τους επιλογή ή τους έστειλαν  εκεί και ποιοί , με ποιο σκοπό;

3. Είχαν συναποφασίσει τη δολοφονία οι δύο αστυνομικοί ή ο Σαραλιώτης δε γνώριζε τί θα επακολουθήσει;  Είχε, μήπως,  κι αυτός, όπως και  ο φυσικός αυτουργός, εντολή   να   “λειτουργήσει”, όπως λειτούργησε;

Σ αυτά τα  κρίσμα ερωτήματα ούτε θέλησε, ούτε μπόρεσε να απαντήσει το δικαστήριο. Αλλά,αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Ποιος λογικός (μέσος με την έννοια του νόμου)  άνθρωπος θα μπορούσε να δεχτεί τέτοια παρανοϊκή συμπεριφορά; Να ξεκινήσουν  ένα βράδυ δύο άνθρωποι και μάλιστα αστυνομικοί (!)  να πάνε να σκοτώσουν ένα παιδί στα… καλά καθούμενα ,που δεν τους έχει κάνει απολύτως τίποτα, δεν έχουν προσωπικό μίσος, ούτε κάτι ιδιωτικό να τους χωρίζει με την οικογένειά του, επειδή απλά υποπτεύονται πως είναι αναρχικός; Να μας υποδείξουν ένα, τουλάχιστον, όμοιο ή παρόμοιο περιστατικό στην Ελλάδα.

Η έρευνά μας θα διαφωτίσει αυτήν ακριβώς τη θεοσκότεινη “πλευρά της σελήνης”,που η δίκη  δεν τόλμησε να την αντικρίσει, πόσο μάλλον να τη δια- φωτίσει.  ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ 15ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΙΣ 6/12/2008; ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΚΑΝΑΝ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΟΙ ΔΥΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ  ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ (ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ) ΠΗΡΑΝ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ  ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ;

 

                                                   2ο

Προηγουμένως, όμως, οφείλουμε να διευκρινίσουμε πώς εμείς φτάσαμε σ΄αυτές τις πληροφορίες και αν οι πηγές μας είναι αξιόπιστες.

Ξεκαθαρίζουμε ,λοιπόν, από την αρχή το θέμα αυτό.  Οι πηγές μας είναι πρόσωπα, που γνωρίζουν πολύ καλά και το βασικό ηθικό αυτουργό και τους λόγους για τους οποίους «παρήγγειλε» τη δολοφονία. Ο τρόπος προσέγγισης των συγκεκριμένων προσώπων κρίνουμε (για τη δική τους ασφάλεια) πως δεν πρέπει να αποκαλυφθεί αυτή την ώρα.  Οι πληροφορίες είναι πέρα για πέρα αξιόπιστες, αφού δεν πρόκειται για ένα, αλλά για περισσότερα άτομα (μάλιστα κάποια απ΄ αυτά  είναι άγνωστα μεταξύ τους) και οι πληροφορίες τους ελέχθηκαν και διασταυρώθηκαν πολλλές φορές.

Ο λόγος που δεν αποκαλύπτονται αυτή την ώρα τα ονόματα τους, είναι πως δε θέλουμε,όπως και οι ίδιοι, να εκτεθούν σε οποιονδήποτε κίνδυνο .Κι αυτό θα γίνε κατανοητό στη συνέχεια, όταν εκτεθούν όλα τα στοιχεία, που περιλαμβάνει ή έρευνά μας. Αλλά είμαστε σίγουροι πως σε ευθετότερο χρόνο, όταν εκλείψουν οι λόγοι της αποσιώπησης της ταυτότητας των προσώπων αυτών, θα μπορέσουμε να  αποκαλύψουμε τα ονόματά τους.

Παρ΄όλα αυτά ,υπάρχει και από τώρα ένας  εύκολος και ασφαλής τρόπος να επιβεβαιωθούν τα στοιχεία που καταθέτουμε σ΄αυτή την έρευνα αν, όσοι επώνυμα ή ανώνυμα  αναφέρονται εδώ και νομίζουν ότι θίγονται, επιθυμούν να διαψεύσουν με επιστολή τους στο σάιτ τις πληροφορίες που τους αφορούν. Εμείς από τη μεριά μας δεσμευόμαστε να δημοσιεύσουμε, όπως κάνουμε πάντα, χωρίς περικοπές τις απαντήσεις τους.

Η παράθεση των στοιχείων διαλέξαμε να γίνει όχι μέσα από διήγηση, όπως συνηθίζεται,αλλά υπό μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων που θα διατυπώσουμε στη συνέχεια. Αυτός είναι ένας πιο εύκολος και  κατανοητός απ΄όλους τρόπος, για να φτάσουμε στην αλήθεια . Επομένως, όσο πιο καθαρή και τεκμηριωμένη (χωρίς αμφισβητήσεις) είναι η απάντηση, τόσο πιο κοντά στην αλήθεια βρισκόμαστε. Και το αντίστροφο.

Τα ερωτήματα αυτά με τις απαντήσεις τους είναι τα ακόλουθα:

1.Ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης υπηρετούσαν στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων κατά το χρόνο που διέπραξαν τη δολοφονία; Ο Κορκονέας ήταν πολλά χρόνια σ΄αυτό το τμήμα; ΄Εδινε και πληροφορίες στην Ε.ΥΠ ,επειδή γνώριζε καλά το «χώρο»  των Εξαρχείων;

2.Πήγαινε πολλές φορές πεζός με πολιτικά, μισομεταμφιεσμένος, ακόμα και μέσα στην Πλατεία Εξαρχείων και παρακολουθούσε από κοντά πρόσωπα και τόπους συγκέντρωσης αναρχικών;

3.Κορκονέας και Σαραλιώτης, αν και απλοί αστυνομικοί , είχαν φιλικές σχέσεις με το Διοικητή του τμήματος Β. Μπαρμπαρούση; Πώς δικαιολογείται αυτό ; ΄Ολοι οι αστυνομικοί είναι «κολλητοί» με το διοικητή τους ή οι ίδιοι είχαν τις ίδιες σχέσεις και με άλλους διοικητές τους;

4.Ευθέως: Κορκονέας και Σαραλιώτης ήταν οπαδοί της Χ.Α και του Μιχαλολιάκου και μερικούς μήνες πριν τη δολοφονία, είχαν  φανερές σχέσεις-συνατήσεις με μέλη της εγκληματικής-ναζιστικής οργάνωσης; Γιατί απότομα διακόπησαν οι συναντήσεις, οι επαφές, ακόμα και οι τηλεφωνικές, των ίδιων με «υψηλόβαθμα» στελέχη, αλλά και απλά μέλη της Χ.Α; Ο Κορκονέας περισσότερο,(αλλά και ο Σαραλιώτης) είχαν ναζιστικές -εθνικιστικές απόψεις ήδη από την εποχή που εκπαιδεύονταν ως καταδρομείς και δε δίσταζαν να τις αποκαλύπτουν σε συναδέλφους τους ;

5.Ο Διοικητής Β. Μπαρμπαρούσης του Τμήματος των Εξαρχείων είχε μένος κατά των αναρχικών-αντιεξουσιαστών; Συζητούσαν συνέχεια και ενώπον άλλων αστυνομικών για τους αναρχικούς πόσο καθάρματα είναι ,αδίστακτοι, κωλόπαιδα κλ.π; Οι Κορκονέας κα Σαραλιώτης υπερθεμάτιζαν πάντα σ΄αυτές τις συζητήσεις υπέρ του Διοικητή; Αμέσως μετά τη δολοφονία του Γρηγορούπουλου έδιωξαν τον Μπαρμπαρούση από το συγκεκριμένο τμήμα .Γιατί;

6. Τί ήταν εκείνο που έκανε το Βασίλη Καπερνάρο, ο οποίος μαζί με τους Γ. Μαρή και Χ. Σαλαβράκου ήταν αρχικά οι δικηγόροι των δολοφόνων, να παραιτηθεί;

 

Οι δικές μας πηγές δίνουν τις ακόλουθες (διασταυρωμένες) απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα (αν υπάρχουν διαψεύσεις, όπως είπαμε, ας μας τις στείλουν και θα τις ανεβάσουμε):

1.Ο Κορκονέας υπηρετούσε συνέχεια στα Εξάρχεια. ΄Ηταν εκεί 8 ολόκληρα χρόνια. Κανένας δεν τον «κουνούσε». Είχε γίνει «θρύλος» στο Τμήμα. Οι άλλοι αστυνομικοί τον αποκαλούσαν “Εξαρχάκεια”, «τρελαμένο»,φόβο και τρόμο των «άπλυτων”. Είχε σχέσεις με την Ε.ΥΠ και ενημέρωνε την υπηρεσία αυτή με στοιχεία από τους ιδιωτικούς του φακέλους.

2.Κρατούσε ειδικούς φακέλους για πολλούς αναρχικούς-αντιεξουσιαστές (ή που νόμιζε πως ήταν)  με φωτογραφίες τους τις οποίες, κατά δήλωσή του, έπαιρνε με κρυφές κάμερες στην πλατεία και στις καφετέριες της Κωλέτη και των γύρω δρόμων, όταν τάχα έκανε περίπατο με ή χωρίς παρέα. Κάτω από τις φωτογραφίες σημείωνε όνομα ή παρατσούκλι, αν ήξερε, τις συμπεριφορές , τα σημεία, τα μπαρ, τις καφετέριες που είχαν στέκια οι εικονιζόμενοι.

3. Ο Κορκονέας είχε ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τον δικοικητή του Μπαρμπαρούση ,ο οποίος μάλιστα τον είχε για “παιδί” του, και πάντα σ΄αυτόν ανέθετε τις πιο δύσκολες και μυστικές αποστολές. Πολλοί αστυνομικοί του Τμήματος δεν ήθελαν πολλά-πολλά με τους δύο ,ειδικά με τον Κορκονέα, όχι μόνο γιατί δήλωνε Χρυσαυγίτης, φανατικός οπαδός του Μιχαλολιάκου, αλλά γιατί τον θεωρούσαν και «καρφί” του  Μπαρμπαρούση. Κάθονταν οι δυο τους στο γραφείο του Διοικητή και κουβέντιαζαν ατέλειωτες ώρες. Με κανέναν προηγούμενο Διοικητή δεν είχε τόσο στενές σχέσεις.

4. Ο Κορκονέας ένιωθε υπερήφανος που ήταν εθνικιστής. Μάλιστα, έδειχνε να τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στο Μιχαλολιάκο (τον αποκαλούσε το “πατριωτάκι» ή “αρχηγό”) και συνήθιζε να λέει πως “όλοι οι καλοί ΄Ελληνες είναι τελικά Μανιάτες, όπως οι αρχαίοι Σπαρτιάτες” Κι ακόμα πως “όταν έρθει η ώρα θα στηθούν πολλές κρεμάλες στο Σύνταγμα για τους προδότες”. Κι ενώ διαλαλούσε τις απόψεις του αυτές  πάντα και έκανε φανερή παρέα με Χρυσαυγίτες, απότομα, λίγους μήνες πριν τη δολοφονία, διέκοψε εντελώς τις επαφές του με αυτό το χώρο, ακόμα και μέσα στο τμήμα, που υπηρετούσαν τότε γύρω στους 5 ,“βαμμένοι” Ναζί, μόνιμοι θαμώνες στα γραφεία της Χ.Α  με τους οποίους παλιότερα έκαναν στενή παρέα. Δε μιλούσε πολύ πια, ούτε πέταγε εθνικιστικές κορώνες. Γενικά, ήταν νευρικός και μελαγχολικός.΄Ελεγε πως αιτία ήταν που  είχε 3 παιδιά να μεγαλώσει και δεν έβγαινε πουθενά οικονομικά.

5. Ο Β. Μπαρμπαρούση έτρεφε όντως μένος κατά των αναρχικών. Τους «άντρες” του, τους ξεχώριζε σε «χέστες” και σε “παλικάρια» που πέφτανε στη φωτιά, όπως ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης. (Αν και λένε, πως καποιες φορές είχε επιπλήξει τον Κορκονέα για τη θυμική του συμπεριφορά σε κάποια περιστατικά). Οι δύο ειδικοί φρουροί συμπεριφέρονταν σαν “ορντινάτσες” του Μπαρμπαρούση .Τους έλεγχε απόλυτα και εκτελούσαν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις εντολές του. Μετά τη δολοφονία ,τον έθεσαν αμέσως σε διθεσιμότητα από το Τμήμα των Εξαρχείων, για να μη συνδεθεί η δολφονία με εκείνον, αφού όλοι γνώριζαν τις σχέσεις του με τους δολοφόνους.

6. Ο δικηγόρος Β. Καπερνάρος έγινε έξαλλος με τους πελάτες του από τις αντιφάσεις, τις ανακρίβειες και τις αφέλειες  που επικαλέστηκαν ως λόγους οι δύο δολοφόνοι, για να δικαιολογήσουν την πράξη τους. Γι΄αυτό και παραιτήθηκε. Στην αρχή, ισχυρίστηκαν ενώπιον των συνηγόρων τους πως τους επιτέθηκαν 30 αναρχικοί, για να φτάσουν στο τέλος να παραδεχτούν πως δεν έγινε καμιά επίθεση, δεν πέταξε κανείς μολότωφ ή άλλα αντικείμενα, ούτε απάντησαν στις απειλές τους τα άτομα που βρίσκονταν μαζεμένα στη Μεσολογγίου και Τζαβέλα. Ο Καπερνάρος, μάλιστα, επέμενε να του δοθεί απάντηση, γιατί ο Κορκονέας επέλεξε  από το πλήθος να πυροβολήσει ένα παιδί, του οποίου η ηλικία ήταν έκδηλη και όχι κάποιον μεγαλύτερο. Οι αντιφάσεις, τα ψεύδη, οι απλοϊκές δικαιολογίες των δολοφόνων εξόργισαν το δικηγόρο,ο οποίος την ίδια στιγμή παραιτήθηκε. Λίγο μετά ακολούθησαν και οι δύο άλλοι συνηγοροι και την υπεράσπιση των δολοφόνων ανέλαβε ο Αλέξης Κούγιας

(100)

                                                                   3ο

΄Οσοι ,λοιπόν, γνώριζαν τον Επαμεινώνδα Κορκονέα και το Βασίλη Σαραλιώτη την εποχή που υπηρετούσαν στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων και αυτοί που μίλησαν κι εκείνοι που δε θέλουν να το κάνουν για τους δικούς τους λόγους (ας γνωρίζουν, όμως, πως έχουν ευθύνη που “κρατούν το στόμα τους κλειστό’), ήξεραν πως και οι δύο ειδικοί φρουροί ήταν εθνικιστές. Και όχι μόνο.΄Ηταν οπαδοί του αρχηγού της εγκληματικής -τρομοκρατικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ο “βίος και η πολιτεία” του αρχηγού των Ναζί στην Ελλάδα  είναι γνωστά. Από τις πιο μαύρες σελίδες της προσωπικής του ιστορίας είναι η τρομοκρατική του δράση, πρώτα στα χρόνια 1976-1978 και πρόσφατα από το 2008 μέχρι και σήμερα, που αν και προφυλακισμένος, συνεχίζει να δίνει εντολές στα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης και παράλληλα με περισσό θράσος και ασέβεια στην Ιστορία, να υποστηρίζει πως είναι πολιτικός κρατούμενος!

Να θυμίσουμε επί τροχάδην το χουντικό- τρομοκρατικό παρελθόν του Ν. Μιχλολιάκου . Στις 16 Δεκεμβρίου 1976, στην κηδεία του  αστυνόμου Ευάγγελου Μάλλιου, από τους γνωστότερους αρχιβασανιστές του δικτατορικού καθεστώτος (τον είχε εκτελέσει 2 μέρες νωρίτερα η Α’17Ν), ο Μιχαλολιάκος με μια ομάδα εξτρεμιστών επιτέθηκαν και κακοποίησαν άγρια πολλούς δημοσιογράφους και μάλιστα πέντε απ΄αυτούς τους “έστειλαν” με βαριές κακώσεις στο Νοσοκομείο.

Λίγο μετά, στις 23 Ιουλίου 1978, ο Ναζιστής Μιχαλολιάκος με μια πολυμελή τρομοκρατική ομάδα (κάπου 10 θα πει η αστυνομία, αλλά ξεπερνούσαν τους 30 οι πιο γνωστοί), θα τοποθετήσουν “τυφλές” βόμβες σε δημόσιους χώρους ,σε δύο σινεμά της Αθήνας (“΄Ελλη” και “Ρεξ” ) την ώρα που οι αίθουσες ήταν κατάμεστες από κόσμο με αποτέλεσμα το θάνατο και τον βαρύ τραυματισμό αρκετών θεατών. Ο Μιχαλολιάκος μαζί με άλλα 9 άτομα θα συλληφθούν και αργότερα εκείνος θα καταδικαστεί από τη καραμανλική δικαιοσύνη της εποχής  σε  φυλάκιση 13 μηνών!

Το Δεκέμβρη του 1980, θα βγει προς τα “έξω” και εκδοτικά με  ένα το έντυπο που το ονόμασε  «Χρυσή Αυγή». Στο περιοδικό, βέβαια,  κυριαρχεί η μορφή του Χίτλερ, ο… “Αγών” του και άλλα ναζιστικά κείμενα του ίδιου και των συνεργατών του. 4 χρόνια μετά, διορίζεται από το δικτάτορα Γιώργο Παπαδόπουλο, αρχηγός της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ.

Από το 1985 και μετά τον βρίσκουμε να ακολουθεί δική του πορεία, επικεφαλής της οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” και το 1993 εκδίδει εφημερίδα με τον τίτλο της οργάνωσης. Μάλιστα,όντας ο ίδιος άεργος και χωρίς οικονομική “επιφάνεια”, δικαιολογούσε τότε (και πρόσφατα) την προέλευση των χρημάτων για την έκδοση των εντύπων του ως εξής:  «΄Ενας από τους πλέον εκλεκτούς συναγωνιστές, που ακόμη είναι ενεργός μέσα στις τάξεις της Χρυσής Αυγής, είχε την τύχη να κερδίσει ένα χρηματικό ποσό. Αμέσως παρουσιάστηκε ενώπιόν μου και μου είπε ότι προσφέρει ένα εκατομμύριο ή και περισσότερα χρήματα αν χρειαστούν για το κίνημά μας. Το απροσδόκητο αυτό έσοδο με οδήγησε στην απόφαση να ξεκινήσουμε την προσπάθεια με την έκδοση μιας εφημερίδας…».

Αυτή ήταν μια σύντομη περιγραφή της τρομοκρατικής και “εκδοτικής” δραστηριότητας του περίφημου  αρχηγού των Ναζί στην Ελλάδα . ΄Ολοι  γνώριζαν την πορεία του. Ιδιαίτερη, βέβαια εντύπωση έκανε η φοβερή εκείνη απόφαση να βάζει βόμβες σε ανοιχτούς χώρους και να τινάζει στον αέρα ανύποπτους θεατές και περαστικούς. Δεν είχαμε, ούτε έχουμε παρόμοιο τρομοκρατικό προηγούμενο στη χώρα.

Στο “όνομά”, λοιπόν, αυτού ακριβώς του ναζιστικού  τέρατος “έπιναν νερό” οι δύο Χρυσαυγίτες αστυνομικοί Κορκονέας και Σαραλιώτης. Κι αυτό είναι απολύτως βέβαιο, διαπιστωμένο και διασταυρωμένο “εκατό φορές” από τις διηγήσεις-αποκαλύψεις ανθρώπων που τους έζησαν από κοντά και γνώριζαν τη συμπεριφορά τους στην υπηρεσιακή καθημερινότητά τους.

Βεβαίως, δε χρειάζεται ιδιαίτερη αντιληπτική ικανότητα, για να κατανοήσει κανείς πως, όταν οι δύο ειδκοί φρουροί εντάχθηκαν σε μια τέτοια εγκληματική -τρομοκρατική οργάνωση , ο αρχηγός της οποίας με πρόσχημα τον πατριωτισμό διέπραξε ένα από τα πιο ειδεχθή τρομοκρατικά εγκλήματα, όπως αναφέραμε, γνώριζαν σε τί “χώρο” έμπαιναν. Αλλά και η απόφαση της ένταξής τους και η παραμονή τους εκεί επί μακρόν, αποδείκνυαν ολοφάνερα  το χαρακτήρα, την “προσωπικότητα”,τη δέσμη των προσωπικών τους συμπεριφορών  που είχαν διαμορφώσει  κάτω από τη ναζιστική διδασκαλία και την καθοδήγηση του Μιχαλολιάκου οι δύο δολοφόνοι του άτυχου παιδιού  στα Εξάρχεια.  Στο σημείο αυτό, πρέπει να σημειώσουμε πως δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν το σύνολο των μελών και των οπαδών της Χρυσής Αυγής είναι κατά κανόνα “λούμπεν στοιχεία”, κυρίως με ανύπαρκτη μόρφωση, με δραστηριότητες σε δουλειές της ‘νύχτας”, θρασύτατο χρακτήρα και άτομα επιρρεπή σε βαριά εγκληματικότητα (εν δυνάμει εγκληματίες). Δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια, αυτοί ακριβώς  οι οπαδοί της Χ.Α, δολοφόνησαν 60 ανθρώπους και κακοποίησαν περισσότερους από 3.500, κυρίως μετανάστες, πολλοί απ΄αυτούς σκαταμένοι για όλη τους τη ζωή. Ουδέποτε σ΄αυτή τη χώρα συνέβη κάτι παρόμοιο ,με εξαίρεση την  τελευαταία περίοδο του λεγόμενου “εμφυλίου” πολέμου.

Ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης, επομένως, γνώριζαν πού εντάσσονται.΄Ηξεραν πολύ καλά  το “ποιόν” του αρχηγού τους, την “ιδεολογία” του, τις απόψεις του,  την τρομοκρατική του δραστηριότητα. Και όχι μόνο του Μιχαλολάκου, αλλά και των υπολοίπων που τους προσαγόρευαν …συναγωνιστές τους. Θα πρέπει να είσαι το λιγότερο διεστραμμένος, για να παραμένεις σε μια τέτοια  οργάνωση υπό …πατριωτικό “μανδύα”, που η κύρια ασχολία της είναι το έγκλημα και η παρανομία. Πολύ περισσότερο, όταν είσαι αστυνομικός και καθήκον σου είναι να αποτρέπεις τέτοια εγκλήματα όχι να τα υπηρετείς.΄Ηξεραν και οι δύο, λοιπόν,όταν αποφάσιζαν να ενταχθούν στο συρφετό των οπαδών του Μιχαλολιάκου,  πως μόνο με το έγκλημα θα μπρούσαν να ασχοληθούν και εκούσια πρσεφέρθηκαν να εκτελούν τις εντολές του αρχηγού τους.  Ουδείς τους  ανάγκασε.

Αλλά, ας επιστέψουμε στη δραστηριότητα  Μιχαλολιάκου, κάποια χρόνια μετά την ίδρυση της Χ.Α και συγκεκριμένα στις αρχές του 2008. Η χρονιά αυτή είναι σημαδιακή για την πορεία της εγκληματικής-τρομοκρατικής οργάνωσης, γιατί οι συνθήκες και οι συγκυρίες ευνοούσαν απόλυτα την εξέλιξη του προγράμματος και την ευόδωση των στόχων που είχαν εκπονήσει και θέσει  ο αρχηγός με τα πρωτοκλασάτα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης.

Ο κυρίαρχος στόχος ήταν αυτός: Η ανατροπή του πολιτεύματος και η εγκαθίδρυση στη χώρα δικατορίας με το τρόπο και τα μέσα που τη βίωσε η χώρα την περίοδο του στρατιωτικού πραξικοπήματος του ΄67. Τα κομβικά τώρα σημεία του σχεδίου, ως την ολοκλήρωση του παραπάνω στόχου, ήταν τα ακόλουθα:

1. Δυναμική κάθοδο στον πολιτικό  στίβο με στόχο την είσοδο της Χ.Α στη Βουλή.

2. Εξασφάλιση πλούσιων οικονομικών πόρων για τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος, αλλά και την προμήθεια ισχυρού οπλισμού, τελευταίας τεχνολογίας.

3. ΄Αλωση των “ένοπλων” τμημάτων της χώρας, δηλαδή της αστυνομίας, της ΕΥΠ και του στρατού με την προώθηση σ΄αυτά οπαδών και μελών της οργάνωσης.

4. Σύσταση “ταγμάτων εφόδου” που θα στελέχωναν μέλη της οργάνωσης και εκπαίδευσή τους στα όπλα, στον ανταρτοπόλεμο, σε εγκληματικές (καθαρά ποινικές) ενέργειες.

5. Αποσταθεροποίηση με κάθε μέσο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας , δημιουργία αναταραχών και επιθέσων, ειδικά κατά μεταναστών και άλλων μειονοτήτων, απαξίωση της πολιτικής ζωής και καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ των πολιτών.

6. Χρησιμοποίηση των ΜΜΕ με χρηματισμό μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου για προπαγανδισμό των θέσεων της Χ.Α με έμφαση σε θέματα πατριωτικά και κυρίως στο μεταναστευτικό.

 

Οι συγκυρίες ,για να πάνε όλα καλά στο σχέδιο που εκπόνηση ο Μιχαλολιάκος με τους βασικούς του συνεργάτες, ήταν καλές ,όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια από τα γεγονότα. Να μείνουμε μόνο σε 2 χαρακτηριστικά παραδείγματα : α. Η κυβέρνηση της Ν,Δ υπό τον Κ.Καραμανλή θεωρούσε αναπόσπαστο κομμάτι της την ακροδεξιά και τα μέλη της εν δυνάμει οπαδούς-ψηφοφόρους της, αν υπήρχαν κατάλληλα ανταλλάγματα και στήνονταν οι σωστές γέφυρες. Γι΄αυτό το λόγο, δεν υπήρξε ουδεμία αντίδραση, όταν ξεκίνησε η άλωση της αστυνομίας, της ΕΥΠ και του στρατού με ακροδεξιό προσωπικό, αφού τα άτομα που προωθούσε για τη στελέχωση τους ο Μιχαλολιάκος, είχαν τα εχέγγυα και το…ιδεολογικό αβαντάζ -υπόβαθρο που απαιτούσαν αυτές οι θέσεις για την κυβέρνηση της Δεξιάς. ΄Ετσι, στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Καραμανλή, ειδικά η αστυνομία , “ναζιστικοποιήθηκε” και σήμερα ,κατά τον υπολογισμό ανθρώπων που γνωρίζουν “από μέσα” την κατάσταση της συγκεκριμένης  υπηρεσίας, το 40% των υπηρετούντων είναι Ναζί! Αλλά και στο στρατό και στις ΄Ενοπλες δυνάμεις γενικά ο Μιχαλολιάκος προώθησε μεγάλο αριθμό οπαδών του ,ειδικά στις σχολές αξωματικών και υπαξιωματικών. β. Η είσοδος στη χώρα πλήθους οικονομικών μεταναστών που είχε ξεκινήσει χρόνια πριν, χωρίς να υπάρχει από τις κυβερνήσεις καμιά σωστή μεταναστευτική πολιτική ,κανενός είδους βιώσιμο πρόγραμμα, όσον αφορά στην είσοδο των ανθρώπων αυτών στη χώρα και την ομαλή ενταξή τους στην ελληνική πραγματικότητα, πυροδότησαν όλα αυτά τα χρόνια εκκρηκτικές καταστάσεις, που ο Μιχαλολιάκος τις εκμεταλλεύτηκε-αξιοποίησε, όσο τίποτα άλλο.

Το 2008 υπήρξε καθοριστική χρονιά για τα σχέδια του αρχηγού της Χ.Α.΄Ηδη, από το καλοκαίρι της ίδια χρονιάς,  Αμερικανοί και  Ευρωπαίοι είχαν ξεκινήσει ένα “μαραθώνιο” ειδοποιήσεων και πιέσεων στην κυβέρνηση Καραμανλή για την επερχόμενη οκονομική λαίλαπα και την εξεύρεση μέτρων ανακοπής της. Ο Κ.Καραμανλής είχε καταφέρει το πρωτοφανές και παράδοξο, ακόμα και για την Ελλάδα ,να διπλασιάσει το χρέος, μέσα σε λίγα χρόνια που κυβέρνησε και να εκτοξεύσει το έλλειμμα στο “απίθανο”  15,6%. Αυτό σήμαινε στην ουσία πως το χρέος είχε καταστή πλέον μη βιώσιμο  και η άτακτη χρεοκοπία της χώρας ήταν “επί θύραις”,υπόθεση λίγων μηνών. Οι άνθρωποι του Μιχαλολιάκου στην κυβέρνηση,αλλά και μια ομάδα εφοπλιστών και οικονομικών παραγόντων στη χώρα που γνώριζαν την κατάσταση, έδιναν πλήρη αναφορά στον αρχηγό των Ναζί για την επερχόμενη οικονομική καταστροφή. Ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α έπρεπε να βιαστεί. Από εδώ και πέρα ο δρόμος ηταν ανοιχτός.

Ο ΄Ελληνας, μαθημένος σε μια τεχνητή ευμάρεια που του πρόσεφερε πρόσκαιρα η είσοδος της χώρας στο ευρώ και ο πρωτοφανής, ασύστολος, όπως είπαμε δανεισμός της , ήταν αποφασισμένος να τα κάνει “λίμπα” την ημέρα που θα ανακάλυπτε πως τα ΑΤΜ των τραπεζών σταμάτησαν πια να στηρίζουν τον… τρυφηλό του βίο . Ο Μιχαλολιάκος γνώριζε καλύτερα από καθένα τη νοοτροπία αυτή του ΄Ελληνα. Η επερχόμενη άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ήταν η ανέλπιστη ευκαιρία της ζωής του. ΄Η τώρα ή ποτέ. Στο σημείο αυτό να σταθούμε και να θυμίσουμε ότι, όπως ο χρόνος απέδειξε αργότερα, ΟΛΑ τα κομβικά σημεία του σχεδίου του Μιχαλολιάκου προσεγγίστηκαν με απόλυτη ακρίβεια. Συγκεκριμένα:

1. Ο ΄Αρειος Πάγος νομιμοποίησε το ναζιστικό  μόρφωμα, το έκανε “κόμμα” και το έστειλε στη Βουλή! Την ίδια εποχή, αρχίζει και ένας πρωτοφανής καταιγισμός προπαγάνδας για τη Χ.Α από τα γνωστά κέντρα της εμπορικής δημοσιογραφίας-“βιομηχανίας παραπληροφόρησης. “Μεγάλα” ονόματα των επιχειρήσεων αυτών,  μιλούν με έκπληξη και θαυμασμό για τη ..νέα πολιτική δύναμη στη χώρα, τα μεγάλα ποσοστά, που συγκεντρώνει. Παράλληλα οι ίδιοι, κατασκευάζουν “πιασιάρικα” πορτρέτα των πρωταγωνιστών του…κόμματος σε στημένα περιστατικά εκπομπών. Βεβαίως, τους περισσότερους απ΄αυτούς ο Μιχλολιάκος τους είχε  “ταϊσει” πλουσιοπάροχα.

 2. Ομάδα εφοπλιστών, αλλά και γνωστοί ΄Ελληνες βιομήχανοι (τα ονόματά τους τα γνωρίζουν πια όσοι χειρίζονται δικαστικά και δημοσιογραφικά την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης), αλλά-κυρίως- το “κανάλι” Πούτιν από τη Ρωσία (μέσω “αχυρανθρώπων” του εμπόρων στην Ελλάδα), διοχέτευαν “πακτωλό” χρημάτων, όχι μόνο στα ταμεία της ναζιστικής οργάνωσης ,αλλά και στις “τσέπες” του αρχηγού και των μελών της.

3. Ιδιαίτερο βάρος ,και ο αρχηγός των Ναζί και οι συνεργάτες του, έριξαν στο κεφάλαιο “αποσταθεροποίηση και τη δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων, φόβου και αβεβαιότητας στον πληθυσμό”, που μαζί με τη διαφαινόμενη άτακτη χρεοκοπία ,θα αποτελούσαν σίγουρα την ασφαλέστερη γέφυρα για να οδηγηθεί η χώρα σε μια εμφυλιακή σύγκρουση, τη διάρκεια,την έκταση και την ένταση της οποίας ουδείς ήταν σε θέση να γνωρίζει. Το μόνο βέβαιο ήταν, πως σε τέτοιες περιπτώσεις ένας μόνο τρόπος υπάρχει  για να τερματιστεί μια τέτοια  έκρυθμη κατάσταση: Ο στρατός, τα τανκς.

Είναι το ίδιο, γνωστό σχέδιο του δάσκαλου και μέντορα του Μιχαλολιάκου του αρχιπραξικοπηματία Γ.Παπαδόπουλου, ο οποίος με τις ίδιες μεθόδους προετοίμασε την κατάλυση του πολιτεύματος το 1967. (Κομμουνιστικός-αναρχικός κίνδυνος, διαδηλώσεις, πορείες, βανδαλισμοί, “σαμποτάζ στον ΄Εβρο”, μέχρι να φτάσει ο κόσμος να αναρωτιέται με αγωνία  “δε θα βρεθεί ένας λοχίας να μας σώσει;”)

 

Το Νοέμβριο του 2008 η χρεοκοπία ήταν πλέον πολύ κοντά και ας προσπαθούσαν τα εληνικά ΜΜΕ να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να τον κρατήσουν μακριά από τη σωστή ενημέρωση. Γράφαμε τότε (27-11-2008) σε άρθρο μας με τίτλο “ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ, ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ”!    :    “ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ”!΄Ηταν η εποχή που ο Μιχαλολιάκος ούρλιαζε στους δικούς του στα γραφεία της Χ.Α. “Θέλω αίμα στην αρένα, πούστηδες! ΄Η τώρα ή ποτέ!”. Οι επιθέσεις και οι κακοποιήσεις των οικονομικών μεταναστών, αν και είχαν πάρει εκκρηκτικές διαστάσεις, δεν έφταναν να κάνουν τη “μεγάλη’ ζημιά. Ζητούσε  αίμα, που μαζί με μια άτακτη χρεοκοπία θα ήταν τα μοναδικά εφαλτήρια, για να ξεσηκώσουν τους πάντες , τον καθένα για το δικό του λόγο. “Νοικοκυραίους” “μπαχαλάκηδες”, μειοψηφίες, συντεχνίες, συνταξιούχους.  ΄Ολοι θα έβγαιναν  στους δρόμους και τις πλατείες να “πλακωθούν”  για το δικό τους “διάφορο”.

΄Ηταν η στιγμή που μπήκε στο ναζιστικό “τραπέζι” συνεδριάσεων η ανάγκη μιας ή περισσοτέρων δολοφονιών που θα έδιναν το έναυσμα για την έναρξη των μεγάλων αναταραχών. Η δολοφονία ενός “Αλέξη” είχε προ-αναγγελθεί, προ-αποφασιστεί και προ-ετοιμαστεί, πριν την εν ψυχρώ εκτέλεση  του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Πολλά και οφθαλμοφανή είναι, τουλάχιστον σήμερα , τα στοιχεία που συνάδουν σ΄αυτή την ειλημμένη στο “άντρο” των Ναζιστών συν-απόφαση και την εκτέλεσή της. Τρία είναι τα απολύτως εξακριβωμένα στοιχεία, διασταυρωμένα και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην ιστορική μας έρευνα με καθαρή τη συνείδηση και δυνατή την πεποίθηση πως δεν υπάρχει περίπτωση ανατροπής τους.

1. Είναι κοινό μυστικό σε όλους τους Χρυσαυγίτες της Αθήνας (και στους “δικούς” τους,φυσικά, τους κοντινούς τους ανθρώπους, να μην το ξεχνάμε αυτό!), στα μέλη ,δηλαδή,  της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α  του 2008,  πως στις 2 τελευταίες εβδομάδες του Νοέμβρη 2008, ο Μιχαλολιάκος έδωσε εντολή να γίνουν βιαστικά 2 μεγάλες ασκήσεις ετοιμότητας των Χρυσαυγιτών . Η εντολή επαναλήφθηκε την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη 2008 , αλλά με την επιπλέον διευκρίνιση να μη λείπει τούτη τη φορά κανείς Χρυσαυγίτης από την Αθήνα και για οποιοδήποτε λόγο ! ” Ανά πάσα στιγμή να είναι όλοι ετοιμοπόλεμοι και αποφασισμένοι!” Η δικαιολογία ήταν πως προετοιμάζονται διαδηλώσεις και καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας και οι “συναγωνιστές” στην αστυνομία , θα χρειάζονταν ενισχύσεις”.

2. ο Κορκονέας για ένα μεγάλο διάστημα, τουλάχιστον 2 μηνών από τη δολοφονία , είχε ξοδέψει πάνω από 200 σφαίρες (δικές του,  όχι της υπρεσίας, από το υλικό του οπλισμού της εγκληματικής οργάνωσης) σε σκοποβολή με το υπηρεσιακό του περίστροφο. Η εξάσκησή του γινόταν σε περιοχές της Αττικής και του νομού Μεσσηνίας υπό την επίβλεψη εκπαιδευμένων στα όπλα στελεχών της Χ.Α.

 

3. Ο Κορκονέας δύο μέρες πριν τη δολοφονία,   από τον προσωπικό του φοριαμό στο αστυνομικό Τμήμα είχε μεταφέρει σε άγνωστο μέρος τα εξής: α. Προσωπικά του (και κάποια “πονηρά”)είδη. β.Φυλλάδια και άλλα έντυπα της Χ.Α και γ. Τους προσωπικούς του φακέλους με ονόματα, φωτογραφίες και σημειώσεις για πρόσωπα ,που συγκέντρωνε και κατέγραφε ο ίδιος, όπως είπαμε. Μετά τη δολοφονία ανοίχτηκε ο φοριαμός, που δε  βρέθηκε κλειδωμένος ,αλλά  άδειος και καθαρός.

 

Η εντολή του αρχηγού των Ναζί της Ελλάδας,του βομβιστή που δε δίσταζε να διαμελίζει ανύποπτους πολίτες με “τυφλές” βόμβες σε δημόσιους χώρους, του τέρατος που την ίδια εποχή μέχρι  σήμερα έβγαζε αφασικούς “φουσκωτούς” να ξεκοιλιάζουν δυστυχισμένους οικονομικούς μετανάστες, ήταν σαφής προς στους δυο χρυσαυγίτες αστυνομικούς, μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. “Πάση θυσία”, το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008, έπρεπε να χυθεί αίμα!

 

Το σενάριο δικαιολόγησης του εγκλήματος ήταν απλό (απλοϊκό) και αποκαλύφτηκε, όπως είχε σχεδιαστεί από τον ίδιο τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας και αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης. Το διηγήθηκαν οι ίδιοι  οι  δράστες κατά την ανάκρισή τους στη ΓΑΔΑ μετά τη δολοφονία: “Είμαστε σε υπηρεσία στην περιοχή των Εξαρχείων. Στη συμβολή των οδών  Βαλτετσίου και  Ζ. Πηγής δεχτήκαμε επίθεση με μολότωφ, πέτρες και σπασμένα μπουκάλια από περίπου 30 αναρχικούς που είχαν “αράξει”  στην οδό Μεσολογγίου, Τζαβέλα και γύρω. Μας εγλώβισαν. Πανικοβληθήκαμε. Ενημερώσαμε την ΄Αμεση Δράση για την επίθεση. Μας είπαν από το κέντρο να απεμπλακούμε. Δεν τα κατάφεραμε. Αναγκαστήκαμε να ρίξουμε μια χειρομβοβίδα κρότου-λάμψης  και 2 πιστολιές στον αέρα. Η μια σφαίρα εξοστρακίστηκε, όπως μάθαμε μετά, και βρήκε κάποιον στην καρδιά. Ειδοποίησαμε συναδέλφους και μας οδήγησαν στη ΓΑΔΑ”. Απλοϊκό και γνωστό σενάριο απ΄όλους τους δράστες αστυνομικούς σε όλες της χώρες του κόσμου, που συνήθως οδηγεί στην αθώωση των ενστόλων δολοφόνων, αφού πυροβόλησαν ευρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα. Η γραμμή επίσης της υπεράσπισης ήταν κι αυτή έτοιμη πριν τη δολοφονία. Η ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, που ήταν στο αρχικό κατηγορητήριο, ζητήθηκε από το συνήγορο υπαράσπισης των αστυνομικών Αλέξη Κούγια να γίνει… “απλή αμέλεια”, όπως είχε  αποφασίσει δικστήριο παλιότερα στην Πάτρα με άλλο δράστη αστυνομικό. Η αθώωση ήταν βέβαιη ή στην χειρότερη περίπτωση κάποια ελαφριά ποινή. Παράλληλα ,οι δράστες είχαν τη διαβεβαίωση πρόσληψης μιας δυνατής υπεράσπισης, καθώς και πρόνοια και οικονομικη συμπαράσταση για τα πρόσωπα των οικογενειών τους.

Μόνο που τα πράγματα δεν ήρθαν , όπως τα είχε σχεδιάσει ο Μιχαλολιάκος (αν και  “έπιαναν” συνήθως τέτοια σχέδια). Κανείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη η νύχτα στα οδοστρώματα της Μεσολογγίου , της Τζαβέλα, της Βαλτετσίου δεν έδωσε σημασία στην περιπολία των 2 αστυνομικών.   Ούτε όταν εκείνοι, στα “καλά καθούμενα” (είχαν παρατήσει αλλού το περιπολικό τους!) τους πλησίασαν και άρχισαν να βρίζουν χωρίς λόγο με τα “ελάτε ,ρε, ελάτε, κωλόπαιδα  και θα σας δείξουμε…”. Ούτε τότε αντέδρασε κανένας από τους συγκεντρωμένους βίαια. Κι αυτό ήταν το πρόβλημα, γιατί, όπως είπαμε, η εντολή ήταν σαφής και έπρεπε να εκτελεστεί. “Απόψε να χυθεί αίμα”.  Και έτσι έγινε.

Αναίτια, αδικαιολόγητα, χωρίς καμιά βίαιη αντίδραση από τη μεριά των συγκεντρωμένων, με αστείες προκλήσεις, με το “στανιό”, δηλαδή,   να τους δουν, να τους προσέξουν. Και δεν τα κατάφεραν. Μέχρι που ο Σαραλιώτης πέταξε τη χειρομβοβίδα κρότου-λάμψης  και ο Κορκονέας τράβηκε το πιστόλι, σημάδεψε  τον ακίνητο Αλέξη Γρηγορόπουλο, που  έκπληκτος παρακολουθούσε την “τρελή κατάσταση με τους μπάτσους”  και τον πυροβόλησε κατευθείαν και εν ψυχρώ στην καρδιά.

Αλλά, γιατί επέλεξαν τον Αλέξη, ένα παιδί ,που και λόγω ηλικίας ήταν ακίνδυνο  για 2 ενήλικες και μάλιστα ένοπλους; Κι ΄αυτή η επιλογή δεν ήταν τυχαία.Θα διευκόλυνε τη απολογία των δραστών. ΄Ενα παιδί, που σύχναζε στα Εξάρχεια ήταν “εξ ορισμού” αλήτης, χασικλής, ταραξίας από διαλυμένο σπίτι σε κάποια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας . Τί θέλει ενα 15χρονο στα Εξάρχεια με ένα  μπουκάλι μπύρα στο χέρι ; Μόνο που κι εδώ, δεν τους “κάθησε” .Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος,όπως και ο φίλος του που ήταν μαζί εκείνη την τραγική βραδιά, ο Νίκος Ρωμανός, δεν ήταν αλήτες (και ποιο παιδί μπορείς να το πεις αλήτη στα 15 του χρόνια;). Ακόμα χειρότερα για τους δράστες, ήταν παιδιά αστών, “καλών” οικογενειών, πήγαιναν σε ιδιωτικά σχολεία, με καλή μόρφωση και ανατροφή και καθόλου σαματατζήδες και μπαχαλάκηδες.

Η δολοφονία θα πυροδοτούσε επανάσταση, όπως ήταν το ζητούμενο.  Και έτσι έγινε. Το κλίμα αμέσως μετά “φτιάχτηκε” ακριβώς ,όπως το ήθελε τότε ο Μιχαλολιάκος.  “Κάηκε” η Αθήνα επί μέρες! Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη προσπάθεια του Μιχαλολιάκου  να κατεβάσει στα μέτρα του τον πήχη για την εξουσία. Η επόμενη έγινε  το Μάη του 2010, όταν πάλι οι Ναζί παράδωσαν στις φλόγες την Αθήνα και δολοφόνησαν  3 άτομα ( η μία έγκυος) στη  Τράπεζα Μαρφίν.

΄Οταν ολοκληρηρώσουμε κι αυτή  την ιστορική  έρευνα για τα δραματικά εκείνα  γεγονότα, θα τη δημοσιεύσουμε εδώ.