“ΕΚΑΝΕ ΔΕΚΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ
Τα κόμματα αντιδρούν στην παραίτηση Τόσκα: «Είναι λίγη και ήρθε αργά»
H ιστορική δημοσιογραφία στηρίζεται σε δυο βασικούς άξονες. Στην αξιοπιστία, την ανεξάρτητη, μη στρατευμένη κρίση του ιστορικού και στην ικανότητα, αξιοσύνη, επάρκεια του ίδιου (ως επιστήμονας πλέον) να (δια)χειριστεί το ιστορικό του υλικό και να εξάγει τις κρίσεις και τα συμπεράσματά του.
Αυτή είναι και η “αβυσσαλέα” διαφορά της ιστορικής με την εμπορική δημοσιογραφία. Σχεδόν ,η …μέρα με τη νύχτα, όσον αφορά στην εξυπηρέτηση και την προαγωγή μιας ιστορικής ή έστω μιας απλής,καθημερινής” αλήθειας.
Η εμπορική δημοσιογραφία δεν είναι παρά μια επιχείρηση ,που έχει σκοπό το κέρδος. Παραχωρεί – “εκμισθώνει” με άλλα λόγια τις υπηρεσίες της σε κείνον που πληρώνει καλύτερα. Αλλά και η επαγγελματική επάρκεια ,η ικανότητα, η απόδοση των δημοσογράφων, έχουν να κάνουν με το πόσο απόλυτα εξαρτημένος υπάλληλος είναι ο “κονδυλοφόρος” και πιστός στις εντολές του αφεντικού της επιχείρησης-βιομηχανίας παραπληροφόρησης που τον πληρώνει .
Αυτός είναι και ο λόγος που στις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές, αλλώς χειρίστηκε η ιστορική δημοσιογραφία το μέγα αυτό έγκλημα και εντελώς διαφορετικά η εμπορική. Η πρώτη, ανεπηρέαστη, ανεξάρτητη με αίσθημα ευθύνης και δικαιοσύνης απέναντι στα θύματα και την ιστορική αλήθεια που υπηρετεί, διατύπωσε όλες αυτές τις ημέρες τις κρίσεις και τα συμπεράσματά της, “χωρίς φόβο και πάθος”, αλλά προπαντός χωρίς εξάρτηση, που είναι συνοπτικά τα ακόλουθα:
-
Οι πυρκαγιές της 23 Ιουλίου ,επέτειο της πτώσης της στρατιωτικής χούντας, είχε συγκεκριμένους δράστες, οι οποίοι έβαλαν τις φωτιές ταυτόχρονα σε πολλά σημεία, όπως αποδείχτηκε από πολλλά ευρήματα της πυροσβεστικής. Στη μεν Κιννέτα προκάλεσαν τις πυρκαγιές με μολότοφ και στο Νταού Πεντέλης και Μάτι ή με διασκορπισμένο εύφλεκτο υλικό ή με έναν από τους πολλούς τρόπους, που μπορεί κανείς να προκαλέσει πυρκαγιά, ακόμα και από απόσταση. Οι ισχυροί άνεμοι* διευκόλυναν την εξάπλωση των πυρκαγιών και ειδικά στο Μάτι λόγω της εγγύητητας των εστιών στα σπίτια, οι φωτιές “συνέλαβαν εξ απίνης” τους ενοίκους . Για το λόγο αυτό δεν μπόρεσαν πολλοί να απομακρυνθούν εγκαίρως προς την παραλία στην οποία αν έφθαναν, η σωτηρία τους ήταν πλέον ή βέβαιη.
-
Λόγω α. του συμβολισμού της ημέρας (23/7)β. του μένους και της παραφροσύνης των εθνικστών με τις “κρεμάλες” για την “πώληση” της Μακεδονίας γ. τις πρόσφατες αποκαλύψεις περί χρηματισμού των επικεφαλής των “μαζώξεων” για το “Μακεδονικό” από Ρώσους πράκτορες που απελάθηκαν, με λογικούς συνειρμούς καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι πυρκαγιές προκλήθηκαν με δόλο από εθνικστές, με ηθικούς αυτουργούς τις μυστικές υπηρεσίες της ρώσικης πρεσβείας. Οι ίδιοι προξένησαν και το 2007 τις πυρκαγιές της Ηλείας με 60 νεκρούς. Στόχος η τιμωρία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και σήμερα του νυν Αλέξη Τσίπρα ,για την απομάκρυνση αμφοτέρων, παρά τα υπεσχημένα, από το άρμα του δικτάτορα της Ρωσίας.
-
Το λεγόμενο συνταγματικό, κομματικό τόξο (!) για τος λόγους που αναλύσαμε, θα “θάψει” κι αυτό το έγκλημα στο Μάτι, όπως έγινε και με εκείνο της Ηλείας .Οι ένοχοι ούτε θα βρεθούν ούτε φυσικά θα τιμωρηθούν.΄Οπως άλλωστε συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα. Οι 60 νεκροί της Ηλείας και οι 90 ή και περισσότεροι στο Μάτι, θα μείνουν χωρίς δικαίωση!
Ξαναβάζουμε το θέμα που ανέβηκε εδώ στις 29/7/2018 με τίτλο
Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΜΕΡΤΑ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Το συστημικό κομματικό κατεστημένο στην Ελλάδα, έχει αναπτύξει έναν περίεργο για τους αμύητους, μηχανισμό αυτοπροστασίας και αλληλεγγύης, που διακρίνεται καθαρά η ύπαρξή του στους…μυημένους στα μυστικά της ιστορικής πορείας της χώρας. Επιεικώς, βέβαια, χρησιμοποιήσαμε τη φράση «μηχανισμός αυτοπροστασίας και αλληλεγγύης» και όχι τον κανονικό όρο «Ομερτά» που εκφράζει την πραγματική διάσταση αυτής της περίεργης σχέσης των μελών των κομμάτων μεταξύ τους.
Το ένα κόμμα (ειδικά τα μεγάλα) στα πολύ δύσκολα, και κάποτε προκλητικά και αναφανδόν, στηρίζει το ένα το άλλο. Και τα «πολύ δύσκολα» είναι συνήθως μια πράξη έσχατης προδοσίας ή μια τραγωδία το βάρος των οποίων δε φορτώνεται μόνο η ασκούσα την εξουσία εκείνη την περίοδο κομματική παράταξη, αλλά και ολόκληρος ο κομματικός κόσμος σε όλη του την έκταση και το περιεχόμενο.
Θα λέγαμε πως σε αυτή την περίπτωση της έκθεσης σε κίνδυνο διάλυσης ολόκληρου του κομματικού πληθυσμού ισχύει η περίφημη εκείνη φράση «αν πέσω θα σας πάρω μαζί μου», που τρέμει όλο το ελληνικό κατεστημένο. Σε μια κάθετη και με ορυμαγδό πτώση της εξουσίας είναι κανόνας να συμπαρασύρεται ολόκληρο το κομματικό σύστημα και κυρίως οι μεγάλες παρατάξεις που εναλλάσσονται στην εξουσία. Η κατακραυγή, η απαξίωση, το ανάθεμα του λαού σε τέτοιες περιπτώσεις πέφτουν σε όλους και όχι μόνο στον αποκλειστικά ή έστω περισσότερο υπεύθυνο. Να προχωρήσουμε σε ιστορικά παραδείγματα
-
Ελληνοτουρκικός πόλεμος 1897. ΄Ενας αποτυχημένος πόλεμος που δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Ξεκίνησε από την εθνικιστική υστερία, τη δημαγωγία και το λαϊκισμό των τότε κομμάτων. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, πλήρωνε η χώρα τις οικονομικές συνέπειες εκείνου του ακατανόητου πολέμου. ΄Όμως, ΟΥΔΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Κατηγορίες αλληλοεκτοξεύτηκαν, αλλά στο τέλος οι ένοχοι τα βρήκαν μεταξύ τους και η ατιμωρησία αυτή άνοιξε το δρόμο λίγα χρόνια μετά για μια άλλη τραγωδία.
-
Μικρασιατική εκστρατεία. Μια απόλυτη καταστροφή για τη χώρα από μια πολεμική επιχείρηση που δεν έπρεπε να είχε γίνει ποτέ. ΄Η τουλάχιστον , όχι όπως έγινε. Βασιλιάς Κωνσταντίνος και Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ένοχοι αμφότεροι «εσχάτης προδοσίας». ΄Ομως, δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Αντ΄αυτών ,πλήρωσαν το έγκλημα 6 δευτεροκλασάτα στελέχη ,εμπλεκόμενα στην καταστροφή, που όμως, τηρουμένων των αναλογιών της ευθύνης των ανωτέρων τους, ούτε καν φυλακή θα έπρεπε να πάνε, αφού τις εντολές των πρωταγωνιστών εκτελούσαν. Συμπέρασμα; Επανάληψη της ατιμωρησίας των ενόχων.
-
Κατοχή- Ανταρτοπόλεμος . Η παράταξη της Δεξιάς, υπήκουσα στην ιστορική, προδοτική της παράδοση , συνεργάστηκε από την πρώτη στιγμή χωρίς κανένα ενδοιασμό με τους Ναζί κατακτητές. Από τις τάξεις της ξεπετάχτηκαν οι Γερμανοτσολιάδες, οι Κουκουλοφόροι, οι Δωσίλογοι. Λίγο μετά, στον (κακώς) λεγόμενο εμφύλιο, οι κεφαλές των ανταρτών σε γνώση απολύτως της συμφωνίας της Γιάλτας, θα ξεπουλήσουν και τον αγώνα και τους αγωνιστές, που θα αποδεκατιστούν στο Γράμμο και το Βίτσι .Οι επιζήσαντες ακολούθως θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν το δρόμο της εξορίας επί χρόνια στις λεγόμενες ανατολικές χώρες. Οι περισσότεροι, «μιάσματα», αποδιοπομπαίοι, φυγάδες, άφησαν τα κόκαλά τους στην ξένη. Ουδείς τιμωρήθηκε και γι αυτό το έγκλημα. Το παραταξιακό, κομματικό κατεστημένο τα βρήκε εύκολα. Τσακαλώτος και Βαφειάδης χρόνια αργότερα, έδωσαν τα χέρια και ο Φλωράκης δε θα διστάσει να συνεργαστεί χωρίς αιδώ με τον αρχιερέα της διαπλοκής, της κομματικής διαφθοράς και απάτης (και όχι μόνο) Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Και πάλι… «ούτε γάτα ούτε ζημιά». Ρεσιτάλ ατιμωρησίας για φοβερά και ανήκουστα εγκλήματα.
-
Δικτατορία Συνταγματαρχών. Οι στασιαστές παιδιά καθαρόαιμα της Δεξιάς, κατεβάζουν τον Απρίλη του 1967 τα τανκς και εγκαθιδρύουν δικτατορία για 7 σχεδόν χρόνια. Η Χούντα τερματίζει την καταστροφική, κυβερνητική της πορεία με την τραγωδία της Κύπρου. Τα ελληνικά κόμματα, αφού μέσω και εξ αιτίας αυτής της τραγωδίας κατάφεραν να ξαναπάρουν την εξουσία ,άπαντα, συμφώνησαν και συνεχίζουν να μην ανοίξει ποτέ ο κατάπτυστος και εγκληματικός «φάκελος της Κύπρου». Για «στάχτη στα μάτια» θα δώσουν κάποτε στη δημοσιότητα στοιχεία, όχι όμως τα άκρως απόρρητα έγγραφα που αποδεικνύουν τη σχεδιαζόμενη γενοκτονία από τη χούντα του Ιωαννίδη του τούρκικου πληθυσμού του νησιού. Γα το μεγάλο έγκλημα, κατόπιν συμφωνίας πάλι τον κομμάτων, τιμωρήθηκαν συμβολικά ελάχιστοι πρωταγωνιστές της δικτατορίας. Αργότερα, βγήκαν από τη φυλακή. ΄ Εμειναν μέσα μόνο 2-3, που αρνήθηκαν να ζητήσουν χάρη. Προκλητική, πέρα από επαίσχυντη μορφή ατιμωρησίας.
-
Χρεοκοπία της Ελλάδας. Ο π. πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν εκείνος που χρεοκόπησε τη χώρα, αφού μέσα σε λίγα χρόνια, διπλασίασε το χρέος και εκτόξευσε το έλλειμμα πάνω από 15,5% .Την ίδια στιγμή η κυβέρνησή του όμνυε στην Ε.Ε πως το έλλειμμα δεν είχε ξεφύγει από το 3.8%! Ο ένοχος εσχάτης προδοσίας με βάση το Σύνταγμα π. πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν τιμωρήθηκε ποτέ, για το λόγο που επανειλημμένα έχουμε εδώ επισημάνει και αναπτύξει. Παραθέτουμε 2 σχετικά αποσπάσματα από παλιότερα κείμενά μας:
«Το έχουμε πολλές φορές επισημάνει εδώ. Κώστας Καραμανλής και Αλέξης Τσίπρας έχουν δώσει «όρκο», ισχύει ως σήμερα η «ομορτά» τους. Ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης συμφώνησε με τον τότε πρωθυπουργό, αν ποτέ κέρδιζε τις εκλογές χωρίς αυτοδυναμία α. Να προστρέξει συνέταιρος ο βαμμένος Καραμανλικός Πάνος Καμμένος και β. Να θέσει η κυβέρνηση συνεργασίας σε δικαστικό απυρόβλητο τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για τη χρεοκοπία της χώρας. Τηρήθηκαν ως σήμερα και τα οι δύο όροι». (3/7/2018)
«Δεν τολμά ο Κώστας Καραμανλής να κοντραριστεί με τον Αλέξη Τσίπρα. Ισχύει η περίφημη ομερτά ακόμα και , ως φαίνεται, δε θα καταργηθεί σύντομα. Ο π. πρωθυπουργός, αν βρίσκεται στο δικαστικό απυρόβλητο μέχρι τώρα, δοθένος πως αυτός ήταν που χρεοκόπησε τη χώρα, το χρωστά σ΄αυτή τη συμφωνία. «Σου δίνω κεντροδεξιές ψήφους και τον Πάνο Καμένο γα να κάνεις κυβέρνηση, σιωπάς και δε με στέλνεις στο ειδικό δικαστήριο. Αυτή είναι η περίφημη ομερτά ανάμεσα στους δύο άντρες.
Αλλ΄ αυτή η ομερτά, όμως, θα γυρίσει μπούμερανγκ στο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι ώρα να σκεφτούν στην Κουμουνδούρου να πορευτούν σε εκλογές με σημαία τη χρεοκοπία της χώρας και τον υπεύθυνό της». (16/6/2018)
-
Φονικές πυρκαγιές στην επέτειο της πτώσης της Χούντας